บทที่ 128 ใจคนยากแท้หยั่งถึง(2)
เมื่อพูดจบ เย่เฉินรีบเดินออกจากบ้านไปทันที คล้อยหลังก็ยังได้ยินเสียงสองคนนั้นทะเลาะกันอยู่
ปัญหายากครอบครัวที่จะตัดสิน ไม่ยุ่งจะดีกว่า
เย่เฉินหาร้านอาหารเล็ก ๆ สั่งอาหารไม่กี่อย่าง กะว่าถึงเวลาตอนกลางคืนแล้วค่อยกลับบ้าน
แถวนี้คือย่านอาหารชื่อดังของเมืองจินหลิง มีผู้คนคับคั่ง
ตอนที่เย่เฉินกำลังทานข้าวอยู่ ทันใดนั้นสายตาของเขาก็เหลือบไปเห็นร่างทั้งสองที่อยู่ฝั่งตรงข้ามของถนน เขาผงะ
นั่นเซียวชูหรันภรรยาของเขานี่?
ฝั่งตรงข้ามเป็นร้านอาหารระดับไฮเอนด์ กระจกสูงจากพื้นจรดเพดานถึงชั้น2 เย่เฉินกำลังมองเซียวชูหรันที่นั่งอยู่ริมหน้าต่าง ตรงข้ามเธอมีชายวัยกลางคนใส่ชุดสูทสวมรองเท้าหนัง และสวมแว่นตากรอบทองนั่งอยู่
ในมือเซียวชูหรันถือเอกสารอยู่ และพูดรายงานกับชายคนนั้นไม่หยุด ราวกับว่าเขากำลังแนะสำนักงานของตัวเอง อาจเป็นเพราะเธอต้องการให้อีกฝ่ายลงทุน
แต่ชายวัยกลางคนกลับเหม่อลอยไม่มีสมาธิ สายตาของเขาจ้องมองตรงไปที่คอ ปกคอเสื้อ และหน้าอกของเธอ
แม้กระทั่ง ใช้วิธีการรับเอกสารมา เพื่อจะได้สัมผัสมือของเซียวชูหรัน
ยังดีที่เซียวชูหรันเป็นคนสายตาไว หลบได้ทัน
เย่เฉินเห็นดังนั้นโกรธเป็นฟืนเป็นไฟขึ้นมา!
ไอ้อึหมานี่ กล้าดียังไงมาคิดไม่ซื่อกับภรรยาผม!
พนักงานบริการเพิ่งเดินมาพร้อมกับบะหมี่เกี๊ยวหนึ่งชาม ยังไม่ทันที่จะวางลง เย่เฉินยืนขึ้น แล้วหยิบธนบัตรสีแดงออกมาใบหนึ่งวางลงบนโต๊ะ
“ไม่ต้องทอน”
……
ห้องอาหารชั้น2 ในโรงแรมหยูนหลาย
เซียวชูหรันกำลังระงับความรู้สึกรังเกียจในใจ เธอฝืนยิ้ม และพูดกับชายคนที่นั่งอยู่ตรงข้ามเธอ “ประธานเหมย แผนโครงการในอนาคตของบริษัท ฉันเขียนไว้ในเอกสารนี้หมดแล้ว ในอนาคตจะมีการพัฒนาไปทางที่ดี หากคุณยินดีที่จะร่วมงานกับฉัน ฉันจะวางแผนโครงการที่ดีที่สุดให้คุณแน่นอน”
“คุณเซียว ฉันรู้และยอมรับความสามารถของคุณ” ชายวัยกลางคนแสดงสีหน้าลำบากใจ “แต่ตอนนี้บริษัทยังมีโครงการลงทุนหลายโครงการในเวลาเดียวกัน ทำให้เงินทุนติดขัดนิดหน่อย”
เซียวชูหรันรู้สึกผิดหวังเล็กน้อย เพราะตัวเองเสียเวลาพูดคุยกับเขาเป็นเวลานาน แต่อีกฝ่ายยังคงคลุมเครือ ทำให้เธอไม่สามารถเดาความคิดของเขาได้
เมื่อเห็นการแสดงออกของเซียวชูหรัน ชายวัยกลางคนก็จงใจถูมือของเขาและพูดว่า “ที่จริงมันก็ไม่ใช่ว่าจะไม่มีทางเลย ผมจะปรึกษากับผู้บริหารระดับสูงของบริษัทก่อน พูดตามตรง ผมสนใจโครงการบริษัทของคุณ เอาอย่างนี้ไหม คืนนี้สองทุ่มเรามาคุยกันอีกรอบ ผมอยากจะเข้าใจให้มากขึ้นกว่านี้”
“ประธานเหมย แบบนี้มันไม่ค่อยดีมั้งค่ะ……”
เซียวชูหรันเกิดความลังเลขึ้นมา
ตอนกลางคืนสองทุ่มมันก็ไม่เช้าแล้ว ถ้าคุยกันต่อไปเกรงว่าอาจเลยไปถึงกลางดึก ตัวเองเป็นผู้หญิงที่แต่งงานมีสามีแล้ว ถ้าหากเรื่องนี้แพร่งพรายออกไปมันคงไม่ดีเป็นแน่
ชายวัยกลางคนยิ้มและกล่าวว่า “ไม่ดึกหรอก การลงทุนไม่ใช่เรื่องเล็ก ๆ ถ้าหากเราไม่ทำความเข้าใจกันอย่างลึกซึ้ง ต่อไปเราจะมีความไว้วางใจซึ่งกันและกันได้อย่างไร? คืนนี้ให้ผมเลี้ยงอาหารคุณ แล้วเรามาพูดคุยแผนโครงการนี้อีกครั้ง มาประธานเซียวเรามาจับมือกันก่อน เพื่อความร่วมมือในอนาคตของเรา”
เมื่อพูดจบ ชายวัยกลางคนก็ยื่นมือออก เพื่อจะไปจับมือเล็ก ๆของเซียวชูหรัน ด้วยสายตาที่เป็นประกาย
ชายวัยกลางคนคนนี้ชื่อเหมยผิง “เซียวชูหรันเป็นหญิงงามอันดับหนึ่งของเมืองจินหลิง” เขาอยากได้เธอจนน้ำลายหก
เพียงเพราะขาดโอกาส จึงยังไม่มีโอกาสได้ลงมือกับหญิงงามคนนี้
ตอนนี้เซียวชูหรันขอพบเขาเป็นการส่วนตัว โดยบอกว่าตัวเธอออกจากตระกูลเซียวแล้ว และต้องการชักชวนให้เขาลงทุนกับสำนักงานใหม่ของเธอ สิ่งนี้ทำให้เขามีความสุข คืนนี้เขาวางแผนที่จะพาเธอขึ้นห้อง จะเล่นกับเธอให้สนุกไปเลย!