ตอนที่ 219 : ถึงฝั่งตรงข้ามจะมีถึง 3 แต่ฝั่งเรามีราชา!
ในสายตาของซุนฮ่าวมีเพียงหลันหน่วนหยานเท่านั้น
แน่นอนว่าเขานั้นเห็นเจียงเฉินด้วยแต่เขาไม่สนใจเจียงเฉิน
เขานั้นมองไปที่เรือยอทช์พักผ่อนของเจียงเฉินโดยไม่สนใจสิ่งอื่น
“หึหึ ก็แค่เรือยอทช์พักผ่อน!”
“ขยะ!”
“ราคาแค่หลักสิบล้านเท่านั้น!”
“มันต่างจากของฉันที่ลําละร้อยล้าน!
“แถมเรือลํานั้นน่าจะเป็นเรือเช่าด้วย!”
“มันจะมาเทียบกับของฉันได้ยังไงกัน?!”
ซุนฮ่าวลงมาที่ทะเลจีนใต้เพื่อจัดการสิ่งต่างๆ และงานเลี้ยงเขานั้นย่อมต้องมั่นใจในความสามารถของตัวเองอย่างเต็มเปี่ยม!
เมื่อเขานั้นเห็นว่าเจียงเฉินนั่งกอดสาวสวยระดับเทพธิดาเขานั้นก็อิจฉาเป็นอย่างมาก!
โดยเฉพาะเมื่อเขานั้นแล่นเรือยอทช์ธุรกิจไปอยู่ข้างๆเรือยอทช์พักผ่อนของเจียงเฉินแล้วและมองอีกฝ่ายอย่างกดดันและดูถูกเหยียดหยาม แต่เจียงเฉินกลับไม่สะทกสะท้าน แล้วยังพูดคุยและหัวเราะกับหลันหน่วนหยาน
ซุนฮาวยิ่งรู้สึกอารมณ์เสียขึ้นไปใหญ่
ทําไมแกถึงกล้าดูถูกฉันต่อหน้าแบบนี้
ทําไมแกถึงได้รับความโปรดปรานจากเทพธิดาชั้นยอดที่แม้แต่ฉันยังไม่เคยเห็นมาก่อน?!
“หึ!”
ดวงตาของซุนฮาวกระพริบไปมาด้วยความมืดมน
นายน้อยหลินที่อยู่ข้างๆเขาก็ย่อมต้องเข้าใจว่าซุนฮ่าวกําลังหมายถึงอะไรเขานั้นก็รีบออกหน้าทันที
“ตรงนั้นน่ะ!”
นายน้อยหลินตะโกนออกมา “พวกนายนะ รู้ไหมว่าฉันเป็นใคร?”
บนเรือยอทช์มีเสียงหัวเราะดังออกมามากมาย
ซุนฮ่าวพูดกับเจียงเฉินอย่างสุภาพ “ดูเหมือนว่าน้อยชายของฉันจะไม่เข้าใจมารยาทเท่าไหร่ อย่าโกรธเคืองเขาเลย พอดีวันนี้พวกเราได้มาเจอกันบางทีอาจจะเป็นลิขิตจากสวรรค์ก็ได้ ทําไมไม่ขึ้นมาทําความรู้จักกันหน่อยล่ะ?”
แม้ว่าซุนจะพูดออกมาอย่างสุภาพมากกว่านายน้อยหลินผู้หยิ่งผยอง แต่ใบหน้าของเขานั้นยังเต็มไปด้วยความดูถูก!
ช่างน่าสมเพช!
นายน้อยหลินนั้นเป็นเหมือนกับสุนัขบ้าที่พร้อมจะจิกกัดทุกคน ทุกครั้งที่เปิดปากส่วนน้ายน้อยฮาวนั้นเป็นเหมือนกับสุนัขจิ้งจอกที่จะหลอกล่อเหยื่อก่อนเข้าโจมตี
เจียงเฉินพูดออกมาเบาๆ “ขอโทษด้วยครับผมไม่ได้อยากจะรู้จักใคร!”
“อะไรนะ?!”
ซุนฮาวดูตกใจกอนจะยักไหล่ “ฉันคิดว่านายคงจะไม่รู้อะไร นายไม่รู้หรอว่าฉันมีอํานาจมากแค่ไหน?”
“ไม่!”
เจียงเฉินยิ้มและพูดออกมา “คุณน่ะยังไม่มีคุณสมบัติมากพอที่จะรู้จักผมด้วยซ้ํา!”
“อะไรนะ?!”
