ตอนที่ 1514 รวมตัว (1)
หลังจากนั้น ก็จะปล่อยให้คนที่ได้รับเลือกเป็นผู้เลือกว่าพวกเขาอยากจะสวามิภักดิ์ต่อใคร
เมื่อจวินอู๋เสียกลับไปที่โรงเตี๊ยม เย่ฉาและเย่กูก็ปรากฏตัวออกมาทันที
“หลังจากคุณหนูออกจากสนามแข่ง สิบสองวิหารก็ส่งคนมาติดตามท่าน แต่ทุกคนก็โดนซูจิ่งเหยียนไล่กลับไปหมด” เย่ฉารายงาน
ซูจิ่งเหยียนบอกว่าเขาไม่ได้มาจากสิบสองวิหาร เช่นนั้นเขามาจากเก้าอารามงั้นหรือ?” จวินอู๋เสียเอามือข้างหนึ่งเท้าคางมองเย่ฉาอย่างสงสัย
เย่ฉาพยักหน้า “ตราบนหน้าอกของซูจิ่งเหยียนเป็นสัญลักษณ์ของอารามหมาป่าสวรรค์ หนึ่งในเก้าอาราม”
“อารามหมาป่าสวรรค์” จวินอู๋เสียพูดพลางหรี่ตา
“งานชุมนุมเทพยุทธ์ครั้งนี้ สิบสองวิหารเป็นฝ่ายเสนอให้จัดขึ้นมา เก้าอารามเป็นเพียงผู้ชมเท่านั้น พวกเขาจะเข้าร่วมแต่จะไม่เลือกผู้มีพรสวรรค์คนไหน อันที่จริงข้าได้ตรวจสอบมาแล้วและพบว่าเก้าอารามไม่ได้เลือกผู้สมัครคนใดจากงานชุมนุมเทพยุทธ์เมื่อครั้งก่อนๆเลย ดูเหมือนจะมอบสิทธิ์ในการเลือกให้กับสิบสองวิหารไปทั้งหมด” เย่ฉารายงานข่าวที่เขารวบรวมมาได้ให้จวินอู๋เสีย
จวินอู๋เสียหรี่ตาเล็กน้อย
สิบสองวิหารกำลังต่อสู้เพื่อให้ตัวเองมีอำนาจมากขึ้น และกำลังเพิ่มอำนาจของตัวเองอย่างโจ่งแจ้ง เป็นไปไม่ได้ที่เก้าอารามจะไม่สามารถสังเกตเห็นความทะเยอทะยานแบบนั้นได้
แต่คำพูดของเย่ฉาทำให้นางรู้สึกว่ามีบางอย่างแปลกๆ
เป็นไปไม่ได้ที่เก้าอารามจะไม่รู้เจตนาของสิบสองวิหาร แต่พวกเขาไม่ได้ทำอะไรกับมันเลย สิ่งที่เก้าอารามกำลังทำ ดูเหมือนว่าพวกเขากำลังปล่อยให้สิบสองวิหารสร้างความเข้มแข็งให้ตัวเองไปเพียงฝ่ายเดียว
ทำไมพวกเขาทำเช่นนั้น?
มันดูไร้เหตุผลอย่างมาก
ใครจะดีใจที่มีคนอื่นอยากได้ตำแหน่งของเขา?
“จากการสังเกตของข้า เก้าอารามได้ส่งคนมาเข้าร่วมงานชุมนุมเทพยุทธ์แห่งละหนึ่งคน ที่สนามแข่งพรสวรรค์แต่กำเนิดดูเหมือนว่าจะมีคนจากอารามหมาป่าสวรรค์เพียงคนเดียวเท่านั้น” เย่ฉากล่าว
“เก้าอารามกำลังคิดอะไรอยู่กันแน่นะ?” จวินอู๋เสียไม่เข้าใจเจตนาที่แท้จริงของเก้าอารามเลย
“คุณหนูต้องการให้ข้าตรวจสอบต่อหรือไม่ขอรับ?” เย่ฉาถาม
จวินอู๋เสียส่ายหัว
เป้าหมายของนางในการมาที่อาณาจักรกลางคือจัดการกับสิบสองวิหารและตามหาวิญญาณของพ่อนางในโลกวิญญาณ เนื่องจากเก้าอารามทำตัวนิ่งเฉย ก่อนที่พวกเขาจะเข้าสู่ความขัดแย้ง จวินอู๋เสียไม่อยากจะสร้างศัตรูเพิ่มอีก
แต่ถึงแม้ว่าเก้าอารามจะปล่อยให้สิบสองวิหารสร้างความแข็งแกร่งให้ตัวเอง แต่การที่ซูจิ่งเหยียนห้ามคนของสิบสองวิหารไม่ให้ตามนางในวันนี้ก็ทำให้จวินอู๋เสียรู้ว่าเก้าอารามไม่ได้ปล่อยให้สิบสองวิหารทำตามทุกอย่างได้ตามใจชอบไปซะทั้งหมด ดูเหมือนพวกเขาจะตั้งกฎเกณฑ์บางอย่างไว้ก่อน แล้วค่อยก้าวออกมาหยุดยั้งการกระทำที่อุกอาจของสิบสองวิหาร
เรื่องนั้นเพียงอย่างเดียวก็เพียงพอสำหรับจวินอู๋เสียแล้ว
“ยังไม่ต้อง ถ้าพวกเจ้าไม่มีเรื่องอะไร งั้นก็ช่วยติดต่อเจ้าทึ่มเฉียวกับคนอื่นๆให้ข้าหน่อย” จวินอู๋เสียกล่าวพลางลูบคางตัวเอง ทุกอย่างดำเนินไปตามแผน วันแรกของงานชุมนุมเทพยุทธ์เป็นเพียงจุดเริ่มต้น หลังจากนี้การแสดงจะดำเนินต่อไป
แต่ท่าทีของเก้าอารามทำให้จวินอู๋เสียมีเรื่องที่ต้องคิดอีกเล็กน้อย
“บอกพวกเขาให้หลบการตรวจจับและมาหาข้าที่นี่คืนนี้ ข้ามีบางอย่างที่ต้องคุยกัน” จวินอู๋เสียพูด
“ขอรับ!” เย่ฉาและเย่กูรับคำ
ทั้งสองคนรีบถอยออกจากห้องของจวินอู๋เสีย พวกเขาไปติดต่อกับเพื่อนคนอื่นๆของจวินอู๋เสียบนภูเขาฝูเหยา
เมื่อตกกลางคืน ภูเขาฝูเหยาก็กลับมาเงียบสงบหลังจากวันที่แสนวุ่นวาย เหล่าผู้เยาว์ที่ตื่นเต้นมาทั้งวันก็ลากร่างที่อ่อนล้าเข้านอนและจมดิ่งลงสู่ความฝัน
ร่างหลายร่างพุ่งไปในความมืดยามค่ำคืน ทุกคนล้วนเดินทางไปยังจุดเดียวกัน
จวินอู๋เสียนั่งอยู่ในห้องของนาง เมื่อได้ยินเสียงฝีเท้าแผ่วเบานอกห้อง นางก็เดินไปเปิดประตูและเห็นฮัวเหยายืนอยู่ที่หน้าห้องของนาง