หลังจากนั้นประมาณสิบนาที ผลลัพธ์ก็ปรากฏขึ้นบนหน้าจอ
เมืองฟู่ (ละติจูด: 26.9 ลองจิจูด: 119.3) จะเกิดแผ่นดินไหวขนาด 4.1 ริกเตอร์ตอนเวลาประมาณ 15:30 นาฬิกา ในวันที่ 2 มกราคม โดยกินพื้นที่ไปประมาณ 70 กิโลเมตรโดยรอบ
เมืองเสฉวน (ละติจูด: 40.1 ลองจิจูด: 125.2) จะเกิดแผ่นดินไหวขนาด 5.1 ริกเตอร์ตอนเวลาประมาณ 21:30 นาฬิกา ในวันที่ 2 มกราคม โดยกินพื้นที่ไปประมาณ 80 กิโลเมตรโดยรอบ
เมืองอู่ฮั่น (ละติจูด: 31.1, ลองจิจูด: 113.2) จะเกิดแผ่นดินไหวขนาด 3.5 ริกเตอร์ตอนเวลาประมาณ 9:20 นาฬิกา ในวันที่ 3 มกราคม โดยกินพื้นที่ไปประมาณ 60 กิโลเมตรโดยรอบ
เมื่อเฟิงจื้อเซียง หลี่จิง หวังกั๋วไห่และคนอื่นๆเห็นข้อความนี้ ดวงตาของพวกเขาก็เบิกกว้างทันที
“วันนี้คือวันที่ 31 เครื่องทำนายแผ่นดินไหวสามารถทำนายแผ่นดินไหวของสี่วันข้างหน้าได้ใช่ไหม หลินฟาน ข้อความเหล่านี้เชื่อได้หรือเปล่า?” เฟิงจื้อเซียงถามอย่างเร่งด่วน
“เชื่อได้สิครับ ผลลัพธ์นั้นแม่นยำมาก แต่หากพูดตามตรงแล้ว มันสามารถทำนายแผ่นดินไหวที่จะเกิดได้ในอีกห้าวันข้างหน้า” หลินฟานพูด
“ดี ดีมาก!” เฟิงจื้อเซียงอุทานอย่างตื่นเต้น
วิธีตรวจสอบผลลัพธ์ของเครื่องทำนายแผ่นดินไหวนั้นก็ง่ายๆ ก็แค่ต้องรออีกสองสามวันเท่านั้น
และเมื่อตรวจสอบแล้วว่ามันเชื่อถือได้จริงๆ…
เพียงแค่เฟิงจื้อเซียงคิดถึงความเป็นไปได้นี้ หัวใจของเขาก็อดไม่ได้ที่จะเต้นแรงขึ้น
เขามองไปที่เครื่องทำนายแผ่นดินไหวตรงหน้า ราวกับว่าเขากำลังมองสมบัติที่สวยงามที่สุดในโลกนี้อยู่
“หลินฟาน เราเอามันไปได้ไหม?” เฟิงจื้อเซียงถาม
“ได้” หลินฟานพูด
“ตึก!”
เสียงฝีเท้าดังมาจากทางเดินนอกห้อง
เจิ้งจินเป่า ซงหยี่และหม่าจงเดินเข้ามา
เมื่อทั้งสามเห็นคนจำนวนมากในห้องพัก พวกเขาก็แสดงสีหน้าสงสัยออกมา
หัวหน้าชิวที่ยืนอยู่ข้างๆมีสีหน้าจริงจังขึ้นมาทันที ราวกับว่าเขาต้องการจะจับกุมเจิ้งจินเป่า ซงหยี่และหม่าจงเอาไว้
เพราะสุดท้ายแล้ว เขาก็ไม่สามารถปล่อยให้ข่าวของเครื่องทำนายแผ่นดินไหวหลุดออกไปได้
ถ้าหากข่าวนี้หลุดออกไป มันอาจจะทำให้เกิดความเสียหายขึ้นได้!
หลินฟานเองก็เหมือนจะรู้ความคิดของหัวหน้าชิว เขาจึงพูด “พวกเขาเป็นเพื่อนร่วมห้องของฉัน ทั้งสามคนไม่รู้สถานการณ์ในตอนนี้ … ”
หัวหน้าชิวชะงักไปเล็กน้อยก่อนที่จะหยุดความคิดของเขา
เมื่อไม่มีเรื่องอะไรแล้ว เฟิงจื้อเซียงจึงพูดขอบคุณหลินฟานอยู่พักนึง จากนั้นจึงพาคนทั้งหมดออกจากมหาวิทยาลัยเจียงเป่ยพร้อมกับเครื่องทำนายแผ่นดินไหว
เจิ้งจินเป่ามองไปที่การจากไปของกลุ่มคนจำนวนมากอย่างระมัดระวังก่อนจะพูดขึ้น “โชคดีที่กล่องนี้เป็นสีดำ ถ้ามันเปลี่ยนเป็นสีทอง คนอื่นอาจจะคิดว่ามันเป็นทองก็ได้”
ทอง?