ซุนฮ่าวดูเหมือนจะได้ยินเรื่องที่ตลกที่สุดในโลกจนตัวเองอดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมา
นายน้อยหลินที่กําลังยืนอยู่ก็หัวเราะตามออกมา
“หึ เขานี่มันโง่จริงๆ!”
“พลังของนายน้อยซุนเพียงคนเดียวก็มากพอที่จะพลิกเรือของเขาให้คว่ํา 100 รอบด้วยซ้ํา!”
“คนโง่มักจะไม่มีความกลัว!”
กลุ่มคนรวยรุ่นที่สองต่างพากันหัวเราะเยาะเย้ยเจียงเฉิน
“ดูเรือของแกสิ ไม่ถึงสิบล้านเลยมั้ง! เรือของพวกเรานี่สิหลักร้อยล้าน!”
“เรือลํานี้มีไว้ก็เพื่อต้อนรับนายน้อยซุนเท่านั้น นายน้อยศุนคนนี้ ร่ํารวยและมีอํานาจมากกว่าแกเยอะ!
“คนสวย ฟังคําแนะนําของฉันนะ นายน้อยซุนชื่นชอบเธอ! ทิ้งแฟนของเธอไปเถอะแล้วขึ้นมาบนนี้เลย!”
“คลื่นไส้!”
หลันหน่วนหยานตะโกนขึ้นไปบนเรือยอทช์สุดหรูลํานั้นด้วยความโกรธ “พวกนายไม่รู้อะไรหรอก!”
“ฮ่าๆๆๆ!”
นายน้อยซุนไม่ได้รู้สึกโกรธต่อหน้าเทพธิดา เขานั้นพูดออกมา “เทพธิดา คุณอาจจะชอบแฟนของคุณมากและคิดว่าเขามีอํานาจมาก แต่แฟนของคุณมันก็แค่เศษเสี้ยวของผมเท่านั้น บนโลกนี้ยังมีคนที่มีอํานาจมากกว่าเขาอยู่มากมาย และหนึ่งในนั้นก็คือผม!”
เขายึดหน้าแกตัวเองอย่างภาคภูมิใจและโอ้อวดอย่างก้าวร้าวต่อหน้าเทพธิดา
นายน้อยซุนไม่คิดว่าสิ่งนี้คือการเสแสร้ง ตรงกันข้ามกันเลย เขานั้นคิดว่าสิ่งนี้คือเรื่องจริง!”
คําพูดของเขาถูกส่งออกมาจากก้นบึงของหัวใจของเขา
หลันหน่วนหยานหัวเราะออกมาอย่างโกรธเคือง
“นายไปเอาความมั่นใจมาจากไหน?”
“คุณผู้หญิงคุณไม่รู้จักผมจริงๆหรอ?”
นายน้อยซุนหัวเราะออกมาก่อนที่จะพูดออกมาอย่างจริงใจ “ถ้าคุณได้รู้ว่าช่องว่างระหว่างแฟนของคุณกับผมมันกว้างแค่ไหน คุณก็คงจะรู้ตัวว่าสิ่งที่คุณพูดตอนนี้นั้นมันไร้สาระแค่ไหน แต่ด้วยความงามของคุณที่ใครก็ไม่อาจเทียบได้ ผมก็ยินดีที่จะให้อภัยกับความผิดพลาดของคุณ”
“มันไม่จําเป็น
หลันหน่วนหยานพูดไม่ออก
ในโลกนี้ยังมีคนหลงตัวเองขนาดนี้ด้วยหรอ?
ในเวลานี้เองคลื่นลูกแรกของการโต้กลับของเจียงเฉินก็เริ่มต้นขึ้น!
เจียงเฉินพูดออกมาอย่างขี้เกียจ “คุณคิดว่าการที่พวกคุณนั่งเรือยอทช์ธุรกิจแล้วมันเท่มากใช่ไหม?”
“ขอโทษทีนะ!”
นายน้อยหลินเยาะเย้ยออกมา “พวกเรานะเท่มาก!”
“แต่ 2”
เจียงเฉินพูดออกมา “แล้วถ้าฉันสามารถเอาซูเปอร์ยอทช์ที่ใหญ่กว่าของพวกคุณมาล่ะ?”
คนจากฝั่งตรงข้ามตกตะลึงทันที–
ทันใดนั้นทุกคนก็หัวเราะออกมา
“ฮ่าๆๆๆ!”
นายน้อยหลินเยาะเย้ยออกมา “นายอย่าโอ้อวดไปเลย! นายเคยเห็นไหมว่าเรื่อซุปเปอร์ยอทช์ของจริงมันเป็นยังไง? คิดว่าเรือใหญ่ขนาดนั้นเป็นกําหล่ําปลีที่อ้าปากแล้วก็ออกมารียังไง?!”
