ตอนที่ 345 ลำบากเธอแล้ว
หยางโปมองเครื่องลายคราม เห็นเครื่องลายครามสีขาวละเอียด เนื้อแน่น
แต่หยางโปก็ค้นพบอย่างรวดเร็วว่าช่วงการแห้งของสี การรองพื้นกระจกสีขาวอ่อนจางตรงกลางจานกระเบื้องเคลือบใบใหญ่ตรงหน้านี้ เสน่ห์และการเคลื่อนไหวของปลาเหนือกว่าเล็กน้อย ลักษณะของตาปลาและครีบปลาไม่ได้เป็นธรรมชาติขนาดนั้น
เขาเงยหน้ามองคุณป้าคง ” จานใหญ่นี้ได้มาจากที่ไหนเหรอครับ ? “
” มันสืบทอดมาจากคุณตาของฉันน่ะ ปีนั้นตอนพิฆาตสี่เก่าก็ใช้เป็นถาดอยู่ในบ้าน ต่อมาที่บ้านเพิ่งจะคิดถึงเรื่องนี้ได้ ก็เลยรีบไปหาเอาจานออกมาเก็บรักษาเอาไว้ ” คุณป้าคงเอ่ย
หยางโปก้มหน้าลงมองก็มองเห็นร่องรอยขีดข่วนบนจานใหญ่ไม่น้อยอย่างเห็นได้ชัด สีเคลือบบางส่วนก็เกิดถลอก เขาจ้องจานใบใหญ่ ประกายแสงสว่างก็เกิดขึ้นตรงหน้า ลำแสงรวมตัวกัน ไม่นานหยางโปก็พยักหน้าน้อยๆ
จานใหญ่นี้น่าจะมีอายุสักประมาณสี่สิบปี แต่เติ้งปี้ซานเสียชีวิตตั้งแต่ปี 1930 แล้ว หยางโปไม่ได้พูดจา เงยหน้าขึ้นมองหูชิงชิง
หูชิงชิงสังเกตเห็นสายตาที่มองมาของหยางโป เธอถลึงตา แสร้งกระแอมแล้วก็เอ่ยกับหยางโปว่า ” เป็นยังไงบ้าง ? “
หยางโปถือจานใบใหญ่กำลังจะเอ่ยปากก็ได้ยินหูชิงชิงแกล้งกระแอมอีกว่า ” อย่าคิดเล่นเล่ห์พวกนั้นนะ ฉันรู้นะว่านักประเมินทำกันเยอะ ถ้าพวกเขาเจอกับของดีก็มักจะไม่พูดออกมา พวกเขาล้วนคิดจะจับของดีไปทั้งนั้น ! “
หยางโปไม่ได้พูดจา วางจานใหญ่ลงบนโต๊ะ
คุณป้าคงรีบกล่าว ” ไม่เป็นไร ไม่เป็นไร ! เสี่ยวโป พวกเราเชื่อ ! พูดมาตรงๆ ได้เลย ! “
” คุณลุงคงยังอยู่ในโรงพยาบาล หยางโป ถ้าหากให้ราคาดีๆได้ก็พูดมาตรงๆเลย ! ” หูชิงชิงเอ่ยอีกครั้ง
หยางโปอ้าปากไม่ได้พูดจา ทุกครั้งที่เขาคิดจะพูดล้วนถูกหูชิงชิงแย่งพูดขัด ในใจของเขาไม่พอใจอย่างมาก แต่พอได้ยินว่าพ่อของซินหนิงเข้าโรงพยาบาล เขาก็อดมองไปทางซินหนิงไม่ได้
สาวน้อยหน้าตางดงาม นิสัยอ่อนโยน หยางโปคิดไม่ถึงว่าเธอจะเก็บซ่อนเรื่องแบบนี้เอาไว้
” ชิงชิง หนูไม่ต้องพูดแล้ว เสี่ยวโป เธออย่าถูกชิงชิงทำให้เข้าใจผิดเด็ดขาดนะ ตาเฒ่าคงของพวกเราอยู่ในโรงพยาบาล พวกเราก็อยากจะขายจานออกไป และช่วยแบ่งเบาภาระทางการเงินเล็กน้อย แต่ยังไม่ได้ถึงขั้นนั้นหรอกนะ ” คุณป้าคงเอ่ย
