บทที่ 312
หยางเฟิงกำดอกไม้ลูกปัดในมือแน่นแล้วพูด “เมิ่งเหยียนหายไป!”
“อะไรนะ?”
เมื่อได้ยินแบบนี้ เฟิงชิงหวูก็ตกใจ
เธอพูดอย่างรีบร้อน “เป็นแบบนี้ไปได้ยังไง? อยู่ดีๆทำไมเมิ่งเหยียนถึงหายไปกะทันหัน?”
หยางเฟิงไม่ได้พูด
สิ่งที่สำคัญในตอนนี้คือตามหาเย่เมิ่งเหยียนให้เจอ!
กริ๊ง!
เวลานี้
เสียงเรียกเข้าจากโทรศัพท์ของหยางเฟิงก็ดังขึ้นมา
เขารับโทรศัพท์พูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า “เฉ่าปิง!”
“แกรู้ได้ยังไงว่าเป็นฉัน?”
อีกฝั่งหนึ่งของโทรศัพท์ เฉ่าปิงที่กำลังจะพูดสีหน้าเปลี่ยนไปมาก!
เขาเหมือนตกลงไปในห้องใต้ดินน้ำแข็ง
รู้สึกว่าตัวเองราวกับถูกงูพิษจับจ้องอยู่!
หยางเฟิงพูดอย่างเย็นชา “นอกจากแก ในฉงโจว ยังมีใครกล้าลักพาตัวผู้หญิงของฉันอีก?”
ฉงโจว
ศัตรูของหยางเฟิงมีเพียงสองคน
คนหนึ่งคือเฉ่าเจิง!
คนหนึ่งคือเฉ่าปิง!
เฉ่าเจิงเป็นแค่เป็นลูกคนรวยที่เที่ยวเล่นไปวันๆคนหนึ่ง ไม่มีอะไรต้องกังวล!
มีแต่เฉ่าปิง ที่มีเรื่องดโกรธแค้นกับตัวเอง!
และมีแค่เขา ที่จะลักพาตัวเย่เมิ่งเหยียน คุกคามตัวเอง!
เฉ่าปิงเยาะเย้ยแล้วพูด “ถูกต้อง! ฉันเป็นคนลักพาตัวผู้หญิงของแกเอง!”
“ถ้าแกยังต้องการผู้หญิงของแกอยู่ มันง่ายมาก!”
“คืนนี้มาที่ตระกูลเฉ่า! จำไว้ มาได้แค่แกคนเดียวเท่านั้น!”
“ถ้าแกกล้าเรียกคนอื่น สิ่งที่แกจะเห็น มีแค่ศพของเมียแกเท่านั้น!”
“แกไม่มีสิทธิ์ต่อรอง จำไว้ คืนนี้แกต้องมาคนเดียวเท่านั้น ไม่งั้นฉันก็จะฆ่าเมียแก!”
ตู๊ด!
ไม่รอให้หยางเฟิงพูด
เฉ่าปิงก็ตัดสายไปแล้ว
ได้ยินเสียงตู๊ด ตู๊ด จากโทรศัพท์
จู่ๆหยางเฟิงก็หัวเราะ
ความอาฆาตอันเยือกเย็นกระจายออกมาจากตัวเขา
เคยมีอยู่ครั้งหนึ่ง
ตอนที่หยางเฟิงเพิ่งเข้ากรมทหารปีหนึ่ง เพื่อนที่ดีที่สุดของเขา หัวหน้าห้องทหารใหม่ของเขาเสียชีวิตในสนามรบ
ศพถูกศัตรูมัดติดอยู่บนต้นไม้ เป็นการดูหมิ่นสุดๆ!
อยากจะรักษาภาพลักษณ์ของหัวหน้าห้องไว้
ก็เลยต้องเข้าค่ายศัตรูเพียงลำพัง
ครั้งนั้นกับครั้งนี้
คล้ายกันแค่ไหน!
ในตอนนั้น
หยางเฟิงเข้าไปในค่ายศัตรูเพียงลำพัง ฆ่ากันไปมาเจ็ดตา เดินออกมาพร้อมกับร่างของหัวหน้าห้อง!
การต่อสู้ครั้งนั้น
เป็นความสำเร็จที่ทำให้หยางเฟิงเป็นตำนานของราชาทหารผู้อยู่ยงคงกระพัน!
จากราชาทหารสู่เทพสงคราม หยางเฟิงก้าวไปทีละก้าว โดยไม่รู้เหยียบศพศัตรูไปกี่ศพ!
ตอนนี้
เฟิงชิงหวูที่ยืนอยู่ข้างหยางเฟิง ตัวสั่นไม่หยุด
เธอมองหยางเฟิงแล้วเอ่ยปากพูด “คุณหยาง คุณเป็นอะไร?”
หยางเฟิงพูดด้วยสีหน้านิ่งๆ “ไม่มีอะไร เธอกลับไปก่อนเถอะ!”
“ฉัน……”
เฟิงชิงหวูยังอยากพูดอะไรอีก
แต่เมื่อเห็นสีหน้าที่เย็นชาของหยางเฟิง
เธอก็เลยต้องเก็บเอาไว้ หันหลังจากไป!
หลังจากที่เฟิงชิงหวูจากไป
หยางเฟิงพูดเบาๆ “เสือขาว!”
ซิ่ว!
เหมือนลมกระโชก
ร่างหนึ่งมาถึงตรงหน้าหยางเฟิง
“ข้าน้อยครวตาย ที่ไม่ได้ปกป้องนายหญิงของท่านแม่ทัพให้ดี!”
เสือขาวคุกเข่าลงบนพื้น สั่นสะท้านไปทั้งตัว
หยางเฟิงเหลือบมองเสือขาว พูดเบาๆ “ลุกขึ้นเถอะ มันไม่ใช่ความผิดของนาย!”
เย่เมิ่งเหยียนถูกลักพาตัวจากใต้ตาของหยางเฟิง
ถ้าจะโทษก็ต้องโทษตัวเองนั่นแหละ
จะโทษเสือขาวได้ยังไง?
แต่ยิ่งหยางเฟิงสงบนิ่ง
เสือขาวก็ยิ่งตื่นตนกตกใจ!
เขากลืนน้ำลายเข้าไปโดยไม่รู้ตัว ในดวงตาเต็มไปด้วยความกลัว
คืนนี้ ฉงโจวจะต้องเลือดไหลเป็นแม่น้ำแน่นอน……
หยางเฟิงพูดหน้าตาเฉย “ครั้งที่แล้ว ฉันให้นายตรวจสอบเรื่องของตระกูลเฉ่า สืบชัดเจนหรือยัง?”
เสือขาวพูดทันที “ท่านแม่ทัพ ผมสืบมาดีแล้ว! ตระกูลเฉ่าเป็นตระกูลอันดับหนึ่งในฉงโจว ผู้นำตระกูลเฉ่า ชื่อว่าเฉ่าหวู่ฮู๋เป็นพี่น้องต่างแม่กับเฉ่าซือไห่”
“เฉ่าปิงมาที่ฉงโจวเพื่อมาอาศัยเฉ่าหวู่ฮู๋ แต่ตามที่ข้าน้อยสืบมา ช่วงเวลาระหว่างนี้เฉ่าหวู่ฮู๋เดินทางไปทำงาน เฉ่าเจิงและเฉ่าปิงถึงได้กล้าทำอะไรโดยไม่กลัวแบบนี้!”