ใบหน้าที่สวยงามของชูหยุนเยว่เต็มไปด้วยความสุข
หลินฟานและชูหยุนเยว่คุยกันอยู่ประมาณครึ่งชั่วโมง
ในช่วงสองสามวันที่ผ่านมา ชูหยุนเยว่รู้สึกกังวลเป็นอย่างมาก
เนื่องจากซีรีส์น้ำหอมเหลียนซินมีแผนที่จะเปิดตัวในอีกไม่กี่วันข้างหน้านี้
ชูหยุนเยว่จึงทุ่มเทความพยายามและเงินจำนวนมากเพื่อซีรีส์น้ำหอมเหลียนซินนี้
และถ้าเปิดตัวออกมาแล้วผลตอบรับไม่ดี เธอก็ไม่รู้ว่าควรจะต้องทำยังไงแล้ว
แต่หลังจากที่ได้พูดคุยกับหลินฟานเป็นเวลาครึ่งชั่วโมง ความกังวลของชูหยุนเยว่ก็หายไปในทันที คำพูดของหลินฟานนั้นช่วยทำให้เธอผ่อนคลายลงอย่างมาก
เดิมที ชูหยุนเยว่ต้องการจะชวนหลินฟานไปทานอาหารเย็นด้วยกัน
แต่ดูเหมือนหลินฟานจะกินข้าวมาเรียบร้อยแล้ว ดังนั้นเธอจึงไม่ได้เอ่ยคำชวนออกไป
…………
กลางคืน
อาคารเฟยหยางค่อยๆตกอยู่ในความมืด
แต่ในสำนักงานฮัวจือดี ที่ประตูถูกล็อค จู่ๆ ก็มีร่างหนึ่งปรากฏขึ้น
มันคือนักวิจัย จ้าวจือฉง
“ชูหยุนเยว่ น้ำหอมที่ฉันทุ่มเทอย่างหนักเพื่อพัฒนามาสองสามปีไม่ดีเท่ากับน้ำหอมของไอหน้าขาวหลินฟ่านอย่างนั้นหรอ!”
“เธอเป็นคนเลือกเอง อย่ามาโทษฉันแล้วกัน!”
ขณะที่จ้าวซือฉงกำลังพูดอยู่ เขาก็เสียบฮาร์ดไดรฟ์เข้ากับคอมพิวเตอร์ของประธาน
เมื่อรวบรวมข้อมูลล่าสุด จ้าวจือฉงก็หยิบค้อนออกมาทุบใส่คอมทันที ใบหน้าของเขาดูน่ากลัวเป็นอย่างมาก!
…………
หลังจากที่หลินฟานเดินออกมาจากอาคารเฟยหยางแล้ว เขาก็ขับรถบิ๊กจีออกไป
เมื่อมาถึงสัญญาณไฟจราจรที่อยู่ไม่ไกล เขาก็เห็นรถมินิคันหนึ่งจอดอยู่ข้างทาง
และทันทีที่หลินฟานหันไปทางรถคันนั้น เขาก็เห็นหูเทียนเข้าพอดี
ดังนั้นเขาจึงตะโกนเรียก “อาจารย์ เทียนเถียน!”
หลังจากได้ยินเสียงเรียก หูเทียนก็ค่อยๆหันไปด้านข้างและก็สังเกตุเห็นหลินฟาน เธอพูดอย่างมีความสุข “หลินฟาน!”
แล้วทั้งสองก็ขับรถไปข้างหน้าพร้อมกัน
ผ่านไปไม่นาน หลินฟานก็มาถึงที่บ้านของหูเทียน
ทั้งสองคนนั้นไม่ได้เจอกันนานหลายวัน
ซึ่งทันทีที่ประตูปิด อากาศในห้องก็ดูเหมือนจะร้อนขึ้นมา
หูเทียนจึงพูดว่า “เดี๋ยวฉันไปเอาน้ำมาให้นายกินสักแก้วก่อน”
ทันทีที่สิ้นสุดเสียงของเธอ หลินฟานก็ดึงเธอมากอดไว้ในอ้อมแขนของเขาทันที
o(￣ε￣*)
(*￣3)(ε￣*)
3==8
…………
…
…
ทั้งสองปรบมือให้ความรักของกันและกันทั้งคืน!