หยางโปพยักหน้าน้อยๆ เขามองไปทางหูชิงชิง ” เติ้งปี้ซานเป็นปรมาจารย์ด้านวาดเครื่องลายครามในสมัยสาธารณรัฐ ฝีมือในการวาดเครื่องลายครามของเขานับว่าเป็นยอดคนระดับสุดยอดภายในประเทศแล้ว ถ้าหากเธออยากจะสะสมก็เป็นตัวเลือกที่ดี”
กล่าวจบ หยางโปก็มองไปทางหูชิงชิง ครุ่นคิดแล้ว หยางโปก็มักจะรู้สึกว่าหลังจากตนเข้าไปในบ้านแล้ว หูชิงชิงก็ลอบเล่นแง่อยู่ตลอด ดังนั้นเขาจะไม่ช่วยเธออีก และผลักเรื่องนี้เข้าไปให้เธอ
หูชิงชิงจ้องเขม็ง เธอคิดว่าจู่ๆ หยางโปก็เกิดใจดีมากเกินไป เธอขมวดคิ้วเล็กน้อย เอ่ยเสียงเบา ” ศิษย์พี่ นายออกไปกับฉันหน่อย “
กล่าวจบ หูชิงชิงก็เดินไปที่ห้องครัว
หยางโปขมวดคิ้ว จำต้องลุกเดินตามไป
หยางโปเข้าไปในห้องครัว หูชิงชิงก็ปิดประตู เธอมองมาทางหยางโป ” ศิษย์พี่ วันนี้นายเป็นอะไรไป ? การตกลงร่วมมือระหว่างเราไปไหนแล้วล่ะ ?
หยางโปจ้องหูชิงชิง ” เรื่องการร่วมมือไม่ใช่เรื่องของคนคนเดียว เธอกล้าพูดไหมว่าวันนี้เธอไม่ได้เล่นสกปรก ? “
หูชิงชิงชะงัก เอ่ยเสียงหวาน ” ศิษย์พี่ ฉันไม่ได้เล่นสกปรกจริงๆนะ ไม่ได้ทำเลย ! “
หยางโปจ้องหูชิงชิง ไม่ได้พูดจา บางเรื่องในใจของเขาชัดเจนดี เพียงแต่บางครั้งเขาก็รู้สึกว่าไม่จำเป็นต้องพูดออกมา แล้วก็จะไม่พูดมากความ แต่นี่ไม่ได้แสดงว่าเขาจะยอมทนได้ทั้งหมด !
ผ่านไปครู่หนึ่ง ท้ายที่สุดหูชิงชิงก็อดเอ่ยเสียงเย็นไม่ไหว ” เอาล่ะ นายพูดมาตามตรง ต้องการเงินเท่าไหร่ถึงจะช่วยฉัน ? “
หยางโปมองอีกฝ่าย ” เธอคิดว่าจะแก้ปัญหายังไง ? เธออยากซื้อไปเหรอ ? “
” ไม่ นายสิซื้อไป ! ” หูชิงชิงเอ่ย
หยางโปมองเธอ ” เธอมีเงินเท่าไหร่ ? “
” ไม่ต้องสนว่าฉันมีเงินเท่าไหร่ นายบอกราคาประเมินของจานนั่นมา จบเรื่องแล้วฉันจะโอนเงินให้นายเอง ! ” หูชิงชิงเอ่ย
หยางโปจ้องมองหูชิงชิง สังเกตเห็นใบหน้าของเธออย่างเยือกเย็น ราวกับว่าเธอกลับไปเป็นท่าทางที่เขาคุ้นเคยแล้ว ” สามแสนห้าหมื่นหยวน โอนเงินก่อน ! “
” ศิษย์พี่ ! นายยังไม่เชื่อใจฉันอีกเหรอ ? กับอิแค่สามแสนห้าหมื่นหยวน จบเรื่องแล้วฉันจะโอนเงินให้นายเอง ! ” หูชิงชิงเอ่ยโน้มน้าว
หยางโปจ้องมองเธอ ” โอนมาตอนนี้ ! “
” กลับไปก็ยังไม่สายน่า ! ” หูชิงชิงเอ่ยน้ำเสียงออดอ้อนเล็กน้อย
” โอนมาตอนนี้ ! ” หยางโปเอ่ยเสียงออกมาหนักแน่นมาก
หูชิงชิงจ้องหยางโปเขม็ง แค่นเสียงแล้วไม่นานก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมา โอนเงินให้หยางโปสามแสนห้าหมื่นหยวน
