มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 400
ผู้ชายกลุ่มหนึ่งรีบวิ่งเข้าไปในบาร์คาราโอเกะกันหลังจากเดรกและไทสันโบกมือของพวกเขา
ในขณะเดียวกันนี้ ภายในห้อง
ลูอีสกำลังเล่นแก้วไวน์ในมือของเขาขณะที่เขามองไปที่นาฬิกาของเขาและกล่าวขึ้นมา: หนุ่มน้อย ตอนนี้ก็ห้านาทีแล้ว ยังไม่มีสายโทรเรียกแม้แต่สายเดียวเลย นายกำลังล้อฉันเล่นอยู่หรือเปล่า?”
เขาหัวเราะขณะที่พูด
ครู่ต่อมา ประตูห้องก็ถูกเตะเปิดออกพร้อมกับเสียงดังโครม
ชายกลุ่มหนึ่งหลั่งไหลกันเข้ามาในห้อง
บอดี้การ์ดของกลุ่มพยายามหยุดชายพวกนั้นกันทันที
แต่อย่างไรก็ตาม ก่อนที่พวกเขาจะทันได้ทำอะไร ผู้ชายในชุดดำกลุ่มนั้นก็เตะบอดี้การ์ดพวกนั้นจนล้มลงพื้นแล้ว
การกระทำและการเคลื่อนไหวของพวกเขาทุกคนนั้นรวดเร็วและรุนแรงมาก เหมือนกับนักล่าที่กำลังโจมตีเหยื่ออยู่!
“พวกนายเป็นใครกัน?”
ลูอีสผงะไป
เมื่อเขาเห็นทักษะต่าง ๆ ของคนเหล่านี้และออร่าที่น่ากลัวแต่ก็ลึกลับล้อมรอบพวกเขานั้น ลูอีสรู้ว่าชายเหล่านี้ไม่ได้มาจากพื้นหลังที่ธรรมดาใด ๆ แน่
“คุณคลอฟอร์ด เป็นเขาเหรอครับ?”
เดรกและไทสันเดินมาหาเจอรัลด์ และกระซิบถามด้วยเสียงต่ำ
“อืม สอนบทเรียนเขาหน่อย!”
เจอรัลด์ตอบขณะที่เขาพยักหน้าเล็กน้อย
“ให้ตาย นายกล้าดียังไง? รู้ไหมว่านี่คืออาณาเขตของใคร?”
ผู้ชายวัยกลางคนที่ถูกเรียกว่าคุณดีนั้นร้องออกมาด้วยท่าทางที่ไม่เป็นมิตร
แม้ว่าการแสดงออกของเขาจะดุร้าย แต่หน้าผากของเขาก็มีเม็ดเหงื่อแล้ว
เขารู้ว่าพวกเขาได้เผชิญกับคู่ต่อสู้ที่น่ากลัวอย่างแน่นอนเข้าแล้วในครั้งนี้!
“นี่คืออาณาเขตของบิ๊กดอล์ฟ! เมื่อบิ๊กดอล์ฟมาถึง อย่าแม้แต่จะฝันว่าจะสามารถก้าวออกไปจากสถานที่แห่งนี้ได้เลย!”
ลูอีสยังคงขู่ต่อไป
“คุณฮันนา เรียกบิ๊กดอล์ฟมา!”
ลูอีสส่งสัญญาณให้ฮันนา
ฮันนาพยักหน้าและตอบ “โอเคค่ะ! ฉันส่งข้อความหาเขาแล้วเมื่อกี้นี้ บิ๊กดอล์ฟได้พาคนของเขามาที่นี่กันแล้ว เมื่อเขามาถึงในภายหลัง จากนั้นพวกเราก็จะได้ดูโชว์ดี ๆ กัน!”
ในอีกด้านหนึ่ง
“ดักลาส หยุดรถ! ฉันต้องการจะลงไป!”
ดักลาสขับรถจากมาไกลแล้วด้วยความเร่งรีบ
ระหว่างครึ่งทาง ทันใดนั้นซินดี้ก็ตะโกนออกมาเสียงดังเนื่องจากว่าเธอต้องการจะลงไปจากรถอย่างร้อนรนใจ
“เป็นอะไรไป ซินดี้?”
