การกระทำของโซเมน ทำให้หลินจืออับอายมากขึ้น หลังจากดิ้นรนเป็นเวลานาน เทาเท่ก็ไม่ปล่อยเธอ เธอจึงรีบก้มศีรษะและกัดแขนของเขา
เทาเท่ “…”
เธอกับแมวของเธอพยศเกินไปแล้ว
รอยข่วนหลังมือเขายังไม่หาย อีกคนก็มากัดแขนเขา
แต่เมื่อเขาได้รับบาดเจ็บจึงปล่อยมือตามสัญชาตญาณ หลินจือจึงรีบวิ่งไปเปิดประตู และทันเห็นโซเมนเพิ่งเดินลงบันไดจากระเบียงพอดี
เทาเท่ที่ถูกกัดไม่ได้เจ็บมากนัก แต่เขาโกรธมาก การมาโดยไม่ได้รับเชิญของโซเมนได้ทำลายอาหารมื้อค่ำใต้แสงเทียนที่เขาตั้งใจเตรียมไปจนหมด
แถมเมื่อกี้ตอนที่บรรยากาศกำลังดี ไม่แน่เขาอาจจะได้จูบเธอก็ได้
แต่หลินจือเปิดประตูให้โซเมนแล้ว เขาจึงทำได้แค่เดินตามไป กัดฟันพูดพร้อมจ้องถามโซเมนอย่างไม่พอใจ “มาทำไม”
ใบหน้าของโซเมนเต็มไปด้วยรอยยิ้ม เขายกขวดไวน์ในมือโชว์ “เห็นว่าย้ายบ้านใหม่กลัวจะเหงา ก็เลยมาจิบไวน์เป็นเพื่อน ไม่คิดว่าจะนัดคนสวยไว้”
เทาเท่ตอบกลับไปตรงๆว่า “ใครแม่งเหงา มึงเองนั่นแหละ”
โซเมนพูดต่อ “โอเคๆๆ กูเองที่เหงา ไปแล้ว ไม่รบกวนแล้ว”
หลินจือที่พูด “อย่าๆ โซเมน ในเมื่อมาแล้วก็กินข้าวด้วยกันสิ”
หลินจือไม่อยากกินเข้าเพียงลำพังกับเทาเท่ โซเมนมาทันเวลาพอดี ดังนั้นเธอจึงไม่พลาดโอกาส
เทาเท่มองเธอด้วยสีหน้าทะมึนทึง แต่หลินจือไม่สนใจ เธอเดินลงบันไดไปรับโซเมนขึ้นมา
โซเมนยิ้มและพูดกับเทาเท่ “ฉันเป็นคนใจดีไม่ชอบปฏิเสธซะด้วย”
เทาเท่ได้แต่สูดหายใจเข้าลึกๆ แล้วหันหลังเดินเข้าประตูไป
อาหารค่ำใต้แสงเทียนพังหมดแล้ว!
โซเมนนี่มันช่าง….
