ตอนที่ 365 แรกพบ
พวกเขานั่งลง หยางโปเก็บสิ่งต่างๆ เอาไว้ในมือ มองไปที่อีกฝ่าย ถามคำถาม
ชายชรายิ้มให้หยางโป ” เรียนรู้การแกะสลักมากี่ปีแล้ว ? “
หยางโปตกตะลึงและพูดตามความเป็นจริงว่า ” ผมพึ่งเรียนรู้เมื่อปีที่แล้ว “
รอยยิ้มของชายชรานั้นชะงัก และหยางโปก็อายเล็กน้อย ” ถ้าคุณเปลี่ยนใจตอนนี้ยังทันนะ “
ชายชราส่ายหน้า ” ฉันไม่เปลี่ยนใจ แค่มองไปที่ระดับของนาย ฉันคิดว่านายจะมีประสบการณ์มากกว่าสิบปี คิดไม่ถึงเลยว่านายช่างเป็นอัจฉริยะจริงๆ ! “
หยางโปส่ายหน้า
ชายชราพูดคุยกับหยางโปสักพักหนึ่ง หลังจากออกเช็คและข้อมูลการติดต่อ เขาก็กลับออกไป
หยางโป จ้องดูที่ชื่อข้างต้น ” เย่ว เจิ้ง ” เขาไม่ได้รู้จักชื่อนี้ แต่ว่าตอนนี้เขาไม่มีเวลามากที่จะแกะสลัก ใจของเขาไม่ได้อยู่ที่นี่ !
เมื่อพบว่าหยางโปนั่งกระสับกระส่าย หลิ่วมีดเดียวเรียก ” มานี่สิ มาดูซีรีส์กับฉัน มันทำเงินไม่เลวเลยในขณะนี้ ! “
หยางโปเดินเข้าไปดูละครฉงเหยาที่ไม่ได้เปลี่ยนมานานนับศตวรรษ รู้สึกอยากร้องไห้ ” เราเปลี่ยนกันได้ไหม ? “
ในเวลากลางคืนเกือบถึงเวลาแล้ว หยางโปโปกรถแล้วขึ้นรถ เขาหันไปกล่าวกับคนขับ ” ไปที่สโมสรอันดับหนึ่งของเมืองหลวง ! “
คนขับรถไม่ได้หันมา แต่มองที่กระจก เมื่อเห็นหยางโปในชุดลำลอง ดูธรรมดาๆแล้วถามว่า ” คุณแน่ใจไหมว่าคุณต้องการไปที่นั่น ? “
หยางโปพยักหน้า ” ผมแน่ใจ ! “
คนขับรถทั้งสตาร์ทรถ ทั้งกล่าว ” ที่นั่นเป็นบ่อนการพนันและซ่องโสเภณี ทุกอย่างที่อยู่ในนั้นล้วนแพงมากๆ ! “
เมื่อเห็นว่าหยางโปนิ่งไป คนขับรถก็กล่าวต่อ ” มีข่าวลือว่าคนเฝ้าประตูมีรายได้มากกว่า 10,000 หยวนต่อเดือนและเงื่อนไขในการเข้าร่วมนั้นสูง อย่างน้อยพ่อแม่ต้องทำงานในระดับกระทรวงหรือเหนือกว่านั้น หรือไม่ก็มีทรัพย์สินมูลค่าสุทธิมากกว่าหนึ่งพันล้าน ทั้งสองข้อจะต้องผ่านเงื่อนไขอย่างน้อยหนึ่งข้อ ! “
หยางโปเหลือบมองไปที่คนขับ เขาเองก็ไม่เข้าใจสิ่งเหล่านี้
เมื่อคนขับเห็นว่าหยางโปสนใจ อดไม่ได้ที่จะหันหลังไปกล่าว ” คุณมีตามเงื่อนไขข้อไหน ? “
” ไม่มีสักข้อ ” หยางโปกล่าว ” ผมแค่ไปพบใครบางคน “
” โอ้ ” คนขับรถพยักหน้า ” ผมเคยได้ยินว่า มีคนรวยจากเซียงเจียงเข้าไป ดูเหมือนว่าเขาจะพูดอะไรอวดโอ้ต่อลู่เหล่า จึงถูกตีจนลงไปนอนกองกับพื้นหาฟันแทบไม่เจอ เฮ้ พวกนั้นดูเท่แต่ถ้าพูดถึงความรักชาติก็ยังถือว่าได้อยู่ ! “
หยางโป ได้ฟังการโอ้อวดของคนขับรถ ไม่นานก็มาถึง สโมสรอันดับหนึ่งของเมืองหลวง
