ฉินเทียนพยักหน้า กล่าว: “หลังจากสร้างแลนด์มาร์คแห่งนี้สำเร็จ ที่แสดงถึงภาพลักษณ์ทั้งเจ็ดเมืองทางใต้ ก็จะแสดงถึงภาพลักษณ์ของซูยู่กรุ๊ปเช่นกัน”
“ดังนั้น พวกเราจะทำลวกๆไม่ได้”
“เอาแบบนี้ ประธานอู๋ คุณรีบจัดเตรียมคน นำนักออกแบบหรือสตูดิโอที่มีชื่อเสียงระดับโลก หามาให้ผมทั้งหมด”
“เปิดประมูลไม่ทันแล้ว พวกเราคัดเลือกที่เหมาะสมมาสองสามคน แล้วสัมภาษณ์ทันที”
“เท่าไหร่ก็ได้ จะต้องได้การออกแบบที่ดีที่สุด!”
“ได้ ให้ผมจัดการ!”อู๋เทียนสงไปดำเนินการอย่างรีบร้อน
หยางคุนโมโหเดือดดาล กลับถึงบ้านแล้ว
หลังจากนำทุกสิ่งทุกอย่างที่ฉินเทียนทำสาธยายให้หยางหยวนชิ่งพ่อของเขาฟัง เขากล่าวอย่างเดือดดาล: “พ่อ ฉินเทียนมีความสำคัญขนาดนั้นจริงๆงั้นหรือ?”
“ผมไม่เชื่อว่า ไม่มีเขา พวกเราจะจัดการกับอานกั๋วและตระกูลจ้าวแห่งหยุนชวนไม่ได้”
“ท่านได้โปรดออกคำสั่ง ผมจะไปจัดการมัน!”
สีหน้าของหยางหยวนชิ่ง ก็ดูไม่ดีจนถึงที่สุดเช่นกัน
การครอบครองที่ดินหรูอี้ ไม่เพียงแค่รักษาตำแหน่งของวงการอสังหาริมทรัพย์ของพวกเขาตระกูลหยางเอาไว้เท่านั้น ยังมีอีกหนึ่งเหตุผลที่สำคัญ นั่นก็คือ เพื่อประชาสัมพันธ์การลงสมัครชิงตำแหน่งหัวหน้าสมาพันธ์ของสหพันธ์ธุรกิจทางใต้ต่อจากนี้ไป
ตอนนี้ นึกไม่ถึงว่าจะเกิดความผิดพลาดแบบนี้
ถูกฉินเทียนชิงตัดหน้าไปกลางคัน!
เจ้าบ้านสิงห์ร้ายที่อายุน้อยที่สุดในบรรดาห้าวงศ์ตระกูลท่านนี้ ครุ่นคิดด้วยใบหน้าที่เคร่งขรึมครู่หนึ่ง กล่าว: “ที่ดินหรูอี้ พวกเราจำเป็นต้องเอามาให้ได้”
“ตอนนี้เกิดเรื่องไม่คาดฝันขึ้นเล็กน้อย ไม่ต้องตื่นตระหนก”
“หยางคุน พวกเราแบ่งออกเป็นสองขั้น แกพาปีศาจดำ ไปพบฉินเทียนเถอะ”
“ถึงแม้ต้องการดึงเขามาเป็นพวก แต่ว่า ถ้าหากเขาไม่รู้จักวางตัว ก็สามารถให้บทเรียนที่เหมาะสมแก่เขาสักหน่อย”
“ฮึ่ ในเมื่อใช้ไม้อ่อนไม่ได้ ถ้าเช่นนั้นก็ต้องให้เขาได้ลองไม้แข็ง!”
“รับทราบ!”
“พ่อวางใจเถอะ ผมจะต้องทำให้ฉินเทียนคุกเข่าร้องขอชีวิต!”