นายน้อยซุนก็ยิ้มอย่างเงียบๆอยู่ข้างๆ
ในฐานะที่เขานั้นเป็นนายน้อยเขานั้นรู้ดีว่าเรือซูปเปอร์ยอทช์นั้นแพงแค่ไหน!
เรือยอทช์ธุรกิจนั้นมีมูลค่าหลักร้อยล้าน
แล้วซูปเปอร์ยอทช์ล่ะ? ถ้าจะให้พูดง่ายๆก็คือหลักพันล้านก็แค่ราคาเริ่มต้น!
บ่อยครั้งที่จะได้ยินเรื่องที่จะชายเจ้าหญิงจากประเทศแถบตะวันออกกลางผู้มั่งคั่งและร่ํารวยจากการปกครองนั้นใช้เงินหลายพันล้านเพื่อซื้อซูปเปอร์เรือยอทช์!
เรือซูปเปอร์ยอทช์นั้นแพงกว่าเครื่องบินส่วนตัวทั่วไปด้วยซ้ํา!
“หึ!”
ซุนฮ่าวมองไปที่เจียงเฉินอย่างดูถูกก่อนจะหันไปมองที่หลันหน่วนหยานและวางแผนที่จะทําให้เจียงเฉินหวาดกลัว
แต่น่าสงสาระ
คนอย่างเขาจะทําให้เจียงเฉินกลัว?
“เจ้าหนู นายคงยังไม่เคยเห็นโลกนั้นสินะ?!”
ซุนอ่าวยิ้มออกมาอย่างมีชัยและเย่อหยิ่ง “ถ้านายมีความสามารถขนาดเอาเรือซูปเปอร์ยอทช์ออกมาได้จริงฉันจะหันหัวเรือจากไปก็ได้”
ประกายแสงเย็นชาวาบขึ้นมาดวงตาของเจียงเฉิน
หันหลังแล้วจากไป?
เจียงเฉินนั้นระมัดระวังตัวอยู่เสมอเขาใช้ความคิดอย่างรอบคอบทันที
เขากับหลันหน่วนหยานในตอนนี้กําลังอยู่กลางทะเล
ถ้าเกิดออกไปไกลเกินไปโดยที่ไม่มีใครเห็นแล้วเจอกับโจรสลัดล่ะ?
ทันใดนั้นเจียงเฉินก็ตระหนักอะไรบางอย่างได้
เขาเป็นเจ้าของโรงแรมแอตแลนติส!
เขานั้นให้กองถ่ายยืมเรือซูปเปอร์ยอทซ์ไปสําหรับการถ่ายทํา!
และมันจะต้องอยู่ในทะเลใกล้ๆนี้แน่!
และที่สําคัญมันสามารถมาหาเขาได้ในเวลาไม่กี่นาที!
เขานั้นโทรหาผู้จัดการซอสที่อยู่บนเรือซูปเปอร์ยอทช์ด้วยทันที
ซอสพูด “อีก 5 นาทีมันจะถึงที่นั่นแน่นอนครับ!”
เจียงเฉินพูดออกมา “เรือซูปเปอร์ยอทช์ของฉันกําลังมาแล้ว รอสักครู่!”
“ฮ่าฮ่าฮ่า! การถ่วงเวลาไม่มีประโยชน์หรอกนะ!”
ซุนฮ่าวชี้ไปที่หลันหน่วนหยานอย่างมีชัย “คนสวยเรามาทําข้อตกลงกันดีกว่า!”
เจียงเฉินกับหลันหน่วนหยานก็คร้านที่จะสนใจคนงี่เง่า
ในเวลานี้เอง
ในทะเลที่ห่างออกไปไม่ไกล
บนเรือยอทช์ขนาด 118 ฟุต!
ผู้กํากับ ผู้ช่วยผู้กํากับและทีมงานกองถ่ายต่างตกตะลึงกับขนาดของเรือยอทช์!
“นี่ นี่ นี่ นี่คุณเจียงเขาให้พวกเราถ่ายทําบนเรือลํานี้จริงๆหรอ?”
“ก็คงจะแบบนั้น”
ผู้ช่วยผู้กํากับพูดออกมาอย่างสั่นเครือ “เขาโทรหาฉันแล้วบอกเรื่องนี้ตอนแรก ฉันเองก็ไม่อยากจะเชื่อ!”
เรือยอทซ์สุดหรูลํานี้ก็เป็นของเจียงเฉิน?