จริงๆแล้ว ต่อให้มีปริมาณทองคำที่มีขนาดเท่ากับกล่อง มันก็ไม่สามารถเอามาเทียบกับมูลค่าของเครื่องทำนายแผ่นดินไหวได้เลย
ตอนนั้นเอง โทรศัพท์มือถือของหลินฟานก็สั่นขึ้นมา
อาจารย์เทียนเถียน: คืนนี้นายว่างไหม
…………
ที่บ้านอาจารย์เทียนเถียน
ในตอนนี้ หูเทียนยังคงอาบน้ำอยู่ในห้องน้ำ
หลินฟานจึงนั่งดูทีวีรออย่างเบื่อหน่าย
“ขืดด!”
โทรศัพท์มือถือของหลินฟานได้สั่นขึ้นมา
ซึ่งข้อความที่ส่งมานั้นก็มาจากกลุ่มวีแชทที่ชื่อว่า ‘ครอบครัวที่น่ารัก’
หลินโป้: สวัสดีปีใหม่!
หลังจากนั้น ซองแดงหลายซองก็ปรากฏขึ้นบนหน้าจอของหลินฟาน
หลินเจียหมิน: ขอบคุณมากค่ะลุง
เฉินจู: ขอบคุณครับ คุณลุง
หลินเถา: สวัสดีปีใหม่!
จากนั้น หลินเถาก็กดส่งซองแดงเช่นกัน
ซองแดงเช่นเปลวไฟทำให้ทั้งกลุ่มวีแชทมีชีวิตชีวาเป็นอย่างมาก
หลินเจียหมิน: เย้! ได้ซองแดงอีกแล้ว ดีใจจัง!
เฉินจู: เจียหมิน ในช่วงวันหยุดปีใหม่ คุณคิดจะไปเที่ยวที่ไหน?
หลินเจียหมิน: ฉันจะไปเที่ยวที่เทียนตี้เฟิงในเสฉวน ได้ยินมาว่าทั้งภูเขาและก้อนเมฆที่นั่นสวยมากเลย!
เฉินป๋อ: ไปปีนเขาหรอ? ก็เป็นทางเลือกที่ดีนะ ไม่เพียงแต่จะได้เพลิดเพลินไปกับทัศนียภาพที่สวยงาม แต่ยังได้ออกกำลังกายอีกด้วย ไปแล้วก็อย่าลืมส่งรูปมาให้พวกเราดูด้วยล่ะ
หลินเจียหมิน: ได้เลย!
…………
เมื่อหลินฟานเห็นข้อความเหล่านี้ เขาก็เริ่มส่งข้อความบ้าง
หลินฟาน: พรุ่งนี้จะเกิดแผ่นดินไหว 5.1 ริกเตอร์ในเสฉวน ทางที่ดีควรไปเที่ยวที่อื่นจะดีกว่านะ
หลี่เฟินฟาง: อะไรนะ? มีแผ่นดินไหวงั้นหรอ? เจียหมิน ลูกอย่าไปที่เสฉวนนะ
หลินเจียหมิน: แต่… ฉันซื้อตั๋วไว้แล้วนะ อิโมจิร้องทุกข์
ต้าเหว้ยสัว: เจียหมิน ฟังแม่ของหนูเถอะ… หลูซานในมณฑลเจียงซีก็มีภูเขาและเมฆที่สวยงามเหมือนกัน อีกอย่าง มันก็อยู่ใกล้บ้านด้วย งั้นก็ไปที่หลูซานแทนดีกว่านะ
หลินเจียหมิน: ก็ได้ค่ะ
…………
“ฟึบบ!”
ในเวลานี้ ประตูห้องน้ำได้ถูกเปิดออก พร้อมกับมีหมอกหนาลอยออกมา
ซึ่งพอมองเข้าไปในสายหมอก ร่างของหูเทียนในชุดคลุมอาบน้ำก็ค่อยๆปรากฏขึ้นให้เห็นทีละน้อย
เนื่องจากเธอเพิ่งอาบน้ำเสร็จ จึงมีหยดน้ำอยู่ที่คอของเธออยู่สองสามหยด และตอนนี้ ใบหน้าอันสวยงามของเธอก็แดงเล็กน้อย
เธอเหมือนกับนางฟ้ารูปงามที่โปรยเสน่ห์ออกมาอย่างไม่รู้ตัว
ในตอนนี้ หัวใจของหลินฟานเต้นแรงอย่างมาก เขาหยุดให้ความสนใจข้อความจากกลุ่ม ‘ครอบครัวที่น่ารัก ‘ ทันที และเขาก็จับเธอนั่งลงบนโซฟาอย่างอดใจไม่ได้
o(￣ε￣*)
(*￣3)(ε￣*)
?(ˉ﹃ˉ?)
…………
คืนนี้ทั้งคืน บ้านทั้งหลังได้สั่นคลอนอยู่ตลอดเวลา
พวกเขาไม่ได้นอนกันทั้งคืน!
