ภายใต้การโจมตีของแมงมุมยักษ์สีเงิน เฮ่อเหลียนสวินเสวี่ยนสูญเสียความทรงจำของนางจริงงั้นหรือ?
มันค่อนข้างมีโอกาสที่จะเป็นเช่นนั้น
เนื่องจากสมองของนางได้รับการกระทบกระเทือนจากตัวตนระดับทลายมิติ จึงเป็นธรรมดาที่นางจะความจำเสื่อม แต่คำถามคือ นี่เป็นความจำเสื่อมชั่วคราวหรือความจำเสื่อมถาวร? ถ้าเป็นความจำเสื่อมชั่วคราว ความทรงจำของนางจะกลับมานานเมื่อใด หนึ่งวัน หนึ่งเดือน หรือหนึ่งปี?
หลิงฮันรู้สึกประหลาดใจ เขาพบว่าพลังก่อเกิดของฝ่ายตรงข้ามเกิดความผันผวน หลังจากความจำเสื่อม พลังก่อเกิดก็ไม่อาจใช้ได้?
เรื่องแบบนั้นมันเป็นไปได้ด้วยงั้นหรือ?
หลิงฮันไม่มั่นใจ แต่ถ้าองค์หญิงใต้ท้องสมุทรไม่สามารถโคจรพลังก่อเกิดได้ แล้วนางจะเป็นภัยคุกคามให้กับเขาได้อย่างไร? ต้องรู้ก่อนว่าจอมยุทธแข็งแกร่งเพราะบ่มเพาะพลัง หากไร้ซึ่งพลังก่อเกิดความแข็งแกร่งของจอมยุทธก็จะไม่ได้แตกต่างไปจากคนทั่วไปมากนัก
แต่มีเพียงแค่เฮ่อเหลียนสวินเสวี่ยนคนเดียวเท่านั้นที่รอดมาได้ เพราะนางมีอาวุธวิญญาณจึงสามารถปกป้องตัวเองได้ การที่จะฆ่านาง? แทบจะเป็นไปไม่ได้!
หลิงฮันถอนหายใจ เขาไม่อาจจัดการผู้หญิงที่ไร้ทางสู้ได้
ตอนนี้ข้าหวังแค่ว่าองค์หญิงจะสูญเสียความทรงจำของนางเป็นเวลานานมากพอที่ข้าจะก้าวหน้าขึ้นและไม่ต้องหวาดกลัวอีกฝ่ายอยู่ข้างเดียว
เฮ่อเหลียนสวินเสวี่ยนจ้องมองหลิงฮันอย่างว่างเปล่า และมีประกายแห่งความหวังในดวงตาของนาง มันดูเหมือนกับว่าหลิงฮันจะสามารถบอกได้ว่านางเป็นใคร
หลิงฮันคิดว่าหญิงสาวคนนี้ดูน่ารักขึ้นมาเล็กน้อย ซึ่งก่อนหน้านนี้ดูหยิ่งยโส แต่ตอนนี้กลับเหมือนลูกสุนัขที่น่าสงสาร
ช่วยไม่ได้ที่หลิงฮันจะยิ้มออกมาและพูดว่า “ข้าชื่อหลิงฮัน ส่วนเจ้าชื่อเฮ่อเหลียนสวินเสวี่ยน เจ้าจำชื่อนั้นได้หรือไม่?”
“เฮ่อเหลียนสวินเสวี่ยน? เฮ่อเหลียนสวินเสวี่ยน?” องค์หญิงเผ่าใต้สมุทรส่ายหัว และเอานิ้วเข้าไปในปากของนาง หลังจากผ่านไปเนิ่นนาน นางก็เผยสีหน้าประหลาดใจออกมา “ข้าชื่อเฮ่อเหลียนสวินเสวี่ยน?”
“พวกเราอยู่ที่ไหน? ทำไมพวกเราถึงอยู่ที่นี่? แล้วข้ากับเจ้าเป็นอะไรกัน?” เฮ่อเหลียนสวินเสวี่ยนถาม นางทำตัวสงสัยเหมือนกับเด็กน้อย
หลิงฮันคิดอยู่ชั่วครู่และพูดว่า “ที่นี่คือแคว้นอัคคี และข้าแค่บังเอิญพบเจอกับเจ้า ข้าไม่รู้ว่าเจ้าเป็นใคร และคงต้องขอตัวลา!”
