กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 507
หลังจากความทุกข์ทรมานมากมาย เคนเน็ธต้องการกลับบ้านอย่างสุด ๆ
นอกจากนี้ เขารู้ว่าไม่มีใครในโอลรัส ฮิลล์ที่สามารถช่วยให้เขาฟื้นคืนได้อีกครั้ง ดังนั้นเขาจึงต้องการลองเสี่ยงโชคที่อีสต์ คริฟฟ์ต่อ
เขายังมีหน้าอันสำคัญที่ต้องดูแล วันเกิดปีที่ 84 ของแม่ของเขา ในฐานะลูกชายคนโตของเธอ เขาต้องกลับไปฉลองวันเกิดของเธอ
แม่ของเขาขอให้เขาเชิญแอนโธนี่ไปงานเลี้ยงวันเกิด แต่ดูเหมือนว่าแอนโธนียังไม่ให้อภัยเขา อย่างไรก็ตาม เขากระแอมในลำคอ และถามว่า “ลุงซิมมอนส์ วันเกิดแม่ของผมใกล้จะถึงแล้ว ผมอยากจะเชิญคุณเข้าร่วมการเฉลิมฉลองของเราครับ”
แอนโธนี่พูดอย่างไม่สบอารมณ์ว่า “คุณ… วิลสัน ฉันบอกคุณแล้ว ฉันไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับครอบครัวของคุณแล้ว ดังนั้นอย่าเสียเวลาชักชวนให้ฉันไปร่วมงานเลี้ยงวันเกิดอีกเลย”
เคนเน็ธถอนหายใจ และพยักหน้าอย่างผิดหวัง แม้ว่าเขาอยากจะกระโจนใส่ชายชรา และทุบตีเขา แต่เขาก็ยังพูดอย่างถ่อมตนว่า “เอาล่ะ ลุงซิมมอนส์ เนื่องจากคุณตัดสินใจแล้ว ผมจะไม่บังคับให้คุณทำอะไรที่คุณไม่ต้องการ ขอโทษนะครับ ผมจะกลับไปที่อีสต์ คริฟฟ์ เดี๋ยวนี้”
แอนโธนี่พยักหน้า
เคนเน็ธมองที่แอนโธนีและชาร์ลี เขายังคงอยู่ท่ามกลางความโกรธ แต่เขากลืนความโกรธของเขาลงไปและจากไปพร้อมผู้คุ้มกันของเขาอย่างอาย ๆ
จอร์แดนโล่งใจเมื่อเคนเน็ธจากไปในที่สุด
ยิ่งไปกว่านั้น เขาได้รับข่าวดีที่แฝงมาด้วยเช่นกัน เพราะเขาได้รับใบสั่งยาที่ดีจากความโกลาหลวุ่นวายในครั้งนี้
เขาค้นพบว่าเขาสามารถรักษาแผลที่อวัยวะเพศด้วยส่วนผสมยาจีนโหลที่จับคู่กับปัสสาวะของเขาได้ มันวิเศษมาก! เขาสามารถเสนอการรักษาได้ทั้งหมดหากใครก็ตามที่มีอาการเช่นนี้ในอนาคต!
เขารีบไปข้างหน้า และกล่าวว่า “ปรมาจารย์เวด คุณเป็นแพทย์อัจฉริยะของโอลรัส ฮิลล์จริง ๆ และคุณมีทักษะที่ยอดเยี่ยมเช่นนี้ ด้วยความช่วยเหลือของคุณ ครอบครัวของเราสามารถเอาชีวิตรอดจากการคุกคามของเคนเน็ธได้ เราจะเป็นหนี้บุญคุณของคุณตลอดไป”
คนอื่นๆ ก็โค้งคำนับเช่นกัน “ขอบคุณปรมาจารย์เวดที่ช่วยตระกูลของเราจากความโกรธแค้น”
ชาร์ลีเหลือบมองพวกเขาอย่างเฉยเมย และพูดว่า “ผมไม่ได้มาที่นี่เพื่อฟังสุนทรพจน์ที่น่าเบื่อ”
เขาชี้ไปที่เลียม และพูดกับจอร์แดนว่า “เนื่องจากเลียมได้แก้ปัญหาของตระกูลแล้ว ตามที่คุณสัญญาไว้ เขาควรจะได้เป็นประธานของวีเวอร์ เภสัชกรรมใช่ไหม? คุณวางแผนที่จะประกาศอย่างเป็นทางการเมื่อไหร่?”
จอร์แดนหงุดหงิดกับคำพูดที่ไร้เหตุผลของชาร์ลี เขาเป็นหัวหน้าตระกูล เขาไม่ต้องการให้คนนอกบอกเขาว่าต้องทำอย่างไร!
นอกจากนี้ มันเป็นไปไม่ได้เลยสำหรับเขาที่จะมอบตำแหน่งประธานให้กับลูกชายนอกสมรสนี้!
เจฟฟรีย์ก็โกรธพอ ๆ กันกับการแทรกแซงของชาร์ลี เขากล้าดียังไงที่จะช่วยไอ้เลวนี้แย่งตำแหน่งประธาน? เขาไม่รู้หรือว่าเขาเป็นลูกชายคนโตของตระกูลวีเวอร์ ที่มีสิทธิสูงสุดในการสืบทอดบริษัท?
ในทางกลับกัน เลียมรู้สึกตื่นเต้น และซาบซึ้งเป็นอย่างยิ่ง เขามองชาร์ลี ดวงตาเต็มไปด้วยความกตัญญู และเขาเห็นชาร์ลีเป็นพ่อแม่คนที่สองของเขา อย่างไรก็ตาม…
จอร์แดนยิ้ม และพูดอย่างใจเย็นว่า “ปรมาจารย์เวด พูดตามตรง นี่เป็นเรื่องส่วนตัวของครอบครัวเรา นอกจากนี้ การแต่งตั้งประธานมีความสำคัญมาก เราไม่สามารถตัดสินใจอย่างสะเพร่าได้”