บทที่ 273 เล่น? วิ่งไล่จับ? วู่หยานตายล่ะ!
บนท้องฟ้า ฟรานด์ก้มหน้าจ้องลงมาที่ตัววู่หยานด้วยนัยน์ตาเรืองแสงสีแดง มุม
ปากเธอโค้งขึ้นเป็นรอยยิ้มโหดเหี้ยมกระหายเลือด ปีกคริสตัลเจ็ดสีด้านหลังสั่นไป
มา มันกระทบกันจนเกิดเป็นเสียงระฆังขึ้น……
ติ๊งต่อง………..ติ๊งต่อง………ติ๊งต่อง………..
พริบตานั้นเองท้องฟ้าก็มืดมนลง สีดั้งเดิมได้เลือนหายไป แทนที่ด้วยสีเลือดที่
ข้นคลั้ก!
เลือด! ทั้งโลกมีแต่เลือด! พื้นดินเจิงนองไปด้วยเลือดราวกับเพิ่งผ่านสงครามมา
แม้แต่ทะเลสีฟ้าครามด้านหลังฟรานด์ก็ได้เปลี่ยนเป็นสีแดง ทั้งพื้นดินและอากาศ
ได้เปลี่ยนเป็นสีแดงหมด!
ชุดโกธิคโลลิต้าของฟรานด์ที่เดิมมีสีแดงขาว มาตอนนี้ก็ได้กลายเป็นสีแดงทั้งชุด
ราวกับเพิ่งไปอาบเลือดมา วู่หยานกระทั่งมองเห็นเลือดหยดลงมาจากชุดฟรานด์
ไปยังทะเลด้านล่าง………
มันไม่ใช่เลือดจริง แต่มันเกิดมาจากแรงกดดันเฉพาะตัวของฟรานด์………
ตัวที่หยุดนิ่งบนฟ้าอยู่ๆก็เซไปมา ใบหน้าที่ไร้เดียงสาของฟรานด์ได้ถูกสีแดง
กระตุ้นไปจนถึงจิตวิญญาณ ทำร่างกายสั่นไหว
ในใจเธอ…ได้ยินเสียงคนกระซิบบอกว่า….
จงทำลาย!…..จงทำลายมันให้หมดทุกอย่าง!
นัยน์ตาสีแดงของเธอได้ฉายแววบ้าคลั่งอันไร้ที่สิ้นสุดออกมา ฟรานด์ก้มหน้ามองวู่
หยานที่พื้นแล้วยิ้มให้……
“เน่…พี่ชาย…มาเล่นกันเถอะ…..”
สิ้นเสียง พื้นที่วู่หยานยืนอยู่ก็สั่นไหว เขาหน้าเปลี่ยนสีบนหน้าผากเกิดประกาย
ไฟฟ้าออกมา ทันใดนั้นก็มีทรายดำขนาดจิ๋วลอยออกมารวมตัวที่เท้าวู่หยานพาเขา
บินขึ้นฟ้า!
“ตู้ม!!!”
เท้าวู่หยานเพิ่งลอยขึ้นจากพื้นได้เพียง10เซนติเมตร จุดที่เขายืนเมื่อกี้ก็ก็ระเบิด
ออกทันที ก่อนจะมีวงเวทย์สีแดงปรากฏออกมาแทน จากนั้นกระสุนแสงก็เรียง
แถวลอยออกมาไม่หยุด ในไม่ช้ามันก็มีรูปร่างเป็นแส้! แล้วหวดไปทาองวู่หยาน!
Taboo “Cranberry Trap!”
เป็นหนึ่งใน Spell Card ของฟรานด์!
วู่หยานถูกล้อมด้วยกระสุนแสงจำนวนมหาศาล มองลูกบอลแสงนับไม่ไหวาดไม่
ไหวเขาก็ขนลุก รีบกวาดมือไปพื้นดินสั่นอีกครั้ง คราวนี้ไม่มีวงเวทย์โผล่ออกมาแต่
เป็นทรายเหล็ก!
ทรายสีดำก่อตัวเป็นดาบจำนวนมากอย่างรวดเร็ว จากนั้นสั่งให้มันบินเข้าใส่บอล
แสง!
“ตู้ม!” “ตู้ม!” “ตู้ม!”
เสียงระเบิดดังขึ้นต่อเนื่อง ราวกับดอกไม้ไฟ บอลแสงยังคงออกมาอยู่เรื่อยๆ
“ฟลานด์หยุดเดี๊ยวนี้!”
