บทที่ 274 พลังทำลายล้างอันน่าสะพรึงกลัวของ The Eyes ล่ะ!
คงไม่เคยมีใครผ่านประสบการณ์มองร่างกายตัวเองโดนฆ่าอย่างโหดด้วยตาตัวเอง
หรอกมั้ง?………
ทว่าวู่หยานได้เห็นแล้วในตอนนี้!
ภายใต้การกำมือของฟรานด์ วู่หยานไม่มีแม้แต่โอกาสตอบสนองทำอะไร ทันใด
นั้นเขาก็รู้สึกว่าตัวเองกำลัง ‘ลอย’ หลังจากนั้นเขาก็เห็นร่างกายตัวเองค่อยๆปริ
แตก…….
ในความเป็นจริง หัวของวู่หยานได้แยกออกจาตัวตกลงมาก่อน แถมยังตกไป
ด้านหน้าตัวเองด้วย…….
ด้วยเหตุนี้ ก่อนที่สติของวู่หยานจะวูบดับหายไป เขาจึงต้องจำใจมาเป็นผู้ชมแถว
หน้าสุดมองร่างกายตัวเองถูกแยกชิ้นส่วนตายแบบคมชัดลึกทุกอณู…….
ฝ่ามือที่กำแน่นของฟรานด์ได้คลายออก มองดูชิ้นส่วนร่างกายอีกฝ่ายที่กระจัด
กระจายไปทั่วพร้อมกับพื้นดินที่เปียกชุ่มไปด้วยเลือดสดๆจำนวนมาก ฟรานด์ก็ฉีก
ยิ้มอย่างกระหายเลือดทว่ารอยยิ้มนี่ไม่นานนักก็ได้หายไป……..
ฟรานด์พองแก้มด้วยความไม่พอใจ แล้วพูดอย่างไร้หัวใจว่า “เห้อ พี่ชายพังซะ
แล้ว แม้แต่พี่ชายยังพัง ฮึ้ม ไม่สนุกเลย……”
คำพูดพวกนี้ ราวกับ ‘ศพ’ วู่หยานที่ร่างแตกกระจัดกระจายได้ยิน ภายใต้สี
หน้าช็อคของฟรานด์ เลือดทั้งหมดบนพื้นก็ได้ลอยขึ้น!
หลังจากนั้น พวกมันก็มารวมตัวกันด้วยความเร็วอันน่าทึ่ง ภายใต้การจ้องมอง
ของฟรานด์ มันได้ไปรวมตัวกันที่ตำแหน่งเดิมที่เขาตายอย่างรวดเร็ว ไม่นานนัก
น้ำเลือดทั้งหมดก็ได้รวมกันจนเกิด บลัดเซลล์ ขึ้น!
เมื่อน้ำเลือดที่เหลือพุ่งเข้าไปในบลัดเซลล์ มันก็เกิดการบิดตัวไปมา หลังจากนั้นก็
ก่อตัวเป็นรูปร่างมนุษย์ขึ้นมา เสร็จแล้วก็เริ่มสร้างอวัยวะภายในขึ้นด้วยความเร็ว
ที่ตาเปล่าสังเกตุเห็นได้ ไม่นานนักก็เกิด กระดูก และ ผิวหนัง………
ในชั่วระยะเวลานึง คนที่ควรจะตายไปแล้วก็ได้ปรากฏตัวขึ้นอีกครั้งต่อหน้าฟ
รานด์……
เงยหน้าขึ้นพรวดมองฟรานด์ ในนัยน์ตาสีแดงของวู่หยานมีความตื่นตัวและความ
กลัวฉายขึ้น……..
น่ากลัวเกินไปแล้ว! พลังของฟรานด์โครตน่ากลัว!!
ใครจะคิดล่ะว่าเมื่อกี้ตอนคนกำลังปวดหัวเพราะใช้พลังจิตมากเกินไป วินาทีต่อมา
ต้องมาเห็นตัวเองตาย!
เหตุผลที่ตายก็ง่ายๆเลยคือฟรานด์กำมือ…….
เมื่อคิดกลับไปถึงตอนที่เห็นร่างกายตัวเองแตกกลายเป็นละอองน้ำเลือดเต็มพื้น
หัวใจวู่หยานก็เต้นระรัวด้วยความกลัว ถ้าเป็นไปได้เขาไม่อยากมีประสบการณ์
สยองแบบนั้นอีกแล้ว
ในขณะเดียวกันวู่หยานก็นึกของคุณตัวเองในอดีตที่ฉลาดเลือกเป็น True
Ancestor ไม่งั้นตอนนี้เขาคงได้ไปทัวร์นรกแล้ว……
อีกด้านนึง ฟรานด์ที่เห็นวู่หยานฟื้นคืนชีพกลับมา ใบหน้าตกใจของเธอก็ค่อยๆถูก
เก็บไปแทนที่ด้วยรอยยิ้มร่าเริง เธอกระโดดขึ้นๆลงๆบนอากาศด้วยความดีใจ
“เย้! พี่ชายกลับมาแล้ว! พี่ชายไม่พังแล้วดีมากเลย!”