เจียงเฉินทําให้พวกเขานั้นต้องตกตะลึงอย่างสมบูรณ์
เขาเป็นทั้งผู้ถือหุ้นของบริษัทกฎหมายเทียนกวน โรงแรมเจ็ดดาวมูลค่าหลายหมื่นล้าน เรือยอทช์สุดหรูราคาพันล้าน!
นี่มันยิ่งกว่าประธานเผด็จการที่พวกเขานั้นเขียนไว้บนสครปต์
เจียงเฉินคนนี้เป็นประธานที่มีอํานาจมากกว่าที่พวกเขาคิด!
ไม่แปลกใจเลยว่าทําไมการแสดงของเขามันถึงได้ออกมาดูเป็นธรรมชาติมาก ปรากฏว่าเขาก็แค่แสดงตัวตนที่แท้จริงออกมา!
หานซูหยานเองก็ยังต้องตกตะลึง เธอมองไปที่เรือยอทช์ของเจียงเฉินอย่างไม่อยากจะเชื่อสายตา
“เจียงเฉินเป็นใครกันแน่?”
ความประหลาดใจที่เจียงเฉินนํามาให้เธอนั้นไม่มีที่สิ้นสุด
ตอนแรกเธอรู้แค่ว่าเขานั้นโดนกองถ่ายจับตัวเอาไว้เพื่อถ่ายทําพอมีที่หลังเธอก็ได้ยินมาว่าเขาเป็นคนขับตีตี้?
คนขับติ์ตี้คนไหนกันที่เป็นเจ้าของโรงแรมเจ็ดดาวได้? คนไหนบ้างที่จะสามารถเรียกทนายชั้นยอดออกมาได้ตลอดเวลา?
บนเรือยอทซ์นั้นก็มีคนอีกกลุ่มหนึ่งอยู่!
คนกลุ่มนั้นก็คือจางเทียนเหิง หวางกวนและพนักงานของบริษัทกฎหมายเทียนกวนที่กําลังตกตะลึง!
มีเพียงโรงแรมแอตแลนติสที่มีมูลค่ากว่าหกหมื่นล้านเท่านั้นที่จะสามารถมีเรือยอทช์สุดหรูราคาหลายร้อยล้านเอาไว้บริการได้
“เหล่าเพิ่ง”
หวางกวนที่ได้เห็นแบบนี้เขาก็รู้สึกขาอ่อนขึ้นมา “ก่อนหน้านี้ฉันไม่เชื่อคําพูดของนายที่บอกว่าคุณเจียงนั้นไม่ใช่คนธรรมดา ตอนนี้ฉันรู้แล้วว่าฉันคิดผิด ผิดครั้งใหญ่เลยด้วย!”
จางเทียนเพิ่งพูดออกมา “ให้ตายสิ ฉันเองก็รู้ว่าเขาสุดยอดมาก แต่คิดไม่ถคงเลยว่ามันจะขนาดนี้!”
เหล่าพนักงานบริษัทก็พากันพยักหน้าราวกับไก่ที่กําลังจิกข้าว
ลนเรือยอทช์ลํานี้มี WIFI อยู่เพราบนเรือนั้นติดตั้งเครื่องรับสัญญาณแบบระยะไกลพิเศษ ที่จะมีตัวสัญญาณส่งออกมาจากประภาคารบนชายฝั่งตลอดเวลา
และรุ่นน้องของเจียงเฉินก็ถ่ายทอดสดกลับไปยังเมืองหลวงอย่างรวดเร็ว!
“ว้าว!”
“รุ่นพี่เจียงเฉินยังมีที่ให้ฉันได้เกาะขาของเขาอยู่ไหม?”
“สวัสดิการดีมากเลยฉันอยากเข้าไปทํางานที่นี่จัง!”
จางโห่วจุน “…”
เมื่อพวกเขาได้เห็นพวกเขาก็เริ่มรู้สึกไม่สบายใจขึ้นมา
เจียงเฉินทําไมนายถึงได้ยอดเยี่ยมขนาดนี้?
ซอสผู้จัดการใหญ่ของโรงแรมแอตแลนติสก็พาเลขา และเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยขึ้นมาบนเรือด้วย (เพื่อเอาใจเจียงเฉิน)
ในเวลานี้เองซอสก็ได้รับโทรศัพท์จากเจียงเฉินใบหน้าของเขาก็เปลี่ยนไปทันที
“คุณเจียง เกิดเรื่องงั้นหรอครับ!”
“ครับๆ ตําแหน่งนั้นอยู่ไม่ไกลมาก!”
เมื่อทุกคนได้ยินเสียงของซอสก็เกิดความวุ่นวายขึ้นมาทันที
มีคนกล้าสร้างปัญหาให้กับเจียงเฉิน?
