เงาของหมัดเหมือนกับพายุลูกใหญ่ที่อยากจะกลืนกินดาบเข้าไปอยู่ตลอด
ทว่า ดาบยาวสามารถปรากฏขึ้นในจุดที่สำคัญที่สุดที่พายุกระหน่ำลงมาเสมอเพื่อปัดป้องเงาของหมัดได้
หนึ่งอึดใจ
สองอึดใจ
สามอึดใจ
ทั้งสองฝั่งสู้กันอย่างยาวนาน ทุกครั้งที่หมัดและดาบปะทะ แรงสั่นไหวหมองหม่นก่อตัวขึ้นในอากาศ
“เจ้ามันช่างโง่เขลานัก!” หญิงสาวหัวเราะเสียงดัง
เขาไม่รู้ว่านางวูบไหวได้อย่างไร แต่นางตรงเข้าหาเงาดาบนับไม่ถ้วนก่อนซัดหมัดใส่กลางใจของกู่ฉิงซาน
หากหมัดนี่แรงพอก็สามารถทะลุหน้าอกของคนธรรมดาได้
และดาบยาวของกู่ฉิงซานถูกแทงออกไปแล้ว ไม่มีเวลาให้หยุดกลางคัน
‘ตูม!’
ช่วงเวลาผ่านไป
กู่ฉิงซานซัดอีกฝ่ายออกไปอีกครั้ง
หญิงสาวร่างสูงกลิ้งอยู่ในอากาศก่อนตกลงบนพื้นอย่างอ่อนโยนและช่ำชอง
“ข้าไม่เคยรู้เลยว่าทักษะต่อยมวยของผู้ถักทอชีวิตหุบเหวจะทรงพลังขนาดนี้” กู่ฉิงซานถอนหายใจ
ความจริง มันไม่ใช่แค่นั้น ถึงแม้ร่างกายของอีกฝ่ายจะเปลี่ยนเป็นร่างมนุษย์แล้ว แต่โครงสร้างยังห่างไกลจากคนธรรมดาจนสามารถทำลายดาบได้
นางสามารถหยุดดาบด้วยมือเปล่าได้
กู่ฉิงซานพยายามหลายครั้ง ดาบยาวแทงใส่หลายครา แต่เขากลับไม่พบจุดอ่อนของอีกฝ่ายเลย
มันคือร่างต่อสู้ที่สมบูรณ์แบบ ไม่มีจุดอ่อนแม้แต่นิดเดียว
“กระแสสองดาบไม่ใช่สิ่งที่คนธรรมดาจะสามารถใช้ได้ ส่วนใหญ่ที่ใช้ได้จะเป็นผู้ยิ่งใหญ่ หากเจ้าแสร้งทำตัวเหมือนพวกเขา เช่นนั้นดาบของเจ้าก็จะกลายเป็นดาบของข้า เจ้าจะตายภายใต้ดาบของตัวเอง” หญิงสาวร่างสูงมองกู่ฉิงซาน น้ำเสียงราบเรียบ
ดวงตาของนางจับจ้องมือของกู่ฉิงซาน
ตอนนี้ กู่ฉิงซานเรียกดาบอีกเล่มออกมาจากลำธารเพื่อปัดป้องการโจมตีของนาง
ร่างของกู่ฉิงซานโน้มเล็กน้อย ดาบสองเล่มห้อยอยู่ด้านข้าง เขาตอบว่า “ข้าไม่เอาชีวิตมาเสี่ยงด้วยหรอก”
ลำธารที่ผสานกับหินโคลนนับไม่ถ้วนระเบิดภายใต้เท้าของเขา
กู่ฉิงซานวูบไหว ข้ามลำธารก่อนพุ่งไปตรงหน้าหญิงสาวร่างสูง
ดาบคู่กลายเป็นภาพติดตาไม่มีสิ้นสุด ปกคลุมทั่วร่างของหญิงสาว
ใบหน้าของหญิงสาวยังคงไม่แปรเปลี่ยน มือของนางยื่นออกไปราวกับกรงเล็บ นางอยากคว้าดาบไว้ด้วยมือเปล่า
