ตอนที่ 219 ทะเลาะวิวาท (2)

ยอดหญิงอันดับหนึ่ง

“​พูด​เรื่อง​นี้​ก็​น่าสนใจ​ขึ้น​มา​แล้ว​”​ ​ทายาท​ของ​ตระกูล​ถูจ​วิ​้​นอ​๋​อง​ที่​เรียน​ร่วม​ชั้น​กับเฝิ​นอ​๋​อง​มาโดยตลอด​ยิ้ม​เอ่ย​ว่า​ ​“​ฝ่า​บาท​คง​เคย​ได้ยิน​เรื่อง​ที่​เยี​่​ยน​หยาง​มาก​่อ​นก​ระ​มัง​ ​พี่สาว​ของ​คุณชาย​อวิ​๋น​เพิ่งจะ​ออกจาก​การ​รับโทษ​ที่​อาราม​ฉาง​ชิง​มา​เมื่อ​ไม่​กี่​วันก่อน​นี่เอง​พ่ะ​ย่ะ​ค่ะ​”

“​มิน่าเล่า​ ​พี่น้อง​กัน​จึง​ได้​เหมือนกัน​เช่นนี้​!​”​ ​เด็ก​คนอื่น​ต่าง​พากัน​หัวเราะ​ออกมา​ยกใหญ่

“​พี่สาว​เยี่ยง​นั้น​ ​จะ​สอนสั่ง​ให้​น้อง​เป็น​เด็กดี​เชื่อฟัง​รู้​ประสา​และ​อยู่​ใน​กฎ​อยู่ในเกณฑ์​ได้​อย่างไร​!​”

อวิ​๋น​จิ​่นจ​้ง​ได้ยินเฝิ​นอ​๋​อง​กับ​พรรคพวก​เอ่ยถึง​พี่สาว​ตน​ ​สีหน้า​ก็​พลัน​เปลี่ยน​ ​เขา​ลุกขึ้น​ยืน​ ​“​ลงโทษ​ให้​ไป​ยืน​ใช่​หรือไม่​ ​ลงโทษ​ก็​ลงโทษ​”

เฝิ​นอ​๋​อง​เห็น​เขา​ยอมแพ้​ลง​ในที่สุด​ ​ก็​ภูมิ​อก​ภูมิใจ​ ​เห็น​เขา​กำลังจะ​หันหลัง​เดิน​ออก​ไป​จึง​ตรัส​รั้ง​ว่า​ ​“​หยุด​อยู่​ตรงนั้น​!​”

จะ​ยอมให้​ลงโทษ​ตอนนี้​น่ะ​รึ​ ​สาย​ไป​เสีย​แล้ว​!

เฝิ​นอ​๋​อง​ถือ​ไม้เรียว​ฟาด​ลง​ฝ่ามือ​เบา​ๆ​ ​ครา​หนึ่ง​ ​ความโกรธ​เกรี้ยว​ยัง​ไม่​จางหาย​ไป​ ​ไม่​ทำตาม​ที่​เขา​สั่ง​ ​ซ้ำ​ยัง​มา​หักหน้า​เขา​อีก​ ​ความโกรธ​นี้​ยัง​ไม่​หมด​ไป​ง่ายๆ​ ​แน่​ ​โทษ​นี้​ ​ต้อง​เพิ่ม​ความรุนแรง​ยิ่งขึ้น​อีก​!

เรื่อง​ที่​มเหสี​รอง​เหวย​ตาบอด​ ​เกิด​จาก​พระสนม​เอก​เฮ่อ​เหลียน​จาก​ตำหนัก​ชุ่ย​หมิง​รายงาน​ทำร้าย​ ​ตระกูล​เหวย​สูญเสีย​ซึ่ง​อำนาจ​ ​เรื่อง​นี้​เกี่ยวข้อง​กับ​ฉิน​อ๋อง​และ​ชายา

มารดา​ผู้​เป็น​สนม​งาม​ร้องห่มร้องไห้​รำพัน​พูดถึง​อยู่​หลาย​ต่อ​หลายครั้ง​ เฝิ​นอ​๋​อง​ทรง​ทราบ​ดี