นี่พวกนั้นไม่ต้องการมีชีวิตอยู่ต่อแล้วใช่ไหม?
“เร็วเข้า! รีบไปเสริมทัพกัน!”
จางเทียนเพิ่งพูดออกมาด้วยความโกรธ
“ออกเรือ!”
ซอสสั่งการออกมา “ทีมรักษาความปลอดภัย เตรียมพร้อมทันที! เตรียมพร้อมสําหรับการคุ้มกันคุณเจียง เรือเดินหน้าเต็มกําลังเดี๋ยวนี้!”
ไม่กี่นาทีต่อมาเรือก็มาถึงจุดเกิดเหตุ
เขาพบว่ามีเรือยอทช์ธุรกิจลําหนึ่งจอดอยู่ข้างเรือยอทช์พักผ่อนของเจียงเฉินและดูเหมือนว่าอีกฝ่ายนั้นกําลังกลั่นแกล้งเจียงเฉินอยู่!
“บัดซบ! เข้าไปหาพวกเขาเร็ว!”
จางเทียนเหิงที่เคยเป็นทนายความมาหลายปี ในตอนนี้เขาได้เปลี่ยนอาชีพแล้ว เขานั้นเปลี่ยนมาเป็นอันธพาลแห่งท้องทะเล
“เดินหน้า!”
ทนายกลุ่มหนึ่งตะโกนออกมา “ฆ่ามัน!”
ซอส “???”
ฉันได้ยินมาว่าพวกนายเป็นทนายจากบริษัทกฎหมายนะ??
“เอาเลย!”
หานซูหยานยิ่งกระตือรอร้นกว่าคนทั่วไปท่าทางของเธอนั้นราวกับ “วีรสตรีสาวสุดสวย” เธอตะโกนออกมาอย่างเลือดร้อนจนผู้ชายต้องอับอาย “ไปเลย!!”
เรือซูปเปอร์ยอทช์สุดหรูปล่อยแรงกดดันออกมา
เมื่อเทียบกันแล้วซูปเปอร์ยอทช์ที่ย่าว 118 ฟุตกับเรือยอทช์ธุรกิจที่มีความยาว 70 ฟุตนั้นไม่ต่างจากน้องชายเลย!
เมื่อเห็นเรือยอทซ์ที่ลําใหญ่กว่าและสูงกว่าตัวเองที่จู่ๆก็ปรากฏตัวขึ้นมาข้างๆแล้วจ้องมองอย่างมุ่งร้าย
มีคนจากทั้งสํานักงานกฏหมายเทียนกวน กองถ่าย ผู้จัดการโรงแรมซอสและเลขาของเขา ลูกน้องและยังรวยถึงเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัย…
ตาเบิกกว้าง!
กลุ่มคนบนเรือของซุนฮ่าวตื่นตระหนกขึ้นมาทันที
นายน้อยหลิน “…”
นายน้อยซุน “…”
กลุ่มคนรวยรุ่นที่สองพากันตื่นตระหนก
พวกเขาถูกปกคลุมไปด้วยเงาจากเรื่อซูปเปอร์ยอทช์ของเจียงเฉิน!
จะทํายังไงดี?
ไม่น่ามาที่นี่เลย!
ใครจะคิดว่า “หนุ่มน้อย” ที่ดูเหมือนจะไม่มีอันตรายจะมีความสามารถเรียกเรื่อซูปเปอร์ยอทช์มาได้จริงๆ!
เจียงเฉินพูดออกมา “คุณไม่ได้บอกหรอว่าผมแค่โอ้อวด คุณไม่ได้บอกหรอว่าตราบใดที่ผมสามารถนําเรือยอทช์ที่ใหญ่กว่าของคุณออกมาได้คุณก็จะออกไปทันที ตอนนี้”
เจียงเฉินยื่นมือออกไป “เชิญออกไปจากที่นี่ได้แล้วครับ!”
ใบหน้าของซุนห้าวซีดเผือด
นายน้อยหลินเองก็กัดฟันของเขา
เขานั้นเป็นคุณชายผู้สูงศักดิ์ เขาจะออกจากที่นี่ได้ยังไง?!
ถ้าเกิดว่าเรื่องวันนี้หลุดออกไปเขาจะเอาหน้าของเขาไปไว้ที่ไหน?
“หึ นายอายุเท่าไหร่กันเชียว?!”
นายน้อยหลินพูดออกมา “พวกฉันไม่ไปแล้วแกจะทําอะไรฉันได้”
แต่…
พวกเขานั้นยังไม่รู้ตัวว่าการต่อปากต่อคําของพวกเขากําลังจะนําปัญหาใหญ่มา!