“ใช่แล้วพ่อ แล้วขั้นที่สองที่พ่อพูดคืออะไร?”
หยางหยวนชิ่งกล่าวอย่างมีน้ำโห: “เดิมทีฉันไม่อยากจะสอดมือ ตอนนี้ดูเหมือนว่า ไม่สอดมือไม่ได้แล้ว”
“แกรีบไปหาฉินเทียน ฉันจะโทรศัพท์ไปหาเทศบาลทางนั้นด้วยตัวเอง”
หยางคุนกล่าวอย่างตื่นเต้น: “อาศัยสถานะของท่าน รวมทั้งความสัมพันธ์ของพวกเรากับเทศบาลตลอดหลายปีมานี้ ขอเพียงแค่ท่านออกหน้าด้วยตัวเอง พวกเขาจะต้องแก้ไขผลอย่างแน่นอน”
“ที่ดินผืนนี้ยังไงก็ต้องเป็นของพวกเรา!”
“พ่อ พวกเราแยกกันดำเนินการ ผมจะไปจัดการฉินเทียนเดี๋ยวนี้!”
เขานำปีศาจดำ ออกไปอย่างมีความสุข
ตอนกลางคืน ฉินเทียนได้รับโทรศัพท์สายหนึ่ง เป็นหยางคุนที่โทรมา นัดเขาไปที่ริมที่ดินหรูอี้พูดคุยปัญหาเรื่องที่ดินผืนนี้ให้ดีดี
ฉินเทียนยิ้มเยาะ ในใจคิด เจ้าหมอนี่ในที่สุดก็จะเผยโฉมหน้าที่แท้จริงออกมาแล้วงั้นหรือ?
เขากำชับเถียหนิงซวงและคนอื่นๆให้อยู่ที่โรงแรม อารักขาคนอื่นๆให้ดี
พาหม่าหงเทา กลับไปยังสถานที่ที่เคยไป ขับกลับมาที่นี่อีกครั้ง
สิ่งที่เกินความคาดหมายก็คือ นอกจากหยางคุนและปีศาจดำแล้ว หลิวเต๋อและลูกศิษย์สามสี่คนของเขา นึกไม่ถึงว่าจะอยู่ที่นี่ด้วยเช่นกัน
เมื่อเห็นว่าฉินเทียนจะพาคนมาด้วยแค่เพียงคนเดียว ในดวงตาของหยางคุน ก็ปรากฏความเยาะเย้ยออกมา
เขาอดกลั้นอารมณ์เอาไว้เป็นครั้งสุดท้าย กล่าว: “ฉินเทียน การประเมินของปรมาจารย์หลิวไม่มีทางผิดพลาด คุณไม่ฟังคำตักเตือน พยายามจะครอบครองที่ดินผืนนี้ให้ได้ มีแค่การนำมาซึ่งการเลือดตกยางออก”
“ตอนนี้ผมให้โอกาสคุณเป็นครั้งสุดท้าย เป็นฝ่ายถอยออกไปเอง นำที่ดินผืนนี้ให้ผม”
“ขอเพียงแค่คุณเชื่อฟังอย่างว่านอนสอนง่าย ผมจะไม่กำจัดคุณ”
ด้านข้าง ลูกศิษย์ทั้งหลายของหลิวเต๋อ ถลึงตามองฉินเทียนด้วยความโกรธเช่นเดียวกัน
หงส์แดงที่อารมณ์ร้อน ไม่ชอบฉินเทียนตั้งแต่แรกแล้ว เธอกล่าวเสียงเย็นยะเยือก: “ช่างโง่เขลาจริงๆ!”
“นึกไม่ถึงว่าจะกล้าเล่นละครตบตาต่อหน้าอาจารย์ แกไม่อยากมีชีวิตอยู่แล้วใช่ไหม?”
“ยังไม่รีบคุกเข่าลงไปก้มหัวขอโทษปรมาจารย์!”
