สมควรตาย สมควรตาย!!
หานเฟิง นี่มึงคิดจะฆ่าเจ้าเทพ!!
แม่มึงสิวะ!
พวกเราถูกไอ้ชาติหมานี่เล่นงานจนแย่เลย!!
ถ้าไม่ใช่เพราะว่าพวกโง่อย่างนี้ในโลกบู๊ พวกเราก็คงไม่มายังเมืองเฉียนถัง!!
เหวินปิงหัวหน้าสมาคมการค้าเจียงหนานกับหลู่หมิงรองหัวหน้า ก็ด่าขึ้นมาในใจ!
ด่าโคตรพ่อโคตรแม่ของสามปรมาจารย์ผู้ยิ่งใหญ่ออกมาหมด แต่ตอนนี้พูดอะไรมันก็สายไปแล้ว
ภัยธรรมชาติยังพอรอดไปได้ แต่กรรมที่ก่อขึ้นมาเองยากจะรอด
เหวินปิงกับหลู่หมิง มองเห็นเท้าของเย่เซิ่งเทียนมาปรากฏตรงหน้าตนเอง หัวก็ยิ่งก้มต่ำลงไปจนถึงพื้น หวังแค่ว่าเจ้าเทพเจ้าไว้ชีวิตของพวกเขา
เสียงหล่อๆ ดังเข้าไปในหูของพวกเขา แฝงไปด้วยความโมโหเล็กน้อย “พวกมึง แข่งกันทำธุรกิจ ก็เป็นเรื่องปกติ แต่พวกมึงใช้อำนาจไปบีบคนอื่น ใช้กำลังตนเองไปเล่นงานคนอื่น ช่วยคนแข็งแกร่งรังแกคนอ่อนแอ”
“ตอนนี้ กูมาแล้ว”
เสียงของเย่เซิ่งเทียนสูงขึ้น ตะโกนอย่างโมโหว่า “กู เย่เซิ่งเทียน ก็ใช้กำลังรังแกคน ใช้อำนาจบีบบังคับคนเหมือนกัน!พวกมึงมีใครใหญ่กว่ากูบ้าง!พวกมึงมีใครมีอำนาจเหนือกว่ากูบ้าง!!พวกมึงทำเอาเจียงหนานที่สงบสุข วุ่นวายและเต็มด้วยไฟสงคราม พวกมึงมีโทษหนักไม่ควรได้รับการละเว้น ตายไปก็ไม่เสียดาย!!”
“คืนนี้ กูเย่เซิ่งเทียน ก็มาใช้อำนาจรังแกคนเหมือนกัน และรังแกคนที่อ่อนแอกว่าเหมือนกัน!!”
“มีใครไม่ยอม! ใครไม่กลัว!!”
ติกตอกๆ !เวลาผ่านไป
คนในเหตุการณ์ทั้งหมด ตกใจกับคำพูดนี้จนหน้าเสีย ดูไม่ได้เลย
คนพวกนี้กลัวจนปอดแหกไปใหญ่มากกว่าเดิม อึฉี่ราดออกมาหมด ตาเหลือกเป็นลมสลบกันไป
เย่เซิ่งเทียนเอาก้นบุหรี่โยนใส่หน้าเหวินปิง แล้วก็ใช้เท้าถีบไปที่หัวไหล่ของเหวินปิงและหลู่หมิง ทำเอาหัวไหล่ของทั้งสองคนแตกละเอียด แล้วพูดอย่างโมโหว่า “เหวินปิง หลู่หมิง พวกมึงมีความผิดอะไร!!”
ความเจ็บปวดจากกระดูกแตก ทำเอาคนตัวใหญ่สองคนดิ้นพล่าน
แต่ว่า พวกเข้าไม่กล้าตะโกนร้องเจ็บออกมา!
เย่เซิ่งเทียนตะคอกว่า “เฉินเทียนป้า!”
เฉินเทียนป้าก็ตอบเสียงดัง “ครับ!”
เย่เซิ่งเทียนสีหน้าเลือดเย็น “เอาไอ้พวกหนอนอ้วนพวกนี้ออกไป ตัดหัวประจานให้หมด คนอื่นจะได้ไม่เอาเป็นแบบอย่าง!คนที่เกี่ยวข้อง ก็สืบสวนให้หมด ไม่ปล่อยไปแม้แต่คนเดียว!ถ้าหนักหน่อย ก็ยึดทรัพย์ ฆ่าล้างตระกูล ใครกล้ามาขอร้อง ก็จับตัวไว้!”
“พบหนึ่งคน ก็ฆ่า! พบ10คน ก็ฆ่า! พบ100คน ก็ฆ่า!”
เฉินเทียนป้าตอบรับเสียงดัง: “ครับ!”
คำบัญชาฆ่าสามข้อที่น่ากลัวถูกถ่ายทอดออกไป คนในเหตุการณ์ก็ตกใจจนตาย!
“เจ้าเทพไว้ชีวิตด้วย ปมไม่รู้เรื่อง ผมแค่มาดูเรื่องสนุกก็เท่านั้นเอง”
“ผมผิดไปแล้ว ผมไม่กล้าแล้ว!”
“เจ้าเทพครับ ผมถูกคนอื่นหลอกให้มา เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับผมเลยครับ ผมถูกใส่ร้าย”
ตอนนี้ ในเหตุการณ์ก็ร้องไห้กันระงม เสียงร้องขอชีวิตดังขึ้นไม่ขาดสาย!
มีทั้งร้องขอความยุติธรรม โขกหัวขอร้อง ยอมรับผิด วุ่นวายกันไปหมด
“หุบปาก!”
ทันใดนั้นเอง ทุกคนก็ตกใจจนตัวสั่น แล้วก็เงียบลงทันที
เย่เซิ่งเทียนยิ้มเย็นพูดว่า “ตอนที่พวกมึงดูดเลือดเนื้อชาวบ้าน เคยคิดว่าจะมีวันนี้ไหม!ตอนที่พวกมึงไม่เกรงกลัวกฎหมาย เคยนึกถึงว่าจะมีเวรกรรมมาตามทันไหม!ตอนที่พวกมึงทำเรื่องชั่วช้ากันอยู่ เคยเกรงกลัวกันบ้างไหม!!”
พูดจบ เย่เซิ่งเทียนก็ก้าวยาวเดินออกไป
เฉินเทียนป้ายิ้มร้ายๆ พูดว่า “ก่อนหน้านี้พวกมึงอยู่กันสุขสบายแค่ไหน ตอนนี้ก็เจ็บปวดเท่านั้นแหละ!พวกหนอนกินเลือดเนื้อชาวบ้านอย่างพวกมึง เดี๋ยวกูจะตัดหัวพวกมึงเอง!เอาตัวไปให้หมด ใครกล้าขอร้อง ก็ฆ่าที่นี่เลย!”
ตอนนี้ได้ยินแต่คนพวกนี้พยายามเอามือปิดปาก ไม่ให้เสียงร้องไห้ดังออกมา
แต่ละคนก็ถูกทหารที่บุกเข้ามาเอาตัวไปหมด กลัวจนขาอ่อน เดินก็ยังไม่ไหว
พอกลับมาที่บ้านพักในเขตจวนสวรรค์ หวางซียังนอนหลับอยู่ ยังไม่ตื่นขึ้นมา
เย่เซิ่งเทียนไม่ได้เรียกเธอ
ให้เธอนอนให้สบายแล้วกัน หลายวันนี้ เธอตกใจไปไม่น้อยเลย