บทที่ 548 สถานการณ์ไม่เอื้ออำนวย
บทที่ 548 สถานการณ์ไม่เอื้ออำนวย
เมื่ออารมณ์ของเซียวเฟิงสงบลง มันก็เป็นช่วงดึกของวันถัดมา ซึ่งเป็นชั่วโมงที่ 48 หลังจากเริ่มสงครามแห่งชาติ!
หลังจากการสังหารไม่รู้จบนานกว่าสิบชั่วโมง เซียวเฟิงได้ระงับความคิดที่วุ่นวายไว้ในใจของเขาชั่วคราว ท้ายที่สุดเมื่อมีสงครามแห่งชาติเป็นเดิมพัน อันดับในอีเวนต์ก็ควรมีความสำคัญเป็นอันดับแรก
ในช่วงเวลาสิบกว่าชั่วโมงนี้ เซียวเฟิงได้ก่อการสังหารที่น่าสะพรึงกลัวทั้งหมดเกือบสิบล้าน สกิลสร้างความเสียหายธรรมดาเพียงอย่างเดียวจะไม่มีผลแบบนี้อย่างแน่นอน เหตุผลหลักคือเซียวเฟิงรีเฟรชเหล่าทวยเทพหลายครั้ง ไม่เพียงแค่นั้น แต่ในตอนท้าย สกิลระดับตำนานทั้งสองของเซียวเฟิงคูลดาว์นเสร็จพอดี และสามารถนำมาใช้อีกครั้งได้ทุกเมื่อ เตรียมพร้อมสำหรับการต่อสู้
แม้แต่ในอีเวนต์สงครามแห่งชาติที่ผู้เล่นส่วนใหญ่ในเซิร์ฟเวอร์ทั้งหมดมีส่วนร่วมอย่างแข็งขัน การเปลี่ยนแปลงของคะแนนนับล้านก็ไม่สามารถละเลยได้
เนื่องจากช่องว่างระหว่างอันดับบนและล่างไม่ใหญ่อย่างที่คิด เขตฮัวเซียจึงไต่อันดับ หลังจากได้คะแนนอีเวนต์นับล้านเข้ามา อันดับก็เพิ่มขึ้นจากอันดับที่เจ็ดเป็นอันดับที่หก
จะเห็นได้ว่าในอีเวนต์ระดับนี้ ผลกระทบของพลังการต่อสู้ส่วนบุคคลถูกลดลงจนถึงระดับเล็กน้อย และจุดเน้นหลักอยู่ที่ความแข็งแกร่งโดยรวมของเขต
แต่สถานการณ์นี้ทำให้เซียวเฟิงขมวดคิ้วอย่างมาก เพราะแม้แต่วิธีสร้างความเสียหายของเขาก็ไม่อาจเปลี่ยนสถานการณ์ได้โดยตรง อย่างมากที่สุดก็ส่งผลกระทบเพียงหนึ่งหรือสองอันดับเท่านั้น
ถึงจะไม่มีความเมื่อยล้าในเกมและการสังหารหมู่ก็ไม่ต้องการพลังงานทางจิตมากนัก เหตุผลที่เซียวเฟิงหยุดและออฟไลน์ไม่ใช่เพราะเขาต้องการพักผ่อน แต่เพราะเขาได้รับข่าวบางอย่างมา และจางจิ่วจิ่วก็กลับมาอีกครั้ง
“ท่านไม่ได้กลับไปที่ภูเขา ไม่กี่วันที่ผ่านมานี้ท่านไปไหนมาบ้าง?”
