ตอนที่ 355 คาดการณ์อย่างแม่นยำ
หยางโปหันหน้าไปก็มองเห็นกุ้ยหรงจิ่วกดมือ ในใจก็ลังเล แต่เขายังหัวเราะ ” พวกเราเรียกหยกปากีสถานว่าหยกปา หยกปาแตกต่างกับหยกเหอเถียนไม่น้อย หยกปาใช้มือลูบจะรู้สึกว่าเนื้อหยกนุ่มมาก อีกอย่างมันก็ไม่รู้สึกว่ามันลื่นเลย แถมภายนอกยังเรียบลื่นมาก “
” ยิ่งไปกว่านั้นที่ตัดหยกปาวางอยู่ที่เดียวกันกับน้ำยากรด ก็จะกอดฟองอากาศ สิ่งนี้ไม่เหมือนหยกเหอเถียนโดยสิ้นเชิง ดังนั้นจึงมีวิธีการไม่น้อยที่จะแยกหยกปาออกมาได้ “
กล่าวจบ หยางโปก็ชะงักเล็กน้อย เขาเงยหน้ามองไปทางผู้เฒ่าเฉียน ” อย่างที่อาจารย์อู๋บอก หยกปาผลิตได้มาก ดังนั้นราคาก็ไม่แพง ทั่วไปแล้วสร้างเป็นของค่อนข้างใหญ่ ก็ราคาประมาณไม่เกินห้าหกร้อยไปถึงหนึ่งพันหยวน “
หยางโปกล่าวถึงตรงนี้ก็ชะงักไป
รอบด้านเงียบงัน ภายในที่นี่จู่ๆ ก็มีเสียงปรบมือดังขึ้นเบาๆ แต่ว่าทุกคนไม่นานก็สังเกตว่าสถานการณ์ไม่ถูกต้อง เสียงปรบมือก็หยุดไปทันที
ผู้เฒ่าเฉียนมองหยางโป ” หยกปาถูกขนาดนั้นเลยเหรอ ? หยกชิ้นนี้เป็นหยกปาจริงๆ เหรอ ? “
หยางโปลังเลเล็กน้อย แล้วก็พยักหน้า ” เป็นหยกปาจริงๆ ! คุณก็ไม่ต้องร้อนใจ ลูกหลานย่อมมีหนทางของตนเอง ! “
ผู้เฒ่าเฉียนพยักหน้า หยิบจี้หยกขึ้นมาอย่างเหม่อลอยแล้วจากไป
กุ้ยหรงจิ่วยกนิ้วโป้งให้กับหยางโป ” แสดงได้ไม่เลว ! “
อู๋กั๋วเฉียงกับเหวยอวี้หยางต่างก็พยักหน้าส่งสัญญาณให้หยางโป
กุ้ยหรงจิ่วเอ่ยอธิบายเสียงเบา ” ก่อนหน้าที่นายจะมา ผู้กำกับก็เสนอให้ยกเรื่องประมาณราคาให้กับนาย เพราะว่านายอาจจะคุ้นเคยมากกว่าสักหน่อย เหล่าอู๋เมื่อกี้ทำแบบนั้น นายก็อย่าไปคิดมากนะ “
ได้ยินแบบนั้นหยางโปถึงได้เข้าใจ ” ทำไมผู้กำกับถึงทำแบบนี้ ? “
” เพราะว่าเขาจะได้รู้ว่าโรงประมูลของพวกนาย จะต้องได้ราคาประเมินที่คาดหวังสูงสักหน่อยแน่ ถ้าหากในการประเมินราคาของนายไม่ถึงกับสูงเสียดฟ้า ถ้างั้นก็จะทำให้เกิดหัวข้อสนทนาน่ะ “
หยางโปชะงักไปเล็กน้อย จากนั้นก็ตระหนักได้ถึงเจตนาไม่ดีของผู้กำกับ อย่างเช่นเหตุการณ์เมื่อครู่นี้ ราคาของหยกปาต่ำมาก อย่าบอกนะว่าเขาจะใจดีเพิ่มราคาให้ ?
อีกฝ่ายทำแบบนี้จะต้องมั่นใจว่าเขาจะไม่อยู่ในทีมงานรายการนานนัก ดังนั้นจึงไม่กลัวว่าจะล่วงเกินตน !
แต่ว่าสำหรับตนเองแล้ว วิธีการสกปรกพวกนี้ไม่อยู่ในสายตา เขามีวิธีการอันน่าประทับใจในการทำลาย !
