มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 415
“คุณลอร์เดส…” คาเมรอนพึมพัม เขารู้สึกโง่ขึ้นมาทันทีสำหรับการโบกนาฬิกาของเขาไปรอบ ๆ หน้านี้ เขายืนตัวตรง ดูเหมือนกับนักเรียนที่ประพฤติไม่ดีต่อหน้าของครูสอนวินัย
“คาเมรอน คุณลอร์เดสไหนที่นายหมายถึงเหรอ?” หญิงสาวที่ยืนข้างเขากล่าวสงสันออกมาเสียงดัง
“ฉันจะหมายถึงใครได้อีกล่ะ? ลูอีส ลอร์เดส เชื้อสายและทายาทของตระกูลลอร์เดสกลุ่มบริษัทในเครือทำเหมืองแร่ไง! พี่ใหญ่คนสำคัญ!”
“เช่นนั้น เป็นผู้ชายคนนั้นเอง!”
“ฉันไม่รู้ว่าเขาจะหล่อขนาดนี้!”
มอร์กาน่า, ซัลลี่ และหญิงสาวคนอื่น ๆ เพ่งมองด้วยชื่นชมอย่างร้อนแรงไปที่บุคคลในตำนานคนนั้น
ในขณะเดียวกัน เหล่าผู้ชายทั้งหลาย ดูเหมือนว่าจะกลัวที่จะหายใจเสียงดังมากเกินไปด้วยซ้ำ
และไม่ต้องพูดถึงพนักงานรับจ่ายเงินคนนั้น ที่ยืดเหยียดหลังให้ตรงแล้ว แสดงรอยยิ้มที่เป็นมืออาชีพที่สุดเท่าที่เธอจะสามารถรวบรวมทำได้
ลูอีสมีผู้คนอยู่หยิบมือหนึ่งมากับเขา ไม่แม้แต่จะมองไปที่เจอรัลด์หรือแขกทั้งหลายของเขาด้วยซ้ำขณะที่เขาแซงคิวพวกเขา
“บิลของฉันล่ะ!” ลูอีสตะโกนขึ้นมา
พนักงานรับจ่ายเงินยิ้มอย่างไม่ได้ขาดความมั่นใจ “แน่นอนค่ะ คุณลูอีส บิลของคุณครั้งนี้คือหนึ่งพันสองร้อยดอลลาร์ สำหรับบิลนี้ คุณผู้ชายค่ะ พวกเรายินดีที่จะเสนอส่วนลดให้ถึงเจ็ดสิบเปอร์เซ็นต์!”
ขณะที่เธอกล่าว เธอยังโน้มตัวไปข้างหน้าด้วยเช่นกัน เชิญชวนการเพ่งมองมาที่ร่องอกของเธอ ใครจะไปรู้…บางทีรูปร่างของเธออาจจะล่อลวงความสนใจของผู้ชายที่ยอดเยี่ยมคนนี้ก็ได้?
“บะ! ใครต้องการส่วนลดของเธอกัน? ฉันจะจ่ายเต็มราคา!” ลูอีสขว้างเงินจำนวนมากไปบนเคาน์เตอร์
“เข้าใจแล้วค่ะ คุณลอร์เดส มีของขวัญส่งเสริมการขายของเราอันไหนที่กระตุ้นความชอบของคุณไหมค่ะ คุณผู้ชาย? พวกเราจะจัดหาให้อะไรก็ตามที่คุณต้องการ” พนักงานรับจ่ายเงินตอบกลับอย่างเคารพนับถืออย่างสูง
“ไม่เอาของไร้ค่าอะไรทั้งนั้น! แค่เอาใบเสร็จมาให้ฉัน!”
“ให้ตายเถอะ งั้นนี่คือคุณลอร์เดสตัวจริงสินะ! เขาช่างมีออร่าสั่งการอะไรอย่างงี้!”
หญิงสาวที่ยืนอยู่ข้างคาเมรอนเกือบจะตาเหล่จากความน่าทึ่งนี้แล้ว
แม้แต่มอร์กาน่าและซัลลี่ก็ยังแลกเปลี่ยนการจ้องมองจากหางตาของพวกเธอ สงสัยว่าเมื่อไหร่ที่พวกเธอจะสามารถหาผู้ชายที่เท่าเทียมเขาได้
ขณะเดียวกัน แทมมี่แค่ไม่มีอารมณ์จะเล่นเกมส์ระหว่างเจอรัลด์และเพื่อนทั้งหลายที่โง่เง่าของเขา เมื่อเห็นว่ามีคนแซงคิว อารมณ์ของเธอจึงรู้สึกโกรธขึ้นมาทันที
“เฮ้ ตอนนี้…นายไม่เคยได้ยินว่าใครมาก่อนได้ก่อนหรือไง? นายไม่รู้เหรอว่านายมาขัดเรากลางคันในคิวของเราน่ะ?”
