ภาพตรงหน้าทำให้ใครหลายคนรู้สึกประหลาดใจ
“ข้าไม่อยากจะเชื่อเลยว่านางฟ้าแห่งหนานหัวคนก่อนจะทำให้ตัวเองตกอยู่ในสถานะที่น่ากลัวและกลายเป็นสัตว์ประหลาดเช่นนี้!” ผู้ฝึกฝนบางคนถึงกับต้องระบายมันออกมา
หลิวหนิงหยุนที่มีสีหน้าไม่สู้ดีเธอตะโกนขึ้น “ท่านอาจารย์ป้า! กลับมากลับพวกเราเถอะ!”
“กลับ?” ชุยเซียนหยันมองด้วยสายตาดูถูก “เจ้าข้าลับงั้นหรอ?”
เธอตั้งสมธิและจ้องมองไปที่อาจารย์ซีชิพร้อมกล่าวว่า “ข้ารู้สึกประหลาดใจไม่น้อยที่เจ้าได้รับความแข็งแกร่งอย่างมาก เจ้ามีคุณสมบัติที่จะได้เห็นเทคนิคที่ยอดเยี่ยมที่สุดของข้า!”
การปรากฎตัวขึ้นของปีศาจยังคงขยายตัวอย่างรุนแรงรอบตัวเธอ หัวของมันใหญ่และบิดเบี้ยวมันมีสภาพคล้ายคลึงกับชุยเซียนหยันมากสายตาของมันดูดุและชั่วร้ายรูปร่างของมันเริ่มชัดเจนขึ้น
เพียงแค่ใบหน้ายังทำให้หลายคนรู้สึกหวาดกลัวและเสียขวัญไปเล็กน้อย
อาจารย์ซีชิดูเคร่งขรึมมากในขณะที่เธอโบกมือและรวบรวมแสงอันลึกลับจากท้องฟ้า แสงจิตวิญญาณเต้นบนปลายนิ้วของเธอพลางพลังงานทางจิตวิญญาณตามธรรมชาติปรากฎขึ้นรอบตัวเธอ
เหนือหัวเธอมีเมฆก้อนใหญ่คล้ายคลื่นกำลังก่อตัวมืดครึ้มอยู่ เพียงเสี้ยววิเหมือนกับว่ามีพลังบางอย่างกำลังจะพุ่งออกมา
“แสงสวรรค์ของหนานหัว?” เสียงของชุยเซียนหยันเอ่ยด้วยความคมชัดและน้ำเสียงเย็นชา “ข้าเข้าใจร่องรอยแห่งสัจธรรมของปีศาจซึ่งสามารถระงับเวทย์มนตร์และเทคนิคทั้งหมดในโลกได้! เจ้ากล้าใช้แสงสวรรค์หนานหัวป้องกันการโจมตีจากข้าได้อย่างไร!?”
อาจารย์ซีชิหน้าซีดไปเล็กน้อย ขณะที่เสียงปีศาจกำลังเดินทางผ่านเข้าไปในหัวเธอ ตอนนี้อาจารย์ซีชิเริ่มเวียนหัวเธอเกือบควบคุมตัวเองไม่ได้
“ไม่!”
“ถ้ามันยังคงดำเนินต่อไปอาจารย์ซีชิต้องพ่ายแพ้แน่!”
รอยยิ้มปีศาจชวนขนลุกปรากฎขึ้นบนใบหน้าของชุยเซียนหยัน “เจ้าจะทนต่อไปหรอ? นี่ข้ายังไม่ได้ปลดปล่อยพลังทั้งหมดเลยนะ!”