ฉินเทียนไม่ได้ใจผู้หญิงสวยแต่ไร้สมองคนนี้ แต่กำลังมองหลิวเต๋อ กล่าวอย่างดูแคลน: “ผมให้ยังเหลือเกียรติเอาไว้ให้คุณอยู่บ้าง ถึงไม่ได้เปิดโปงการแสดงปาหี่ของคุณ”
“ไม่อยากตายก็รีบไสหัวไป ต่อไปอย่าได้มาเที่ยวหลอกลวงต้มตุ๋นที่เขตแดนทางใต้อีก”
“คุณพูดว่าอะไรนะ?”หลิวเต๋อตกใจและโกรธแค้นเป็นอย่างยิ่ง กล่าวอย่างเดือดดาล: “พ่อหนุ่ม การคำนวณของฉันไม่เคยผิดพลาดมาก่อน”
“ถ้าหากคุณไม่เชื่อละก็ ถ้าอย่างนั้นการเลือดตกยางออก ก็อยู่ตรงหน้านี้แล้ว”
ทันทีที่เขาพูดจบ ลูกศิษย์ทั้งสี่คนก็พุ่งเข้ามาพร้อมกัน นำฉินเทียนห้อมล้อมเอาไว้
ด้านข้าง ปีศาจดำก้าวมาข้างหน้าก้าวหนึ่ง กล่าวอย่างเย็นยะเยือก: “พวกคุณเป็นแขกที่คุณชายเชิญมา ขอเชิญไปพักผ่อนที่ด้านข้าง”
“ไอ้หมอนี่ ก็มอบให้ผมจัดการ”
หยางคุนถอนหายใจอย่างเอ้อระเหย กล่าว: “ฉินเทียน ผมรู้ว่าคุณมีฝีมืออยู่นิดหน่อย แต่ว่าคุณรู้ว่าปีศาจดำเป็นใครหรือไม่?”
“ผมไม่ถือสาที่จะบอกคุณ ในวงการฝึกยุทธ เขาก็คือการมีอยู่ของบรมครู”
“คุณแข็งข้อกับผมครั้งแล้วครั้งเล่า ตอนนี้ ผมทำได้แค่เพียงให้ปีศาจดำลงมือ ทำให้คุณได้สติเสียหน่อยแล้ว”
เมื่อเผชิญหน้ากับสายตาที่ถมึงทึงของทุกคน ฉินเทียนจุดบุหรี่มวนหนึ่ง กล่าวเสียงเรียบ: “เหลาหม่า ไอ้หมอนี่ฝึกฝ่ามือพายุ ฝึกฝนชุบเมือกพิษมาเป็นเวลานาน ดังนั้นทางที่ดีอย่าแตะโดนร่างกายเขา”
หม่าหงเทากล่าวเสียงขรึม: “ผมทราบ”
”ฉินเทียนกล่าวเสียงเรียบ: “ถ้าอย่างนั้นก็ฆ่าทิ้งซะ”
“รับทราบ”
หม่าหงเทาสีหน้าไร้อารมณ์ สาวเท้ายาวเดินมุ่งไปทางปีศาจดำ เมื่อระยะห่างเหลือสามเมตร ก็ชักดาบออกมาทันที
ลำแสงเย็นยะเยือกลำหนึ่งแหวกความมืดมิดยามราตรี เหมือนกับฟ้าแลบด้วยความรวดเร็ว ทั้งเหมือนกับงูพิษที่ไร้เสียง มุ่งหน้าฟันลงไปที่ปีศาจดำ
ไม่มีคำพูดไร้สาระแม้แต่ประโยคเดียว
เข้ามาก็คือการเคลื่อนไหวที่หมายจะเอาชีวิต
เนื่องจาก เขาได้รับคำสั่ง ให้ฆ่าไอ้หมอนี่ทิ้งซะ
