กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 506
สถานการณ์ของเคนเน็ธนั้นเทียบได้กับสถานการณ์ของเด็กไฮโซที่ขึ้นชื่อในเรื่องการกินอึที่ว่อนอยู่บนอินเทอร์เน็ต…
เคนเน็ธดื่มปัสสาวะในเฮือกเดียว เขาเช็ดปากและเร่งเร้าอย่างเร่งรีบ “ยาอยู่ที่ไหน? ด่วน! ให้ผมกินเดี๋ยวนี้!”
ชาร์ลีหยิบชามโอสถสีดำข้นจากคนใช้ และแอบโรยเศษของยาอายุวัฒนะวิเศษเล็กน้อยลงไปในซุป
จากนั้นเขาก็ยื่นโอสถให้เคนเน็ธ และพูดด้วยรอยยิ้มว่า “นี่ครับ คุณวิลสัน!”
กลิ่นปัสสาวะรุนแรงยังติดอยู่ในปากของเคนเน็ธซึ่งเขาต้องการบางอย่างเพื่อบรรเทาความน่ากลัว ดังนั้นเขาจึงรีบดื่มโอสถอึกใหญ่เมื่อได้มันมา
ความขมเกือบจะทำให้เขาล้มลงหลังจากที่ดื่มอึกใหญ่ ๆ
เขาไม่เคยลิ้มรสอะไรที่ขมขนาดนี้มาก่อนในชีวิต มันเหมือนกับก้อนชะเอมที่หั่นเป็นตันทและละลายในโอสถสมุนไพรชามนี้
นอกจากนี้ โอสถไม่เพียงแต่จะมีรสขมเท่านั้น แต่ยังรู้สึกร้อนอย่างรุนแรงอีกด้วย!
ทันทีที่ลิ้นของเขาสัมผัสกับซุปก็ชา ตามด้วยทั้งปาก เมื่อยาเข้าสู่กระเพาะ มันกำลังลุกไหม้ราวกับดื่มกรดซัลฟิวริก!
ในเวลาเดียวกัน เคนเน็ธรู้สึกได้ถึงระดับความอุ่นที่แตกต่างออกไปจากท้องของเขา และลงไปยังองคชาตของเขา!
อันที่จริง มันบรรเทาความเจ็บปวดได้แทบจะในทันที! มันช่างน่าอัศจรรย์มาก!
เคนเน็ธรู้สึกตื่นเต้นมากเมื่อได้สัมผัส เขารีบเทยาที่เหลือเข้าปากอย่างรวดเร็วโดยไม่คำนึงถึงความขมของยา
ขณะที่เขาเดินไปถึงก้นขวด กากตะกอนก็หนาพอ ๆ กับงาดำ และนั่นทำให้เขาหน้าบึ้งอย่างเจ็บปวดเมื่อเขาเทมันลงในปากของเขา เขาพยายามกลืนพวกมันทั้งหมดลงในท้องของเขาเพราะเห็นแก่ความเจ็บป่วยของเขา
ในเวลานี้ทั้งปากของเขาก็ชา และไหม้ราวกับตกนรก เขาไม่รู้ว่ายาได้ทำลายต่อมรับรสชั่วคราวจนถึงขั้นที่เขาไม่สามารถลิ้มรสอะไรได้ไม่ว่าเขาจะกินอะไรในอีกไม่กี่เดือนข้างหน้า
นอกจากนี้ เนื่องจากยายังเผาผลาญระบบย่อยอาหารของเขาด้วย เขาจะมีอาการท้องร่วงนับไม่ถ้วนในอีกไม่กี่เดือนข้างหน้า เนื่องจากยาจะถูกขับออกจากร่างกายของเขา
สรุปว่าเขาคงต้องทนทุกข์อยู่พักหนึ่ง
เคนเน็ธไม่มีพลังงานเหลือพอที่จะรู้สึกไม่สบายตัวที่ยาส่งผลถึงเขา เขารู้สึกราวกับว่ามีลมหายใจเย็น ๆ ไหลรินไปยังองคชาตที่เป็นแผลซึ่งทำให้เขารู้สึกสบายและผ่อนคลายขึ้น
“น่าทึ่งมาก ผมรู้สึกได้ถึงผลของยาแล้ว!”
เคนเน็ธถอดกางเกงออกต่อหน้าทุกคน และน้ำตาแทบไหลด้วยความปิติยินดี แผลที่อวัยวะเพศหายเร็วมาก! มันน่าทึ่งจริง ๆ !
ชาร์ลีพูดเรียบๆ “ตอนนี้แผลน่าจะหายแล้ว แต่เส้นประสาทในองคชาตของคุณกลายเป็นเนื้อตายไปแล้ว ดังนั้นผมคิดว่าคงยากสำหรับคุณที่จะฟื้นความเป็นลูกผู้ชายของคุณ นอกจากนี้ผมไม่แนะนำให้คุณกินยาเพียงอย่างเดียว ไม่อย่างนั้นคุณอาจต้องทำตามขั้นตอนเดิมอีกครั้ง”
เคนเน็ธพยักหน้าอย่างเข้าใจ
เมื่อแผลเปื่อยเริ่มลุกลามที่องคชาตของเขา เขาไม่หวังว่าจะได้ความสง่าราศีของเขากลับคืนมา เขาแค่มีความสุขพอที่จะให้องคชาตของเขาอยู่ที่เดิม
ตอนนี้เขารู้สึกยินดีเป็นอย่างยิ่งที่องคชาตของเขาไม่เสียหาย!
ชาร์ลีกล่าวต่อ “เคนเน็ธ คุณน่าจะโชคดีที่ผมเป็นผู้ชนะการประมูลโสมม่วงพรีเมียมอายุ 300 ปีเมื่อวันก่อนแทนคุณ ไม่อย่างนั้น หากคุณได้รับยาที่เรียกว่าโสมพรีเมียม องคชาตของคุณจะเน่าในนาทีที่คุณดื่มยา! ผมก็คงจะช่วยอะไรคุณไม่ได้!”
เคนเน็ธตัวสั่นด้วยความกลัว เขาไม่กล้าที่จะเจ้ากี้เจ้าการกับชาร์ลีอีกต่อไป เขาโค้งตัวด้วยความเคารพ และพูดว่า “ปรมาจารย์เวด ขอบคุณสำหรับความช่วยเหลือของคุณ!”
ชาร์ลีพยักหน้า และพูดว่า “เนื่องจากคุณดีขึ้นแล้ว คุณช่วยปล่อยตระกูลวีเวอร์ไปได้ไหม?”
“แน่นอน แน่นอนครับ!” เคนเน็ธพยักหน้า
แม้ว่าเขาจะได้รับความเดือดร้อนมากมายจากสิ่งเหล่านี้ แต่ก็ไม่จำเป็นต้องโต้เถียงกับตระกูลวีเวอร์อีกต่อไปเนื่องจากองคชาตของเขาหายขาดแล้ว
ความรู้สึกของเขาที่มีต่อโอลรัส ฮิลล์ในตอนนี้ไม่มีอะไรเลยนอกจากความโศกเศร้าและความทุกข์ ราวกับว่าเขาเริ่มทรมานตัวเองตั้งแต่ก้าวเท้าเข้ามาที่นี่
เมื่อองคชาตของเขาหายดีแล้ว เขาต้องการเพียงแค่กลับไปที่อีสต์ คริฟฟ์ และออกจากเมืองที่น่าเศร้าแห่งนี้…