…………
ในเวลานี้ หลินฟานไม่ทราบว่าข้อความที่เขาได้ส่งไปจะทำให้เกิดความวุ่นวายอย่างมาก
หวงฟู่หรงเป็นคนที่เขาไม่รู้จัก
มีคนดึงเธอเข้ากลุ่ม ‘ครอบครัวที่น่ารัก’
ซึ่งเมื่อหวงฟู่หรงเห็นชื่อกลุ่ม เธอก็เข้าใจทันทีว่าอีกฝ่ายต้องดึงคนผิดอย่างแน่นอน
แต่เธอก็ไม่ได้กดออกจากกลุ่มแต่อย่างใด
เพราะนี่เป็นโอกาสที่ดีในการเพิ่มเพื่อนและขยายแวดวงเพื่อนของเธอ
และยิ่งไปกว่านั้น คนในกลุ่มยังแจกซองแดงเป็นระยะๆอีก
สิ่งนี้ทำให้หวงฟู่หรงพอใจอย่างมาก
ซึ่งหลังจากที่เธอคว้าซองแดงมาได้ 8 หยวน ก็มีคนในกลุ่มที่ชื่อหลินฟานส่งข้อความมาว่า ‘เมืองเสฉวนจะเกิดแผ่นดินไหวขนาด 5.1 ริกเตอร์ขึ้นในวันมะรืนนี้ ทางที่ดีไปเที่ยวที่อื่นดีกว่า’
ซึ่งเมื่อเธอเห็นข้อความนี้ หวงฟู่หรงก็แสดงรอยยิ้มที่ดูถูกเหยียดหยามออกมาบนใบหน้าของเธอ
“คนนี้ไร้สาระจริง ๆ จะมีแผ่นดินไหว 5.1 ริกเตอร์ในวันมะรืนนี้งั้นหรอ? ขนาดนักวิชาการเก่งๆรวมหัวกันทั้งประเทศยังไม่สามารถทำนายแผ่นดินไหวได้เลย เขาคิดว่าเขาเป็นใคร?”
“เดี๋ยวนะ แผ่นดินไหวหรอ”
ดวงตาของหวงฟู่หรงเปลี่ยนไปทันที เธอรีบเปิดคอมพิวเตอร์ขึ้นมา
ไม่นานหลังจากนั้น หวงฟู่หรงก็ได้ส่งบทความโดยใช้บัญชีทางการของเธอ ที่เพิ่งสร้างขึ้นมาเมื่อไม่นานนี้: “แย่แล้ว! แผ่นดินไหวกำลังจะมาถึงที่นี่ ส่งข้อความนี้ต่อไปยังคนที่คุณห่วงใยมากที่สุด!”
จากนั้น หวงฟู่หรงก็ได้ขอให้เพื่อนๆทั้งหมดช่วยกันแชรข้อความนี้
มนุษย์มีความกลัวโดยสัญชาตญาณเกี่ยวกับภัยธรรมชาติ
หากมีคนเห็นบทความนี้ พวกเขาก็จะไม่ลังเลเลยที่จะคลิกเข้าไปดูอย่างแน่นอน
จากนั้นเธอก็พิมพ์บทความนี้ซ้ำไปมาอย่างรวดเร็ว และส่งไปให้ญาติกับพื่อนที่อยู่ในเสฉวน
ในความเห็นของเธอ……
ถ้าข่าวนี้เป็นความจริง ญาติและเพื่อนก็จะป้องกันตัวได้ทัน
ถ้าข่าวนี้เป็นเท็จ ก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้นอยู่ดี
ซึ่งเมื่อบทความนี้ผ่านไปได้แค่สิบนาที ก็มีคนกดแชรกันเป็นร้อย…
เพียแค่วันเดียวเท่านั้น ข่าวแผ่นดินไหวก็แพร่กระจายไปทั่วทั้งมณฑลเสฉวน
…………
หวงฟู่หรงมองไปยังจำนวนคนที่กดแชรและจำนวนผู้ติดตามที่เพิ่มขึ้นบนหน้าจอคอมพิวเตอร์อย่างต่อเนื่อง เธอดีใจและเต้นอย่างมีความสุข
“วันเดียวมีผู้ติดตาม 100,000 คน สุดยอด! ฮ่าฮ่า!”
…………
ค่ำคืนนี้ที่กวนซี
หลี่จิงสวมแว่นกันแดด เธอเดินออกมาจากบาร์ระดับไฮเอนด์ด้วยความเมา
และเมื่อเธอมาถึงยังรถปอร์เช่ เธอก็ได้อาเจียนออกมา
หลังจากนั้นไม่นาน หลี่จิงก็ได้ขึ้นไปนั่งในรถของเธอ
และหลังจากเสียงคำรามของเครื่องยนต์ได้ดังขึ้น เธอก็ขับไปข้างหน้าอย่างรวดเร็ว
ในเวลานี้ ความรู้สึกของเธอมีแต่ความรู้สึกที่หนักอึ้งอยู่ในหัวเท่านั้น
ซึ่งเมื่อสัญญาณไฟได้เปลี่ยนเป็นสีแดง หลี่จิงก็ยังขับรถไปข้างหน้าโดยที่ไม่ได้คิดว่าจะเบรกเลย เธอชนเข้ากับรถออดี้ที่จอดอยู่หน้าทางม้าลายอย่างจัง
“บูม!”