เซียวเฟิงฟื้นฟูกำลังของตัวเองในห้องนั่งเล่น หนิงเคอเค่อกำลังทำอาหารอยู่ในครัว แต่เธอยังทำไม่เสร็จ ดังนั้นเซียวเฟิงจึงกินได้เพียงแอปเปิ้ล จากนั้นเขาก็มองไปที่จางจิ่วจิ่วที่อยู่ตรงข้ามและพูดอย่างแปลก ๆ
เดิมทีเขาคิดว่าจางจิ่วจิ่วกลับไปคฤหาสน์ตระกูลจางแล้ว หลังจากที่เธอจากไปครั้งล่าสุด แต่เห็นได้ชัดว่าไม่ใช่ เพราะจางจิ่วจิ่วตอนนี้สวมเสื้อผ้าทันสมัย ปรับเปลี่ยนทรงผม และเธอก็สวมเครื่องประดับเงาวิบวับ แบบนี้คงไม่ได้กลับไปแน่นอน
“เจ้าบ้าตัวน้อย อย่าถามถึงมันสิ ฉันลำบากมากเลยนะ”
จางจิ่วจิ่วทิ้งตัวลงบนโซฟาราวกับไม่ได้นั่งมานาน และแม้แต่น้ำเสียงของเธอก็ไม่มีกลิ่นอายที่เธอเคยมีมาก่อน
“เกิดอะไรขึ้น?” เซียวเฟิงยิ่งสับสนราวกับว่าจางจิ่วจิ่วถูกโจมตีอย่างหนัก
“เดิมที ฉันมีบางอย่างที่ต้องทำในการลงจากภูเขาครั้งนี้ ฉันก็ทำไปเมื่อไม่กี่วันก่อนแหละ และมันเกือบจะไม่ได้ทำให้ฉันโกรธแล้ว” น้ำเสียงของจางจิ่วจิ่วหดหู่มาก
“เกิดอะไรขึ้น?” เซียวเฟิงถามอย่างสนใจจริง ๆ
“ตอนที่ฉันกำลังจะลงจากภูเขา ฉันถูกมอบดาบอมตะให้โดยบังเอิญ เมื่อไม่กี่วันก่อน ฉันไปพูดคุยเกี่ยวกับลัทธิเต๋า” จางจิ่วจิ่วยักไหล่
“ดาบอมตะปัจจุบัน? ปรมาจารย์อยู่ที่ไหน?” เซียวเฟิงชะงักทันทีเมื่อเขาได้ยินชื่อของดาบอมตะปัจจุบัน
“ฉันก็สงสัยเหมือนกัน ฉันคิดว่ามันเป็นนักพรตฤาษีที่ไหนสักแห่ง ฉันเลยไปที่นั่นด้วยความคาดหวังสูง แต่ฉันไม่คิดเลยว่า…” น้ำเสียงของจางจิ่วจิ่วแผ่วลง ฉิงเอ๋อที่เฝ้าข้าง ๆ เธอก็หันไปเล็กน้อยหลังจากได้ยินเรื่องนี้ เธอหันหน้าหนีและไม่รู้ว่าเป็นภาพลวงตาของเซียวเฟิงหรือไม่ เซียวเฟิงดูเหมือนจะรู้สึกว่าไหล่ของฉิงเอ๋อสั่น
“ผลเป็นไง?” เซียวเฟิงถามอย่างตั้งใจโดยหยุดเคี้ยวแอปเปิ้ล
“ในท้ายที่สุด ฉันไม่คิดเลย…ว่าสิ่งที่เรียกว่าดาบอมตะปัจจุบัน ไม่ใช่ดาบของเฟยเจียนเลย แต่เป็นปุ่มของแป้นพิมพ์!” เซียวเฟิงได้ยินจางจิ่วจิ่วกัดฟันอย่างชัดเจน
“ดาบอมตะ…ปัจจุบัน? ปุ่มของแป้นพิมพ์? ท่านคงไม่ได้หมายถึงคนบนอินเทอร์เน็ตใช่ไหม?” ใบหน้าของเซียวเฟิงแสดงความประหลาดใจ
จางจิ่วจิ่วไม่มีแรงจะพูดในครั้งนี้ เพียงแค่ฝังใบหน้าของเธอไว้ในโซฟาและพยักหน้า ซึ่งทำให้เซียวเฟิงพูดไม่ออก ไม่น่าแปลกใจที่จางจิ่วจิ่วเหมือนถูกตีอย่างรุนแรง