ทว่า ภาพติดตาทั้งสองที่ปกคลุมรอบข้อมือของนางว่องไว บิดพลิ้วและพุ่งเข้าใส่อีกครั้ง
หญิงสาวเสียการทรงตัวจนอดที่จะก้าวถอยหลังไปไม่ได้
ดาบพัวพันราวกับอสรพิษ พวกมันกระหน่ำเข้าใส่หมัดของนาง
กู่ฉิงซานอดที่จะถอยกลับออกมาไม่ได้
หญิงสาวร่างสูงจ้องเขาแล้วกล่าวอย่างช้าๆ ว่า “คนที่ใช้ดาบคู่มีความคิดมากมาย”
นางปัดป้องด้วยหมัดข้างหนึ่ง อีกหมัดกลายเป็นฝ่ามือมาอยู่หน้ากำปั้นก่อนหน้า ตั้งท่าป้องกันอยู่ในลำธาร
ขณะมองท่วงท่าของนาง กู่ฉิงซานก็รับรู้ถึงความรู้สึกแปลกประหลาดในใจ
คนที่กล้าเปลี่ยนหมัดเป็นฝ่ามือและใช้หมัดในการต่อสู้ที่ถึงตายนับว่าไม่ธรรมดา
การฝึกวรยุทธของนางไม่ใช่ของปลอม
แต่ว่า ทำไมนางถึงรู้วรยุทธของเผ่าพันธุ์มนุษย์ล่ะ…
กู่ฉิงซานทิ้งดาบทั้งสองเล่มแล้วกล่าวว่า “ที่จริง ข้าสามารถใช้ดาบได้หลายเล่ม แต่ข้าใช้พลังวิญญาณที่นี่ไม่ได้”
“เหลวไหล” หญิงสาวร่างสูงกล่าวขณะหัวเราะคิกคัก “ถ้าไม่ใช่เพราะพลังถูกผนึกเอาไว้ คิดหรือว่าข้าต้องใช้ความพยายามมากขนาดนี้ในการฆ่าเจ้า”
ตอนนี้ สายตาหนึ่งจับจ้องมาจนดึงความสนใจไปจากกู่ฉิงซาน
มีร่องรอยความกังวลในแววตาของชายชรา
เขาดูเฉยชา ตอนนี้วิตกเล็กน้อย
อย่างที่บอกไปก่อนหน้านี้ นางเหมือนกับชายชรานำทาง แต่นายท่านทิ้งพลังวิเศษก่อนจะกลายเป็นคนธรรมดาอย่างสมบูรณ์
เช่นนั้นพวกเขาสองคนจึงต้องโกง (นายท่านเรียกวิธีนี้ว่าการใช้กลอุบาย) ผู้ถักทอชีวิตหุบเหว
เห็นได้ชัดว่าการเตรียมใช้วิชามารทางฝั่งแปลกประหลาดจะทำให้ผู้ถักทอชีวิตหุบเหวเผยข้อมูลออกมาบางส่วน จากนั้นทั้งสองก็จะฉวยโอกาสโจมตีพร้อมกัน
แต่ตอนนี้ นายท่านส่งสัญญาณมาอย่างล่าช้า
กู่ฉิงซานรู้ความคิดของฉานนู่อยู่เต็มอก จึงส่งสัญญาณอย่างเลือนรางให้นางว่าสงบสติลงหน่อย
ผู้ถักทอชีวิตหุบเหวแปลกไปเช่นกัน
กู่ฉิงซานทราบถึงความลับบางอย่างคร่าวๆ ดังนั้นแผนเดิมจึงต้องระงับไปก่อน
ในตอนนั้นเอง
หมัดเล็กทะลวงผ่านอากาศก่อนซัดเข้ามาอย่างดุเดือดพร้อมเสียงกรีดร้อง
กู่ฉิงซานทักทายด้วยดาบคู่
ทันใดนั้น เขาเห็นฝ่ามือ
แย่แล้ว!
