ตอนที่ 366 ขัดแย้ง
หยางโปหันไปมอง พบว่าชายอายุสามสิบกำลังเดินเข้ามาพร้อมกับรอยยิ้มบนใบหน้าและตามมาด้วยคนอีกสองสามคน
เมื่อหยางโปได้ยินเสียงก็รู้ว่านี้คือซุนเหอจั๋ว คนที่โทรมานัดเขา
ลัวย่าวหัวรู้สึกตื่นเต้นเล็กน้อยและจ้องมองไปที่ซุนเหอจั๋ว ” ซุนเหอจั๋ว แกหมายความว่ายังไง ? “
ซุนเหอจั๋วทำหน้าค่อนข้างดูถูก ” จะหมายความว่าอะไรก็มันหมายความว่าอย่างนั้น ! “
พูดจบ ซุนเหอจั๋วหันไปมองหยางโป ” คุณก็คือหยางโปสินะ ! ตราหยกสืบบัลลังก์มันไร้ประโยชน์เมื่ออยู่ในมือของคุณ หรือไม่ก็ให้ผม ผมจะให้ราคาที่พวกคุณน่าจะพอใจได้ ! “
หยางโปดึงลัวย่าวหัวให้นั่งลงและตบไหล่ของเขา แล้วจึงหันมองไปที่ซุนเหอจั๋ว ” คุณซุน นี่ไม่ใช่ทัศนคติของการเจรจาต่อรองนะ ! “
หยางโปนั่งอยู่บนเก้าอี้โซฟาและเอนตัวไปข้างหลังดวงตาของเขาจ้องมองไปทางซุนเหอจั๋ว และซุนเชี่ยนหยุน
ซุนเหอจั๋วนั่งลงแล้วหันไปมองหยางโป ” แล้วคุณคิดยังไงกับทัศนคติของการเจรจาต่อรองละ ? “
หยางโปจ้องมองอีกฝ่าย ไม่ได้เอ่ยปากกล่าว
ซุนเหอจั๋ว เค้นเสียงเย็น ” ทัศนคติการเจรจาต่อรองเหรอ ? มันไม่ได้ขึ้นอยู่กับความแข็งแกร่งและหมัดของใคร ? คุณคิดว่าคุณมีคุณสมบัติที่จะต่อรองกับผมอย่างเป็นธรรมเหรอ ? “
ซุนเหอจั๋ว ชี้ไปที่ ลัวย่าวหัว เขาน่ะเหรอ ? คุณคิดว่าเขามีคุณสมบัติที่จะเจรจากับผมได้ไหม ? เด็กคนนี้เรียนไม่เก่งในโรงเรียนมัธยมและไล่จีบน้องสาวของผม ตอนนี้ยังใช่ขลุกอยู่กับไอ้อ่อนนี่ ? โชคดีที่น้องสาวของผมไม่ได้เหลียวแลมัน ! “
ลัวย่าวหัวลุกขึ้นยืนทันที ” ซุนเหอจั๋ว แกพอได้แล้ว ! “
” ย่าวหัว อย่าโกรธไปเลย ที่ฉันพูดไม่ใช่ความจริงเหรอ ? ” ฮ่ะ ฮ่ะ ซุนเหอจั๋วหัวเราะ
ซุนเชี่ยนหยุนขมวดคิ้ว ” ขอร้องอย่าเอาฉันมาพูดเลย ! “
พูดจบ ซุนเชี่ยนหยุนขมวดคิ้วและมองดูหยางโป ” ฉันจะให้โอกาสคุณ สองล้าน สองล้านหยวน สำหรับซื้อตราหยกสืบบัลลังก์ ให้มากกว่านี้ไม่ได้อีกแล้ว ! “
หยางโปมองที่ลัวย่าวหัวและเห็นว่าร่างกายของเขาสั่นเทา ” นี่มันเป็นไปไม่ได้ ! “
ซุนเชี่ยนหยุนมองไปที่ลัวย่าวหัว ” เอาล่ะ นี่คือทางเลือกของพวกคุณ ! “
ซุนเชี่ยนหยุนลุกขึ้น เอื้อมมือไปหยิบเสื้อผ้าข้างหน้าเธอ หันหลังกลับและเดินออกไป !
