มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 419
เป็นสายจากมอร์กาน่า
เธอบอกเขาว่างานเลี้ยงสำหรับเพื่อน ๆ โรงเรียนมัธยมปลายจะจัดขึ้นในตอนบ่ายนั้น
มอร์กาน่าเพียงโทรมาเตือนเขาเกี่ยวกับงานและบอกเขาให้ไปที่นั่นเร็วหน่อย
เป็นเวลาสามวันแล้วตั้งแต่ที่เจอรัลด์ทานมื้ออาหารครั้งสุดท้ายที่ห้องรับประทานทุ่งหญ้า
เช่นนั้น กีย่าก็จากไปสามวันแล้วตอนนี้
มอร์กาน่าได้อธิบายเกี่ยวกับงานอย่างละเอียดเมื่อวันก่อน เร็ว ๆ นี้ เพื่อนร่วมชั้นมากมายของพวกเขาก็จะเริ่มการฝึกงานของพวกเขากันแล้ว
ดังนั้น งานเลี้ยงนี้จึงวางแผนให้สำหรับเพื่อนเก่าได้ติดตามทันกันและกัน ในขณะที่พวกเขาอยู่ที่นี่
ตอนแรกเจอรัลด์ไม่ต้องการจะมีส่วนร่วม อย่างไรก็ตาม เจอรัลด์ก็ได้เข้าร่วมพิธีการเปิดสำหรับบริษัทลงทุนแห่งใหม่เมื่อวันก่อนไปแล้ว ขณะที่เขาจะกลับ เขาก็บังเอิญได้พบกับมอร์กาน่าและคนอื่น ๆ อีกไม่กี่คนที่ไปงานรื่นเริงเพื่อสนุกสนานกัน
ติดตามมากับมอร์กาน่าคือ เพื่อนสาวมัธยมปลายอีกคนที่ชื่อ เซลล่า จาควิน
เธอเป็นนักเรียนผู้ช่วยดูแลความประพฤติของพวกเขาในตอนนั้น และแน่นอนว่าเธอเป็นคนสวยคนหนึ่งในชั้นเรียน เธอก็เรียนเก่งมากเช่นเดียวกันกับชารอน เธอมักจะมีความสัมพันธ์ที่ดีกับเจอรัลด์อยู่เสมอที่มีผลการเรียนผลการเรียนดีพอ ๆ กัน
เจอรัลด์รู้ว่าเซลล่าก็กลับมาที่มณฑลเงียบสงบเพื่อโอกาสในอนาคต เธอดูเหมือนจะหางานที่ดีได้ที่นี่เช่นกัน
ทันทีที่พวกเธอเห็นเจอรัลด์ พวกเธอก็พยายามอย่างดีที่สุดที่จะเชิญเขามาที่นี่เช่นกัน
เจอรัลด์พบว่ามันยากที่จะปฏิเสธผู้คนมากมายขนาดนั้น ดังนั้นเขาจึงลงเอยด้วยการสัญญาว่าเขาจะไป
หลังจากบอกมอร์กาน่าว่าเขาไม่ได้ลืม เขาก็วางสายไป
ไม่กี่วินาทีต่อมา เขาก็ได้รับข้อความในโทรศัพท์ของเขา เป็นเซลล่า
“งั้นพวกเราจะไปกันเมื่อไหร่ล่ะ เจอรัลด์?”
เจอรัลด์รู้ว่าเธออาศัยอยู่ในมณฑลเงียบสงบ จริง ๆ แล้ว มันก็ไม่ได้ไกลมากเกินไปจากโรงแรมที่เจอรัลด์พักอยู่ปัจจุบันนี้
ในวันที่พวกเขาพบกัน เจอรัลด์พูดเล่นไปว่าพวกเขาควรจะไปงานเลี้ยงด้วยกัน
อย่างไรก็ตาม เขาไม่ได้คาดคิดว่าเซลล่าจะเห็นด้วยกับเรื่องนั้น
“ฉันจะไปที่นั่นเร็ว ๆ นี้แหละ!” เจอรัลด์ตอบกลับ
“ไม่จำเป็นต้องเร่งรีบ ฉันต้องการอีกสี่สิบนาทีเพื่อสระผมและทำอย่างอื่นสักหน่อย ไปพบกันที่ป้ายรถเมล์ถนนสงบสุขกันภายหลังเถอะ!”
“ไม่มีปัญหา!”