ขณะที่เธอกำลังพูดใบหน้าปีศาจนั้นอ้าปากและคำรามดังสนั่นทำให้รอบๆ สั่นคลอน
เลือดของอาจารย์ซีชิกระอักออกมาจากปากขณะที่ควันสีดำหนาลอยระเหยไปรอบๆ ชุยเซียนหยันที่ยืนมองด้วยสายตาไม่แยแส
เกล็ดสีดำหนาสนิทมีความมันวาวคล้ายกับโลหะมันสามารถปิดกั้นแสงได้ซึ่งดูเหมือนว่ามันเองก็น่าจะเป็นเหมือนกับศัตรูธรรมชาติของพวกเขาเช่นกัน ขณะเดียวกันใบหน้าของปีศาจที่เธอเรียกออกมาละลายอย่างรวดเร็วเหมือนกันกับหิมะเจอความร้อนจากดวงอาทิตย์
เสียงกรีดร้องดังขึ้นพร้อมกับเกล็ดสีดำที่เริ่มจางหายไป เธอเปลี่ยนร่างกลับมาเป็นมนุษย์อีกครั้ง
สัญญาณการต่อสู้ปรากฎขึ้นบนในหน้าของชุยเซียนหยัน เธอตะโกนด้วยเสียงสูงว่า “เป็นไปไม่ได้! เจ้าทำลายเกล็ดปีศชั่วร้ายของข้าได้อย่างไร!?”
“ข้าบังเอิญเห็นคาถาบางอย่างที่น่ากลัวยิ่งกว่าของเจ้า!” อาจารย์ซีชิกล่าวแพ่วเบา “นับจากนั้นเป็นต้นมาข้าก็คิดว่าจะจัดการกับพวกเขายังไง วิธีแก้ปัญหาของข้าแม้ว่าจะไม่สามารถเอาชนะปีศาจหยูกวนได้แต่มันก็มากเกินพอที่จะจัดการกับเจ้า!”
“เป็นไปไม่ได้!” ชุยเซียนหยันโหยหวนด้วยความหวาดกลัว “นี่มันอะไรกัน!? แสงจากหนานหัวไม่ได้มีพลังแข็งแกร่งเช่นนี้!”
ในฐานะที่เธอเคยเป็นนางฟ้าแห่งสวรรค์ของหนานหัวมาก่อนเธอจึงรู้จักแสงสวรรค์แห่งหนานหัวเป็นอย่างดี
“เป็นไปไม่ได้มันไม่สามารถปลดปล่อยพลังอันยิ่งใหญ่ได้แม้ว่าข้าจะเคยลองใช้พลังที่แข็งแกร่งขนาดไหน!”
“ศิษย์พี่อาวุโส!” อาจารย์ซีชิพูดด้วยเสียงจริงจัง “ท่านใช้ความพยายามและเวลามาก แต่กลับได้รับพลังเพียงเล็กน้อยจากปีศาจเท่านี้เองหรือ? หากเป็นเช่นนี้แล้วกลับมาหาเราเถอะ ข้าจะแนะนำสถานที่ที่ดีให้ท่านเอง!”
“ใช่! ท่านอาจารย์ป้า! กลับมากับพวกเราเถอะ ท่านยังไม่เคยอ่านหนังสือสวรรค์ท่านไม่เหมาะที่จะต่อสู้กับอาจารย์ของเราหรอก!” โมเซียนและสาวกหญิงคนอื่นๆ ของหนานหัวตะโกนพร้อมเพรียง
ยือหยันตะโกน “ใช่! ปีศาจตัวนี้ด้อยกว่าปีศาจเฒ่าหยูกวนมากแล้วท่านจะเข้าร่วมกับปีศาจอ่อนแอเช่นนี้น่ะหรอ?”
“พวกเจ้ากำลังพูดถึงอะไร?”
“ฟู่!” เสียงถุยเลือดจากปากของชุยเซียนหยัน เธอเสียเลือดจากการได้รับบาดเจ็บแถมยังรู้สึกโกรธแค้น
“ฮ่าๆๆๆ ..” เสียงหัวเราะอันแหลมคมน่าขนลุกจากท้องฟ้าดังขึ้น “ข้าสงสัยว่ามนุษย์อย่างพวกเจ้าจะแข็งแกร่งและแปลกประหลาดได้มากขนาดไหน ตอนนี้ข้ารู้ว่าแล้วพวกเจ้าเองก็เข้าร่วมกับกลุ่มที่มีพลังคล้ายกับข้า .. ปีศาจตัวนั้นอยู่ที่ไหน!?”