ซุนเหอจั๋วมองไปที่หยางโป ” ตอนนี้มันไม่ยากหรอก คุณควรเข้าใจว่าในเรื่องนี้ คุณไม่สามารถต่อสู้กับผมได้ ! ยิ่งถ้ามีพ่อเป็นรองปลัดกระทรวงความมั่นคงล่ะ ? เขาจะสามารถนำคนมาปิดสโมสรของฉันได้เชียวเหรอ ? “
ลัวย่าวหัวจ้องมองซุนเหอจั๋วแล้วกัดฟันตนเองอย่างแน่นด้วยความไม่พอใจ !
หยางโปขมวดคิ้ว เขาลุกขึ้นยืน ” นั้นผมจะกลับไปรอ สายฟ้าฟาดจากคุณซุน ! “
พูดจบ หยางโปก็ดึงลัวย่าวหัวและกำลังจะออกไป เขาไร้เดียงสาจนเขาคิดว่าเรื่องนี้จะแก้ไขได้ด้วยการเจรจาต่อรอง อีกฝ่ายนั้นแข็งแรงมาก ไม่ได้ให้โอกาสเขาในการแก้ปัญหาเลย !
เสียง ” เพล้ง ” หยางโปเห็นซุนเหอจั๋ว เหวี่ยงแก้วลงบนพื้นและใบหน้าของเขาก็เปลี่ยนไปและเร่งฝีเท้าเข้ามา
” โอกาสสุดท้าย หนึ่งล้านหยวน จะขายหรือไม่ขาย ? ” ซุนเหอจั๋วกล่าวด้วยความดุดัน
หยางโปดึงลัวย่าวหัว ในใจนั้นก็กลัว เขาคิดว่าอีกฝ่ายจะมีศีลธรรมทั้งสองฝ่ายและไม่สามารถทำอะไรได้มากเกินไป อย่างนั้นคิดว่าอีกฝ่ายที่ฉีกหน้าของเขาโดยตรง ! ที่โยนแก้วนั้น อีกฝ่ายพยายามจะกักตัวพวกเขารึเปล่า ?
ซุนเหอจั๋วไม่ได้ยินคำตอบของหยางโปทำให้เขาโกรธทันที ” จับพวกมัน ! ฉันจะดูว่าพวกมันสามารถต้านทานฟ้าพิโรธของฉันได้ไหม ! “
ซุนเหอจั๋วสั่ง ทั้งสามคนที่เขาพามาให้เข้ามาล้อมเอาไว้ หยางโปและลัวย่าวหัวหันกลับมาอย่างรวดเร็ว แต่ลัวย่าวหัวยังคงกอดแขนอยู่
หยางโปรีบก้าวไปอย่างรวดเร็ว จึงฝ่าวงล้อม ทั้งสองเปิดประตูแล้ววิ่งออกไปได้ !
หยางโปเงยหน้าขึ้นและเห็นซุนเชี่ยนหยุนยืนอยู่ไม่ไกล ด้านหน้าเธอเป็นชายฉกรรจ์สี่ถึงห้าคน ซุนเชียนหยุนยิ้มอย่างเหยียดหยามอยู่ข้างๆ ” จับพวกมัน วันนี้ต้องทำให้พวกมัน เอาตราแผ่นดินหยกออกมาให้ได้ ! “
ประตูด้านหลังของเขาไม่สามารถล็อคได้ และพวกหยางโปก็ตกอยู่ในอันตรายจากการจับกุม หยางโปมองไปที่ลัวย่าวหัว ” นายกล้าพอที่จะจับผู้หญิงคนนั้นไหม ! “
หยางโปกล่าวหยาบคาย เห็นได้ชัดว่าลัวย่าวหัวลังเล แต่ก็พยักหน้าแล้วกล่าว ” ฉันจะจัดการเอง ! “
หยางโปไม่สนใจคนที่อยู่ข้างหลังของเขา วิ่งไปข้างหน้า เขาไม่มีทักษะการต่อสู้มากนัก เพียงชั่วขณะที่เขาง้างมือออกมา ดวงตาของเขาขยับเล็กน้อย รู้สึกถึงการเคลื่อนไหวที่ด้านข้างอย่างชัดเจน มีลมกำปั้นอยู่ด้านข้าง
หยางโปก้มศีรษะลง เตะคนข้างหน้าแล้วถอยกลับไปสองสามก้าว !