สโมสรอันดับหนึ่งของเมืองหลวง ตั้งอยู่ขอบของจุดชมวิวบนถนนวงแหวนรอบที่สามล้อมรอบด้วยอาคารโบราณที่แปลกตา อาคารหลักของสโมสรมีเพียงห้าชั้นและถูกสร้างขึ้นแบบคลาสสิก
หยางโป พบกับ ลัวย่าวหัวที่หน้าประตู เขารู้สึกประหลาดใจและกระเทือนใจเล็กน้อย ” มานานแล้วเหรอ ! “
” พึ่งมาได้ไม่นาน วันนี้ฉันไปหาเพื่อนคนหนึ่ง หวังว่าเขาจะสามารถเกลี้ยกล่อมได้เมื่อมาถึง ! ” ลัวย่าวหัวกล่าว
หยางโปพยักหน้า ” วางใจเถอะ “
ทั้งสองคนเดินเข้าประตูไปด้านใน ทั้งคู่หยุดตรงที่แผนกต้อนรับที่อยู่ภายในประตู ข้างในมีเด็กสาวในชุดกี่เพ้าที่สวยงามยืนถาม
” คุณทั้งคู่มีบัตรสมาชิกไหม ? “
” พวกเรามาหาซุนเหอจั๋ว เขานัดพวกเรามา ” หยางโปกล่าว
พูดจบ หยางโปและลัวย่าวหัวก็เดินเข้าไป
เด็กสาวที่แผนกต้อนรับตกตะลึงเล็กน้อยและไม่ทันไปตอบ ทั้งสองคนก็เดินเข้าไปแล้ว
ด้านนอกของสโมสรถึงจะดูเก่าๆ แต่การตกแต่งภายในนั้นงดงาม พวกหยางโปไม่ได้อยู่ชมนานเกินไป แต่มุ่งหน้าไปที่ลิฟท์ทันที
ลัวย่าวหัวกระซิบ ” ไม่ต้องรีบก็ได้ เพื่อนของฉันจะมาช้าหน่อย ยังไม่ถึงเวลาไล่ต้อน เพื่อนของฉันมาก็จะไม่สามารถเก็บกวาดได้ ! “
หยางโปลังเลเล็กน้อยยังคงเดินเข้าไปในลิฟต์ ” ช่างเถอะ พวกเราเข้าไปตรงๆ เขาคงไม่กล้าทำอะไรเราสองคนหรอก ! “
ลัวย่าวหัวลังเลเล็กน้อยแล้วเดินเข้าไปในลิฟต์ อยู่กันแค่สองคนเท่านั้น ลัวย่าวหัวมองดูหยางโป นายไม่คิดเหรอว่าฉันมีเรื่องกังวลใจในสองวันมานี้ ? “
” ไม่นะ ” หยางโปส่ายหัว ” ฉันไม่คิดอย่างนั้น “
” สองวันมานี้ฉันกลัวจริงๆ ” ลัวย่าวหัวกล่าว ” นายเคยเดาว่าฉันถูกซุนเหอจัวตี แต่ก็ถูกตีมามากกว่าหนึ่งครั้ง ครอบครัวของมันแข็งแกร่งกว่าของฉัน มันแก่กว่าฉันสองสามปี มีอำนาจและน่าสนใจยิ่งกว่าฉัน ดังนั้นฉันจึงแพ้มัน ! “
” แต่ตอนนี้ฉันอยากจะมา ฉันเองก็ไม่ได้ด้อยไปกว่ามัน ! นอกจากฐานะครอบครัวแล้ว ตอนนี้มันมีอะไรดีไปกว่าฉัน ฉันก้าวหน้ากว่ามันมาก ฉันเรียนรู้ได้ดีกว่ามัน จนกระทั่งฉันได้เดินบนเส้นทางอย่างสง่าผ่าเผย ! ” ลัวย่าวหัวพูดแล้วใช้กำปั้นชกไปที่ผนังของลิฟต์ ” ฉันไม่ได้มีอะไรด้อยไปกว่ามันเลย ! “
” นายไม่ได้ด้อยไปกว่าเขาและนายไม่ได้ด้อยไปกว่าใคร ! ” หยางโปพูดอย่างมั่นใจ
ลัวย่าวหัวพยักหน้า ” ฉันจะพิสูจน์เรื่องนี้กับพวกมัน ! “
เสียง ” ติ๊ง ” ดังขึ้นแล้วประตูลิฟต์ก็เปิดออก ทั้งคู่ออกมาจากลิฟต์แล้วเดินไปที่ห้องกลาง นั้นเป็นห้องประชุมที่ซุนเหอจัวจัดเอาไว้ต้อนรับ !