ฟังเสียงดีใจของฟรานด์ วู่หยานไม่แฮปปี้เลยแม้แต่นิดเดียว เพราะประโยคต่อมา
ของเธอ…..
“พี่ชายเก่งไม่เลวเลย! เล่นกับฟรานด์ได้ด้วย! มาเล่นกันต่อนะพี่ชาย! เล่นกันๆ!!”
ได้ยินสีหน้าของวู่หยานก็จมดิ่งมืดมัว ไม่รู้ว่าในใจเขาจินตนาการว่าตัวเองพลิกโต๊ะ
ระบายอารมณ์ไปกี่ครั้งแล้ว…..
ทั้งที่ฟรานด์เป็นซัมมอน(ผู้ที่ถูกอัญเชิญ)ของเขาแท้ๆ แล้วแต่ละอย่างที่เธอเล่นนี่
มากพอที่จะฆ่าเขาได้ทั้งนั้นไม่ว่าจะเป็นดันมาคุหรือThe Eyes…….
นี่หรือว่าฟรานด์ไม่ได้รับความทรงจำจากระบบ? ไม่รู้หรือไงว่าถ้าตูตายเธอก็ต้อง
ตายตามด้วยน่ะ?…..
ฟรานด์ได้รับความทรงจำจากระบบมาแน่นอน จุดนี่ไม่ต้องสงสัยเลย เพราะตอน
แรกฟรานด์ก็พูดไม่ใช่เหรอว่าเขาช่วยเธอออกมาน่ะ? นี่ก็ยืนยันได้ว่าเธอได้รับ
ความทรงจำมาจริงๆ…..
แต่ว่าด้วยนิสัยของฟรานด์มีความเป็นไปได้ว่า……เธอได้ลืมมันไปหมดเกลี้ยงแล้ว
…….
ถ้าจะให้มาพูดมาบอกเธอตอนนี้ วู่หยานคิดว่ามันคงไม่ช่วยอะไรซ้ำร้ายเธอจะยิ่ง
ลงมือหนักกว่าเดิมอีก…..
ถอนหายใจ วู่หยานมองฟรานด์ในแววตาเขามีประกายความโกรธขึ้น เชื่อได้เลย
หลังโดนฆ่าสักครั้งคงไม่มีใครอารมณ์ดีอยู่หรอก ถ้าไม่ใช่เพราะอีกฝ่ายเป็นฟรานด์
เขาจะไม่ใช่แค่โกรธอย่างเดียว ป่านนี้เขาจะหยิบNight of Meteorขึ้นสายเตรียม
ยิงแล้ว
“ฟรานด์จัง ตอนนี้หยุดได้แล้มใช่ไหม?”
ได้ยินฟรานด์ก็ส่ายหัวทันที “ไม่เอา! ทำไมต้องหยุดล่ะ? ความสนุกมันเพิ่งจะเริ่ม
เองนะ……”
เพิ่งเริ่ม…?
ในใจวู่หยานหัวเราะขมขื่น ใช่แล้วฟรานด์ที่เป็นถึงแรงค์9กับเขาที่เป็นแรงค์7
สำหรับเธอเมื่อกี้คงจะอุ่นเครื่อง……
“ไม่เล่นแล้วฟรานด์ อย่าดื้อสิ! ฟังกันหน่อย!”
ตอนที่พูดประโยคนี้วู่หยานแทบอยาจะลงไปคุกเข่าขอให้หยุดเลย ถึงแม้เขาพอสู้
ไม่สิ…..ต้านไว้ได้ แต่ถ้าให้เลือดเขาก็ไม่อยากสู้เลย…..
แต่ว่าถึงเขาจะไม่อยาก แต่อีกฝ่ายเล่า? กี่ครั้งแล้วที่เขาขอให้เธอหยุด มีสักครั้ง
ไหมที่ฟรานด์ฟังน่ะ…….