อันที่จริง ในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา นักรบคีย์บอร์ดในโลกอินเทอร์เน็ตยังคงมีชื่อเสียงมาก เมื่อเซียวเฟิงเปิดตัวครั้งแรก ตอนที่การแข่งขันเกมระดับโลกกำลังเป็นที่นิยม ก็มีทั้งเกรียนคีย์บอร์ด ราชาแห่งความคิดเห็น ฯลฯ พวกนี้กลายเป็นที่นิยมบนอินเทอร์เน็ตอย่างไม่เลือกปฏิบัติ ทิ้งชื่อที่มีชื่อเสียงของนักรบคีย์บอร์ด
ในเวลานั้น มีคำกล่าวที่ว่า ในโลกความเป็นจริง ฉันเรียบร้อย ในโลกอินเทอร์เน็ต ฉันซ่ามาก ซึ่งเป็นการพรรณนาถึงบรรยากาศอินเทอร์เน็ตในช่วงหลายปีที่ผ่านมาอย่างแท้จริง
เป็นเพียงว่าหลังจากการเปิดตัว ‘มิธ’ แนวโน้มนี้ก็ค่อย ๆ ดีขึ้น เหตุผลแรกคือเกมนี้ลึกซึ้งและน่าติดตามเกินไป และไม่มีเวลาพิเศษไปทำงานพาร์ทไทม์ในฐานะนักรบคีย์บอร์ด เหตุผลที่สองคือ “ตามระบบมาตรฐานอารยธรรมของมิธ ผู้เล่นที่มีพฤติกรรมไม่มีอารยะจะถูกบันทึกและหักคะแนน นอกจากนี้บัญชีเกมของผู้เล่นจะถูกผูกไว้กับข้อมูลประจำตัว”
ซึ่งทำให้พวกเขาถูกผูกมัดและไม่สามารถทำตัวไร้กฎหมายบนอินเทอร์เน็ตอย่างในปีที่ผ่าน ๆ มาได้อีกต่อไปแล้ว หยุดความคิดที่ว่า “แกฆ่าฉันผ่านสายเน็ตไม่ได้หรอก” เราไม่สามารถปฏิบัติต่ออินเทอร์เน็ตเป็นสถานที่แดนเถื่อนได้อีกต่อไป
แน่นอน ชำระล้างบรรยากาศนี้หมายความว่าจำนวนนักเลงคีย์บอร์ดจะลดลง แต่ยังไม่สูญพันธุ์ไปโดยสมบูรณ์ หลายครั้งที่เซียวเฟิงเปิดดูฟอรั่มและอ่านความคิดเห็น เขาก็สามารถเห็นร่องรอยของนักเลงคีย์บอร์ดได้ ไม่ต้องพูดถึงตัวอย่างแบบหานเฟิง เกรียนอันดับหนึ่งในประเทศจีนอีก
“ท่านจะไม่ฆ่าเขาใช่ไหม?” เซียวเฟิงถาม จางจิ่วจิ่วที่เกลียดชังเขา
“ทำไมฉันถึงจะอยากฆ่าคน แค่สอนบทเรียนให้เขาก็พอแล้ว” จางจิ่วจิ่วเงยหน้าขึ้นเมื่อได้ยินคำพูดนั้น มองเซียวเฟิงอย่างจริงจังแล้วลุกขึ้นพูดว่า “เจ้าบ้าตัวน้อยมากับฉัน”
หลังจากพูด จางจิ่วจิ่วก็เดินไปที่ด้านนอกวิลล่า เซียวเฟิงนิ่งไปชั่วขณะ มองไปที่หลังของจางจิ่วจิ่วพลางครุ่นคิดแล้วเดินตาม
จางจิ่วจิ่วไม่ได้ออกไปไกลเกินไป หลังจากออกจากประตูวิลล่าแล้ว เธอก็นั่งยอง ๆ อยู่หน้าสวนและมองดูหญ้าบนพื้น
“ท่านกำลังทำอะไรอยู่?” เซียวเฟิงอดไม่ได้ที่จะถาม
“เจ้าบ้าตัวน้อย เจ้าเคยเห็นมดพวกนี้หรือไม่?” จางจิ่วจิ่วถามโดยไม่เงยหน้าขึ้นมอง
เมื่อเซียวเฟิงได้ยินคำพูดนั้น เขาก็เดินไปนั่งยอง ๆ แน่นอนว่ามีมดงานจำนวนหนึ่งในสนามหญ้าที่กำลังขนอาหาร
