เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 401 การเยี่ยมอย่างเป็นทางการ
หลังจากที่ทานอาหารเย็นเสร็จ มาร์คและแอเรียนก็กลับไปที่ คฤหาสน์ เทรมอนต์ ทันที
เมื่ออีธานไปส่งทิฟฟานี่ถึงที่บ้าน เขาหยิบแหวนออกมาอีกครั้ง “ทิฟฟ์ เธอให้คำตอบฉันได้ยัง?”
ทิฟฟานี่รู้สึกอึดอัด “อีธาน… ฉันขอโทษ ฉันยังไม่ได้ตัดสินใจเลย”
อีธานขวมดคิ้วและเก็บแหวน “เธอบอกฉันว่าเธอจะให้คำตอบฉันเมื่อฉันออกจากโรงพยาบาล แค่บอกมาว่าระหว่างเรายังเหลือความรักอยู่ไหม มันยากที่จะตัดสินใจขนาดนั้นเลยเหรอ? หรือเธอไปตกหลุมรักใครระหว่างที่เราไม่ได้คบกันแล้ว?”
ทิฟฟานี่เลื่อนกระจกรถลงเพื่อสูดหายใจเข้าลึก ๆ เพื่อสงบอารมณ์ตัวเอง “ไม่… ฉัน… ฉันแค่กลัวว่าแม่จะไม่พอใจ นายก็รู้จักเธอดี ถ้าเธอโวยวายขึ้นมาแล้วไม่มีใครสามารถเอาเธอลงได้ง่าย ๆ…” ในสถานการณ์แบบนี้เธอไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากจะต้องอ้างแม่ของเธอ แม้ว่าคำพูดหวาน ๆ ของอีธานจะทำให้เธอหวั่นไหว แต่การตอบตกลงคำขอแต่งงานของเข้าง่าย ๆ ก็ดูจะไม่เหมาะสม…
อีธานกัดฟันตังเองก่อนที่จะหายใจเข้าลึก ๆ “ถ้าแม่ของเธอคือความกังวลเดียวที่เธอมี ฉันจะจัดการเอง ฉันจะไม่ขอคำตอบจากเธอตราบใดที่ยังแก้ไขเรื่องนี้ไม่ได้ เมื่อกี้ฉันนึกว่าเธอตกหลุมรักคนอื่นไปแล้ว ความคิดนั้นทำให้ฉันกลัว”
ตกหลุมรักคนอื่นอย่างงั้นหรอ? หน้าของแจ็คสันลอยเข้ามาในความคิดของทิฟฟานี่ทันที ด้วยความรู้สึกที่หวั่นใจเล็กน้อยเธอจึงก้มหัวลงและไม่ได้พูดอะไรอีก
หลังจากที่เงียบไปสักพัก อีธานก็แนะนำขึ้นมาว่า “ทำไมเธอไม่ลาออกจากงานปัจจุบันแล้วมาทำงานที่บริษัทฉันล่ะ? ฉันจะจัดการหางานที่เงินสูงแต่ง่าย ๆ ให้ หลังจากที่เราแต่งงานในอนาคตเธอก็หยุดทำงานได้ ฉันจะดูแลเรื่องค่าใช้จ่ายเอง ตอนนี้ฉันสามารถทำให้ชีวิตเธอสุขสบายได้แล้ว ฉันได้ที่ดินของตึกที่ยังสร้างไม่เสร็จมาแล้ว เธอรู้ไหมว่าเจ้าของคนเก่าคือใคร? ครอบครัวเธอไง มาร์คซื้อมาและให้ฉันเป็นของขวัญ หลังจากนี้เราจะทำงานด้วยกันอย่างหนักแน่น ชีวิตจะต้องดีขึ้นอย่างแน่นอน”
ทิฟฟานี่ค้อนข้างตกใจที่ได้ยินว่ามาร์คซื้อที่ดินนั้นให้อีธาน
ยิ่งไปกว่านั้น เธอยังไม่ได้คิดเรื่องที่จะลาออกจากงานเลย “ฉันเก่งแต่เรื่องออกแบบ ถ้าฉันไปทำงานที่บริษัทคุณก็เหมือนกับฉันไปทำงานโดยได้เงินฟรี ๆ และนั่นจะทำให้ฉันรู้สึกไม่ดี ฉันพอใจที่จะอยู่ที่บริษัท ไบรท์ อินคอร์ปอเรท
อีธานเหยียบเบรคอย่างกะทันหัน ทำให้ยางรถเสียดสีกับถนนอย่างเสียงดัง การแสดงออกบนใบหน้าของเขาเปลี่ยนเป็นเย็นชา “เธอปฏิเสธที่จะลาออกจากงานเพราะเธอไม่เต็มใจที่จะแยกจากงานนั้นหรือเพราะไม่เต็มใจที่จะแยกทางกับใครบางคน? เธอแค่ต้องทำงานใดงานหนึ่ง ฉันสามารถเสนอค่าจ้างที่สูงกว่าและงานที่ง่ายกว่าให้เธอได้ ไม่มีเหตุผลอะไรที่เธอจะไม่รับมัน เท่าที่ฉันรู้ อาชีพของเธอไม่ได้พัฒนาไปไหนเลยในบริษัทของ แจ็คสัน เวสต์ ตอนอยู่ในมหาวิทยาลัยเธอก็ไม่ได้เรียนเก่งอะไรเลย เธอจะทำงานเก่งแค่ไหนเชียว?”