เจียงเฉินยังไม่ทันได้พูดอะไรบนเรือซูเปอร์ยอทช์ก็มีทนายกลุ่มหนึ่งที่ทนไม่ไหว
“ยังไม่ยอมไปใช่ไหม ได้! พวกเราจะฟ้องพวกคุณจนต้องสงสัยเลยว่าชีวิตนี้จะเกิดมาทําไม!”
“ยังไม่ยอมงั้นสินะ?! พวกคุณต้องการมีปัญหากับบริษัทกฏหมายเทียนกวนของพวกเราจริงๆหรอ ฮ่า ฮ่า”
“ไสหัวไปได้แล้ว! แล้วก็ไม่ต้องมาโอ้อวดหรือมาเถียงด้วย!”
“ฮ่าๆ
จนสุดท้านหวางกวนก็เดินออกมา!
หวางกวนนั้นเดินออกมาในชุดสูท (ทําตัวเคยชินแม้แต่บนเรือยอทช์ก็ใส่สูท) เขายิ้มออกมาอย่างหยิ่งผยอง “ พวกคุณขับเรือยอทช์ แล้วมาก่อกวนลูกความของผม นี่ถือเป็นอาชญากรรม! การใช้อํานาจข่มเหงคนอื่นแถมยังรังแกลูกความของผม ด้วยการเอาเรือเข้ามาชนถือเป็นความผิดในการขับรถและเรือที่อาจก่อให้เกิดอันตรายต่อผู้อื่น! หยอกล้อกับแฟนของเขาถือว่ามีความผิดในการล่วงละเมิดผู้หญิง! การดูถูกผู้อื่นมีความผิดฐานหมิ่นประมาท!–” (ยังมีต่ออีก 10,000 คํา)
นายน้อยหลินตกตะลึงกับสิ่งที่หวางกวนพูดออกมา
ทนายมือดี!
ในช่วงเวลาสั้นๆหวางกวนก็ร่ายข้อหาทั้งหมดสิบข้อหาออกมา
และหลากฐานนั้นก็ถูกพูดร่ายยาวออกมาตลอดทาง!
นายน้อยหลินที่ถูกแจ้งข้อหาก็สงสัยเลยว่าตัวเองเกิดมาทําไม?!
เขานั้นรู้สึกราวกับว่าหากตัวเองไม่โดนติดคุกหัวโต เขาคงเป็นคนชั่วร้ายที่สุดบนโลกและถ้าเขาไม่ตายเขาก็ต้องรู้สึกผิดต่อโลกที่ตัวเองเกิดมา!
ด้านข้างของหวางกวนก็มีทนายความจํานวนมากออกมาให้การสนับสนุน
นายน้อยหลินมองไปที่เรือซูเปอร์ยอทช์ด้วยความหวาดกลัว
ตัวสั่น!
“ฮ่าๆ”
ซุนฮ่าวมองดูน้อยน้อยหลินที่กําลังจะเดินหน้าลงทะเลเขารีบดึงตัวนายน้อยหลินเอาไว้ก่อนจะพูดออกมา “โอเค นายยอดเยี่ยมาก! นายถึงกับเอาเพื่อนจากบริษัทกฎหมายมาได้ด้วย แถมปากของเขาถือว่าดีมากเลยทีเดียว”
“แล้วเพื่อนจากบริษัทกฎหมายมาจากบริษัทไหนล่ะ?”
รุ่นน้องของเจียงเฉินตะโกนตอบกลับไป “นี่คือหวางกวนของพวกเรา! คุณเองก็มาจากเมืองหลวงคุณก็น่าจะรู้จักชื่อของเขา!”
ซุนฮ่าว “!!”
ใบหน้าของเขาแข็งที่อทันที!
แม่งเอ๊ย!
เขาคือหวางกวน?
ทนายความที่เก่งที่สุดในเมืองหลวง?
ไม่แปลกใจเลยว่าทําไมเมื่อกี้นายน้อยหลินถึงอยากจะกระโดดทะเลฆ่าตัวตาย!
ปรากฏว่าอีกฝ่ายมีทนายความระดับนี้อยู่!
ถ้าปล่อยไปแบบนี้คนที่จะตายก็คือฉัน!
และตอนนี้ไม่ว่าจะพูดอะไรไปมันก็คงแก้ไขไม่ได้แล้ว!
“หึ!”
ในเมื่อเอาชนะด้วยปากไม่ได้ก็ต้องบดขยี้!
