บทที่ 547 หายนะที่ซ่อนเร้น
บทที่ 547 หายนะที่ซ่อนเร้น
“พวกเธอสองคนกับคิงคอง จากนี้ไปพวกนายมีภารกิจเดียวเท่านั้น จงเป็นเทพเจ้าในโลกของเกม ฉันเชื่อว่าพวกนายมีความสามารถนี้ พวกนายสามารถไปยังเขตอื่น ๆ ในช่วงสงครามแห่งชาติปัจจุบัน และแต่ละคนก็เลือกเทพเจ้าที่ยังไม่เกิดเพื่อพัฒนาในเขตของผู้เล่นระดับสูง ทรัพยากรของเขตฮัวเซียไม่น่าจะเพียงพอ แต่ทุกเขตต้องมีหนทางที่จะเป็นเทพเจ้าได้”
เซียวเฟิงเหลือบไปมองที่คิงคอง สาวน้ำแข็ง และสาวไฟ และพูดอย่างเคร่งขรึมว่า “นี่คือสิ่งสำคัญที่สุดของพวกนายในตอนนี้ พวกนายไม่จำเป็นต้องไปยุ่งเกี่ยวกับเรื่องของเฮลอีกต่อไป แค่กลับไปมอบหมายใครสักคนติดต่อฉันก็พอ”
“รับทราบ! นายท่าน!”
“ไปซะ ปล่อยวางทุกสิ่งทันที และมุ่งไปที่ภารกิจการเป็นเทพเจ้า” เซียวเฟิงเอามือไขว้หลังและพูดขณะมองออกไปนอกหน้าต่าง
“ครับ!”
พวกคิงคองสามคนออกไปทันที และภายในสองนาที ประตูห้องประชุมที่เพิ่งปิดก็ถูกเปิดอีกครั้ง และคราวนี้ชายร่างผอมในชุดเครื่องแบบของโรงแรมก็เดินเข้ามา
“นายท่าน!” ทันทีที่ชายร่างผอมเห็นเซียวเฟิง เขาก็คุกเข่าลงข้างหนึ่งแล้วพูดด้วยความเคารพ
“ชื่อของนายคือ?” เซียวเฟิงถามโดยไม่หันกลับมา
“นายท่านโปรดเรียกผมว่าอีเลฟเว่น!” ชายร่างผอมไม่เงยหน้าขึ้นมอง
“อีเลฟเว่น ตั้งแต่นี้เป็นต้นไป นายเป็นผู้จัดการทั่วไปของฐานที่มั่นนี้ หากมีอะไรนายต้องติดต่อฉันทันที ชัดเจนไหม?” ในที่สุดเซียวเฟิงก็หันกลับมา ชื่ออีเลฟเว่นเป็นชื่อที่ค่อนข้างชวนให้นึกถึงตอนอยู่ในเฮล ที่นั่นไม่มีชื่อ และวิธีเรียกจะใช้เป็นรหัสตัวเลข
“ครับ…นายท่าน!” ชายร่างผอมที่ชื่อว่าอายุอีเลฟเว่นยังคงไม่เงยหน้าขึ้นมอง
“งานปกป้องวิลล่าบนภูเขาและงานปกป้องกิลด์มิดซัมเมอร์ยังคงไม่เปลี่ยนแปลง คนอื่นเร่งการพัฒนาของตนในโลกเกมต่อ ถ้าเข้าใจแล้วก็ไปได้” เซียวเฟิงโบกมือ
“ครับ!”
อีเลฟเว่นคำนับเซียวเฟิงและก้าวถอยหลังออกจากห้องประชุมโดยก้มหัวด้วยความเคารพ
เมื่อเซียวเฟิงอยู่คนเดียว เขาเดินไปเคาะขนนกที่แข็งเป็นเหล็กของเหยซี หลังจากเงียบไปสองสามนาที เขาพูดเบา ๆ
“พักผ่อนสักสองสามวันแล้วพาฉันกลับไปยุโรป”
“แกว่ก!”
เหยซีที่กระสับกระส่ายจู่ ๆ ก็ตัวสั่นและร้องออกมาด้วยความตื่นเต้นเหมือนเป็ด
“มันน่าเกลียดจริง ๆ”
เซียวเฟิงส่ายหัวด้วยความรังเกียจจากนั้นก็หันหลังและกลับไปที่วิลล่า
แต่เมื่อกลับมาที่ห้องของเขา เซียวเฟิงไม่รีบร้อนที่จะออนไลน์ แต่เอนกายลงบนหัวเตียง ลูบผมสีทองยาวขณะหลับของเซียวหลิง และดวงตาของเขาก็ครุ่นคิด
จากการจากไปของจางจิ่วจิ่ว สู่แผนของทุ่งแห่งทวยเทพ ไปจนถึงข้อมูลที่ส่งกลับมาจากยุโรป เซี่ยเหอและโนอาห์ ทั้งหมดนี้ดูเหมือนจะเป็นเค้าลาง ราวกับว่าการเปลี่ยนแปลงที่สั่นสะเทือนจะโถมเข้ามา และขอบเขตภัยพิบัติจะขยายเป็นไปทั่วโลก ใช่…ไม่มีใครต้านทานได้
เซียวเฟิงเกิดมาพร้อมกับความสามารถในลางสังหรณ์ที่เหนือกว่าคนทั่วไป และในขณะนี้ การรับรู้ของเซียวเฟิงก็แข็งแกร่งมาก
นี่เป็นหายนะที่จางจิ่วจิ่วกล่าวหรือไม่? มันจะเกิดขึ้นได้อย่างไร…?