แต่เซียวเฟิงไม่เข้าใจความหมายเลย ดังนั้นเขาจึงต้องหันกลับมามองจางจิ่วจิ่วอย่างสงสัย
“เจ้าบ้าตัวน้อย ในโลกนี้น่ะ…ทุกชีวิตมีความหมายของการเกิด และมีคุณค่าของการดำรงอยู่ นี่คือกฎแห่งธรรมชาติและกฎแห่งสวรรค์ ไม่ว่าชีวิตจะอ่อนแอหรือไม่สมบูรณ์ เราก็ไม่มีสิทธิ์ที่จะช่วงชิง เพราะมันไม่มีอะไรอย่างพระเจ้าในโลกนี้ ไม่มีนักบุญ ไม่มีรูปแบบชีวิตที่สูงกว่าระดับชีวิต…เข้าใจไหม?” น้ำเสียงของจางจิ่วจิ่วจริงจัง มองย้อนกลับมาที่เซียวเฟิง
เซียวเฟิงได้ยินคำพูดนี้และดูเหมือนจะเข้าใจอะไรบางอย่าง แต่เขาไม่ได้พูด เพียงแค่พยักหน้าเล็กน้อย
“ฉันต้องกลับไปบนภูเขาแล้ว คราวนี้ฉันออกมานานแล้วและการสอบสวนภัยพิบัติก็สิ้นสุดลงแล้ว ถึงเวลาต้องกลับไปแจ้งตระกูลต่าง ๆ เพื่อเตรียมพร้อม ฉันก็จะปล่อยแม่หนูเสี่ยวหยูด้วย หลังจากกักขังมานาน ฉันถือว่าสอนบทเรียนให้เธอพอแล้ว”
จางจิ่วจิ่วลุกขึ้น ตบฝุ่นที่ไม่มีอยู่บนเสื้อผ้าของเธอ และพูดอย่างกะทันหัน
ไม่รู้ว่าฉิงเอ๋อมาอยู่ด้านนอกของวิลล่าตั้งแต่เมื่อไหร่ โดยเธอกอดดาบโบราณไว้ในอ้อมแขนของตัวเองและรออยู่ “ท่านกำลังจะจากไปอีกแล้ว…” เซียวเฟิงตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง แต่เปลี่ยนเรื่องทันทีและถามว่า “ภัยพิบัตินั่นคืออะไร?”
โดยไม่หันกลับมามอง เธอออกจากวิลล่าทีละก้าวด้วยน้ำเสียงถอนหายใจช้า ๆ
ฉิงเอ๋อเดินตามจางจิ่วจิ่วไปทีละก้าว จังหวะของทั้งสองดูเหมือนจะไม่เป็นที่พอใจ แต่พวกเขาก็หายตัวไปจากสวนสาธารณะด้านล่างวิลล่าในชั่วพริบตาและหายตัวไป
“มนุษยชาติงั้นเหรอ?”
เซียวเฟิงกระซิบ เขาสัมผัสได้ถึงความเปลี่ยนแปลงของจางจิ่วจิ่วในครั้งนี้ โดยเฉพาะอย่างยิ่งในแง่ของน้ำเสียง จางจิ่วจิ่วลงจากภูเขาเพราะเห็นแก่ภัยพิบัติครั้งใหญ่ ถ้าจางจิ่วจิ่วแค่ลงจากภูเขาโดยมีวัตถุประสงค์เพื่อขจัดภัยพิบัติ น้ำเสียงของเธอจะเต็มไปด้วยจิตสังหาร
ดังนั้น หลังจากผ่านช่วงเวลานี้ไป นั่นคือ…หลังจากการสอบสวนภัยพิบัติที่จางจิ่วจิ่วบอก จางจิ่วจิ่วก็ไม่มีจิตสังหารอีกต่อไปและถูกแทนที่ด้วยความไร้ซึ่งพลังและแสดงออกเพียงแค่การถอนหายใจ
สิ่งนี้ทำให้เซียวเฟิงยอมรับไม่ได้ เพราะด้วยตัวตนและความสามารถของจางจิ่วจิ่ว ไม่มีเหตุผลใดที่จะมีปัญหาที่ไม่สามารถแก้ไขได้ แต่เซียวเฟิงได้ยินความรู้สึกไร้อำนาจจากคำพูดของจางจิ่วจิ่ว
ธรรมชาติของมนุษย์?