วันพระไม่ได้มีหนเดียว
เนื่องจากมีกันอยู่สามคน จึงไม่สามารถจุดไฟใต้แสงเทียนได้อีก ดังนั้นไฟในห้องจึงเปิดขึ้นอีกครั้งเพื่อให้แสงสว่าง
โซเมนเดินเข้าไปมองในห้องรับประทานอาหาร ก่อนที่สีหน้าเขาจะดูแปลกใจว่า เทาเท่เตรียมดินเนอร์ใต้แสงเทียนหรอ
เทาเท่เบิกเนตรแล้วหรอ
นานๆทีเทาเท่เบิกเนตรโลกหนึ่งครั้ง แต่ก็ถูกเขาทำลาย
โซเมนรู้สึกเย็นวาบทีหลัง เริ่มรู้สึกว่าเทาเท่อาจจะเรียกเขาไปเพื่อฝึกศิลปะป้องกันตัวที่ยิมวันหลังได้
ถ้าพูดกันตามความจริง ฝีมือของทุกคนไม่ได้แย่ ต่างมีความสามารถสูสีกัน แต่ถ้าหนึ่งในนั้นถูกกระตุ้นให้โกรธ อีกฝ่ายก็จะพ่ายแพ้ในทันที
โซเมนเริ่มรู้สึกถึงชะตากรรม ตอนนี้เทาเท่อยากจะฆ่าเขา
ในเมื่อโซเมนมาแล้ว ดังนั้นกุหลาบกับเชิงเทียนบนโต๊ะอาหารจึงถูกขนออกไป เมื่อย้ายของออกไปหมดแล้วจึงกลับมานั่งบนเก้าอี้หน้าโต๊ะอาหาร โดยไม่อยากพูดกับโซเมนสักคำ
แต่โซเมนก็ไม่สนใจ เขาเดินไปหยิบแก้วไวน์อย่างสบายๆ พร้อมเปิดขวดและรินให้ทั้งสามคน จากนั้นก็แนะนำไวน์ที่ตัวเองนำมา “ฉันเพิ่งส่งมันมาทางอากาศจากต่างประเทศ ก็เลยเอามาแบ่งให้เพื่อนๆกิน เป็นเพื่อนที่ดีใช่ไหม”
เทาเท่มองเขาอย่างเย็นชา และยิ้มอย่างเย็นยะเยือก
คืนนี้โซเมนทำลายอาหารเย็นใต้แสงเทียนมื้อแรกที่เขาจัดเตรียมไว้อย่างรอบคอบที่สุดในชีวิต และมิตรภาพของทั้งคู่ก็จบลงที่นี่
หลินจือคิดอยู่ครู่หนึ่งและพูดว่า “ในเมื่อประธานโซเมนอยู่ที่นี่ งั้นฉันจะชวนนานิมา”
ตอนแรกหลินจือตั้งใจจะนานิไปทานอาหารเย็นกับ ควีน เพื่อฉลองบ้านใหม่ของเธอ แต่เทาเท่ก็ลากเธอมากินข้าวที่นี่
และที่เธอเสนอตัวจะชวนนานิมา ก็เพราะว่าเธอนั่งกินข้าวกับผู้ชายสองคนรู้สึกไม่เหมาะสม แถมนานิยังเป็นคนค่อนข้างร่าเริง อาจจะคอยสร้างบรรยากาศได้
เมื่อเทาเท่ได้ยินคำพูดของเธอเขาก็ขมวดคิ้วด้วยความไม่พอใจ เธอยังจะเรียกคนอื่นมาอีกหรอ
หลินจือไม่สนใจความไม่พอใจของเขา เธอโทรหานานิ และนานิก็ตอบตกลงเธอทันทีอย่างเต็มใจ
และสิ่งที่ทำให้หลินจือกับเทาเท่คิดไม่ถึงก็คือ นานิไม่ได้มาคนเดียว ยังพาโจมอนมาด้วย
ใบหน้าของเทาเท่เปลี่ยนเป็นสีดำทันที โจมอนรักหลินจือ คราวก่อนก็ยังแอบไปหาเธอกลางดึก เขาจำสิ่งเหล่านี้ได้อย่างชัดเจน
หลินจือก็ตกตะลึงเช่นกัน แต่นานิก็อธิบายอย่างใจเย็น “พวกเราเพิ่งไปร่วมอีเวนท์หนึ่งเสร็จ กำลังคุยกันว่าจะไปกินข้าวที่ไหน เธอก็โทรมาพอดี ฉันก็เลยคิดว่าพาโจมอนมาด้วยแล้วกัน จะได้ร่วมฉลองการเข้าบ้านใหม่ของเธอด้วยกัน”