อีธานพูดถูกและคำพูดของเขาทำให้ทิฟฟานี่สะอึกจนพูดไม่ออก จริงอยู่ว่าเธอไม่ได้ทำงานดีนักในบริษัทของแจ็คสันและนั่นทำให้เธอยิ่งรู้สึกไม่ดีเมื่อได้รับเงินเดือน แต่ทำไมเธอถึงปฏิเสธคำขอของอีธานที่ให้เธอลาออกจากงานโดยไม่ต้องคิดอะไรมาก?
“ไม่ใช่ว่าฉันไม่เต็มใจที่จะต้องพรากจากงานหรือใคร… ฉันจะไปคิดดูแล้วกัน ฉันเหนื่อยจากการทำความสะอาดมาทั้งวันแล้ว ไปส่งฉันสักทีเถอะ” ทิฟฟานี่ไม่มีอารมณ์ที่จะสนทนาอีกต่อไป เธอไม่รู้ตัวด้วยซ้ำว่าเธอเริ่มรู้สึกอึดอัดเวลาอยู่กับอีธานตั้งแต่เมื่อไหร่
เช้าตรู่ของวันถัดไป อีธานไปที่บ้านของทิฟฟานี่เพื่อมอบของขวัญ นี่เป็นครั้งแรกที่เขาได้ไปเยี่ยมอย่างเป็นทางการหลังจากที่ครอบครัวเลนถังแตกเพราะฉะนั้นเขาจึงได้เตรียมใจรับมือในสิ่งที่จะเกิดขึ้นแล้ว
ลิเลียนเป็นคนเปิดประตู เป็นเรื่องยากที่เธอจะไม่ไปเล่นไพ่นกกระจอกในยามกลางคืนอย่างเช่นเมื่อคืนและอยู่บ้านจนถึงวันนี้ พอเธอเห็นหน้าอีธานเธอก็หน้าบูดทันที “โอ้ วันนี้พระอาทิตย์คงจะขึ้นทางตะสันตกสินะ มาทำอะไรที่นี้เหรอเด็กน้อย? มาอ้อนวอนให้ฉันตีหรอ?”
อีธานฉีกยิ้มอย่างมั่นใจโดยมองข้ามความเป็นศัตรูของลิเลียนโดยสิ้นเชิง “คุณเลน ผมมาเยี่ยม คุณค่อยตัดสินใจว่าจะตีผมไหม หลังจากที่เราคุยกันข้างใน ผมมาเพื่อคุยเรื่องทิฟฟ์กับคุณ”
ในอดีตลิเลียนดูถูกอีธานมาตลอดเพราะความจนของเขา ถึงแม้เธอจะรู้ว่าตอนนี้ฐานะของเขาดีขึ้นแล้วเธอก็ยังเลือกที่จะปฏิบัติต่อเขาเหมือนเดิมเพราะเธอยังคงไม่อาจลืมว่าเขาเป็นคนทิ้งลูกสาวเธอหลังจากที่ครอบครัวเลนถังแตก “ถ้านายมีอะไรจะพูดก็พูดมันตรงนี้แหละ นายจะมีธุระเรื่องอะไรกับทิฟฟ์? นายสองคนเลิกกันแล้ว เลิกรบกวนเธอได้แล้ว!”
อีธานไม่ได้รู้สึกอะไรกับการกระทำของเธอและวางของขวัญที่หนักนั้นลงบนพื้น “ผมไขข้อเข้าใจผิดระหว่างเราสองคนแล้ว คุณจะไปถามเธอก็ได้นะ ผมรู้ว่าคุณยังไม่ชอบผมเหมือนเดิม แต่ผมสงสัยว่าพี่ชายของผมได้บอกคุณไหมว่า ที่ดินที่เขาซื้อจากคุณนั้นจริง ๆ แล้วเป็นของขวัญสำหรับผม?”
ลิเลียนตะลึง “นายพูดว่าอะไรนะ? มาร์ค เทรมอนต์ เป็นคนที่ซื้อที่ดินจากฉันไปไม่ใช่เหรอ? เขากลายเป็นพี่ชายของนายได้อย่างไร?”
“เขาเป็นพี่ชายคนละแม่ของผม เรามีพ่อคนเดียวกัน เมื่อวานผมเพิ่งพาทิฟฟ์ไปทานข้าวกับพี่ชายและพี่สะใภ้ของผมมา และวันนี้ผมจึงมาเยี่ยมคุณอย่างเป็นทางการ ถ้าคุณยังคงไม่ชอบผมเหมือนเดิมผมจะวางของขวัญเหล่านี้ไว้ที่นี่และจะขอตัวกลับเดี๋ยวนี้” หลังจากพูดเช่นนั้น อีธานก็หันหลังและตั้งใจเดินกลับไปอย่างช้า ๆ เพราะรู้ว่าลิเลียนจะต้องเรียกเขาอย่างแน่นอน
อย่างที่คาดไว้ ลิเลียนเรียกเขาภายในไม่กี่วินาที “เดี๋ยวก่อน! เข้ามาสิ มาคุยกัน”
อีธานหันหลังกลับและตามลิเลียนเข้าไปในบ้าน ของขวัญเหล่านั้นกินพื้นที่โต๊ะกาแฟไปครึ่งโต๊ะ ทุกชิ้นมีราคาแพงพอ ๆ กัน
ลิเลียนยังคงสงสัยในคำพูดของเขา “นายเป็นน้องชายของ มาร์ค เทรมอนต์ จริง ๆ เหรอ? ทำไมฉันไม่เคยรู้เรื่องนี้มาก่อน?”