เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 400 สับสน
ทิฟฟานี่ใช้มือข้างหนึ่งกำเสื้อของเธอไว้ข้างใต้โต๊ะ ดูเหมือนเธอจะถูกกลืนไปกับความกดดันที่มองไม่เห็น ทําให้เธอไม่สามารถเงยหน้าขึ้นมองแจ็คสันได้
ความเงียบเพียงไม่กี่วินาที แต่ก็เป็นนิรันดร์สำหรับเธอ แจ็คสันเหลือบมองไปทิฟฟานี่ แล้วเอาไวน์แดงมาจากอีธาน “แน่นอน”
แม้เธออาจจะไม่ค่อยรู้เรื่องความสัมพันธ์ระหว่างผู้ชายและผู้หญิงมากนัก แต่แอเรียนก็สัมผัสได้ว่ามีบางอย่างผิดปกติ เธอเงยหน้าขึ้นมองสีหน้าของผู้ที่อยู่ในเหตุการณ์ มาร์คยังดูเย็นชาและห่างเหิน ในทางกลับกัน ทั้งแจ็คสันและอีธานต่างก็มีมารยาทดีต่อกัน เธอไม่เห็นมีอะไรผิดปกติเลย
ในที่สุดทิฟฟานี่ก็รู้สึกโล่งใจหลังจากแจ็คสันจากไป เธอกินได้ไม่มาก แต่เธอก็รู้สึกว่าตัวเองอิ่มแล้ว เธอวางส้อมและช้อนลง “ฉันอิ่มแล้ว นายค่อย ๆ เพลิดเพลินกับอาหารเย็นของนายนะ ฉันจะขอตัวออกไปเดินเล่นข้างนอกก่อน”
แอเรียนก็ยืนขึ้นและพูดว่า “ฉันก็อิ่มแล้วเหมือนกัน… ฉันจะไปกับทิฟฟ์”
เมื่อพวกเธอเดินออกจากประตู แอเรียนถามเธอว่า “ทิฟฟ์เธอเป็นอะไรหรือเปล่า โดยปกติแล้ว เธอมักจะอยากอาหารมากกว่านี้…”
ทิฟฟานี่มองเธออย่างเศร้าหมอง “เธอหมายถึง ปกติฉันกินเยอะใช่ไหม? ฉันไม่รู้ว่าทําไม… ฉันถึงรู้สึกเศร้า ตอนแจ็คสันมา แล้วฉันก็รู้สึกอายเล็กน้อยโดยเฉพาะตอนที่เขาคุยกับอีธาน เกิดอะไรขึ้นกับฉัน?”
เมื่อมีเรื่องแบบนี้ แอเรียนไม่รู้จริง ๆ เธอไม่เข้าใจเหมือนกัน “ฉันจะรู้ได้ไงว่าเกิดอะไรขึ้นกับเธอ? อย่าบอกนะว่าเธอรักเขา? ตอนนี้อีธานเป็นแฟนของเธอไม่ใช่เหรอ?”
ใบหน้าของทิฟฟานี่คล้ำลง “อย่าไร้สาระน่า… ฉันไม่ได้ตกลงที่จะอยู่กับเขาด้วยซ้ำ แต่เขากลับคิดว่าฉันตกลงแล้ว ฉันไม่รู้ว่าทําไม ฉันไม่สงสารอีธานเหมือนเมื่อก่อน เมื่อก่อนฉันสามารถเสี่ยงทำทุกอย่างได้เพื่อเขา แม้ว่าเขาจะไม่เคยอ่อนโยนหรือทำดีกับฉันก็ตาม ฉันยังคงยืนกรานในความพยายามของฉัน แต่ตอนนี้ ฉันดูเหมือน… ไม่ว่าเขาจะดีกับฉันแค่ไหน ฉันก็ไม่สามารถหลงรักเขาได้อีกแล้ว”
แอเรียนรู้สึกงุนงงเมื่อได้ยินเช่นนั้น “แล้วเธอตัดสินใจหรือยังว่าอยากอยู่กับเขาหรือเปล่า? เธอควรคิดให้ดี ไม่อย่างนั้นแล้ว เธอจะทําให้เกิดฉากที่น่าอึดอัดใจไม่น้อยเลยทีเดียว ตอนนี้เธอรู้แล้วว่าเอธานเป็นน้องชายของมาร์ค เธอยังต้องเรียกฉันว่าพี่สาวอยู่ดี เพราะฉันจะเป็นพี่สะใภ้ของเธอ แล้วเธอก็ยังเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของฉันด้วย เธอคิดให้รอบคอบดีกว่า”
ทิฟฟานี่รู้สึกสับสน “งั้นเธอบอกฉันที ว่าฉันควรจะอยู่กับอีธานไหม?”
แอเรียนทำตัวไม่ถูก “ที่ฉันหมายถึงคือ เธอควรพิจารณาให้รอบคอบ และรีบตัดสินใจให้เร็วที่สุด ทุกอย่างมันขึ้นอยู่กับเธอ”
บนโต๊ะอาหาร หลังจากสาว ๆ ออกไป บรรยากาศเริ่มตึงเครียดพอสมควร
มาร์คมองออกอีธานออกก่อนหน้านี้ “นายตั้งใจมาและจองโต๊ะไว้ที่ล็อบบี้เพื่อให้แจ็คสันมองเห็นเรา จริงไหม?”