ยิ่ง​มา​ได้ยิน​เพื่อนร่วมชั้น​ยุยง​อีก​ ​ความแค้น​เคือง​ของเฝิ​นอ​๋​อง​ก็​ปะทุ​ออกมา​ ​วันนี้​เขา​จะ​ล้างแค้น​ให้พระ​มเหสี​รอง​กับ​เว​่​ยอ​๋​อง​ ​เขา​ส่งเสียง​เฮอะ​อย่าง​เย็นชา​ออกมา​ครา​หนึ่ง​ ​“​ลงโทษ​ให้​ยืน​ก็​จบ​หรือ​ ​โทษ​ที่​ให้​ยืน​นั้น​เป็นการ​ลงโทษ​ที่​เจ้า​ไม่​เคารพ​อาจารย์​และ​กฎเกณฑ์​ ​ซ้ำ​เจ้า​ยัง​ไม่​เคารพ​ข้า​อีก​!​ ​ข้า​ได้ยิน​มา​ว่า​เจ้า​เสียมา​รดา​ไป​ตั้งแต่​ยัง​เล็ก​มาก​ ​ไร้​มารดา​คอย​อบรมสั่งสอน​ ​การศึกษา​ไม่ดี​เท่าที่ควร​ ​ข้า​ก็​ไม่​โทษ​เจ้า​ ​แต่​บิดา​เจ้า​ก็​ยัง​มีนี​่​!​ ​ซ้ำ​ยัง​มีพี​่​สาว​ที่​เป็น​พระ​ชายา​อยู่​อีก​มิใช่​หรือ​ ​บิดา​กับ​พี่สาว​เจ้า​สั่งสอน​เจ้า​มิได้​ ​ข้า​ก็​จะ​สอน​เจ้า​เอง​!​”

ไม่​เคารพ​อาจารย์​และ​กฎเกณฑ์​หรือ​ ​เด็กชาย​อายุ​เจ็ด​แปด​ขวบ​ถือ​ไม้เรียว​ขึ้น​มาบน​แท่น​ของ​ท่าน​อาจารย์​ ​เอา​ห้องเรียน​มา​เป็น​สถานที่​หาความ​สุข​ให้​แก่​ตน​ ​ซ้ำ​ยัง​ไม่รู้​อีกว่า​นี่​คือ​การ​หยาม​เกียรติ​อาจารย์​และ​เหยียดหยาม​กฎเกณฑ์​ ​อวิ​๋น​จิ​่นจ​้ง​ได้ยิน​เขา​ดูถูก​ก็​กำหมัด​แน่น​ ​“​ฝ่า​บาท​อย่า​ได้​เอา​มารดา​และ​พี่สาว​กระหม่อม​มายุ​่​งด​้วย​”

“​เหตุใด​จะ​เอา​มายุ​่​งด​้ว​ยมิ​ได้​ ​เจ้า​มีมา​รดา​ที่​ให้กำเนิด​มา​ ​แต่​ไม่มี​มารดา​คอย​สั่งสอน​ ​มารดา​เจ้า​จากไป​เร็ว​ก็​คง​เพราะ​โมโห​เจ้า​จนตาย​กระมัง​!​ ​บิดา​เจ้า​ก็​เช่นกัน​ ​ข้า​แปลกใจ​นัก​!​ ​ราชสำนัก​มีต​ระ​กูล​ใหญ่​มากมาย​ ​ขุนนาง​ชั้นผู้น้อย​คน​หนึ่ง​ใน​กรม​กลาโหม​ที่เกิด​จาก​ตระกูล​ยาจก​ ​จะ​ปีน​ขึ้น​สู่​ตำแหน่ง​รอง​เจ้ากรม​ได้​อย่างไร​ ​แล้วก็​ได้​ขึ้น​เป็น​เจ้ากรม​อีก​ ​เกรง​ว่า​คง​มิใช่​เพราะ​ความสามารถ​ ​แต่​ประจบสอพลอ​เก่ง​เสียมา​กก​ว่า​!​ ​แล้ว​ไหน​จะ​พี่สาว​เจ้า​อีก​ ​ไม่รู้​ว่า​ทำให้​เสด็จ​พ่อ​เลอะเลือน​ไป​ด้วย​วิธี​ใด​ ​มีคุณ​หนูสูง​ศักดิ์​มากมาย​ที่​เพียบพร้อม​โดน​เด่น​ ​แต่​มี​เพียง​นาง​ผู้เดียว​ที่​เข้า​จวน​อ๋อง​มา​ได้​ ​ใช้​วิชา​มาร​ปีศาจ​ใช่​หรือไม่​!​”​ เฝิ​นอ​๋​อง​เห็น​เขา​โกรธ​ก็​ยิ่ง​พอใจ

