บทที่ 272 จบไม่สวย? ฟรานด์คลั่งล่ะ!
จมูกน้อยๆของฟรานด์สั่นไหวไม่หยุดราวกับได้กลิ่นอาหารชั้นเลิศ ยิ่งมาเธอยิ่ง
ตื่นเต้นจมูกสูดดมฟุดฟิดตรงหน้าอกเขา วู่หยานก็ไม่ได้ขัดขืนเขากำลังรู้สึกสนุก
และเอ็นดู………..
ดูจากภายนอก ฟรานด์ก็เป็นแค่เด็กสาวปกติทั่วไป เป็นเด็กน้อยที่ชอบเล่นซุกซน
มือจับตัวฟรานด์วู่หยานเพ็งพินิจมองหน้าเธอ ยิ่งมองเขาก็ยิ่งรู้สึกชอบ
ทว่าประโยคต่อมาของฟรานด์ได้ทำให้หัวใจของวู่หยานเย็นเชียบลงอย่างรวดเร็ว
……….
จู่ๆฟรานด์ก็เงยหน้าขึ้นแล้วฉีกยิ้มให้วู่หยาน “พี่ชาย! มาเล่นกับฟรานด์หน่อย
ได้มั้ยค่ะ?”
เป็นเรื่องปกติที่เด็กๆจะอยากเล่น อืมปกติเลยล่ะ
แต่วู่หยานรู้ดีว่าไอ้ เล่น ของเด็กแสบในอกเขาเนี่ย มันไม่ได้สนุกเอาซะเลย…….
ถ้าเธอเผลอนิดล่ะก็ชีวิตคนที่เล่นด้วยได้ดับสูญแน่!
แม้ว่าวู่หยานจะเป็นอมตะ แต่นาทีนี้เขาก็รู้สึกกดดันจนหายใจไม่ออก……..
มองดูนัยน์ตาที่มีสีคล้ายกับของตน เป็นดวงตาใสแป๋วที่เต็มไปด้วยความหวังว่าเขา
จะยอมเล่นด้วย ถึงจะรู้ว่าเล่นกับฟรานมันอันตรายโครตๆแต่เขาก็โหดร้ายไม่
พอที่จะปฏิเสธเธอ
ถอนหายใจ วู่หยานลูบผมสีทองอ่อนของฟรานด์ “ฟรานด์จังอยากเล่นอะไรล่ะ?”
ได้ยิน ฟรานด์ก็ตาเป็นประกายทันที เธอชูมือขึ้นฟ้าร้องเย้อย่างมีความสุข
“พี่ชาย! ฟรานด์ชอบเล่นดันมาคุ(Danmaku)ล่ะ! เรามาเล่นดันมาคุกันมั้ย?”
อย่างที่คิด………
วู่หยานขมวดคิ้ว แล้วมือลูบหลังฟรานด์ ปากก็พูดด้วยเสียงนุ่มๆ “ฟรานด์จัง ดัน
มาคุน่ะ เอามาเล่นตามใจไม่ได้น่ะ…..”
รอยยิ้มร่าเริงของฟรานด์ค่อยๆหายไปเมื่อได้ยินคำพูดวู่หยาน นัยน์ตาสีแดงของ
เธอเข้มขึ้นกว่าตอนแรก
“พี่ชายไม่อยากเล่นกับฟรานด์เหรอ?”
ใบหน้าจิ้มลิ้มของเธอก็ยังเป็นเหมือนเดิม แต่ทว่าตอนที่เธอพูดประโยคนี้
บรรยากาศรอบตัวเธอกลับส่งกลิ่นคาวเลือดออกมา!
ไม่มีอะไรเกิดขึ้นชายหาดยังคงเงียบสงบ แต่วู่หยานกลับมองเห็นทะเลเลือดที่เต็ม
ไปด้วยเจตนาฆ่าฟันได้ม้วนตัวเข้ามาหาเขา!
คิ้ววู่หยานผูกเป็นปม ตอนนี้เองจู่ๆเขาก็รู้สึกว่าร่างเล็กๆที่ตนกำลังอุ้มอยู่ได้มี
น้ำหนักเพิ่มขึ้นอย่างมาก ด้วยสายเลือดแท้ทำให้เขาสามารถต้านทานจิตสังหารที่
มากจนมาให้เห็นเป็นภาพทะเลเลือดแบบนี้ได้โดยที่มีอาการแค่ขมวดคิ้ว ไม่
เพียงแต่ไม่รู้สึกอึดอัด ด้วยจิตสังหารรอบตัวแบบนี้เขายิ่งเป็นเหมือนปลาที่ได้กลับ
ลงน้ำด้วยซ้ำ
วู่หยานรู้สึกได้เลยว่า ตอนฟรานด์พูดประโยค ‘พี่ชายไม่อยากเล่นกับฟรานด์
เหรอ’ จิตใจของเธอได้เปลี่ยนไป……..