“ไม่!” ฟรานด์ปฏิเสธอย่างดื้อดึง ไม่เพียงไม่หยุดเธอยังสร้างวงเวทย์ Cranberry
Trap ออกมาที่มือแล้วยิงบอลแสงใส่วู่หยานอีกครั้ง
วู่หยานกัดฟัน แล้วโบกมือสร้างดาบเหล็กดำใหม่เข้าไปต้าน ไม่รู้ว่าฟรานด์ออมมือ
ให้เขาหรือเปล่า เพราะการโจมตีของแรงค์9เขาเป็นแรงค์7กลับสามารถต้านไว้ได้
วู่หยานบินไปด้านหน้าฟรานด์ แล้วพูดด้วยน้ำเสียงต่ำว่า “ถ้ายังไม่หยุด ฉันจะ
โกรธจริงๆแล้วนะ!”
ได้ยินฟรานด์ก็ตัวสั่น แล้วตะโกนกลับไปด้วยความโกรธ “ไม่เอา! ไม่เอา! ไม่เอา!”
“ฟรานด์อยู่ตัวคนเดียวตลอด ไม่มีใครเลยที่มาคุยกับฟรานด์ ไม่มีใครเลยที่มาเล่น
กับฟรานด์!!!” เธอยังคงตะโกนใส่วู่หยาน “ทำไมถึงต้องขังหนู! ฟรานด์ไม่ได้ทำ
อะไรผิดสักหน่อย! ฟรานด์ก็แค่ต้องการเล่นด้วยกันกับพี่ชายเท่านั้นเอง!!”
“ฟรานด์จัง…….”
มองดูฟรานด์ที่ตะโกนใส่ตน ในใจเขาก็เกิดรู้สึงสงสารอย่างมาก……..
ตัวเขาเองก็จนใจเหมือนกัน ถ้าเกิดไม่ทำแบบนี้ฟรานด์ก็จะทำลายล้างทุกอย่าง
รอบตัว บางทีอาจเป็นเพราะจิตใต้สำนึกวู่หยานไม่อยากเห็นเด็กน้อยน่ารักอย่าง
เธอที่จิตใจยังไม่โตด้วยซ้ำต้องมาทำเรื่องโหดร้ายต่อหน้าตัวเอง ดังนั้นเขาจึงต้อง
ผนึกพลังเธอ!
วู่หยานถอนหายใจ “เอาเป็นว่าอย่างแรกเลยฟรานด์จัง เธอหยุดแล้วช่วยฟังฉัน
ก่อนนะโอเคมั้ย? ฉันไม่ได้คิดจะขังหรือผนึกเธอนะ!”
“พี่ชายเป็นคนไม่ดี! ฟรานด์เกลียดพี่ชายที่สุด!” ฟรานด์ไม่คิดจะฟังเธอตัดขาดทุก
อย่าง จากนั้นปล่อยบอลแสงออกมาแบบไม่สนทิศทางถล่มทุกอย่างรอบตัว!
Ripples of 495 Years!
สเปลการ์ดที่มีชื่อแฝงความหมายลึกซึ้งมาพร้อมกับพลังทำลายอันน่าหวาดกลัว!
บอลแสงสีขาว! สีขาวบริสุทธ์! ทว่าจำนวนที่ออกมา มันมากเสียจนทำให้คนที่เห็น
จำต้องหยุดหายใจเลย!
ลูกบอลพลาสม่าของแอคเซราเรเตอร์ตอนนั้น เทียบกับ Ripples of 495 Years
ไม่ติดเลย!
“พี่ชาย! มาเป็นเพื่อนเล่นดันมาคุกับฟรานนะ!”
พลังงานอันน่ากลัวได้แผ่ออกมาจากบอลแสง ภาพเบื้องหน้าของวู่หยานทั้งหมดได้
ปกคลุมไปด้วยบอลสีขาว ทำเขาหน้าซีด!
วู่หยานดีดนิ้ว จากนั้นดาบทรายเหล็กที่มีทั้งหมดก็สลายตัวเป็นคลื่นทรายเหล็กที่
มากเสียจนดูราวกับซึนามีสีดำ แล้วสั่งให้มันซัดเข้าใส่บอลแสงตรงหน้าเขา!
แต่เห็นได้ชัดว่าทางบอลแสงมีจำนวนมากกว่าทรายเหล็กดำ วู่หยานกัดบนขมับมี
เส้นเลือดปูดออกมา จากนั้นคลื่นทรายเหล็กลูกใหม่ก็พุ่งขึ้นมาจากพื้น แล้วขึ้นไป
ช่วยสนับสนุนคลื่นอันเก่า!