ขณะที่หยางโปครุ่นคิดก็ได้ยินเสียงของสูอี้หมิงดังขึ้น ” คุณนายโต้ว คุณไปทางอาจารย์หยางทางนั้นนะ ให้เขาช่วยดูให้คุณหน่อย ! “
หยางโปเงยหน้ามองเห็นหญิงวัยกลางคนอุ้มจานใหญ่ก่วงซีเดินมาทางเขา เขารีบนั่งตัวตรงเงยหน้ามองไปก็มองเห็นหญิงวัยกลางคนสวมเสื้อโค้ทขนสัตว์ ปากทาลิปสีแดงเพลิง แต่งหน้าแต่งตัวจัดจ้าน
หยางโปกำลังจะเอ่ยปากก็ได้ยินคุณนายโต้วถึงกับมองไปทางกุ้ยหรงจิ่ว ” เครื่องลายครามชิ้นนี้ของฉันให้อาจารย์กุ้ยช่วยดูให้หน่อยได้ไหมคะ ? “
หยางโปพลันใจกระตุก ก่อนหน้าเขาเคยคิดถึงสถานการณ์แบบนี้ แต่ว่าพอเกิดขึ้นตรงหน้าจริงๆ ก็ทำให้สีหน้าของเขาอับอายมาก ! อีกฝ่ายไม่เชื่อมั่นในตัวเขาอย่างเห็นได้ชัด !
กุ้ยหรงจิ่วก็สีหน้าเลิ่กลั่ก แต่เขาก็ยิ้มตอบรับไปทันที ” คุณนายโต้ว นี่คุณไหว้พระผิดวัดแล้วล่ะ อาจารย์
หยางถึงจะเป็นผู้เชี่ยวชาญประเมินเครื่องลายครามตัวจริง ถ้าหากให้ผมประเมิน เป็นไปได้มากว่าจะทำผิดพลาดเอานะ ! “
คุณนายโต้วมองหยางโปแวบหนึ่ง สีหน้าลังเล ” นี่… อาจารย์กุ้ย ก่อนหน้านี้คุณก็เคยประเมิณเครื่องลายครามมาแล้วนี่ ? “
กุ้ยหรงจิ่วยิ้มกล่าว ” ผมว่าเอาแบบนี้ ให้อาจารย์หยางช่วยประเมิน ผมจะไปเสริมจุดที่ขาดไปก็แล้วกัน “
คุณนายโต้วถึงค่อยพยักหน้ายินยอม
หยางโปรับจานใหญ่ก่วงซี ในใจกลับไม่ยินดีเท่าไหร่นัก แต่ว่าเขามองอยู่ครู่หนึ่ง พลางเอ่ยปากถาม
” คุณนายโต้วซื้อจานใหญ่นี้มาใช่ไหมครับ ? “
คุณนายโต้วพลันจ้องมองหยางโป ” อาจารย์หยางรู้ได้ยังไงคะว่าซื้อมา ? ทำไมไม่ใช่สืบทอดมาล่ะ ? “
” เพราะว่าจานใบนี้บอกผม ” หยางโปเอ่ย
” โอ้ ? ” ไม่ใช่แค่คุณนายโต้ว ทุกคนในที่นี่ต่างก็มองมาอย่างประหลาดใจ ไม่เข้าใจความหมายในคำพูดของหยางโป
จานใหญ่ใบนี้เส้นผ่าศูนย์กลางขนาด 40 เซนติเมตรเต็มๆ ตอนที่หยางโปหยิบขึ้นมา เขาเคลื่อนไหวอย่างระวังมาก เขายิ้มบางแล้วก็เอ่ยปากอธิบาย ” เพราะการออกซิเดชั่น เครื่องลายครามชิ้นนี้ชั้นนอกของสีเคลือบต่างเปลี่ยนสภาพอายุที่สม่ำเสมอกันเป็นธรรมชาติหนึ่งชั้นเพราะถูกน้ำทะเลกัดเซาะ การออกซิเดชั่นชั้นนี้บ่งบอกว่าเครื่องลายครามชิ้นนี้เป็นของที่เก็บกู้ขึ้นมาจากทะเล ! “
ทุกคนต่างพยักหน้า เข้าใจในทันที ก็ไม่แปลกที่หยางโปจะพูดแบบนี้ เพราะว่าเครื่องลายครามที่เก็บกู้จากทะเลไม่มีทางจะสืบทอดกันได้อย่างแน่นอน !