เขาหันหลังกลับไปและไม่ต้องการอยู่กับจอมยุทธระดับสวรรค์ขั้นสูงสุดอย่างนาง ใครจะไปรู้ว่าความทรงจำของนางจะกลับมาเมื่อใด และเมื่อความทรงจำของนางกลับมา เขาจะต้องถูกนางจัดการอย่างแน่นอน
ไร้ความเมตตา!
อึก เมื่อเขาเพิ่งจะก้าวเดินออกไป เขาก็รู้สึกว่าขาถูกตรึงไว้แน่น และถูกเฮ่อเหลียนสวินเสวี่ยนกอด นางนั่งอยู่บนพื้นและกอดขาของเขาไว้แน่น โดยที่ไม่สนภาพลักษณ์ของตัวเองเลยแม้แต่น้อย
ยิ่งไปกว่านั้น พลังของหญิงสาวคนนี้นั้นน่ากลัวและหลิงฮันไม่สามารถต่อต้านได้
นี่มันเป็นไปได้ยังไงกัน!
นางไม่สามารถโคจรพลังก่อเกิดได้ แต่ทำไมถึงมีพละกำลังมากขนาดนี้?
มันเป็นไปได้ด้วยรึ?
หลิงฮันฉุดคิดขึ้นมาได้ทันที หญิงสาวผู้นี้เป็นเหมือนกับเขาที่บ่มเพาะกายา! แม้หลิงฮันจะมีพละกำลังมากมาย แต่เขาก็ไม่สามารถเคลื่อนไหวได้เมื่อถูกนางจับตัว
“ปล่อยมือของเจ้า!” หลิงฮันกล่าว
“ไม่!” เฮ่อเหลียนสวินเสวี่ยนพูดออกมาอย่างหนักแน่น และกอดหลิงฮันแน่นมากกว่าเดิม
ข้าไปด้วย!
ทันใดนั้น เสียงกระดูกแตกหักดังออกมาจากขาของหลิงฮัน ร่างกายของเขาซึ่งแข็งเหมือนกับเหล็กไหล ก็ไม่สามารถต้านทานพลังของนางได้
ถ้าหากเป็นแบบนี้ต่อไปกระดูกขาของเขาจะต้องแตกหัก!
หลิงฮันยอมจำนนอย่างรวดเร็วและพูดว่า “เอาล่ะ เอาล่ะ ข้าจะปล่อยให้เจ้าตามข้ามาก็ได้แค่นี้ก็เพียงพอแล้วใช่ไหม?”
เฮ่อเหลียนสวินเสวี่ยนสูญเสียความทรงจำของนาง แต่ดูเหมือนสติปัญญาของนางจะไม่ได้ลดลง นางจ้องมองไปที่หลิงฮันด้วยสายตามึนงงและพูดว่า “จริงหรอ?เจ้าไม่ได้โกหกข้าหรอกใช่ไหม?”