เซียวเฟิงได้รู้ข้อมูลส่วนหนึ่งแล้ว แต่ข้อมูลทุกชิ้นยังไม่สมบูรณ์ และความสัมพันธ์นั้นตื้นเกินไป มีความรู้สึกที่ไม่สามารถอธิบายได้
หลังจากครุ่นคิดครึ่งชั่วโมง เขาก็ไม่เข้าใจ และสุดท้ายเขาก็ทำได้เพียงส่ายหัวและตัดสินใจว่าจะเริ่มต้นจากจุดที่เขาสามารถทำได้ แก้ปัญหาทีละขั้นตอน แล้วรอให้ภัยพิบัติมาถึง
“อืม…” ไม่รู้ว่ามือของเซียวเฟิงแข็งเกินไปหรือเปล่า เซียวหลิงส่งเสียงครวญครางในขณะนั้นและตื่นขึ้นอย่างช้า ๆ
“เจ้าพี่บ้า…กี่โมงแล้ว?”
เซียวหลิงที่เพิ่งตื่นนอน รูปลักษณ์ของเธอทำให้ใครต่อใครเห็นต่างก็รู้สึกเหมือนเธอเป็นเอลฟ์ที่สวยที่สุดในโลก ผมสีทองนุ่มสลวยยาวสยาย นัยน์ตาง่วงนอน และใบหน้าเล็ก ๆ ที่ไร้ที่ติด้วยผิวพรรณที่เรียบเนียน ขาว และบอบบางราวกับกระเบื้องเคลือบ มือเล็ก ๆ ลูบนัยน์ตาสีฟ้าสวยของเธอและพึมพำ
“เพิ่งจะหกโมงเช้า เธอยังนอนต่อได้อีกสักพักนะ” เซียวเฟิงมองดูนาฬิกาบนฝาผนังและตอบ เซียวหลิงน่าจะหลับเลยเวลาไปเมื่อวานนี้ แต่เมื่อวานเธอไม่มีชั่วโมงเล่นเกมเลย ก็เลยนอนจนถึงวันนี้
“พี่บ้า ทำอะไรผิดมาอีกแล้วเหรอ?” ใครจะรู้ว่าเซียวหลิงฟื้นพลังในทันที นั่งตัวตรงและจ้องเข้าไปในดวงตาของเซียวเฟิง
“เปล่า” เซียวเฟิงส่ายหัว
“ทุกครั้งที่นายพูดกับฉันด้วยน้ำเสียงนี้ แสดงว่านายทำอะไรผิดหรือกำลังจะทำผิด!” ดวงตาสีฟ้าที่สวยงามของเซียวหลิงจ้องไปที่เซียวเฟิงแล้วกระซิบ “มันเกี่ยวกับแม่ของฉันไหม?”
เซียวเฟิงเงียบ เขารู้ว่าเขาไม่สามารถซ่อนมันจากเซียวหลิงได้ และหลังจากลังเลเล็กน้อย เขาพยักหน้าและตอบว่า “ใช่…”
“สัญญากับฉันไม่ใช่เหรอ…ว่าจะไม่ทำร้ายแม่ของฉันอีก…” เซียวหลิงกล่าวเสียงเบาและแผ่วลง
“หมายถึงหัวจวนน่ะ” เซียวเฟิงคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูด
“ผู้หญิงเลวคนนั้นเหรอ? เธอไม่เกี่ยวอะไรกับฉันเลย” เซียวหลิงกล่าวทันทีว่า เธอไม่สนใจเรื่องของหัวจวน
“อืม…ดีแล้ว” เซียวเฟิงพยักหน้า แต่หลังจากคิดเรื่องนี้แล้ว เขายังหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาและส่งข้อความถึงคราวน์ปรินซ์
คราวน์ปรินซ์กำลังสอบสวนผู้จัดงานชาวต่างชาติ และเป็นทางเลือกที่ดีที่สุดที่จะมอบหัวจวนให้เขาเพื่อตรวจสอบและจัดการ ไม่ว่าทัศนคติของเซียวหลิงที่มีต่อหัวจวนจะเลวร้ายเพียงใด เซียวเฟิงก็ไม่สะดวกที่จะจัดการด้วยตนเอง
“แน่นอน…มีบางอย่างเกี่ยวกับแม่ของฉัน…” ดวงตาของเซียวหลิงไม่ละจากเซียวเฟิง และในที่สุดเธอก็พูดเสียงต่ำเมื่อเห็นเซียวเฟิงพิมพ์โทรศัพท์มือถือของเขาและไม่พูด
เซียวเฟิงยังคงนิ่งเงียบ จากนั้นวางโทรศัพท์ลง และลูบผมสีบลอนด์เล็ก ๆ ที่กระจัดกระจายเบา ๆ “แม่ของเธอทำเรื่องที่ผิดมากมาย…”
“ฉันรู้! ฉันรู้ว่าแม่ของฉันเป็นคนไม่ดี! แต่ฉันยินดีที่จะใช้ตัวเองเพื่อชดใช้! แบบนี้ไม่ได้เหรอ? แค่ใช้ร่างกายของฉันเพื่อแก้แค้นเธอ! นายจะทำอะไรกับฉันก็ได้!”