อีธานไม่ได้ปฏิเสธ “ในเมื่อแจ็คสันเป็นเพื่อนพี่ มันคงแปลกมากหากเขาจะแย่งความรักของผู้หญิงกับน้องชายของพี่ใช่ไหม ผมยื่นมือช่วยพี่ เพื่อที่พี่จะได้ถูกกําจัด ออกจากฉากที่น่าอับอายแบบนี้… พี่ควรที่จะอยู่ข้างผม”
มาร์คตอบอย่างเย็นชาว่า “ถ้าทิฟฟานี่อยากอยู่กับนายจริง ๆ นายก็ไม่ต้องทําอะไรแบบนั้นเพื่อให้ได้ผลลัพธ์แบบเดียวกัน ถ้าเธอไม่เต็มใจ ทุกสิ่งที่นายทํา จะจมปลักไปทุกหนทุกแห่ง… อย่าวางแผนเล็ก ๆ น้อย ๆ แบบนี้ ฉันจะไม่ให้ความร่วมมือกับนายอีก ความอดทนของฉันมีจํากัด”
เอธานพูดเย้ยหยัน “ความอดทนของพี่ มีเพียงความรักที่พี่มีต่อแอเรียนเท่านั้น ผมคิดว่าพี่ต้องชอบมันซะอีก ไม่ต้องห่วง ผมเองก็ไม่ค่อยเห็นด้วยกับการที่จะต้องพี่เหมือนกัน แน่นอน ผมจะไม่ชวนพี่กินข้าวโดยไม่มีจุดประสงค์ใด ๆ เลยได้ยังไง เราก็เหมือนกัน เพราะเราเกลียดกัน นี่คงจะเป็นเหตุการณ์ที่มันน่าจะแค่ครั้งสองครั้งเท่านั้นเอง”
มาร์คหน้าเข้มขึ้น เขาลุกเข้าไปห้องทํางานของแจ็คสัน
ขณะนี้แจ็คสันกําลังเล่นเกมคอมพิวเตอร์อยู่ เขาไม่ได้มองโลกในแง่ร้ายเลย “กินข้าวเสร็จหรือยัง?”
มาร์คนั่งพิงโต๊ะทํางานของเขา และระบายความไม่สบายใจของเขาออกมา “ไม่ช้าก็เร็ว ฉันจะต้องให้มันชดใช้”
แจ็คสันหัวเราะเบา ๆ “อย่าเร็วนัก นายยังต้องอยู่กับมันสักพัก และปล่อยให้เขาทําทุกอย่างตามอําเภอใจ เกรงว่านายจะไม่สามารถคิดหาทางออกได้ จนกว่านายจะเปิดเผยความลับให้แอเรียนรู้ ถ้าเขาคิดจะแต่งงานกับทิฟฟานี่จริง ๆ มันคงยากที่พวกนายจะรั้งไว้ซึ่งกันและกัน”
หลังจากสงบสติอารมณ์ไปชั่วครู่ มาร์คก็เปลี่ยนเรื่อง “นายกับทิฟฟานี่ไม่มีอะไรกันเลยเหรอ?”
รอยยิ้มของแจ็คสันแช่แข็งเล็กน้อย ดูเหมือนเขาจะยิ้มเยาะ “นายหมายถึงอะไร?”
มาร์คจะไม่สามารถเข้าใจแจ็คสันได้ยังไง หลังจากเป็นเพื่อนกันมาหลายปี “อย่ามาแกล้งโง่กับฉันน่า”
แจ็คสันปิดเกมและเอนตัวพิงเก้าอี้อย่างเกียจคร้าน เขาจ้องมองมาร์ค “นายกำลังถามว่าฉันชอบทิฟฟานี่ไหมเหรอ? นายต้องล้อฉันเล่นแน่ ๆ นายเคยเห็นฉันรักใครมาก่อนไหม? ถ้านายอยากพูดเรื่องรักจริง ๆ ฉันจะบอกนายว่า ฉันชอบพวกเขาเหมือนกันหมด ฉันแค่ล้อเล่นกับพวกเขา เพราะฉันชอบพวกเขาก็แค่นั้น แต่ความรักมันต่างกัน เมื่อนายรักใครสักคนนายจะจริงจัง อย่างไรก็ตาม ความรักเป็นเรื่องที่ไกลตัวสำหรับฉัน ฉันจะไม่มีวันปล่อยให้ตัวเอง ไปตกหลุมใครไปตลอดชีวิต บอกฉันมาสิ ว่าถ้าฉันเอาเธอไปจากอีธานในตอนนี้ นายจะไม่ลําบากใจเหรอ? สถานะภาพระหว่างนายกับเขาจะพังลง ถ้าเธอโกรธ ไม่ต้องห่วง ฉันไม่มีวันที่จะทรยศนายหรอก”
มาร์คปิดปากเงียบ เขารู้จักแจ็คสันดี นั่นคือเหตุผลที่เขารู้ว่าแจ็คสันโกหกเขา และพูดตรงกันข้ามกับความรู้สึกของเขา จริง ๆ แล้ว แจ็คสันอยากทําตัวใจกว้าง และขอให้มาร์คอย่าห่วงเขา อย่างไรก็ตาม มาร์คไม่กล้าเผชิญหน้ากับหายนะที่กําลังจะเกิดขึ้น หากจดหมายฉบับนี้อยู่ในมือของเอธาน แล้วถ้าเขามอบมันให้กับแอเรียน ทุกอย่างสำหรับเขามันคงจะจบลง เขาไม่สามารถที่จะเสี่ยงกับมันได้