ถ้าเช่นนั้นสิ่งที่เขาต้องการเพียงอย่างเดียว ก็คือทำภารกิจให้สำเร็จ ภายในระยะเวลาอันสั้นที่สุด
ปีศาจดำตกใจทันที รีบกระโดดไปยังด้านข้าง
หม่าหงเทาไม่ให้โอกาสเขาได้หายใจ ก็ฟันดาบที่สองตามไปติดๆ
ปีศาจดำโยกหลบอีกครั้ง เท้าเหยียบลงไปหินก้อนหนึ่ง ล้มลงไปที่พื้น
ดาบที่สามของหม่าหงเทาราวกับติดเป็นเงาตามตัว เหมือนกับงูพิษที่กัดกินกระดูก ฟันลงไปอีกครั้ง
ปีศาจดำกลิ้งไปบนพื้น ถึงแม้ว่าจะหลบไปได้อย่างพอถูๆไถๆ แต่ว่าเสื้อผ้าก็ถูกฟันจนขาดแผลหนึ่ง
ดาบสามนี้ นอกจากฉินเทียนแล้ว คนอื่นๆที่เหลือในที่นั้น ต่างก็ตกตะลึงไปทั้งหมดแล้ว
หยางคุนได้สติกลับคืนมา รีบชักปืนเล็กกระบอกหนึ่งออกมา เล็งไปที่หม่าหงเทา กล่าวเสียงดัง: “อย่าขยับ!”
“ถ้าขยับอีกฉันจะยิงแก!”
ฉินเทียนพ่นควันออก กล่าวเสียงเรียบ: “ต่อไปต่อหน้าผม ทางที่ดีอย่าได้ควักของประเภทนี้”
“มิเช่นนั้น คุณจะตายอย่างน่าอนาถ”
“แกพูดอะไร?”หยางคุนมองเห็นสายตาของฉินเทียน ตัวสั่นอยู่ครู่หนึ่งอย่างแปลกประหลาด ปืนในมือราวกับหนักขึ้นมาพันชั่งอย่างกะทันหัน
หม่าหงเทาไม่ได้ไล่โจมตีต่อ ไม่ใช่เพราะว่าเกรงกลัวต่อการอำนาจของหยางคุน ในความเป็นจริง เขาไม่ได้แม้แต่มองหยางคุนสักแวบหนึ่ง
เขาจ้องมองปีศาจดำที่อยู่เบื้องหน้า กล่าวเสียงเย็นยะเยือก: “เพื่อเห็นแก่ที่ทุกคนเป็นผู้ฝึกฝนการต่อสู้เหมือนกัน ฉันให้โอกาสแกอีกครั้ง”
“ครั้งนี้ แกจะต้องเตรียมตัวให้ดี ฉันจะไม่ไว้หน้าอีกต่อไป”
ใบหน้าที่ดำทมึนของปีศาจดำ กลายเป็นสีแดงอย่างไม่คาดฝัน
เขาทราบดีว่า เมื่อครู่ถึงแม้ว่าเขาจะโชคดีหลบสามดาบที่หมายเอาชีวิตนั้นได้ แต่ว่า ถ้าหากหม่าหงเทาไม่ได้หยุด แต่ไล่โจมตีต่อไป ตอนนี้เขาคงจะตายไปเรียบร้อยแล้ว
“ดาบม้งที่เก่งกาจริงๆ!”
“คุณชื่ออะไร?”เขากัดฟันถาม
“หม่าหงเทา”
“ดี!”
“วันนี้ที่นี่ ก็คือสถานที่ฝังศพของคุณ!”ปีศาจดำตะโกนอย่างเดือดดาล บนฝ่ามือทั้งสองข้าง ปรากฏขึ้นควันสีดำกลุ่มหนึ่งขึ้นพร้อมกัน
ทั้งตัวคนเสียสติราวกับสัตว์ป่า ควันดำลอยโขมง กระโจนพุ่งไปหาหม่าหงเทา