เดินเข้าไปในห้องรับแขก ภายในมีเก้าอี้โซฟาเดี่ยวหลายตัว มีเพียงคนเดียวที่นั่งอยู่บนโซฟา คนนั้นนั่งพิงหันหลังให้พวกเขา ทำให้พวกเขามองไม่เห็นหน้าของอีกฝ่าย
เข้ามาใกล้ๆ หยางโปจึงพบว่าคนที่นั่งอยู่บนโซฟา คือสาวสวยคนหนึ่งในชุดดำ ผมยาว สวมสร้อยคอทองคำเส้นเล็กๆ ที่ปลายของสร้อยคอคือจี้หยกน้ำแข็งไหมทองอยู่บนคอขาวๆ ดูน่าดึงดูดยิ่งขึ้น !
หยางโปนั่งลง แต่ลัวย่าวหัวตกตะลึงทันที
หยางโปอยากรู้อยากเห็นมากเขาดึงลัวย่าวหัว และผู้หญิงคนนั้นก็มองไปที่ลัวย่าวหัวด้วยรอยยิ้ม ” ย่าวหัว สวัสดี พวกเราไม่ได้เจอกันนานแล้วนะ ! “
ผู้หญิงคนนั้นแม้ว่าจะดูอายุเพียงยี่สิบกว่าเท่านั้น แต่เธอก็ดูหรูหราและสง่างาม มีอารมณ์และท่าทางที่เปลี่ยนไปเมื่อพูดคุยกับลัวย่าวหัวเธอก็ค่อยๆพูดคุยไม่ช้าไม่เร็ว
ลัวย่าวหัวพยักหน้า ” เชี่ยนหยุน คุณก็อยู่ที่นี่เหรอ ! “
หยางโปได้ยินเสียงที่สั่นเครือของลัวย่าวหัวซึ่งฟังดูประหม่านิดหน่อย
ซุนเชี่ยนหยุนพยักหน้า แล้วเอื้อมมือออกมาแตะ ” อย่าเครียดนะ นั่ง นั่งลงแล้วค่อยพูดกัน ! “
ลัวย่าวหัวนั่งลงตัวตรง ดูเหมือนว่าจะเชื่อฟังคำพูดของซุนเชี่ยนหยุน หยางโปไม่เคยเห็นลัวย่าวหัวเป็นแบบนี้มาก่อน เขาละสายตาจากคนทั้งสองคน ดูเหมือนว่าจะเข้าใจอะไรบางอย่าง
” ย่าวหัว คุณต้องการตราหยกสืบบัลลังก์ก็ไม่ได้มีประโยชน์อะไรมาก ถ้ามอบตราประทับหยกให้ที่บ้านของฉัน ฉันจะชดเชยให้คุณเอง “
ซุนเชี่ยนหยุนกล่าว เวลาที่เธอพูดนั้นไม่ช้าไม่เร็วเกินไป ดูเหมือนจะมีเสน่ห์อยู่ในน้ำเสียงของเขาทำให้ผู้คนหลงใหล
แต่หยางโปรู้สึกตัวขึ้นและฟังอย่างระมัดระวัง คำพูดที่เย่อหยิ่งเหล่านี้ ! ไม่ต้องใช้ความพยายามแม้แต่น้อยก็สามารถขโมยตราหยกสืบบัลลังก์ไปได้แล้ว !
หยางโปมองไปที่ลัวย่าวหัว เมื่อเห็นว่าใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความเจ็บปวด เขาดูเหมือนจะดิ้นรน หลังจากนั้นไม่นานลัวย่าวหัวเงยหน้าขึ้นมองดวงตาของเขาชัดเจน ” เชี่ยนหยุน ชั่งมันเถอะ คุณไม่ต้องพูดอีกแล้ว “
” ลัวย่าวหัว นายไว้หน้าเธอแล้วนะ ! “
เสียงตะโกนดังขึ้นประตูห้องเปิดออก และมีชายในวัยสามสิบต้นๆ เดินเข้ามา !