“สิ่งที่ข้าต้องการคือเพื่อนที่ไว้ใจได้ ไม่ใช่คนทรยศที่ต้องกังวลอยู่เสมอว่าอีกฝ่ายจะแทงข้างหลังข้าเมื่อไหร่”
หลัวซิวหยุดพูดชั่วขณะ จ้องไปที่ หลงหมิง “ถ้าเจ้าต้องการที่จะเป็นอิสระ ได้ ข้าจะปล่อยวิชาสยบวิญญาณในหยั่งรู้ของเจ้าตอนนี้และปล่อยเจ้าไป”
“แต่ถ้าเจ้าเลือกที่จะอยู่ต่อ ข้าหวังว่าเจ้าจะปล่อยวางความเย่อหยิ่งของเจ้าในฐานะผู้แข็งแกร่งเผ่ามังกรไป และมาเป็นคู่หูที่คู่ควรกับความไว้วางใจจากข้า”
“ไปหรืออยู่ อยู่ที่เจ้าเลือก”
นความเป็นจริง หลัวซิวรู้ดีว่าเขาไม่ใช่คนดี
แต่เขาเป็นคนที่แยกบุณคุณและความแค้นได้ ถ้าไม่ใช่เพราะหลงหมิงปกป้องเขาแล เหยียนเยว่เอ๋อร์ จากการถูกอสุณทำร้ายในช่วงสามวันที่พวกเขาหมดสติ เขาจะไม่พูดเรื่องไร้สาระเลย เขาจะใช้วิชาสยบวิญญาณฆ่ามังกรไร้ร่างตัวนี้ทันที
อย่างไรก็ตาม ในแง่หนึ่ง หลงหมิงช่วยชีวิตทั้งของเขาและเหยียนเยว่เอ๋อร์ไว้ ดังนั้นหลัวซิวจึงให้สิทธิ์ที่จะเลือกที่จะอยู่หรืออยู่ให้มัน
หลงหมิงเงียบไป มันนึกไม่ถึงว่า หลัวซิวจะไม่โทษตัวเองที่ขโมยยาเพื่อฟื้นฟูการฝึกฝนของเขา แต่ให้สิทธิ์แก่เขาในการเลือกอิสระ
แทบอดไม่ได้ที่จะตะโกนว่า ข้าอยากจะเป็นอิสระ แต่เมื่อความตื่นเต้นในใจของมันจางหายไป มันก็เริ่มคิดอย่างมีเหตุผลว่าจะอยู่ต่อหรือจากไป
หลงหมิงเองก็รู้ว่าไม่มีความเกลียดชังระหว่างมันกับหลัวซิว เป็นเพราะศักดิ์ศรีและความเย่อหยิ่งของเขาในฐานะเผ่ามังกรที่ทำให้เขาไม่เต็มใจที่จะถูกปราบปรามอยู่ภายใต้มือของชายหนุ่มรุ่นหลัง
แต่ในความคิดที่สอง เมื่อเทียบกับเสรีภาพ ความปลอดภัยและการฟื้นตัวของพละกำลังนั้นสำคัญกว่า
ถ้าเขาเลือกที่จะออกจากหลัวซิว เขาจะต้องค้นหาทรัพยากรและสมบัติด้วยตัวเขาเอง บางที เขาอาจจะผู้แข็งแกร่งระดับจักรพรรดิยุทธ์ มันจะถูกจับและลบความทรงจำของมันไป และให้มันอยู่ในฐานะสัตว์พาหนะให้ผู้อื่นขี่
แล้วถ้าเลือกอยู่กับหลัวซิวล่ะ? แม้ว่าความแข็งแกร่งของชายหนุ่มคนนี้จะยังอ่อนแอมาก แต่ความเร็วและศักยภาพในการเติบโตนั้นช่างน่ากลัว
สิ่งที่สำคัญที่สุดคือผู้ชายคนนี้เป็นนักกลั่นยา ตราบใดที่มียาเพียงพอก็ไม่ใช่เรื่องยากที่มันจะฟื้นฟูการฝึกฝนของมัน
แน่นอน เพื่อที่จะได้เม็ดยาจากหลัวซิว สิ่งแรกที่ต้องแก้ไขคือปัญหาความไว้วางใจซึ่งกันและกัน
หลงหมิงไม่คิดนานเกินไป และในที่สุดมันก็ตัดสินใจอยู่กับหลัวซิว
หลัวซิวไม่แปลกใจกับผลลัพธ์นี้ เพราะอยู่ในความคาดหวังของเขาไว้แล้ว
ตราบใดที่มังกรไร้ร่างโบราณตัวนี้ไม่ใช่สมองเสีย มันจะเข้าใจว่าอยู่กับเขา เป็นทางเลือกที่เป็นประโยชน์ที่สุดสำหรับมัน
หลังจากตัดสินใจเลือก หลงหมิงได้มอบแหวนที่เดิมเป็นของเหยียนเยว่เอ๋อร์ ให้กับหลัวซิว
ในวงแหวน ยกเว้นยาสามเม็ดที่หลงหมิงกิน ทุกสิ่งทุกอย่างยังคงอยู่ที่นั่น
ท่ามกลางสิ่งเหล่านี้ หลัวซิวมองเห็นยาทองที่ปกคลุมไปด้วยเลือดจาง ๆ
“นี่คือ……”
เขาหยิบยาทองที่เต็มไปด้วยเลือดออกมา และหลัวซิวก็รู้สึกถึงพลังจากบนนั้น
“หรือว่าเป็นยาชีวีของว่านเหลียนเฉิง?”