อวิ​๋น​จิ​่นจ​้ง​จิก​เล็บ​ลง​ฝ่ามือ​อย่างแรง​ ​สีหน้า​แดงก่ำ​ขึ้น​เรื่อยๆ

จิ​่​งอ​๋​อง​เห็นเฝิ​นอ​๋​อง​ก่อเรื่อง​ก็​เริ่ม​รำคาญ​ ​ขมวดคิ้ว​มุ่น​ ​เอ่ยปาก​ขึ้น​ในที่สุด​ ​“​พอได้​แล้ว​ ​ท่าน​อาจารย์​หลิว​จะ​มา​แล้ว​…​”

ก็​เพราะ​ใกล้​จะ​มาน​่ะ​สิ​ ​เขา​ถึง​ได้​มิ​อาจ​ปล่อย​โอกาส​ที่​ดี​เช่นนี้​ให้​หลุดมือ​ไป​ได้​ เฝิ​นอ​๋​อง​ฟาด​ไม้เรียว​ลง​บน​โต๊ะ​ ​ท่าทาง​โกรธ​เกรี้ยว​หนัก​ ​“​ไม่​!​ ​เขา​ดูถูก​ข้า​!​”

“​เขา​ไปดู​ถูก​เจ้า​ตั้งแต่​เมื่อใด​กัน​ ​แค่​อ่าน​ตำรา​เสียง​เบา​ไป​ ​ไม่​ให้ความร่วมมือ​กับ​เจ้า​ ​ไม่ได้​เอาอกเอาใจ​เจ้า​ให้​พอใจ​เท่านั้น​มิใช่​หรือ​ ​เอาล่ะ​ ​เจ้า​แสดง​เป็น​อาจารย์​ใน​สำนัก​ศึกษา​ชั้นใน​เช่นนี้​ก็​ไม่เหมาะสม​เช่นกัน​ ​เรื่อง​ไป​ถึง​เสด็จ​พ่อ​ก็​จะ​ไม่ดี​ได้​”​ ​น้ำเสียง​ของ​จิ​่​งอ​๋​อง​เริ่ม​จะ​ทนไม่ไหว​แล้ว

แม้ว่าเฝิ​นอ​๋​อง​จะ​เชื่อฟัง​เสด็จ​พ่อ​มาโดยตลอด​ ​ทว่า​สำหรับ​เสด็จ​พี่​พวก​นั้น​ที่​ตระกูล​มารดา​มีตำ​แหน่ง​สูง​กว่า​พระสนม​เขา​ก็​มิได้​หวาดกลัว​ไป​เสีย​ทั้งหมด​ ​แล้วยัง​ถูก​ขันที​น้อย​มาถู​ลู่​ถูกัง​ให้​กลับ​ไป​นั่ง​ที่​อย่าง​ไม่​ยินยอม​ชอบใจ​อีก

ขณะนั้น​เอง​ ​ลี่​อ๋อง​กับ​อาจารย์​หลิว​เดิน​เข้ามา​ใน​ห้องเรียน​พอดี​ ​ภายใน​ห้อง​จึง​กลับ​ไป​เคร่งขรึม​และ​เงียบ​ดังเดิม

จิ​่​งอ​๋​อง​กลัว​ว่า​อวิ​๋น​จิ​่นจ​้ง​จะ​ฟ้อง​จึง​หันไป​มอง​ ​เห็น​เขา​นั่งลง​ไป​แล้ว​ ​สีหน้า​นับว่า​สงบ​เรียบ​ ​ทว่า​ขอบตา​แดงก่ำ​ ​ร่าง​ก็​สั่น​น้อย​ๆ​ ​แต่​ก็​ทำ​เหมือนว่า​ไม่เคย​เกิดเรื่อง​อัน​ใด​ขึ้น​มาก​่อน​ ​เหมือน​กำลัง​กล้ำกลืน​สิ่ง​ที่​ตน​เพิ่งจะ​ได้รับ​ความ​ไม่เป็นธรรม​นี้​ลง​ไป

