บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ บทที่ 466
“ถ้าเรื่องพวกนี้จะทำให้เธอรู้สึกดีขึ้น ไม่ว่าอะไรก็สมควรแล้ว”
“ว่าไงนะ? เจเรมี่ เมื่อกี้ลูกพูดอะไรออกมา?” ดวงตาทั้งสองข้างของคาเลนเบิกขึ้นอย่างไม่เชื่อในสิ่งที่ได้ยิน “ลูกเกลียดผู้หญิงคนนั้นมากขนาดนั้น ทำไมลูกถึง… หรือว่าลูกตกหลุมรักผู้หญิงน่าสมเพชคนนั้นจริง ๆ?”
เจเรมี่ไม่ตอบคำถามของคาเลน แต่สายตาที่อ่อนโยนของเขาในตอนนี้เป็นคำตอบที่ดีที่สุด
“ผมจะหาที่เหมาะสมให้คุณแม่ย้ายออกไปโดยเร็วที่สุด จะได้ไม่ติดต่อผมหากไม่มีอะไรเร่งด่วน”
หลังจากที่พูดจบ เขาก็ได้เดินจากไป แต่ก่อนที่เขาจะเดินออกจากบ้านนั้น เขาเห็นอาวุโสวิทแมนมาหยุดอยู่ตรงหน้าเขา
อาวุโสวิทแมนกำลังถือไม้เท้าของเขา ถึงแม้ว่าใบหน้าที่เล็กลงของเขาจะดูเคร่งขรึมแต่ดวงตาของเขายังแสดงถึงความอบอุ่นและใจดีอยู่
“ตามฉันมา” เขาพูดกับเจเรมี่ก่อนจะหันหลังเดินไปอีกด้าน
เจเรมี่ลังเลอยู่สองวินาทีก่อนจะเดินตามเขาไป
ณ ห้องทำงาน
อาวุโสวิทแมนกำลังเผชิญหน้าด้วยท้องฟ้าสีเทาทางนอกหน้าต่างสไตล์ฝรั่งเศสของเขา ไม่นานจากนั้น เขาก็ถอนหายใจออกมาอย่างเหนื่อยล้า
“แกจะทำอะไรต่อจากนี้?”
“อย่าได้กังวลไปเลย คุณปู่ ถึงแม้ว่าผมจะสูญเสียบริษัท แต่ในไม่ช้าผมจะได้มันกลับคืนมาอีกแน่นอน”
เจเรมี่มองดูแผ่นหลังของอาวุโสและให้คำตอบอย่างแน่วแน่
อาวุโสถอนหายใจออกมาอีกครั้งพร้อมกับหันหน้ามา “ฉันไม่อยากรู้เรื่องนี้หรอกนะ ฉันรู้ว่าแก่จัดการได้ แต่คำถามของฉัน แกเองก็รู้ว่าหมายถึงอะไร”
เจเรมี่เงียบ เขารู้ดีว่าอาวุโสกำลังหมายถึงเรื่องมาเดลีน
อาวุโสถือไม้เท้าของเขาและเดินไปหาเจเรมี่ก่อนจะพูดว่า “เจเรมี่ แกรู้ในเรื่องที่คนอื่นไม่รู้ แกได้มาหาฉันเพื่อขอแต่งงานกับแมดดี้ แกเองเป็นคนขอร้องให้ฉันจัดพิธีแต่งงานขึ้น”
หัวใจของเขาเต้นระรัวเมื่ออาวุโสพูดถึงเรื่องที่เคยเกิดขึ้นเมื่อเมื่อหกปีก่อน
ก่อนที่ความคิดของเขาจะไปไกล เขาได้ยินอาวุโสที่อยู่ตรงหน้าเอ่ยขึ้นอีกครั้ง
“ไม่ว่าใครก็ตามรวมถึงแมดดี้ คิดว่าแกเป็นคนที่ถูกฉันบังคับให้แต่งงานกับผู้หญิงคนอื่นที่ไม่ได้รัก แต่ความจริงแล้ว แกรู้เหตุผลที่แต่งงานกับแมดดี้ดีที่สุด”
จบคำพูดที่สะเทือนใจของอาวุโสตรงหน้า ความตื่นตระหนกได้เกิดขึ้นในดวงตาของเขาทันทีที่ได้ยินทุกคำที่ชัดเจน
เขาเหมือนเด็กที่ได้ทำผิดพลาด ในขณะนั้น เขารู้สึกว่ากำลังสูญเสียทุกสิ่งทุกอย่างไปในคราวเดียวกัน
อาวุโสมองดูเจเรมี่ด้วยความเหยียดหยาม “แกชอบแมดดี้มาตั้งแต่แรกแล้ว แล้วไม่ต้องการให้ใครมาแย่งขโมยเธอไปจากแกไป ทำให้แกต้องตัดสินใจแต่งงานกับเธอเพื่อให้เธอกลายเป็นนายหญิงวิทแมน แต่ทำไมแกถึงไม่ยอมรับมัน? แล้วทำไมต้องทำร้ายและทรมานเธอแบบนั้น?”
เจเรมี่ดึงริมฝีปากของตัวเองเป็นรอยยิ้มอันขมขื่นเมื่อต้องเผชิญหน้ากับคำถามที่แสนเจ็บปวดของอาวุโส “ผมผิดเอง”
“จงชดใช้และทำสิ่งที่ถูกต้องเท่าที่รู้ว่าตัวเองผิด”
“เธอไม่มีวันยกโทษให้ผมอีก” เจเรมี่พูด “และตอนนี้เธอไม่ได้รักผมอีกแล้ว”
เมื่อคำพูดของเขาถูกเปล่งออกมาอย่างแผ่วเบา คล้ายกับมดนับล้านกำลังกัดแทะหัวใจ เขาเป็นคนเดียวที่รู้สึกได้ถึงความเจ็บปวดนี้ที่ทำให้ร่างกายของเขาอ่อนแรง
“ฉันไม่รู้ว่าแมดดี้จะยังรักแกอยู่หรือเปล่า แต่ฉันรู้แค่ว่าอย่าให้เธอเข้าใกล้เฟลิเป้มากเกินไป”
และเมื่อได้ยินเช่นนั้น เจเรมี่ได้เงยหน้าขึ้นเพื่อไขข้อสงสัยที่มีในใจเขา “คุณปู่ครับ เฟลิเป้มีความลับอะไรงั้นเหรอ? ทำไมผมถึงรู้สึกว่าเขาต้องการเป็นศัตรูกับผมขนาดนั้น?”