หลัวซิวประหลาดใจ หลังจากที่เขาหมดสติ เขาไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นบ้าง แต่เมื่อเขาเห็นยาทองในมือ เขาก็สรุปได้ว่านี่ควรเป็นยาชีวีของว่านเหลียนเฉิง
และจากยาทองนี้ หลัวซิวก็รู้สึกถึงความผันผวนของวิญญาณเล็กน้อย
บูม!
ในขณะนี้ พลังวิญญาณก็พุ่งออกมาจากเทพจิตยาทองสี แล้วเข้าสู่ร่างกายของ หลัวซิว
“ไม่ได้ตายด้วยดาบของข้า แต่ตอนนี้ไปตายได้แล้ว!”
เสียงที่แสดงความไม่พอใจดังก้อง และในวิญญาณหยั่งรู้ของหลัวซิวก็มีมนุษย์เลือดท่วมตัวปรากฏขึ้น ซึ่งเป็นร่างของว่านเหลียนเฉิง
พลังของผู้แข็งแกร่งระดับจักรพรรดิยุทธ์ที่รวมพลังของจิตวิญญาณเป็นเทพจิต ตามวิธีการฝึกฝนที่แตกต่างกัน รูปแบบของเทพจิตก็แตกต่างกันเช่นกัน
ตัวอย่างเช่น บางคนกลั่นเป็นวิญญาณเทพจิตในรูปของสัตว์ร้าย เช่น เสือ หมาป่า หงส์ มังกร และอื่นๆ
นอกจากนี้ยังมีคนที่กลั่นวิญญาณเทพจิตไว้ในรูปของมนุษย์ ซึ่งโดยทั่วไปแล้วจะเหมือนกับรูปร่างหน้าตาของพวกเขาเอง
นอกจากนี้ยังมีคนที่กลั่นพลังวิญญาณเทพจิตให้เป็นอาวุธ เช่น ดาบ หอก ดาบ ง้าว ขาตั้งกล้อง หอคอย เตาหลอม…
เมื่อผู้แข็งแกร่งระดับจักรพรรดิยุทธ์แสดงเทพจิตวิญญาณของเขาออกมา สามารถเพิ่มพลังการต่อสู้ของเขาได้อย่างมาก นอกจากนี้ เขายังมีความสามารถอีกประการหนึ่งซึ่งก็คือการครองวิญญาณ!