เซียวเฟิงนึกถึงคำสองคำที่จางจิ่วจิ่วกล่าว นี่เป็นสาเหตุที่จางจิ่วจิ่วรู้สึกไร้อำนาจเช่นกันเหรอ?
น่าเสียดายที่คำพูดของจางจิ่วจิ่วลึกซึ้งเกินไป เหมือนกับมดพูด ซึ่งทำให้คนเข้าใจได้ไม่ชัดเจน แต่หลังจากคิดดูแล้ว ก็ไม่ได้ตกตะกอนอะไร
จางจิ่วจิ่วอาศัยอยู่ในตระกูลจาง อายุของเธอเป็นเรื่องลึกลับ และความอาวุโสของเธอช่างน่ากลัว เธออยู่อย่างสันโดษและฝึกฝนตนเองตลอดทั้งปี และคำพูดของเธอมีจังหวะอยู่ในนั้น เซียวเฟิงยังไม่ถึงระดับนั้น ดังนั้นเขาจึงดูเหมือนว่าจะเข้าใจเท่านั้น
เขาส่ายหัว หยุดคิดถึงจางจิ่วจิ่ว และพักไว้ก่อน เซียวเฟิงหันหลังและกลับไปที่วิลล่า สถานการณ์ในสงครามแห่งชาติไม่เอื้ออำนวย และตอนนี้เขาไม่มีเวลาคิดเรื่องอื่น
หลังจากทานอาหารก็ไปออนไลน์ และเซียวเฟิงก็ตระหนักว่าสถานการณ์รุนแรงกว่าที่เขาคาดไว้ มีสามข้อความจากคราวน์ปรินซ์เพียงคนเดียว และอันดับของเขตฮัวเซียในอีเวนต์ก็ลดลงจากที่หกเป็นเจ็ดอีกครั้ง
“สถานการณ์เป็นยังไงบ้าง?”
เซียวเฟิงถามหลิวเฉียงเหว่ยในขณะที่ตรวจสอบข้อความแชตส่วนตัวของเขา
อันที่จริงเซียวเฟิงเดาได้ตั้งแต่หลิวเฉียงเหว่ยไม่ได้ออฟไลน์ไปทานอาหารตรงเวลา
“สถานการณ์เลวร้ายมาก ชาวต่างชาติเริ่มส่งคะแนนกัน เพราะการตายไม่ทำให้เสียค่าประสบการณ์และระบบสนับสนุนอย่างรวดเร็วของสนามรบ กลับกลายเป็นช่องโหว่ให้พวกเขา พวกเขาเริ่มส่งคะแนนไปยังเขตอื่น ๆ อย่างเป็นระเบียบ จำนวนของพวกเขาเกินหนึ่งล้าน ไม่เพียง แต่ประสิทธิภาพในการส่งคะแนนจะสูงมาก แต่เลเวลจะไม่ลดลงต่ำกว่าเลเวล 50 และสามารถผ่านช่องชายแดนเขตได้โดยไม่มีข้อจำกัด” เสียงของหลิวเฉียงเหว่ยหงุดหงิดอย่างมาก
“เข้าใจแล้ว”
เซียวเฟิงวางสาย เกิดหมอกควันในดวงตาของเขา และความหนาวเย็นเล็ดลอดออกมาโดยไม่รู้ตัว
มีข่าวสามอย่างจากคราวน์ปรินซ์ อันแรกน่าจะเป็นข้อความกลุ่ม การประชุมพันธมิตรจะจัดขึ้นอีกครั้งอย่างเร่งด่วน เขตฮัวเซียจำเป็นต้องเปลี่ยนกลยุทธ์ตามสถานการณ์ปัจจุบัน อันที่สองมีไว้สำหรับผู้เล่นระดับเทพเพียงสามคนในเขตฮัวเซีย บอกว่าอย่าออมแรงไว้อีกเลย นี่เป็นวันที่สามของอีเวนต์แล้ว หากปล่อยไว้แบบนี้ต่อไป เราจะไม่สามารถตามทันได้ในภายหลังอีกแล้ว
และข่าวสุดท้ายสำหรับเซียวเฟิง เกี่ยวกับกลุ่มผู้จัดงานรักชาวต่างประเทศที่หัวจวนและชุนเติ้งโมกัวจับกุม
ตอนต่อไป →