หยางโปวางจานใหญ่ลงเบาๆ ” เครื่องลายครามก่วงซีผลิตขึ้นในสมัยจักรพรรดิคังซี การพัฒนาหลักของมันเป็นผลมาจากการที่เย่โจวเป็นเมืองท่าการค้ากับต่างชาติ จากที่นี่ขายสินค้าไปไกลถึงตะวันตก
ได้รับการชื่นชมจากขุนนางและราชวงศ์ของแต่ละประเทศ ทั้งเพราะว่าก่วงซีถูกจัดทำจากขุนนางของตะวันตก ดังนั้นจึงมีสีสันศิลปะแบบตะวันตกอยู่เข้มข้น แต่เนื้อหาในการตกแต่งกลับเป็นลักษณะเฉพาะของจีน ทั่วไปแล้วจะตกแต่งเป็นพุ่มดอกไม้พืชพรรณ ภูเขาลำธาร เขียนอักษร ทิวทัศน์สวนในเรือน จานใหญ่ชิ้นนี้ก็เป็นทิวทัศน์สวนในเรือน “
หยางโปเงยหน้า มองไปที่อีกฝ่าย ” หลายปีมานี้ จำนวนเครื่องลายครามที่เก็บกู้มาจากทะเลเพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่อง การค้าขายก็ขยายตัวขึ้นเรื่อยๆ ตอนนี้ก็ได้กลายมาเป็นตลาดค่อนข้างโตเต็มที่แล้ว นักสะสมจำนวนมากชื่นชอบเครื่องลายครามที่กู้มาจากทะเล จานใหญ่ก่วงซีชิ้นนี้ของคุณนายโต้วไม่เลวเลย ควรค่ากับการเก็บสะสมแล้ว ! “
ทุกคนมองหยางโป สีหน้าอดเปลี่ยนไปไม่ได้ นับแต่เริ่มมาจนตอนนี้ การแสดงออกของหยางโปน่าชื่นชม ดูแล้วไม่ใช่แบบที่ทุกคนคาดเดาเมื่อตอนแรกเริ่มเลย บางทีคนผู้นี้อาจอาศัยความสามารถเข้ามาจริงๆ !
สายตาคุณนายโต้วมองหยางโปก็อ่อนโยนขึ้นมาก ” ถ้างั้น เครื่องลายครามชิ้นนี้ราคาเท่าไหร่ ? “
หยางโปลังเลเล็กน้อย ” ถ้าหากผมไม่ได้ดูผิด เครื่องลายครามชิ้นนี้มีความเป็นไปได้มากว่าจะเป็นชิ้นหนึ่งในเครื่องลายครามสามแสนห้าหมื่นหกพันชิ้นของเรืออับปาง ” ไท่ซิงฮ่าว ” ที่ประมูลแบบสาธารณะที่เมือง
สตุทท์การ์ดต เยอรมนี เมื่อปี 2001 ใช่ไหมครับ ? “
คุณนายโต้วเผยสีหน้าประหลาดใจออกมา พิธีกรสูอี้หมิงก็สังเกตเห็นท่าทีนี้ พลันประหลาดใจขึ้นมา
” อาจารย์หยางก็คาดการณ์เรื่องนี้ถูกเหรอ ? “
คุณนายโต้วพยักหน้ารัวๆ ” ใช่ ใช่แล้ว ปีนั้นฉันกับสามีไปเที่ยวที่เยอรมนี บังเอิญเจอกับการประมูลครั้งนั้นก็เลยซื้อเครื่องลายครามชิ้นนี้มา “
ภายในที่นี่เริ่มมีเสียงสูดลมหายใจดังขึ้น ถ้าหากบอกว่าก่อนหน้านี้คำพูดของหยางโปเป็นเพียงหารทำให้ทุกคนรู้สึกพึงพอใจแล้ว เช่นนั้นตอนนี้การแสดงออกของหยางโปก็ทำให้ทุกคนประหลาดใจ ซื้อมาจากที่ไหนก็คาดการณ์ถูก ความรู้ของหยางโปลึกล้ำมากเท่าไหร่กัน ?
” ตอนนั้นเครื่องลายครามขายไปในราคา 10 ยูโร จานใหญ่ชิ้นนี้เก็บรักษามาเป็นอย่างดี ตอนนี้ราคาขายน่าจะไม่สูงกว่าหนึ่งพันยูโร ถ้านำกลับมาในประเทศ ก็อยู่หนึ่งถึงสองหมื่นหยวน ! ” หยางโปเอ่ย
คุณนายโต้วมองหยางโป นัยน์ตาเปี่ยมไปด้วยความตกตะลึง ” ราคาตอนนี้ก็คือแปดร้อยยูโร ! “
สูอี้หมิงยืนอยู่ด้านข้าง เอ่ยอย่างตกใจ ” อาจารย์หยางคาดการณ์แม่นยำจริงๆ ! “