เช่นเดียวกับเมื่อหลัวซิวยังคงอ่อนแอมาก ในเทือกเขากวนเหลย เขาเกือบจะถูกครองวิญญาณโดยจักรพรรดิยุทธ์ที่ชื่อซูจิ้งหยุน
จะเหลือเพียงวิญญาณที่แตกสลาย จักรพรรดิยุทธ์ก็จะไม่ตายอย่างสมบูรณ์ เขาสามารถใช้เทพจิตที่เหลืออยู่เพื่อจับร่างของผู้ฝึกยุทธ์คนอื่นๆ หลังจากหลอมรวมเป็นระยะเวลาหนึ่ง เขาจะสามารถควบคุมร่างกายนี้ได้อย่างสมบูรณ์
เมื่อว่านเหลียงเฉิงถูกจับโดยเหยียนเยว่เอ๋อร์ เขาได้ซ่อนจิตวิญญาณส่วนหนึ่งของเขาไว้ในเทพจิต
อันที่จริงนี่คือการเดิมพัน หากเหยียนเยว่เอ๋อร์ บดขยี้เทพจิตของเขาทันที จิตวิญญาณส่วนนี้จะหายไปด้วย
เนื่องจากเทพจิตของจักรพรรดิยุทธ์ ต้องการจะมีชีวิตอยู่ต่อไป จึงต้องมีการพาหะ ไม่เช่นนั้นมันก็จะสลายในโลกนี้ในไม่ช้า
โชคดีที่ เหยียนเยว่เอ๋อร์ ไม่ได้บดขยี้ยาเทพจิต แต่โยนมันเข้าไปในวงแหวนเก็บของ
และสิ่งที่ทำให้ว่านเหลียงเฉิงรู้สึกโชคดียิ่งขึ้นไปอีกก็คือคนแรกที่แตะต้องยาเทพจิตไม่ใช่เหยียนเยว่เอ๋อร์ แต่เป็นหลัวซิว!
เหยียนเยว่เอ๋อร์ เป็นจักรพรรดิยุทธ์ที่แข็งแกร่ง แค่ตรวจสอบอย่างรอบคอบ จะพบวิญญาณที่ซ่อนอยู่ในยาเทพจิต และเป็นไปไม่ได้ที่เขาจะครองวิญญาณของผู้ที่แข็งแกร่งจักรพรรดิยุทธ์
เนื่องจากการครองวิญญาณจะต้องเข้าสู่วิญญาณหยั่งรู้ของอีกฝ่ายหนึ่ง และยึดครองข้อเสียต่าง ๆ จึงจำเป็นต้องเลือกคนที่มีฐานการฝึกฝนต่ำกว่าตนเองอย่างน้อยหนึ่งแดน
แม้แต่แดนราชายุทธ์ หลัวซิวก็ยังไม่ถึง เป็นเป้าหมายที่เหมาะสมที่สุดสำหรับเขาในการครองวิญญาณอย่างไม่ต้องสงสัย และชายหนุ่มคนนี้มีพรสวรรค์อย่างมาก ถ้าเขาสามารถครอบครองร่างกายของเขาได้ บางทีความสำเร็จในอนาคตของเขาอาจไร้ขีดจำกัด
ในวิญญาณหยั่งรู้ของหลัวซิว ว่านเหลียงเฉิงหัวเราะสูงอย่างอารมณ์ดี
“ข้าคาดไม่ถึงว่า ข้า มือสังหารว่าน จะโชคดีเช่นนี้ แค่ข้าครองวิญญาณของเจ้าได้ ใช้เวลาไม่นาน ด้วยพรสวรรค์ของร่างกายเจ้า สามารถฟื้นฟูการฝึกฝนของจักรพรรดิยุทธ์ได้ และฝึกฝนไปจนถึงมกุฏยุทธ์ ก็อาจเป็นไปได้!”
“เจ้ายินดีเช้าเกินไปแล้ว นี่คือวิญญาณหยั่งรู้ของข้า เจ้ากล้าดีอย่างไรที่มาหยิ่งผยองในดินแดนของข้า?” เสียงหลัวซิวก้องอยู่ในพื้นที่ของวิญญาณหยั่งรู้
เขายังไม่ถึงแดนผนึกรวมเทพจิต แต่ตัวสำนึกของเขาได้มาถึงจุดกลายรูปแล้ว ตัวสำนึกกลายรูปกระบี่สีดำล้อมรอบว่านเหลียงเฉิงที่กำลังหัวเราะอย่างบ้าคลั่งด้วยความยินดี
“ตัวสำนึกกลายรูประดับราชายุทธ์?”
ว่านเหลียงเฉิงรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย จากนั้นเขาก็ไม่แยแส แม้ว่าจะเป็นตัวสำนึกกลายรูประดับราชายุทธ์ แล้วยังไรเล่า? เขาคือจักรพรรดิยุทธ์！
เห็นเขาพ่นลมหายใจออกมาอย่างเย็นชา เจตนาการฆ่าที่น่าสะพรึงกลัวแพร่กระจาย ภายใต้แรงกดดันของเจตนาการสังหารที่น่าสะพรึงกลัวนี้ จิตสำนึกกลายรูปดาบของหลัวเหมือนจะล่มสลาย