ซุนฮ่าวเยาะเย้ยออกมา “หวางกวน ยอดเยี่ยมจริงๆ ฉันคิดไม่ถึงเลยว่าคุณจะมีเพื่อนแบบนี้ แต่น่าเสียดาย ที่นี่คือกลางทะเลอันกว้างใหญ่ไม่ใช่ในศาล ดังนั้นจะมาพูดเรื่องแบบนี้ได้ยังไงกัน!”
เขาหยิบปืนพลุออกมา!
ใช่แล้วมันคือปืนพลุที่สามารถยิงขึ้นสู่ท้องฟ้าได้
ซุนฮาวยิงปืนออกไป
เปลวเพลิงทะยานขึ้นสู่ท้องฟ้าก่อนจะระเบิดออก
ซุนฮ่าวเยาะเย้ยออกมา “อย่าคิดว่านายสามารถเรียกซูปเปอร์ยอชท์ออกมาได้แล้วฉันจะไม่มี! ฉันมีคนมากกว่านาย มาดูกันดีกว่าว่าใครเก่งกว่ากัน?!”
คนที่อยู่ฝั่งเจียงเฉินก็ประหลาดใจเช่นกัน
ดูเหมือนว่าการที่อีกฝ่ายกล้าอวดดีกลางทะเลแบบนี้ เขาคงมีความแข็งแกร่งไม่น้อยจริงๆ!
ไม่นานพวกเขาก็เห็นเรือโผล่พ้นเส้นขอบฟ้าขึ้นมา
ซุปเปอร์ยอทช์ลําใหญ่
ความยาวกว่า 120 ฟุต!
เรื่อซุปเปอร์ยอทช์ลํานี้มีขนาดพอๆกับซูปเปอร์ยอทช์ของเจียงเฉิน!
เหมาะกับการเป็นคู่แข่ง!
เรือซูปเปอร์ยอทซ์ลํานี้เต็มไปด้วยผู้คน!
บนเรือลํานี้เต็มไปด้วยคนรวยรุ่นที่สองทั้งผู้ใหญ่และหนุ่มสาว แถมยังมีนางแบบหลายคนกําลังเปิดปาร์ตี้กัน!
บนเรือนั้นมีคนรวยรุ่นที่สองอยู่จํานวนมาก เมื่อเห็นเรือยอทช์ของเจียงเฉินอยู่ฝั่งตรงข้ามพวกเขาก็เริ่มท้าทายออกมาทีละคน!
“บัดซบ! ใครมันกล้ายุ่งกับพวกเรา!”
“พวกเรามีลูกเศรษฐีอยู่มากมาย! ครอบครัวของพวกเรามีชื่อเสียงทุกคน พวกเราจะไปกลัวทําไม?!”
“พวกมันกําลังหาความตายกันอยู่ยังไง!”
“ที่นี้ ก็แค่คนธรรมดาแต่กลับกล้าหยิ่งผยอง!”
ท่ามกลางผู้คนมากมายเจียงเฉินก็สังเกตุเห็นคนบางคนที่คุ้นเคย!
หยาง
ลูกชายของผู้ถือหุ้นรายย่อยหยางอี้
“ฉันรู้จักคนๆนี้! แซ่ของเขาคือแซ่เจียง! ไปเถอะไปตอกหน้าเขาหน่อย!”
ก่อนหน้านี้หยางอี้เคยโอ้อวดต่อหน้าเจียงเฉิน จนสุดท้ายตัวเองก็ถูกเท้าของพนักงานโรงแรมเหยียบย่ําอย่างรุนแรงซึ่งมันทําให้เขาโกรธแค้นมาก แต่เขานั้นก็ไม่คิดว่าเขาจะได้เจอกับสถานการณ์ที่พลิกกลับแบบนี้ เมื่อเขาเห็นเชิงเขากระโดดลุกขึ้นมาทันที และเริ่มทําการยุยงเหล่าลูกหลานคนรวยเพื่อให้ร่วมมือกันจัดการกับเจียงเฉิน
ท่ามกลางความวุ่นวายเรือซูปเปอร์ยอทช์ลํานั้น ก็เข้ามาเทียบอยู่กับเรือของเจียงเฉินเพื่อที่จะเข้าทําการต่อสู้แบบระยะประชิด!
แต่น่าเสียดายที่นี่คือท้องทะเลไม่ใช่ผืนแผ่นดิน!
แม้ว่าเหล่าลูกหลานคนรวยจะตะโกนออกมาแต่ก็ไม่มีใครกล้ากระโดดข้ามมาเพื่อสู้เลยสักคน!