ความล่าช้านี้ ทำให้เขาถูกห้อมล้อมไปด้วยผู้คนที่อยู่ข้างหลัง เขามองไปด้านข้างเห็นลัวย่าวหัวถูกล็อกแขนเอาไว้ข้างหลัง อันธพาลที่อยู่ข้างหน้ากำลังต่อยเขา !
” ฉันจะจัดการมันเอง ! ” ซุนเชี่ยนหยุนตะโกน
หัวใจผู้หญิงมีพิษมากที่สุด !
ในใจของหยางโปนั้นโกรธมาก เขารีบไปข้างหน้า ในใจแสนจะรู้สึกผิด ครั้งนี้ถ้าเขาไม่คะยั้นคะยอให้มาด้วยเลย ลัวย่าวหัวคงไม่ถูกทำร้ายแบบนี้ !
หยางโปเตะกำปั้นของฝ่ายตรงข้ามด้วยการเตะเพียงครั้งเดียว เมื่อเขาหันไปช่วยเหลือลัวย่าวหัว ก็ถูกต่อยเข้าที่ด้านหลัง ทำให้เขาล้มลงไปตรงหน้า เขาตรวจพบการโจมตีที่หลัง แต่การเคลื่อนไหวนั้นยากยิ่ง ไม่มีทางเปลี่ยนมันได้เลย !
หยางโปนอนอยู่ที่พื้นและถูกชายคนหนึ่งจับกุม เขารู้สึกเจ็บที่แขนขวาของเขา พึ่งจะถูกเตะโดยชายคนนั้น แล้วยังกระทืบแขนขวาของเขา !
แขนขวาของเขาเจ็บปวดที่สุด ไม่ไกลนักก็ได้ยินเสียงร้องของลัวย่าวหัวทำให้หยางโปรู้สึกผิดมากยิ่งขึ้น !
มันเป็นความผิดของเขาคนเดียวเลยจริงๆ
” เพล้ง “
ทันใดนั้นเสียงกระจกแตกก็ดังขึ้นข้างหูของหยางโป เขาตกตะลึง ทุกคนในที่นั้นก็ตกตะลึงและหันมามอง เห็นชายสองคนยืนอยู่ข้างหลังซุนเชี่ยนหยุน ชายอ้วนมีถุงน่องคุมหัวและถือมีดอยู่ในมือกำลังจี้ซุนเชี่ยนหยุน !
หยางโปตกใจ เขาสามารถมองออกได้จากขนาดตัวว่านั้นคือตาอ้วนหลิวและอวี่เหวิน !
ทำไมพวกเขาถึงมาที่นี่ได้
ทุกคนหยุดนิ่ง ซุนเหอจั๋ววิ่งออกมาจากห้องและขมวดคิ้วเมื่อเขาเห็นสถานการณ์นี้ ” พวกแกปล่อยน้องสาวของฉันมา ฉันจะปล่อยพวกมันทั้งสองออกไป ! “
” ปล่อยพวกเขาก่อน ! ” ชายอ้วนตะโกน ในมือถือมีดผลไม้และสวมถุงน่องสีดำบนหัว ช่างดูแปลกๆ พิกล
” ปล่อยพวกมันไป ! ” ซุนเหอจั๋วกล่าว ” ฉันไม่ได้ตั้งใจจะจับพวกมันไป ก็แค่อยากจะทำให้ตกใจกลัว อย่าทำร้ายน้องสาวฉัน ไม่เช่นนั้นฉันกลัวว่า พวกแกจะออกจากสโมสรนี้ไปไม่ได้ ! “
แม้ว่าคำพูดของซุนเหอจั๋วจะนิ่มนวล แต่เป็นคำที่แฝงไปด้วยอันตราย !
หยางโปลากแขนของเขาแล้วลุกขึ้นด้วยมือเดียว เขารู้สึกว่าแขนขวาของเขาได้รับบาดเจ็บสาหัสและกลัวว่ามันจะหัก !
จมูกและใบหน้าของลัวย่าวหัวบวมเป่ง แล้วยังเดินตัวสั่น
” พวกนายไม่เป็นอะไรใช่ไหม ? ” ตาอ้วนหลิวกล่าว
” แขนของฉันอาจหัก ย่าวหัวนายโอเคไหม ? “
” ฉันไม่เป็นไร ” ลัวย่าวหัวส่ายหน้า