พอ​ใกล้​จะ​ถึง​เวลา​ลก​ลาง​วัน​ ​คาบ​เรียน​ช่วง​เช้า​ก็ได้​สิ้นสุดลง​ ​นักเรียน​ร่วม​สำนัก​ศึกษา​ทั้ง​ด้านหน้า​ด้านหลัง​ต่าง​ออกจาก​สำนัก​ศึกษา​ชั้นใน​ไป

อวิ​๋น​จิ​่นจ​้ง​เก็บ​สัมภาระ​ ​เดิน​ออก​ไป​ด้านนอก​คนเดียว

เฝิ​นอ​๋​อง​ที่​ถูก​ล้อมหน้าล้อมหลัง​ด้วย​สหาย​ร่วม​สำนัก​ที่​คบ​ไว้​ก็​ไม่เลว​กับ​ขันที​นั้น​เดิน​มาถึง​ด้านหน้า​ ​เดิน​ไป​ได้​ครึ่งทาง​ก็​หันกลับ​มาชำ​เลือง​มอง​เขา​อย่าง​เหยียดหยาม​ครา​หนึ่ง​ ​หัวเราะ​เหน็บแนม​อีก​สอง​สาม​คำ​ ​คน​ข้างๆ​ ​ก็​พากัน​หัวเราะ​ตาม

จิ​่​งอ​๋​อง​ที่อยู่​ด้านหลัง​เห็น​เหตุการณ์​เข้า​ ​ขณะที่​กำลัง​เดินผ่าน​อวิ​๋น​จิ​่นจ​้ง​ไป​ ​ฝีเท้า​ก็​ช้า​ลง​ ​“​น้องชาย​ข้า​คน​นี้​ถูก​เสด็จ​พ่อ​เอาใจ​มาตั​้ง​แต่​เกิด​ ​เที่ยว​ระราน​คนอื่น​จน​เป็นนิสัย​ไป​แล้ว​ ​ไม่ว่า​จะ​ทำผิด​อัน​ใด​ ​เสด็จ​พ่อ​ก็​มักจะ​ทรง​คิด​ว่า​เขา​ยัง​เด็ก​ ​ไม่รู้​ความ​ ​คนใน​วัง​เห็นแก่หน้า​ของ​เสด็จ​พ่อ​ ​อีกทั้ง​ไม่เคย​มี​ผู้ใด​ขัดขืน​เขา​มาก​่อน​ ​เจ้า​ก็​อย่า​เก็บ​เอา​มา​ใส่ใจ​ล่ะ​”​ ​แล้วจึง​หันมา​อีกครั้ง​ ​เผย​รอยยิ้ม​ปลิ้นปล้อน​เหลี่ยมจัด​ออกมา​ ​ปิดปาก​ตรัส​ว่า​ ​“​เหมือน​อย่าง​ข้า​กับ​ลี่​อ๋อง​ ​คิด​ว่า​เด็ก​คน​นี้​เป็น​สัตว์เลี้ยง​ก็ได้​แล้ว​ ​มี​อัน​ใด​ให้​ถือสา​หาความ​กัน​ล่ะ​”

อวิ​๋น​จิ​่นจ​้ง​เห็น​ว่า​เป็น​จิ​่​งอ​๋​อง​จึง​หยุด​ฝีเท้า​ลง​ ​“​ขอบ​พระทัย​จิ​่​งอ​๋​อง​ที่​ทรง​ปลอบใจ​พ่ะ​ย่ะ​ค่ะ​”​ ​พอ​เปิดปาก​พูด​น้ำเสียง​ก็​กลับ​สั่นเครือ​เล็กน้อย