ละครที่นานิกับโจมอนแสดงด้วยกันได้เรตติ้งดีมาก หลังจากละครจบลงทั้งคู่ก็ออกอีเวนท์ด้วยกัน และเป็นคู่จิ้นกัน
หลังจากที่หลินจือโทรหาเธอ เธอก็หันไปถามโจมอนว่าจะมากินข้าวด้วยกันไหม แถมยังบอกไปแล้วด้วยว่าจะมีเทาเท่อยู่ด้วย
นานิยอมรับ เธอทำแบบนี้เพราะอยากเห็นอะไรสนุกๆ
โจมอนชอบหลินจือ และเทาเท่ก็อยู่ที่นี่ เธอพาหนุ่มหล่อมากระตุ้นเทาเท่ถึงที่ดีขนาดไหน เธออยากเห็นเทาเท่ไม่มีความสุข
เมื่อโจมอนได้ยินก็ตอบตกลงอย่างไม่ลังเล สำหรับโจมอนแล้ว การมานอกจากจะได้เจอหลินจือ ยังสามารถกีดกันเทาเท่ได้อีก ทำไมจะไม่มาล่ะ
จุดประสงค์ของทั้งคู่ตรงกันอย่างประหลาด ทั้งคู่จึงร่วมมือกัน และมาโดยพร้อมเพรียงกัน
เทาเท่อยากไล่โจมอนออกไปมาก แต่เขาจะทำตัวไม่มีเหตุผลแบบนี้ไม่ได้ จึงทำได้เพียงหรี่ตาเตือนโจมอนอย่างเย็นชา และพูด “ไหนๆก็มาแล้ว งั้นก็เข้ามาเถอะ”
โจมอนก้าวเท้ายาวเดินเข้าไป และส่งยิ้มมีเสน่ห์ให้หลินจือ “พี่หลินจือ ไม่ได้เจอกันนานเลย ช่วงนี้สวยขึ้นอีกแล้วนะครับ”
เทาเท่ที่ยืนอยู่ข้างหน้าขนลุกทันที ทำไมวัยรุ่นสมัยนี้หน้าด้านจัง
ถึงแม้ในใจจะบ่นวิธีการจีบสาวของโจมอน แต่ปากก็อดไม่ได้ที่จะกัดว่า “อะไรที่บอกว่าช่วงนี้สวยขึ้น ไม่ใช่สวยมาโดยตลอดหรอ”
เมื่อเทาเท่พูดอย่างนี้ นอกจากตัวเขาแล้วคนอื่นก็ขนลุกกันจนหมด เทาเท่ผู้มีสง่าผ่าเผยและหญิงผยองพูดคำพูดน่าขนลุกแบบนี้ออกมาได้จริงๆหรอ ทำให้พวกเขาประหลาดใจจริงๆ
โดยเฉพาะหลินจือ เธอรู้สึกไม่ดีไปทั้งตัว
เธอส่งสายตาไปให้โจมอน ส่งสัญญาณว่าไม่ต้องพูดอะไรอีก
โจมอนไม่สนใจสายตาของเธอ ยังคงส่งยิ้มและพูดกับเทาเท่ “ประธานเทาเท่ คุณเพิ่งจะเห็นว่าหลินจือสวยตอนนี้ใช่ไหม ไม่อย่างนั้นทำไมก่อนหน้านี้ไม่รู้สึกหวงแหนภรรยาคนสวยล่ะ”
คำพูดนี้ของโจมอนไม่ได้ไว้หน้าเทาเท่เลย เขาเปิดเผยอย่างชัดเจนว่าก่อนหน้านี้เทาเท่เลวร้ายเพียงใด
ถึงโจมอนจะเป็นมือใหม่ และเทาเท่เป็นนักลงทุนใหญ่โต แต่โจมอนก็ไม่ได้เกรงใจเทาเท่ อาจเป็นเพราะที่บ้านของเขามีมรดกให้รับช่วงต่อ ดังนั้นเขาจึงมีความมั่นใจมาก
ถึงเทาเท่จะตัดอนาคตเขา เขาก็ยังมีชีวิตที่ดีได้
ใบหน้าของเทาเท่ดูไม่ดีทันทีหลังจากถูกโจมอนจี้ใจดำ ถ้าเป็นก่อนหน้านี้ เขาคงจะไล่โจมอนไปทันที
แต่ว่าตอนนี้….
เทาเท่ได้แต่ยิ้มอย่างเย็นชาและไม่สนใจโจมอนอีก
ทำอะไรไม่ได้ เขาไม่สามารถลบล้างเรื่องเลวร้ายก่อนหน้านี้ที่ทำกับหลินจือได้ เขาก็ต้องยอมรับคำวิจารณ์