หมัดแรกเป็นท่าหลอก ฝ่ามือคือท่าจริง!
ตอนนี้ สายเกินไปแล้วที่จะเรียกดาบกลับมา ร่างของกู่ฉิงซานบิดอย่างรุนแรง ปล่อยให้ฝ่ามืออีกฝ่ายกระแทกใส่ไหล่ของเขาอย่างเต็มกำลัง
‘ปัง!’
หญิงสาวร่างสูงกระเด็น
นางตกลงไปในน้ำอย่างแผ่วเบาก่อนยืนอย่างมั่นคง ใบหน้าครุ่นคิดเล็กน้อย
“เห็นได้ชัดว่าเป็นนักดาบ แต่การโจมตีด้วยวรยุทธกลับใช้ได้ง่ายๆ นี่มันไม่ถูก”
“มันไม่ถูกตรงไหนกันล่ะ”
“วิถีวิชาดาบคือวิถีที่จะปฏิเสธวิชาอื่น เจ้า…”
หญิงสาวร่างสูงนึกถึงอย่างระวังก่อนค่อยๆ เข้าใจ
“ข้าจำได้แล้ว ในตอนนั้น ที่ตำหนักราชาเทพ เจ้ามีความคิดหนึ่ง”
“เจ้าขอบคุณที่ทำให้สามารถใช้พลังจำนวนมากได้”
“เพราะถ้าเจ้าทำแบบนี้ไม่ได้ เช่นนั้นเจ้าก็ไม่สามารถใช้ตัวตนของการ์ดได้ เป็นไปไม่ได้ที่จะให้บัญญัติราชามารมอบการทำงานทั้งหมดให้กับเจ้าเพื่อวิวัฒนาการอย่างเต็มที่”
“นั่นหมายความว่า”
“ความจริงแล้ว วิญญาณของเจ้าอยู่ในสภาพหลุดพ้น”
หญิงสาวร่างสูงมองกู่ฉิงซานอีกครั้ง สีหน้าของนางซับซ้อนสุดบรรยายเล็กน้อย
หัวใจของกู่ฉิงซานดิ่งวูบ
สัตว์ประหลาดนี่ช่างน่าสะพรึงกลัว
ถึงกับสามารถมองทะลุจิตใจคนอื่นแล้วเปลี่ยนเป็นตัวตนใดก็ได้ แถมพละกำลังยังน่าสะพรึงยิ่งกว่า
อีกทั้งมันยังสามารถฟื้นคืนชีพหลังจากตายไปแล้วได้อีกด้วย
ในใจเขาเกิดลังเลเล็กน้อย
ต้องมีความลับมากมายอยู่ในร่างของนางแน่ถึงทำให้สัตว์ประหลาดนั่นรู้วิธีใช้วรยุทธ
ถ้าอย่างนั้น…
ความคิดในใจของกู่ฉิงซานวูบไหวครั้งแล้วครั้งเล่า
ความเป็นไปได้นับไม่ถ้วนเกิดขึ้นและดับลงอยู่ในใจของเขา ช่วยให้คาดเดาได้หลายอย่าง
แต่ครั้งนี้ ความกังวลหนึ่งเข้ามาที่จิตใจของเขา
ถ้านางพบเรื่องลอร่าเข้า เช่นนั้นแผนการทั้งหมดก็ต้องเป็นอันทิ้งไป
ถึงตอนนั้น เขาจะไม่สามารถได้สามเหรียญมาและลอร่าจะตกอยู่ในอันตรายเช่นกัน
แม้แต่ผู้มีอำนาจเหล่านั้นที่ได้รับบาดเจ็บสาหัสจากวิญญาณกรีดร้องจนถูกผนึกในคริสทัลน้ำแข็งพลังศักดิ์สิทธิ์ แม้กระทั่งคุณหญิงทะเลดำก็เชื่อมต่อกับพวกเขาอย่างเห็นได้ชัด พวกเขาจะไม่มีทางรอด
ทว่า นางต้องมีความลับน่าทึ่งอยู่ในใจแน่!