เพราะยังไงสักคนเหล่านี้ก็คือลูกหลานคนรวย ไม่ใช่โจรสลัดเหมือนในหนังเรื่องไพเรทออฟเดอะแคริบเบียน–
พวกเขาจ้องกันไปมา
“นายน้อยหม่า! ไปเลย!”
“แม่งเอ้ย! ทําไมแกไม่ไปก่อนวะ!”
“ถ้าฉันอยู่บนบกฉันคงไปนานแล้ว!
“ไร้สาระถ้าฉันอยู่ในเมืองหลวงฉันสามารถเรียกอันธพาลมาได้มากกว่า 10,000 คนด้วยซ้ํา!”
เรารู้ล้านคนรวยต่างพากันโอ้อวดออกมาทุกรูปแบบ แต่สุดท้ายก็ไม่มีใครกล้าขยับ!
น่าอาย.jpg
สุดท้ายผลกลับมาเหมือนเดิมเพราะสิ่งเดียวที่เราลูกหลานคนรวยเหล่านี้ทําได้ดีนั่นก็คือ
การโอ้อวด!
และคนแรกๆที่ออกมานั้นก็คือ
และคนแ
หยางอี้
เขาเริ่มโอ้อวดออกมาทันที!
“แม่งเอ้ย พ่อของฉันเป็นผู้ถือหุ้นโรงแรมแอตแลนติส! แกเป็นใครกน?!”
ด้วยความที่มีคนจํานวนมากสนับสนุนเขา และหยางอี้ก็ไม่อยากจะทนกับความอับอายที่ถูกตีก่อนหน้านี้ เค้าก็เลยพูดออกมาด้วยเสียงอันดัง
แต่ใครจะรู้
ที่เรือฝั่งตรงข้ามผู้จัดการใหญ่ซอสเดินออกมา
เขาชี้ไปที่หยางอี้ผู้หยิ่งผยองทันที!
“ถ้าฉันเป็นผู้จัดการของโรงแรมแอตแลนติส! ฉันย่อมต้องรู้จักพ่อของนาย! และฉันเองก็เป็นเพื่อนของพ่อของนายด้วย หลังจากฉันกลับไปแล้วฉันจะบอกพ่อของนายเรื่องสิ่งที่นายทําและให้เขาสั่งสอนบทเรียนให้!”
การที่ซอสอ้างตําแหน่งผู้จัดการโรงแรมแอตแลนติสออกมา ย่อมเป็นธรรมดาที่จะไม่มีคนเชื่อ
แต่หยางอี้ที่กําลังหยิ่งทะนงอยู่จู่ๆก็เหงื่อไหลออกมา “…”
เมื่อนึกถึงผลที่จะตามมาทันใดนั้นอย่าให้ความกลัวก็เริ่มครอบงําเขาทันที
ตัวสั่น
“เปล่านะ ไม่นะ คุณซอส ลุงซอส ฮ่าฮ่าฮ่า นี่มันเรื่องเข้าใจผิด มันเป็นเรื่องเข้าใจผิดกันจริงๆ! ผมแค่โดนพวกเค้าหลอกขึ้นมาอย่าเอาเรื่องนี้ไปบอกพ่อผมเลย”
บนเรือซูปเปอร์ยอร์ชของเจียงเฉินก็มีเสียงหัวเราะดังขึ้นมา
“ฉากการโอ้อวดอันยิ่งใหญ่เพิ่งฉายออกมาได้ไม่นาน สุดท้ายก็ต้องพลิกคว่ําแล้ว!”
“ลูกชายของฉันเป็นผู้ถือหุ้น! พอพูดถึงพ่อ! ก็ขอร้องเรียกลุงออกมาทันที!”
“นี่ ถึงฝั่งตรงข้ามจะมีถึง 3 แต่ฝั่งเรามีราชา!!”
หยางอี้รู้สึกอับอายจนอยากจะกลิ้งหนีออกไป
ลูกหลานคนรวย “…”
วันของฉัน!
เมื่อกี้ยังทําตัวเจ๋งมากอยู่เลยไม่ใช่หรือยังไง? ทําไมดูสวนกลับครั้งเดียวก็เงียบไปซะแล้ว? มันยังไม่ถึงสามวินาทีเลยด้วยซ้ํามั้ง? ขยะชัดๆ!
สายตานับร้อยต่างมองด้วยความเหยียดหยาม!
หยางอี้อับอาย
เขาไม่เข้าใจ เขานั้นเป็นถึงลูกของผู้ถือหุ้น!
แต่กลับไม่สามารถเทียบกับเจียงเฉินที่เป็นแขกสําคัญได้?