กอดตัวฟรานด์แน่น คิ้วที่ขมวดอยู่ก็คลายออก เขาถอนหายใจแล้วชู วงแหวนปิด
ผนึก ขึ้นมาตรงหน้าฟรานด์ เมื่อเห็นเธอก็อึ้ง
“สวยจัง!”
ฟรานด์ยื่นมือเล็กๆออกมาจับสร้อยในมือวู่หยาน เห็นแบบนี้เขาก็ไม่รู้ว่าจะ
หัวเราะหรือร้องไห้ดี แต่ก็นะ เขาเข้าใจ กับฟรานด์ที่เป็นคนชอบสีแดง สร้อย
ข้อมืออันนี้จึงดึงดูดเธอได้มาก
มองดูฟรานด์ที่กำลังจับๆลูบๆวงแหวนปิดผนึก วู่หยานก็พูดว่า “สร้อยข้อมืออันนี้
มีชื่อว่า วงแหวนปิดผนึก!”
“วงแหวนปิดผนึก?”
ฟรานด์เงยหน้าขึ้นด้วยความสับสน ราวกับว่าไม่เข้าใจว่าทำไมสร้อยสวยๆแบบนี้
ถึงได้มีชื่อแปลกๆ แล้วทำไมจู่ๆวู่หยานถึงได้พูดเรื่องนี้……..
เห็นใบหน้าสงสัยของฟรานด์ วู่หยานก็ทำได้แค่ยิ้มขมขื่นในใจ ช่วยไม่ได้นี่หว่า ใคร
ใช้ให้มันมีเงื่อนไขยุ่งยากแบบนี้ล่ะ ต้องให้คนที่จะใส่รู้ผลกระทบของมันก่อนและ
เต็มใจด้วย ถึงจะใส่ได้ บัดซบเอ้ย………..
วู่หยานพูดกับฟรานด์ต่อ “นี่ฟรานด์จังอยากได้สร้อยเส้นนี้มั้ย?”
“หนูยากได้! ฟรานด์ออยากได้คะ!” ฟรานด์ตะโกนตอบวู่หยานอย่างไม่ลังเล ใน
เวลาเดียวกันก็จับสร้อยแน่น ราวกับกลัวว่าเขาจะเอาคือน ดูน่ารักสุดๆเลยล่ะ…….
“ถ้าเธออยากได้ล่ะก็ เอาไปเลย……”
คำพูดของวู่หยาน ทำให้มีฟรานด์ยิ้มหน้าบานทันที แต่ว่าคำพูดต่อของเขาได้ทำให้
รอยยิ้มเธอหายไป…….
“ฟรานด์จัง สร้อยอันนี้มันสามารถผนึกพลังในตัวเธอได้นะ!”
ฟรานด์หน้านิ่งพูดว่า “ผนึก…พลัง?…”
“ใช่……”
มองดูฟรานด์ แล้วมองดูสร้อยข้อมือสีขาวที่ตนใส่ ก่อนจะหันไปดูสร้อยสีแดงอีก
มือ วู่หยานมีสีหน้าซับซ้อน “ตราบใดที่เธอเต็มใจที่จะใส่มัน พลังในตัวเธอก็จะถูก
ผนึก ยิ่งกว่านั้นถ้าไม่ได้รับการอนุญาตจากฉัน เธอก็จะไม่สามารถใช้พลังในตัวได้
……”
มองดูฟรานด์ วู่หยานถอนหายใจ ไม่รู้ว่าเขาถอนหายใจไปกี่ครั้งแล้ว ไม่นานนัก
เขาก็ทำสีหน้าจริงจังมองเธอ
“ฟรานด์จัง ถ้าเธออยากจะเล่นด้วยกันกับฉัน เธอก็ต้องใส่มัน ใส่สร้อยเส้นนี้เพื่อ
ปิดผนึกพลังในตัวเธอ!”