บนหน้าผากมีเส้นโป่งผองหลายเส้น วู่หยานครางในลำคอด้วยความเจ็บปวด นี่
ชี้ให้เห็นว่าการจะต้านทาน Ripples of 495 Years ของฟรานด์ได้เขาจำต้องฝืน
ใช้การคำนวณที่เกินขีดจำกัด!
แต่ว่าด้วยการฟื้นฟูอันทรงพลังของสายเลือดแท้ ทำให้สมองที่ไหม้ของเขาฟื้นฟู
กลับมา!
คลื่นทรายสีดำขนาดใหญ่ และลูกบอลสีขาวที่มีจำนวนมากกว่าเม็ดฝนได้ต้านกัน
ไปมาบนท้องฟ้า ในไม่ช้าคลื่นสีดำดูที่ราวกับฝ่ามือก็ได้โอบล้อมบอลแสงไว้ข้างใน
ได้! (@นึกถึงตอนกาอาระสู้อ่ะ555)
ด้วยเสียงดังกระหึ้มและแรงสั่นสะเทือน ทั้งบอลแสงและทรายเหล็กก็ได้ระเบิด
เกิดเป็นภาพตระการตากระจัดกระจายลงสู่พื้นโลก……
ภายใต้ภาพสวงงามด้านหน้า วู่หยานมีสีหน้าขาวซีดสุดๆ ในแววตาเต็มไปด้วยเส้น
เลือดฝอย และนัยน์ตาที่เดิมทีก็เป็นสีแดงอยู่แล้วมาตอนนี้ลูกตาทั้งสองของเขาจึง
มีแดงทั้งหมด บนหน้าผากชุ่มไปด้วยเหงื่อ ความเจ็บปวดอย่างรุ่นแรงส่งออกมา
จากสมองทำวู่หยานอดทนไม่ไหวจนต้องยกมือกุมหัว……
มองดู Ripples of 495 Years ที่ทำอะไรอีกฝ่ายไม่ได้ ฟรานด์ไม่ผิดหวังเธอกลับ
ยิ่งตื่นเต้น พอเห็นใบหน้าเจ็บปวดของวู่หยาน สีหน้าตื่นเต้นของเธอก็เพิ่มพูนขึ้น
ทันที!
แลบลิ้นเล็กออกมาเลียริมฝีปาก ฟรานด์หัวเราะเสียงใส “Hahaha สนุกมากเลย!
พี่ชายเก่งมาก! แต่ฟรานด์เก่งกว่า! มาเล่นกันต่อเถอะพี่ชาย!”
ขณะที่มือยังกุมหัว เสียงหอบหายใจของวู่หยานได้เบาลง เส้นเลือดฝอยในตาก็ลด
น้องอย่างเร็วจนตาเปล่ายังเห็นได้ชัด อาการปวดหัวก็น้อยลงเรื่อยๆ การฟื้นฟูและ
พลังชีวิตอันทรงพลังของแวมไพร์สายเลือดแท้ได้แสดงผลออกมาให้เห็นแล้ว
ในตอนนี้! สามารถคืนสภาพสมองที่เกือบจะไหม้กลับมาได้!
มือข้างนึงกุมหัว อีกมือกุมดวงตา แล้วใช้ตาข้างที่เหลือมองฟรานด์บนฟ้า และการ
มองครั้งนี้ก็ได้ทำให้นัยน์ตาเขาหดลงอย่างถึงที่สุด!
ข้างบน ฟรานด์ยิ้มร่าแสดงให้เห็นถึงความสุขอันมากล้น เป็นรอยยิ้มที่ดูสดใส
และบริสุทธ์เหมือนตอนแรกที่วู่หยานเจอเธอ
ยกเว้นก็เพียงแต่ว่ามือของเธอกำลังยกขึ้น……
เห็นท่านี่หัวใจทั้งดวงของวู่หยายก็เย็นเยียบทันที ถ้าเลือกได้เขายินดีที่จะเจอบอล
แสงเมื่อกี้อีกรอบดีกว่ามาเห็นฟรานด์ยื่นมือออกมาแบบนี้………
ภายใต้นัยน์ตาที่หดตัวลงอย่างรุนแรง ฟรานด์ก็กำฝ่ามือ!
“โพล๊ะ!”
พริบตาต่อมา วู่หยานก็ได้พบการตายอันโหดร้ายครั้งแรกตั้งแต่เกิดมา รอบๆจุดที่
เขาเคยยื่นอยู่ได้เต็มไปด้วยเลือดเปรอะเปื้อนไปทั่ว………