ฟรานด์หุบรอยยิ้ม แล้วพูดด้วยสีหน้าไม่พอใจ “เชื่อฟัง เชื่อฟัง พี่ชายนี่เหมือน
ท่านพี่จริงๆเลยนะ ชอบพูดบอกให้หนูเชื่อฟังตลอด หนูก็เชื่อฟังแล้วนะ ฟรานด์ก็
แค่อยากจะเล่นด้วยกับพี่ชายเอง……”
แต่ทางนี้ขอพูดจากใจเลยว่าไม่อยากเล่นด้วย……
คิดแล้ววู่หยานก็อยากจะร้องไห้ เด็กนี่เป็นประเภทเดียวกับผู้หญิงเลย พวกเธอจะ
น่ากลัวที่สุดตอนที่สูญเสียเหตุผลแล้วใช้แต่อารมณ์……
ดังนั้น นอกจากฝืนยิ้ม วู่หยานก็ทำได้แค่ยิ้มขมขื่น……
พอเห็นรอยยิ้มฝืนๆของวู่หยาน ฟรานด์ก็พูดด้วยความหงุดหงิดว่า “ยังไงพี่ชายก็
ไม่คิดอยากเล่นกับฟรานด์ใช่ไหมล่ะ! แต่ฟรานด์ไม่สนหรอกนะ ฟรานด์จะเล่นกับ
พี่ชาย!!”
เมื่อฟรานด์พูดอย่างเอาแต่ใจเสร็จ แรงกดดันน่าสะพรึงกลัวก็แผ่ออกมาจากตัวฟ
รานด์อีกครั้ง แถมครั้งนี้เทียบกับคราวก่อนมันทั้งมากกว่าและแข็งแกร่งกว่า!
เมื่อวู่หยานตอบสนอง ภาพตรงหน้าเขาก็มีแต่บอลแสงแล้ว!
ในใจสบถด่าไปที จากนั้นวู่หยานก็ถอยหนีทันที จะไม่ถอยก็ไม่ได้ เพราะตรงหน้า
บอลแสงมันอัดแน่นเยอะเกินจนไม่มีพื้นที่ให้เขาหลบได้เลย!
“ฮ๊า!!” ตะโกนเสียงดัง จากนั้นก็มีกระไฟฟ้าจำนวนมากระเบิดออกมารอบตัววู่
หยาน ไฟฟ้าดุดันบ้าคลั้งได้ไหลอาบตัวเขา เสียงไฟฟ้าเสียดสีกันดังกระหน่ำ
เผชิญหน้ากับบอลแสงของฟรานด์วู่หยานทำได้แค่โอเวอร์โหลดพลังจิตตัวเองเขา
ถึงจะต้านไว้ได้ ถ้าฟรานด์เป็นศัตรูก็คงดีเขาจะได้ลงมือได้อย่างเต็มที่ แต่เธอดัน
เป็นคนของเขานี่สิ ดังนั้นวู่หยานจึงทำได้แค่ป้องกัน
ราวกับคลื่นทรายเหล็กก่อนหน้านนี้ จะต่างก็เพียงแค่ว่ามันเป็นไฟฟ้า ใช่แล้วเป็น
ตาข่ายไฟฟ้าขนาดยักษ์ เขาส่งมันไปปะทะกับกลุ่มบอลแสง
เมื่อตาข่ายคลุมบอลแสงก็เกิดเสียงระเบิดขึ้นยืนยันว่าบอลแสงที่มากพอที่จะ
ทำลายทั้งชายหาดหลายครั้งได้หายไปแล้ว จะมีก็เพียงแค่เศษหินเศษทรายที่ปลิ
นว่อนเพราแรงลมจากการระเบิด…….
แต่แน่นอนว่าวู่หยานไม่มีเวลาหรือพลังมากพอที่จะไปห่วงสภาพชายหวด เพราะ
ตอนนี้เขายังแทบเอาชีวิตไม่รอด แล้วจะเอาอะไรไปห่วงชายหาด?
รอดจากห่าบอลแสงนรกได้ ลมหายวู่หยานก็กลายเป็นถี่ระรัวหอบแฮ่กๆ อาการ
ปวดหัวอย่างรุนแรงส่งตรงมาจากสมองอีกครั้ง จากนั้นวู่หยานก็พูดกับฟรานด์ด้วย
รอยยิ้มฝืนๆ
“ฟรานด์จังช่วยฟังฉันสักครั้งไม่ได้เหรอ?”
ฟรานด์มีสีหน้าเย็นชา แต่ในใจเธอกำลังโกรธอยู่หน่อยๆ ทำเสียง เหอะ ใส่ทีนึ
งเธอก็หันหน้าหนีไปอีกทาง แล้วยื่นมือเล็กๆออกมา…….
หัวใจวู่หยานสั่นระริก เขายังไม่ทันได้ทำอะไร ร่างกายก็แตกออกกลายเป็นเศษ
เนื้ออีกครั้ง……
พลังที่สามารถทำลายได้ทุกสรรพสิ่ง ช่างน่ากลัวจริงๆ………