“ข้าจะโกหกเจ้าได้ยังไง!” หลิงฮันพูดออกมา
นางปล่อยมือและลุกขึ้นยืน แต่แล้วนางก็คว้าไปที่มือของหลิงฮันทันที ราวกับว่านางกลัวหลิงฮันจะหนีไป
หลิงฮันประหลาดใจ ถ้าความทรงจำของนางกลับคืนมาและจำได้ว่านางจับมือเขา เขาไม่รู้ว่านางจะโกรธเกรี้ยวมากแค่ไหนและจะต้องฆ่าเขาเป็นพันๆรอบอย่างแน่นอน
“เจ้าจงจำเอาไว้ด้วยว่าเจ้าเป็นคนจับมือของข้าเอง แล้วอย่างมาโวยวายทีหลังล่ะ” หลิงฮันกล่าว
“อืม” เฮ่อเหลียนสวินเสวี่ยนสูญเสียความทรงจำ แน่นอนว่านางไม่ได้คิดอะไรมาก
“ไม่สิ เจ้าต้องให้คำมั่นสัญญา” หลิงฮันต้องทำเพื่อสร้างความมั่นใจ ถ้าความทรงจำของนางกลับมาในอนาคต นางอาจขุ่นเคืองแต่มอบโอกาสให้เขาหลบหนี
“สัญญาอะไร?” เฮ่อเหลียนสวินเสวี่ยนถาม
“ข้าจะให้เจ้าพูดว่า เจ้าเป็นคนจับมือข้าเอง ถ้าเจ้าลืมถือว่าเจ้าเป็นคนโง่เขลาที่สุดในโลก” หลิงฮันกล่าว
แน่นอนว่าเฮ่อเหลียนสวินเสวี่ยนไม่สงสัยในคำพูดของเขา และยกมือที่ขาวเนียนและนุ่มนวลขึ้นมาพร้อมกับเริ่มพูดให้คำมั่นสัญญา
หลิงฮันคิดอยู่ในใจว่า แม้ว่าตอนนี้อีกฝ่ายจะดูโง่เขลาขึ้นมาเล็กน้อย แต่เมื่อคิดนึงถึงตัวตนของนางก่อนหน้านี้ อีกฝ่ายจะต้องฆ่าเขาอย่างไม่ลังเลแน่นอน
ถ้าอีกฝ่ายความทรงจำกลับคืนมา มันจะกลายเป็นว่าหลิงฮันกลายเป็นปลาที่อยู่บนเขียง
หลิงฮันจึงต้องสร้างความมั่นใจให้มากขึ้น เขาต้องการที่จะดึงเส้นผมของนาง แต่ก็ถูกมือของนางปัดป้องทันที หลิงฮันเลยหมดหนทางและพูดว่า “ข้าขอเส้นผมของเจ้าหน่อย”
เฮ่อเหลียนสวินเสวี่ยนกัดฟันของนาง หลังจากนั้นชั่วครู่ นางก็ส่ายหัวและพูดว่า “ไม่”
“ทำไมไม่ได้?” หลิงฮันรู้สึกประหลาดใจ หรือว่าความทรงจำของนางเริ่มกลับคืนมาแล้ว?
“ข้าดูเหมือนจะจำสิ่งที่ท่านแม่พูดกับข้าได้ว่าห้ามให้อะไรกับผู้ชาย” เฮ่อเหลียนสวินเสวี่ยนกล่าวจริงจัง
ก็ได้!
หลิงฮันคิดอยู่ชั่วขณะและพูดว่า “แล้วถ้าเป็นผู้หญิงด้วยกันคงไม่มีปัญหาหรอกใช่ไหม?” เขาสามารถพาฮูหนิวออกมาได้
“ไม่!” เฮ่อเหลียนสวินเสวี่ยนยังคงส่ายหน้าของนาง
หลิงฮันถึงกับพูดไม่ออก แม้กระทั่งผู้หญิงที่สูญเสียความทรงจำเขาก็ยังหลอกไม่ได้ นี่มันล้มเหลวเกินไปแล้ว!
“เฮ้อ!” หลิงฮันถอนหายใจแล้วเดินจากไป
เฮ่อเหลียนสวินเสวี่ยนรีบเดินตามและจับไปที่ชายเสื้อข้างหนึ่งของหลิงฮันทันที
หลิงฮันเดินไปที่จุดที่ทหารเผ่าใต้สมุทรอยู่ก่อนหน้านี้ซึ่งในตอนนี้มันเต็มไปด้วยกองเลือด ทุกคนต่างระเบิดและตาย มันไม่มีร่างกายที่ดูเป็นรูปเป็นร่างหลงเหลือเลย มันมีแค่กองเนื้อและกองเลือดเท่านั้น
“นี่มันอะไรกัน!” เฮ่อเหลียนสวินเสวี่ยนเผยสีหน้าหวาดกลัวออกมา และเข้าไปอยู่ในอ้อมกอดของหลิงฮันทันที และกอดเขาแน่น
แคร๊ก แคร๊ก ซี่โครงของหลิงฮันส่งเสียงออกมา
“เบามือของเจ้าลงหน่อย ข้าจะตายอยู่แล้ว” หลินฮันอ้าปากค้าง