“เจ้าเป็นคนแบบไหนกัน!?” โมเซียนเอ่ยด้วยน้ำเสียงโมโห “เจ้าหมายถึงปีศาจหยูกวนหรอ ถ้าเจ้าหมายถึงเขาละก็แน่สิ! เขามีพลังมากกว่าเจ้าหลายเท่าแม้ว่ามันจะไม่สามารถออกมาจากร้านต้นกำเนิดอินเตอร์เน็ตคาเฟ่ในเมืองครึ่งได้ก็ตาม!”
“อะไร? เจ้าต้องการสร้างปัญหาให้เขาหรือ?”
“ข้าละสงสัยว่าทำไมรูปแบบของข้าจึงต้องถูกขัดขวางซ้ำๆ เป็นเพราะข้าหายไปมากกว่าพันปีหรอ?” ปีศาจเจิงเฟิงอี้เอ่ย
“อย่างไรก็ตามพวกเจ้าไม่แสดงความเคารพต่อรุ่นพี่! แถมยังพาสาวกของข้าส่วนหนึ่งไปอีก!” ชุยเซียนหยันยังคงคับแค้น
ในเมืองครึ่งที่ห่างไกลจากที่นี่หนิงไป่กำลังรับบทเป็นตัวละครเอกเพื่อสู้รบกับฟางฉี จู่ๆ จิตใจเธอก็ฟุ้งซ่านไม่อยู่กับเนื้อตัวจนในที่สุดตัวละครของเธอก็ถูกฆ่าโดยฟางฉี!
“ทำไมเจ้าถึงแพ้ได้ละทั้งๆ ที่ทำคะแนนมาสู้สี!?” ฟางฉีดูร้อนใจ
“ไม่ ..” หนิงไป่พูดด้วยเสียงต่ำ “ปีศาจนั่นอาจกำลังมาที่นี่”
“ปีศาจ?” ฟางฉีทวนคำ “มาที่นี่!?”
“เจ้าของร้าน เจ้าไม่รู้หรอกหรือว่าเสือสองตัวอยู่ในถ้ำเดียวกันไม่ได้” หนิงไป่กล่าวว่า “นอกจากนี้หากมันได้กลืนพลังของข้าไปพลังของมันก็จะยิ่งเพิ่มขึ้นและเผลอๆ จะไม่มีใครสามารถหยุดยั้งมันได้ หากมันรู้ว่าข้าอยู่ที่นมันจะต้องมาที่นี่อย่างแน่นอน!”
เธอพูดพร้อมยิ้มโปรยเสน่ห์ “ด้วยความซื่อสัตย์เจ้าช่วยข้าหน่อยได้มั้ย?”
“ไม่!”
“อืม ..” หนิงไป่เงียบไปชั่วคตรู่ “เจ้าต้องปฏเสธอย่างไร้เยื่อใยเช่นนี้เลยหรือ”
เมฆสีดำบนท้องฟ้าเหนือเมืองครึ่งกำลังก่อตัวขึ้นอีกครั้งท้องฟ้าในพื้นที่โดยรอบก็เปลี่ยนสีไปตามๆ กัน
ตวนยื่อรีบวิ่งเข้าไปในร้านและหอบพร้อมหัวเราะด้วยความดีใจ “ข่าวดี! ข่าวดี! ฮ่าๆๆๆ” ด้วยรายการที่คล้ายกับแผ่นกระจกโปร่งแสงในมือ เขาเดินเข้าไปในร้านพร้อมกับผู้เชี่ยวชาญหลายคน
“หืม? ทุกคนไปไหนกันหมด!?” เขาเหลือบมองไปรอบๆ และพบว่าคนที่อยู่ในร้านล้วนเป็นคนพื้นที่ ส่วนคนนอกจากกลุ่มใหญ่ๆ ได้หายไปกันหมด
ขณะเดียวกันใบหน้าของปีศาจนั้นได้ปรากฎขึ้นกลางกลุ่มเมฆทึบ มันคำรามเสียงดังลั่นจนบ้านหลายหลังต้องพังทลายลง
“ปีศาจหยูกวนอยู่ที่ไหน!? ออกมาเดี๋ยวนี้!”