ได้ยิน ฟรานด์ก็เงียบไป…………
เธอค่อยๆถอนมือกลับมาจากสร้อบสีแดง จากนั้นสีหน้าเธอก็กลายเป็นนิ่งเงียบ
อย่างน่ากลัว………
“เข้าใจแล้ว…..”
ฟรานด์ก้มหน้าลงทำให้ผมลงมาปิดตา จากนั้นเสียงพูดต่ำลึกก็ได้ดังเข้ามาในหูวู่
หยาน ทำให้หัวใจที่เริ่มกลับมาอบอุ่นของเขากลายเป็นเย็นยะเยือกทันที…….
“เป็นแบบนี้นี่เอง พี่ชายก็เหมือนกับท่านพี่ เกลียดพลังในตัวฟรานด์ เพราะแบบนี้
ถึงไม่ยอมเล่นกับฟรานด์ใช่ไหม?……”
เห็นอารมณ์ของฟรานด์กลายเป็นไม่ดี วู่หยานก็รีบพูดอย่างรวดเร็ว “ไม่ใช่นะ คือ
……”
ไม่รอให้วู่หยานพูดจบ ฟรานด์ก็พูดขึ้นแทรก “ท่านพี่เป็นแบบนั้น พี่ชายก็เป็นไป
ด้วย ทั้งที่ฟรานด์ไม่ได้ทำอะไรผิดเลยแท้ๆ แล้วทำไมทุกคนถึงต้องเกลียดฟรานด์
ด้วย?”
“ไม่ใช่แบบนั้น ฟรานจังค์ พลังของเธอมันอันตรายเกินไปก็เท่านั้น…..”
ได้ยินคำพูดวู่หยาน ฟรานด์ก็หัวเราะออกมาทันที เป็นเสียงหัวเราะที่ทำให้เขาขน
หัวลุก “ฮิๆ ท่านพี่ก็พูดแบบนี้เหมือนกัน จากนั้นก็จับฟรานด์ขังไวในห้องใต้ดินบ้า
นั่น แล้วตอนนี้พี่ชายก็คิดจะทำแบบเดียวกับท่านพี่ใช้สร้อยบ้านั่นผนึกฟรานด์ใช่
ไหมลล่ะ?”
“ไม่ใช่นะ ที่ผนึกมีแค่พลังไม่ใช่ตัวเธอ…..”
“มันก็เหมือนกันนั้นแหละ!”
ฟรานด์เงยหน้าขึ้นพรวด ตะโกนใส่วู่หยานด้วยน้ำเสียงไม่พอใจแล้วยังมี…..ความ
บ้าคลั่งด้วย!
“ทุกคนก็เป็นเหมือนกันหมด! ทั้งท่านพี่ทั้งพี่ชาย!! ทุกคนเกลียดฟรานด์กัน
หมด!!!”
เธอกลับตัวดึงแขนวู่หยานออกอย่างแรง ปีกคริสตัลอันงดงามด้านพลังสั่นไหว
จากนั้นตัวเธอก้ลอยขึ้นฟ้า แล้วก้มหน้ามองลงมาที่เขาด้วยระยะที่ห่างกันอย่าง
มาก……..
นัยน์ตาสีแดงเลือดของทั้งคู่จดจ้องกันและกัน ดวงตาทั้งสองเหมือนกันคือดูมี
เสน่ห์ดึงดูด แต่ที่ต่างกันคือภายใน! คนนึงมีแววตาตื่นตัวและกังวล ส่วนอีกคนมี
แววตาที่บ้าคลั่งและบิดเบี้ยว!
ทันใดนั้น ตาของฟรานด์ก็เรืองแสงสีแดง ภายใต้การเรืองแสงนี่แต่เดิมใบหน้า
น่ารักของเธอก็ได้เปลี่ยนไปเป็นใบหน้าโหดเหี้ยมน่าสะพรึงกลัว!
ปากส่งเสียงหัวเราะคิกคักอย่างชั่วร้าย สายตาเธอจดจ้องที่ตัววู่หยาน จากนั้นพูด
ประโยคที่ทำให้เขาตื่นกลัว……
“พี่ชาย ฟรานด์เกลียดพี่ล่ะ แต่ถึงจะเกลียดฟรานด์ก็ยังอยากจะเล่นกับพี่ชายมาก
นะ ในเมื่อพี่ชายไม่อยากเล่นกับฟรานด์ ถ้างั้นฟรานด์ก็จะมาเล่นกับพี่ชายเอง
……”