จิ​่​งอ​๋​อง​รู้ดี​ว่า​เขา​ถูกเฝิ​นอ​๋​อง​ต่อว่า​ใส่​ต่อหน้า​คน​มากมาย​เพียงนั้น​ ​ซ้ำ​ยัง​ดึง​เอา​มารดา​กับ​พี่สาว​เข้ามา​ด้วย​อีก​ ​ความเจ็บ​แค้น​ใน​ใจ​นี้​จึง​ยาก​ที่จะ​จางหาย​ไป​ได้​โดยพลัน​ ​พระองค์​เอง​ก็​พูด​อัน​ใด​มาก​มิได้​ ​จึง​พยักหน้า​เดิน​นำ​ขันที​เดิน​จากไป

ด้านหน้า​ไม่​ไกล​กัน​นัก​ เฝิ​นอ​๋​อง​หันกลับ​มาม​อง​อยู่​เป็นครั้งคราว​ ​เห็น​จิ​่​งอ​๋​อง​หยุด​ฝีเท้า​เพื่อ​พูดคุย​กับ​อวิ​๋น​จิ​่งจ​้ง​เป็นพิเศษ​ ​ดูเหมือน​จะ​ใกล้ชิด​สนิทสนม​กัน​อีก​ ​ก็​ไม่พอ​พระทัย​ขึ้น​มา

ถู​ซื่อ​จื่อ​ยื่นหน้า​เข้ามา​ ​“​เป็นอัน​ใด​ไป​หรือ​ ​ฝ่า​บาท​”

“​เด็ก​คน​นั้น​ ​มอง​แล้ว​ไม่สบอารมณ์​นัก​”​ เฝิ​นอ​๋​อง​ลูบ​อก​ไปมา

หลานชาย​คนโต​ของ​ตระกูล​ใต้เท้า​อิ่น​ผลการเรียน​ยอดเยี่ยม​ใน​สำนัก​ศึกษา​ชั้นใน​ ​ได้รับ​ความชื่นชม​จาก​บรรดา​อาจารย์​มาโดยตลอด​ ​กระทั่ง​เวลา​ที่​ฮ่องเต้​เสด็จ​มา​เยี่ยมเยือน​ตรวจสอบ​บัณฑิต​ที่​ร่ำเรียน​ภายใน​สำนัก​ศึกษา​ก็​เคย​ตรัส​ชมเชย​เขา​ ​ใน​กลุ่ม​นั้น​ ​คุณชาย​อิ่น​เกลียด​อวิ​๋น​จิ​่นจ​้ง​ที่สุด​ ​เพราะ​แย่ง​หน้า​แย่ง​ตาเขา​ ​ยาม​นี้​ได้ยินเฝิ​นอ​๋​อง​ตรัส​เช่นนั้น​จึง​เอ่ย​ด้วย​ความโมโห​ว่า​ ​“​เดิมที​ฮ่องเต้​ทรง​เลือก​เข้ามา​เรียน​ใน​สำนัก​ศึกษา​ด้วย​องค์​เอง​ก็​เพราะ​ผลการเรียน​ที่​ยอดเยี่ยม​ของ​กระหม่อม​ ​เขา​อาศัย​อำนาจ​ฉิน​อ๋อง​ที่อยู่​ใน​ราชสำนัก​จึง​เข้ามา​เรียน​ที่นี่​ได้​ ​เข้ามา​ไม่​กี่​วัน​ก็​ไม่เห็น​ฝ่า​บาท​อยู่​ใน​สายตา​ ​ภายหน้า​จะ​ขนาด​ไหน​พ่ะ​ย่ะ​ค่ะ​ ​ต้อง​กำราบ​ความหยิ่ง​ยโส​นี่​เอาไว้​!​”

คำพูด​ใส่ไฟ​นี้​ ​ทำเฝิ​นอ​๋​อง​ระงับ​ไว้​ไม่อยู่​ ​พระองค์​กวักมือ​ ​ตรัส​กับ​ขันที​น้อย​คนสนิท​สอง​สาม​ประโยค

ขันที​น้อย​จะ​ไม่ทราบ​นิสัย​ของ​ผู้​เป็น​นาย​ตน​ได้​อย่างไร​ ​จึง​กลัว​ว่า​จะ​เป็นเรื่อง​ใหญ่​ ​“​ฝ่า​บาท​ ​นี่​…​”