…………
วันถัดไป
เมื่อหลินฟานลืมตาขึ้น เขาก็พบว่าหูเทียนไม่ได้อยู่ข้างๆเขา
แต่มีกลิ่นหอมจางๆลอยเข้ามาจากนอกห้อง
หลินฟานค่อยๆลุกขึ้นและเดินออกไปนอกห้อง
ในเวลานี้ ชามก๋วยเตี๋ยว จานเกี๊ยวทอด และนมร้อนหนึ่งแก้วถูกวางอยู่บนโต๊ะ
หูเทียนยิ้มและพูด “นายหิวไหม มาทานอาหารเช้ากันก่อน”
หลินฟานแตะจมูกของเขาและยิ้ม “ผมหิวมากเลยล่ะ”
พอพูดจบ เขาไม่รีรอและเริ่มกินบะหมี่ทันที
หลังจากนั้นไม่นาน หลินฟานก็กินบะหมี่ชามใหญ่ เกี๊ยวทอดทั้งจานและนมหนึ่งแก้วหมด
หลินฟานพูด “อาจารย์เทียนเถียน สอนได้ดีเหมือนกับทักษะการทำอาหารเลย! ในอนาคต เกรงว่าผมคงจะไปกินอาหารที่อื่นไม่ได้แล้ว”
ถ้าคนอื่นพูดแบบนี้ หูเทียนอาจจะรู้สึกรังเกียจ
แต่เมื่อหลินฟานเป็นคนพูด มันกลับทำให้หูเทียนรู้สึกหวานอยู่ในหัวใจ
หูเทียนยิ้มแล้วพูด “ถ้านายต้องการ นายสามารถมากินได้ตลอดเวลาเลย”
หลินฟานพูดอย่างมีความสุข “อาจารย์เทียนเถียนพูดเองนะ!”
ทั้งสองพูดคุยและหัวเราะกัน บรรยากาศในห้องผ่อนคลายมาก
เมื่อคืนหูเทียนรู้สึกเหนื่อยเล็กน้อย หลังจากทำอาหารและล้างจานเสร็จแล้ว เธอจึงกลับไปที่ห้องเพื่อนอนต่อ
ส่วนหลินฟานก็ได้ขับรถบิ๊กจีไปยังมหาวิทยาลัยเจียงเป่ย
และในขณะที่เขากำลังขับรถผ่านถนนจงเป่ยนั้น เขาก็ได้กลิ่นหอมๆที่พัดมาตามลม
หลินฟานสูดลมหายใจเข้าเบาๆ ก่อนจะทำหน้าตาแปลกใจ
เพราะกลิ่นหอมนี้เป็นหนึ่งกลิ่นในซีรีส์น้ำหอมเหลียนซิน ที่เขาได้ไปลองดมกลิ่นมาเมื่อวานนี้
แต่ชูหยุนเยว่บอกว่าต้องใช้เวลาอีกสองสามวันถึงจะเปิดตัวได้ไม่ใช่หรอ?
ทำไมวันนี้ถึงมีกลิ่นนี้บนถนนได้ล่ะ
หลินฟานมองไปด้านข้างด้วยความสงสัยในใจ
เขาเห็น…
ที่ทางเข้าร้านน้ำหอมชื่อฉินเฟิง มีผู้หญิงหลายคนยืนเข้าแถวกันอยู่
ผู้หญิงบางคนถือน้ำหอมที่เพิ่งซื้อมาและเดินออกไปอย่างช้าๆ
ลักษณะของขวดน้ำหอมเหล่านี้ค่อนข้างคล้ายกับน้ำหอมเหลียนซิน แถมมันยังแบ่งออกเป็นเจ็ดสี สีเหลือง สีแดง สีเขียว สีฟ้า สีม่วง สีขาวและสีเทา ทั้งสีและกลิ่นเหมือนกันเหลียนซินทั้งหมด
หลินฟานมองผ่านฝูงชนเข้าไปในร้านขายน้ำหอมฉินเฟิง เขาเห็นวิดีโอโปรโมตน้ำหอมฉินเฟิงบนหน้าจอทีวีได้อย่างชัดเจน
ภาพในวิดีโอเกือบจะเหมือนกับซีรีย์เหลียนซินที่หลินฟานได้เห็นเมื่อวานนี้เลย!