แม้ว่าเซลล่าจะเคยเป็นนักเรีนผู้ช่วยดูแลความประพฤติของชั้นเรียน เธอก็เป็นหญิงสาวที่เงียบ ๆ และอ่อนโยนที่ไม่ค่อยพูด
เธอแค่ชอบที่จะศึกษาและเพื่อนของเธอในชั้นเรียนส่วนใหญ่ก็เป็นคนที่ขยันเรียนมาก
ตัวอย่างที่ดีก็คือ การที่เธอไม่ชอบคุยกับคนอย่างคาเมรอน—คนที่มีภูมิหลังครอบครัวที่มีอำนาจ—และ เวย์ลอน เล็ตส์—คนที่มั่งคั่งที่สุดในชั้นเรียน—เพราะพวกเขาทั้งคู่นั้นค่อนข้างเกเร เงินและอำนาจไม่ใช่วิธีที่เธอเลือกเพื่อนของเธอ
การได้พบเธออีกครั้ง อย่างไรก็ตามเจอรัลด์สามารถเห็นได้ว่าเซลล่าได้ประสบกับการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่บางอย่างจากตอนที่พวกเขาได้พบกันครั้งสุดท้ายเมื่อปีก่อน
วิธีที่เธอนำเสนอตัวเอง เธอกลายเป็นมองโลกในแง่ดีขึ้นและมีความสามารถ เธอยังสามารถพูดเล่นกับคนอื่น ๆ ได้อีกด้วย ซึ่งแตกต่างจากตัวเธอเองในอดีตอย่างมาก
ดูเหมือนว่าเด็กสาวจะเปลี่ยนไปตามธรรมชาติ หลังจากที่ได้ประสบกับสิ่งต่าง ๆ ที่แตกต่างไปในสังคม
โดยไม่ได้สนใจเรื่องทั้งหมดนั้น มีบางอย่างที่สำคัญกว่าอยู่ในใจของเจอรัลด์ เขาจำได้เมื่อย้อนกลับไปตอนที่เขามีความสัมพันธ์คลุมเครือกับเซลล่าเมื่อตอนเริ่มปีหนึ่งของพวกเขา
เธอไม่ได้อยู่กับเขาเพราะเสน่ห์ของเขา
ตอนนั้นเจอรัลด์ยังคงหล่อเหลามาก อย่างไรก็ตาม สิ่งต่าง ๆ ที่สำคัญต่อเธอคือความซื่อสัตย์และนิสัยที่ขยันเรียนของเขาต่างหาก นอกจากนั้น เขายังชอบที่จะรับฟังกลุ่มของสาว ๆ ด้วยเช่นกัน ซึ่งเธอเป็นส่วนหนึ่งในนั้น เมื่อพวกเธอเล่าสิ่งต่าง ๆ ให้เขาฟัง ผลที่ได้ก็คือ ความสัมพันธ์คลุมเครือที่เริ่มพัฒนาระหว่างพวกเขา
แต่อย่างไรก็ตาม ความสัมพันธ์คลุมเครือของเขากับเซลล่านั้นอยู่ได้ระยะหนึ่งสั้น ๆ เท่านั้น และก็จบลงไม่นานหลังจากนั้น
เขาส่ายหัวของเขา ปัดความทรงจำนั้นไปก่อนที่หยิบกุญแจรถออกไป
จากนั้นเจอรัลด์ก็ขับรถเบนซ์ G-Class ของเขาไปที่ป้ายรถเมล์ถนนสงบสุข
เขาไม่ต้องการจะทำตัวเงียบ ๆ อีกต่อไปแล้ว เนื่องจากเขาไม่ได้อยู่ในมหาวิทยาลัยอีกต่อไป
นอกจากนี้ เขาไม่ได้ขับรถเพื่อจะโอ้อวด เขาเพียงต้องการยานพาหนะเพื่อจะไปไหนสักที่
เขารู้ว่ามีโอกาสที่ชารอนและลิเลียนอาจจะอยู่ที่งานสังสรรค์ด้วยเช่นกันก็ได้ แม้ว่าพวกเธอไม่รู้ว่าตัวตนที่แท้จริงเขาเป็นใคร แต่อย่างน้อยที่สุดพวกเธอก็รู้ว่าเขาร่ำรวย เมื่อรู้เช่นนี้แล้ว เจอรัลด์จึงไม่ได้คิดมากเกินไปเกี่ยวกับพวกเธอ
เมื่อเขามาถึงที่ป้ายรถเมล์ ยังคงมีเวลาเหลืออีกครึ่งชั่วโมงก่อนเวลานัด
เนื่องจากว่าเขายังคงมีเวลาเหลืออยู่บ้างก่อนที่เธอจะมาถึง เขาจึงจอดรถของเขาไว้ที่ลานจอดรถใกล้ ๆ
จากนั้นเขาก็ไปที่ร้านกาแฟเพื่อซื้อกาแฟสองแก้วก่อนที่ท้ายที่สุดแล้วจะเดินไปที่ป้ายรถเมล์เพื่อรอเซลล่า
“เจอรัลด์เหรอ?”
ขณะที่นั่งรออยู่ที่นั่น เขาก็ได้ยินเสียงผู้หญิงตะโกนเรียกเขา
เจอรัลด์หันกลับไปมอง
ตรงหน้าเขาคือ หญิงสาวที่ควงแขนอย่างสนิทสนมกับผู้ชายคนหนึ่ง พวกเขาทั้งคู่สวมแว่นกันแดดและพวกเขาก็แต่งตัวตามแฟชั่น
แม้ดวงตาของเธอจะถูกปิดบังไว้ แต่ส่วนที่เหลือของใบหน้าของเธอก็สวยงาม เธอยังมีรูปร่างที่ดีอีกด้วย ส่วนผู้ชายคนนั้น ในทางกลับกันดูไม่ค่อยน่ามองเท่าไหร่ เมื่อดูด้วยสายตาแล้วพูดกันตามตรงอย่างที่สุด เขาเตี้ย ท้วม และขี้เหร่ ใบหน้าของเขานั้นเต็มไปด้วยรอยแผลฝีดาษเหมือนกัน
แม้ว่าพวกเขาจะดูเหมือนกับกลางคืนและกลางวัน แต่พวกเขาก็ดูเหมือนจะเป็นคู่รักกัน