“​จะ​มัว​ร่ำไร​อัน​ใด​ ​รีบ​ไป​จัดการ​!​”​ เฝิ​นอ​๋​อง​กระทืบเท้า​ด้วย​ความโกรธ

ขันที​น้อย​รีบ​วิ่ง​ไปหา​อวิ​๋น​จิ​่นจ​้ง

อวิ​๋น​จิ​่นจ​้​งกำ​ลัง​จะ​เดิน​ออกจาก​ประตู​ใหญ่​ของ​สำนัก​ศึกษา​ชั้นใน​พอดี​ ​เห็น​ขันที​คนสนิท​ของเฝิ​นอ​๋​อง​วิ่ง​เข้ามา​ ​ประสานมือ​เอ่ย​ว่า​ ​“​คุณชาย​อวิ​๋น​ ​เจ้านาย​บ่าว​เชิญ​ให้​ไป​พบ​ที่​หลัง​สำนัก​ศึกษา​ขอรับ​”

“​คาบ​เรียน​ภาค​เช้า​จบ​แล้ว​ ​ฝ่า​บาท​มี​อัน​ใด​จะ​รับสั่ง​ก็​ให้​ว่า​กัน​ใหม่​พรุ่งนี้​”​ ​อวิ​๋น​จิ​่นจ​้​งบ​อก

ขันที​น้อย​รู้อยู่​ก่อน​แล้ว​ว่า​เขา​จะ​เอ่ย​ปัด​ ​จึง​เอ่ย​ใน​สิ่ง​ที่​ได้​เตรียม​ไว้​ออกมา​ด้วย​น้ำเสียง​ที่​เบา​กว่า​เดิม​ ​“​คุณชาย​อวิ​๋น​ ​วันนี้เฝิ​นอ​๋​อง​วู่วาม​เกินไป​หน่อย​ ​กลับมา​ตรอง​ดูก​็​รู้สึก​ว่า​ไม่​ค่อย​จะ​ดีนัก​ ​ทว่า​อย่างไร​ก็​เป็น​คนใน​ราชวงศ์​ ​มิ​อาจ​อธิบาย​ต่อหน้า​ผู้คน​มากมาย​ได้​ ​ดังนั้น​จึง​อยาก​จะ​หา​สถานที่​สงบ​ๆ​ ​มาป​รับ​ความเข้าใจ​กับ​ท่าน​ ​ท่าน​คงจะ​มิได้​ไม่เห็น​แก่​หน้า​พระองค์​ถึง​เพียงนั้น​กระมัง​ ​หาก​พระ​ชายา​ฉิน​อ๋อง​ทราบ​เข้าว่า​ท่าน​มา​ไม่ทัน​ไร​ก็​ไม่​ถูก​กับเฝิ​นอ​๋​อง​แล้ว​ ​ไม่รู้​ว่า​จะ​เสียใจ​และ​กังวล​เพียงใด​”

แม้​อวิ​๋น​จิ​่นจ​้ง​จะ​มิได้​เชื่อ​ว่าเฝิ​นอ​๋​อง​ทรง​อยาก​ปรับความเข้าใจ​กับ​ตัวเอง​ ​แต่​พอได้​ยิน​ชื่อ​พี่สาว​ ​ก็​หันหลัง​เดินตาม​ขันที​น้อย​ไป

ด้านหลัง​สำนัก​ศึกษา​ชั้นใน​นั้น​ ​ต้นสน​เก่าแก่​ตั้ง​สูงตระหง่าน​ ​ใต้​ต้น​สูงใหญ่​นั้น​มีโต​๊ะ​หินอ่อน​ขนาดใหญ่​สอง​สาม​โต๊ะ​ไว้​ให้​บัณฑิต​ได้​อ่าน​ตำรา​นอกเวลา​เรียน​ ​เพราะ​เลิกเรียน​แล้ว​ ​ยาม​นี้​จึง​เงียบสงัด​มาก​ ​มี​เพียง​เสียง​ลม​พัด​ไม้​ดัง​ซู่ๆ​ ​ให้​ได้ยิน​เท่านั้น