หลินฟานเลิกคิ้วและเข้าใจทุกอย่างทันที
ดังนั้นหลินฟานจึงตัดสินใจไม่ไปมหาวิทยาลัยเจียงเป่ย แต่ไปที่ร้านอินเทอร์เน็ตในบริเวณใกล้เคียงแทน
สิบนาทีต่อมา หลินฟานกลับมาที่รถบิ๊กจีและขับตรงไปที่อาคารเฟยหยางทันที
…………
ขณะนี้ อาคารเฟยหยางชั้นที่ 17 บริษัทฮัวจือดี
ผู้ตรวจสอบหลายคนกำลังถือกระดาษและปากกา พวกเขาถามคำถามและจดบันทึก
“เมื่อวานนี้ ใครเป็นคนสุดท้ายที่ออกไป” เกาจีถาม
“ฉันเอง ฉันเป็นคนสุดท้ายที่ออกไป” พนักงานหญิงที่แผนกต้อนรับตอบ
“ประตูล็อคหรือเปล่า” เกาจีถาม
พนักงานหญิงที่แผนกต้อนรับพูด “ล็อคแล้ว ทุกครั้งที่ล็อคประตูแล้ว ฉันจะตรวจสอบมันอีกทีหนึ่งเสมอ ฉันมั่นใจ”
เกาจีถามอีกครั้ง “นอกจากคอมพิวเตอร์ในสำนักงานของประธานแล้ว ยังมีความสูญเสียอื่นๆ อีกไหม”
“ไม่มี”
“ฉันก็ไม่ได้สูญเสียอะไรเลย”
พนักงานทุกคนต่างก็ส่ายหัว
เกาจีหันไปถาม “ชูหยุนเยว่ เธอมีข้อมูลที่มีค่าในคอมพิวเตอร์อยู่ในเครื่องนี้หรือเปล่า?”
ชูหยุนเยว่พูดอย่างกังวล “มีข้อมูลที่สำคัญมาก! คอมพิวเตอร์เครื่องนี้มีข้อมูลเฉพาะของน้ำหอมทั้งหมดของบริษัทฮัวจือดีของเรา!”
จากนั้นเธอก็ก้มหน้าลงและถามออกมา “ข้อมูลในคอมพิวเตอร์สามารถกู้คืนได้ใช่มั้ย?”
พูดได้เลยว่าข้อมูลพวกนี้เกี่ยวข้องกับความอยู่รอดของคนทั้งบริษัท!
ถเาเป็นข้อมูลน้ำหอมทั่วไปก็คงไม่ค่อยสำคัญเท่าไหร่
แต่ข้อมูลเกี่ยวกับน้ำหอมเหลียนซินนั้นสำคัญมาก
ต้องรู้ก่อนว่า……
ชูหยุนเยว่ได้ใช้เงินไปเป็นจำนวนมากเพื่อลงนามในสัญญาการผลิต การประชาสัมพันธ์ และการขายกับโรงงาน เครือข่าย ทีวี ร้านค้าและช่องทางอื่นๆ เธอจ่ายเงินไปเป็นจำนวนมากจริงๆ
แต่เมื่อข้อมูลในคอมพิวเตอร์รั่วไหลออกไป เงินลงทุนที่ชูหยุนเยว่ได้ใช้ในการเซ็นสัญญาพวกนี้จะเท่ากับสูญเปล่าทันที!
บริษัทฮัวจือดีมีแนวโน้มที่จะล้มละลายด้วยเหตุนี้!
เมื่อช่างคอมที่อยู่ข้างๆได้ยิน เขาก็ส่ายหัวแล้วพูด “ไม่มีทาง…ฮาร์ดดิสก์เสียหายหนักเกินไป”
ตอนนั้นเอง นักวิจัยคนหนึ่งก็รีบเดินเข้าไปและพูดว่า “ประธาน ชุดน้ำหอมที่ร้านฉิงเฟิงเปิดตัวในวันนี้เกือบจะเหมือนกับชุดน้ำหอมเหลียนซินของเราแทบทุกประการ!”
ขณะพูด เขาก็หยิบน้ำหอมออกมา 7 ขวด มีทั้งสีเหลือง สีแดง สีเขียว สีฟ้า สีม่วง สีขาวและสีเทา
ทั้งสีและกลิ่นเหมือนกับชุดน้ำหอมเหลียนซินเป๊ะๆเลย
“ว้าว!”
ทันใดนั้น ชูหยุนเยว่ก็ดูเหมือนกับกำลังขาดอากาศหายใจ ใบหน้าที่สวยงามของเธอขาวซีดขึ้นมาทันที
สิ่งที่น่ากลัวที่สุด…เกิดขึ้นแล้ว!
ข้อมูลของซีรีส์น้ำหอมเหลียนซินถูกขโมยไป
บริษัทฮัวจือดี…จบแล้ว!