กู่ฉิงซานครุ่นคิดไปมา
แทนที่จะคิดเรื่องความลับ สู้คิดหาวิธีรับมือจะดีกว่า
หากไม่มีการ์ดทรงพลังอย่างแฝดปฐพี ถ้าอยากฆ่านางอีกครั้งเพื่อถ่วงเวลาการฟื้นคืนชีพก็ต้องใช้ที่ดาวคนคู่แห่งนี้
ทันทีที่ออกจากดาวคนคู่ พลังของนางที่ถูกผนึกไว้จะคลายออก เขาจะไม่ใช่คู่ต่อสู้ของนางอีกต่อไป
แม้กระทั่งเผ่าพันธุ์โบราณก็ไม่อาจทำอะไรนางได้!
ถ้านางกลับไปโลกเก้าร้อยล้านชั้นจากที่นี่ละก็…
ซูเสวี่ยเอ้อร์และแอนนาจะมีชีวิตรอดได้กี่วัน
แววตาของกู่ฉิงซานเปลี่ยนไป
หญิงสาวร่างสูงรู้สึกถึงการเปลี่ยนแปลงในลมหายใจของเขาทันที
นางกล่าวอย่างสนใจว่า “โห…เมื่อครู่ยังทดสอบข้าอยู่เลย คราวนี้ลมหายใจกลับติดขัดงั้นหรือ เจ้าจะฝืนใช้พลังทั้งหมดเพื่อตายไปพร้อมกับข้าไหมล่ะ”
กู่ฉิงซานตอบว่า “เจ้ามีความลับมากมาย แต่จู่ๆ ข้าก็เข้าใจว่าชีวิตสำคัญยิ่งกว่าความลับ”
เขากวัดแกว่งดาบยาวสองครั้งก่อนถือไว้อย่างมั่นคง
หญิงสาวร่างสูงยืนอยู่ด้านข้าง หมัดอยู่ข้างหน้า ฝ่ามืออยู่ข้างหลัง เข่าย่อเล็กน้อยก่อนกระซิบออกมาว่า “ที่จริงมันก็ถูก แต่ชีวิตของเจ้าจะตกอยู่ในมือของข้า”
ในลำธาร ดวงตาทั้งสองสบกัน จิตสังหารกระจายไปทั่ว
เมื่อพวกเขากำลังจะลงมือ เสียงหนึ่งพลันดังขึ้น
“พ่อหนุ่ม อยากรู้สถานที่เคลื่อนย้ายใช่หรือไม่”
กู่ฉิงซานและหญิงสาวมองไปที่ลำธาร
ชายชรานำทางมองกู่ฉิงซานแล้วยิ้มออกมา “ข้าสามารถบอกได้ว่าจะไปยังโลกที่เจ้าต้องการได้อย่างไร”
กู่ฉิงซานทำท่าครุ่นคิด
“อา ขอบคุณ ข้าอยากรู้เรื่องนั้นก็จริง แต่ตอนนี้ใครบางคนมาขัดขวางข้าน่ะสิ” เขากล่าว
ต้องลงมือแล้ว
เขาจะลืมฉานนู่ที่เป็นผู้ช่วยทรงพลังไปได้อย่างไร
ในโลกใบนี้ พลังของนางไม่ถูกปิดกั้นแต่อย่างใด
อีกอย่าง การตรวจจับความลับอาจจะเป็นเรื่องง่ายกว่าก็ได้…
…………………………..