“ถูกต้องพี่ชาย ใครมาก่อน ก็ได้ก่อนสิ ผมรอในแถวมาครู่หนึ่งแล้วตอนนี้เหมือนกัน” เจอรัลด์ไม่คาดคิดว่าจะบังเอิญได้เจอกับลูอีสที่นี่ เขายังคงเห็นถึงแผลสดใหม่บนใบหน้าของเขาได้ คืนนั้นเขาต้องได้รับการทุบตีแค่ไหนกัน
เกือบจะสองสามวันต่อมา เขาก็อยู่ที่นี่ ออกมามองหาปัญหาอีกครั้ง
รอยยิ้มขบขันแกมเหน็บแนมปรากฏผ่านบนใบหน้าของเจอรัลด์
“ฮึ่ม! เงียบได้แล้ว ความคิดเห็นของคุณไม่เป็นที่ยอมรับ ถ้าคุณลอร์เดสอยู่ที่นี่ ถ้างั้นคุณทุกคนจะต้องรอ”
พนักงานรับจ่ายเงินได้ละทิ้งท่าทางซึ่งมีมารยาทต่อพวกเขาไปอย่างสิ้นเชิง เธอกรอกตาใส่เจอรัลด์
“ให้ตาย คนโง่ที่ตาบอดคนนี้!” คาเมรอนหัวเราะออกมาเสียงดังจากด้านข้าง “นายไม่รู้จักคุณลอร์เดสเหรอ? เขากำลังอารมณ์ไม่ดีอย่างเห็นได้ชัดในวันนี้…เจอรัลด์คนนี้ เป็นตัวล่อโชคร้ายจริง ๆ วันนี้!”
ตอนนี้ แม้แต่พนักงานรับจ้ายเง้นก็เริ่มหัวเราะเยาะเจอรัลด์ ในทางกลับกัน ลูอีสแสร้งทำเป็นไม่ได้ยินอะไร ตอนนี้ถึงคราวที่เขาจะโกรธบ้าง
เขาฝังเท้าของเขาอย่างแรงเข้าไปที่ก้นของลูอีส
แว๊ก!
“โอ้ย!” ลูอีสร้องออกมาเสียงดัง บาดแผลของเขาเจ็บแสบรวดร้าวขึ้นมาอีกครั้ง
ลูอีสตบเคาน์เตอร์อย่างแรง “บ้าเอ้ย ฉันจะฆ่าแก!”
คาเมรอนและคนอื่น ๆ ไม่อาจเชื่อสายตาของพวกเขาได้ เจอรัลด์กล้าที่จะโจมตีคุณลอร์เดสจริง ๆ งั้นเหรอ? สิ่งเดียวที่จะเกิดขึ้นถัดไปคือเขาจะได้รับการทุบตีจนเละแน่
ขณะที่ลูอีสหันกลับมาเพื่อจะแก้แค้น กำปั้นของเขากลับหยุดกลางอากาศฉับพลัน
“คลอ…คลอฟอร์ดเหรอ?”
ลูอีสเป็นอัมพาต
ไม่ใช่ว่านี่คือคนเดียวกับ เจอรัลด์ คลอฟอร์ด ที่เรียกผู้ชายเหล่านั้นทั้งหมดมาเอาชนะเขาที่บาร์คาราโอเกะวันก่อนหรอกเหรอ?
ผู้ชายเหล่านั้นเป็นนักต่อสู้ที่มีทักษะ การทุบตีที่เขาได้รับจากพวกเขาแทบจะทำให้เขาพิการได้ กระนั้น พวกเขาก็ไม่ได้ทิ้งรองรอยของการฟ้องร้องใด ๆ
ความทุกข์ยากของเขายังไม่สิ้นสุดลง ในคืนเดียวกันนั้น พ่อของเขาก็ถูกเรียกตัวโดยคนไม่กี่คนที่ต้องการจะคุยกับเขา
ในทางตรงกันข้าม ลูอีสคาดหวังไว้ว่าพ่อของเขาจะตอบสนองด้วยความโกรธแค้น และความโกรธจัดทั้งหมดของเขาและทิ้งให้ผู้ชายคนนั้นโค้งคำนับและคลานเหมือนกับสุนัขที่หายใจหอบ หลังจากนั้น พ่อของลูอีสก็กลับมาจากการนัดพบนั้น เกือบจะกระโดดโลดเต้นด้วยความดีใจ