หยางโปได้รับข้อความแจ้งเตือนจากธนาคารอย่างรวดเร็ว เขาถึงค่อยพยักหน้าเบาๆ กำลังจะออกไปก็ได้ยินหูชิงชิงเอ่ยถาม ” จานนี่เป็นของจริงหรือของปลอมกันแน่ ? “
” ไม่ปลอม แต่ก็ไม่จริง ” หยางโปเอ่ย
หูชิงชิงงุนงง ไม่เข้าใจว่าประโยคนี้หมายถึงอะไร แต่เวลานี้หยางโปเดินออกไปแล้ว เธอก็รีบไล่ตามไป
มองเห็นพวกเขาเดินเข้ามา คุณป้าคงก็สงสัยมาก ” เสี่ยวโป เธอพูดออกมาตรงๆ เลย แบบนี้ทำให้ป้าสงสัยแทบตายแล้ว ! “
หยางโปหัวเราะ ” ถ้างั้นผมจะพูดตรงๆ นะ จานใบนี้มีประทับตราเป็นการวาดของเติ้งปี้ซานหนึ่งในแปดสหายจูซานในสมัยสาธารณรัฐ แต่ความจริงแล้วกลับมีความเป็นไปได้ว่าจะเป็นของเลียนแบบของลูกศิษย์ของเขา ระดับฝีมือห่างกันส่วนสองส่วน แต่ก็นับว่าเป็นงานชั้นเลิศหายาก ! “
หูชิงชิงเดินออกมา ได้ยินประโยคนี้ของหยางโปพอดี ทันใดนั้นก็เข้าใจความหมายของเขา เธอรีบกล่าว
” นายจะไม่ซื้อไปเหรอ ? “
หยางโปมองหูชิงชิงแวบหนึ่ง ” สามแสนหยวน ผมยินดีซื้อด้วยราคาสามแสนหยวน “
คุณป้าคงตกตะลึงมาก ” สามแสนหยวน ? “
ซินหนิงที่นั่งอยู่ด้านข้างก็ตกตะลึงมาก ” สามแสนหยวนจะไม่แพงเกินไปหน่อยเหรอ ? “
หูชิงชิงกลับโมโหขึ้นมา เมื่อกี้หยางโปได้ไปจากเธอสามแสนห้าหมื่นหยวน พริบตาเดียวเขาก็เชิ่ดเธอไปแล้ว เธอจะยอมรับได้ยังไง ?
” ไม่ได้ อย่างน้อยก็ต้องหกแสนหยวน ! ” หูชิงชิงกล่าว
หยางโปไม่ได้ตอบ คุณป้าคงก็ซาบซึ้งใจน้ำตาไหลแล้ว ” เสี่ยวโป สามแสนหยวนสูงไปหน่อยไหม ? จะไม่ทำให้เธอขาดทุนเหรอ ? “
” ไม่เป็นไรครับ ในเมื่อผมกล้าบอกราคาสามแสนหยวนก็ย่อมได้กำไรคืนมาบ้าง ” หยางโปยิ้มแล้วกล่าว
” คุณป้าคง สามแสนหยวนต่ำเกินไปนะคะ คุณป้าอย่าไปเชื่อพ่อค้าหน้าเลือดแบบเขานะคะ จานใบนี้อย่างน้อยก็ต้องหกแสนหยวน ! ” หูชิงชิงเอ่ยยืนยัน
คุณป้าคงกลับไม่เชื่อ เธอมองหยางโป สีหน้าอ่อนโยนมาก ” ลำบากเธอแล้วจริงๆ เป็นเด็กดีจริงๆ ! “
หยางโปรู้สึกงุนงงอยู่บ้าง ไม่รู้ว่าประโยคนี้หมายถึงอะไร
ซินหนิงนั่งปิดปากอยู่ด้านข้าง หัวเราะเสียงเบา
ไม่ว่าหูชิงชิงจะพูดยังไง คุณป้าคงก็ไม่ได้ฟังเธออีก แต่รับโอนเงินสามแสนหยวนจากหยางโป แล้วก็เซ็นสัญญารับรอง การซื้อขายของทั้งสองก็เป็นอันเสร็จสิ้น
จากนั้นคุณป้าคงอยากรั้งให้พวกเขาอยู่กินข้าวด้วย แต่หูชิงชิงก็ลากหยางโปจากไป