เลลาถาม
“ไม่! ไม่! ฉันยังคงกังวลเกี่ยวกับการทิ้งเจอรัลด์ไว้ข้างหลังคนเดียว! ทุกคนก็รู้ว่าลูอีสเป็นใคร! เขาจะทำลายเจอรัลด์จริง ๆ!”
ซินดี้อดไม่ได้ที่จะร้องไห้ออกมาอย่างกังวลใจ ขณะที่เธอคิดถึงเรื่องนี้
“ฮึ่ม! ทำไมเธอถึงเป็นกังวลเกี่ยวกับเขาขนาดนั้นกัน? สมน้ำหน้าเขาล่ะกับการแสร้งทำตัวเป็นฮีโร่! เขาสมควรได้รับมัน!”
เลลาตอบอย่างดูถูก
ทุกอย่างชัดเจนมาก เจอรัลด์และดักลาสนั้นแค่เทียบกันไม่ได้
คนหนึ่งคือคนโง่ในขณะที่อีกคนคือผู้ชายจริง ๆ ที่รู้ว่าจะหาทางมีชีวิตรอดได้อย่างไร
นี่โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อก่อนหน้านี้ ดักลาสได้เป็นคนนำการดื่มไวน์ขาวนั่นทั้งขวด เลลารู้สึกหวั่นไหว
ผู้ชาย ที่ไม่มีอะไรจะสามารถเอาชนะได้!
แต่เมื่อเป็นเจอรัลด์ เลลาเพียงแค่ส่ายหัวของเธอเพราะเธอหมดคำพูดอย่างที่สุด
“ถูกต้อง ซินดี้ นอกเหนือจากนั้นแล้ว พวกเธอทั้งคู่ก็ไม่แม้แต่จะรู้จักกันและกันดีขนาดนั้นอยู่แล้ว ทำไมเธอถึงแคร์ว่าเขาจะเป็นหรือตายด้วยล่ะ? ทำไมเธอถึงเป็นกังวลเกี่ยวกับเขาขนาดนั้นกัน? ให้ตายเถอะ! ซินดี้ อย่าบอกนะว่าเธอชอบไอ้โง่ที่น่าสมเพชคนนั้นน่ะ?”
ดักลาสถามขณะที่เขายังคงขับรถต่อไป
“เชิญคิดอะไรก็ตามที่นายต้องการเลย ทั้งหมดที่ฉันรู้ก็คือถ้ามันไม่ใช่เพราะเจอรัลด์ ไม่มีพวกเราคนไหนที่จะสามารถออกมาจากสถานที่แห่งนั้นได้ง่าย ๆ หรอก! หยุดรถ! ฉันต้อการจะกลับไปดู!”
ดักลาสไม่อาจทนเห็นซินดี้กำลังทำตัวกระวนกระวายใจขนาดนี้ได้ ดังนั้น เขาจึงหยุดรถ
ซินดี้ลงจากรถไปก่อนที่เธอจะวิ่งกลับไปทางบาร์คาราโอเกะ
“ซินดี้ กลับมานะ!”
เลลาตะโกนอย่างร้อนใจ
“ดักลาส พวกเราจะทำยังไงกันตอนนี้? ฉันจะอธิบายเรื่องนี้ให้ปู่ของซินดี้ฟังได้อย่างไรถ้าเธอตกอยู่ในอันตราย?”
“โอ้…โอเคเธอรู้อะไรไหม ทำอย่างงี้กันเถอะ พวกเราจะกลับรถ และกลับไปที่นั่นเหมือนกัน”
“อ่า? ไม่นะ! ดักลาส นายต้องการจะช่วยเจอรัลด์คนนั้นเหมือนกันเหรอ?”
“บ้าเอ้ย ทำไมฉันถึงอยากจะช่วยเขาล่ะ? ฉันแค่กลัวว่าบางอย่างจะเกิดขึ้นกับซินดี้ พวกเราควรกลับไปและเฝ้าระวังซินดี้จากไกล ๆ วิธีนั้น พวกเราก็สามารถเห็นได้เช่นกันว่าเกิดอะไรขึ้นกับสถานการณ์ทั้งหมด!”
ดักลาสอธิบาย
ทุกคนเห็นด้วยกับแผนของเขา เช่นนั้น รถสองคันจึงกลับรถ กลับไปที่บาร์คาราโอเกะกัน…