เซียวหลิงดื้อรั้นมาก และเธอก็ถอดชุดนอนออก เผยให้เห็นไหล่ที่อ่อนโยนราวกับเครื่องเคลือบที่วิจิตรงดงามที่สุด
“หล่อนกับหัวจวนรู้จักกัน ฉันสงสัยว่าหัวจวนเป็นลูกน้องของเธอซึ่งถูกวางไว้อยู่ข้างพ่อของเธอ” ร่างกายของเซียวเฟิงแข็งทื่อด้วยประโยคเดียว ไม่เพียงเพราะผลกระทบของคำเหล่านี้ แต่ยังเป็นเพราะเซียวเฟิงเสียใจจริง ๆ กับสิ่งที่สัญญาไว้
“ฉันประเมินหล่อนต่ำไปเสมอ ตอนนี้ดูเหมือนว่าไม่ใช่แค่หัวจวนและพ่อของเธอที่เป็นเครื่องมือที่เธอใช้ แต่เธอก็เป็นเครื่องมือในหัวใจของหล่อนด้วย หล่อนได้เติมเต็มความรับผิดชอบในฐานะแม่ของเธอตลอดหลายปีแล้วหรือยัง?” เซียวเฟิงกล่าวต่อ เขาประเมินลูอิส มีน่าต่ำไปจริง ๆ เมื่อเขารู้ว่าเธอติดต่อกับหัวจวน เซียวเฟิงก็ตระหนักว่าผู้หญิงคนนี้ไม่ธรรมดา
เมื่อห้าปีที่แล้ว เมื่อทีมฮัวเซียเดินทางไปต่างประเทศเพื่อเข้าร่วมการแข่งขัน มันเป็นไปไม่ได้เลยที่ประเทศจะไม่สนใจในด้านความปลอดภัยส่วนบุคคลซึ่งควรจะต้องมีกลุ่มคนปกป้องพวกเขา
ในกรณีนั้น สิ่งเดียวที่สามารถดำเนินการกับทีมฮัวเซียได้คือการแฝงไปในคราบผู้สนับสนุน นี่คือโอกาสเดียวที่ลูอิส มีน่าทำได้
คนรักของเธอเป็นสมาชิกอาวุโสของตระกูลบรีซ เธอไม่เพียงแต่แบกรับหน้าที่ดึงดูดยอดฝีมือจากประเทศต่าง ๆ เท่านั้น แต่ยังเป็นผู้รับผิดชอบชาวต่างชาติในเขตฮัวเซียด้วย นึกภาพไม่ออกเลยว่าผู้หญิงคนนี้รับมือยากขนาดไหน!
แม้เธอจะออกจากมิดซัมเมอร์กรุ๊ป เธอก็ยังควบคุมเซี่ยกวงเหว่ยผ่านหัวจวน และเธอก็จับตาดูเซียวหลิง แต่ตามท่าทีที่หัวจวนที่มีต่อเซียวหลิง เห็นได้ชัดว่าเธอไม่ได้รับคำสั่งให้ดูแลเซียวหลิง
ดังนั้นความประทับใจของเซียวเฟิงที่มีต่อลูอิส มีน่าจึงกลายเป็นผู้หญิงโหดเหี้ยมที่จะทำทุกอย่างเพื่อให้บรรลุเป้าหมายของเธอและไม่ว่าจะด้วยวิธีใดก็ตาม!
เซียวเฟิงเสียใจจริง ๆ ไม่ใช่เพียงเพราะเขาเห็นแก่เซียวหลิงเลยปล่อยลูอิส มีน่าไป แต่ยังเสียใจที่เขาควรจะเก็บลูอิส มีน่าไว้ในฮัวเซียตลอดไปในวันนั้นด้วย!
นี่ไม่ใช่เพราะเขารู้สึกถึงภัยคุกคามจากลูอิส มีน่า แต่เป็นเพราะเขาเพียงต้องการปกป้องเซียวหลิง!
เพราะด้วยระดับที่โหดเหี้ยมของลูอิส มีน่า มันย่อมจะสร้างความเสียหายอย่างใหญ่หลวงต่อเซียวหลิงอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้! ถึงเวลานั้นเขาต้องเสียใจ!
“ฉันรู้…ฉันรู้ว่าถ้าไม่ใช่เพราะเหตุบังเอิญ…ฉันคงไม่เกิดมา…แต่…เธอก็เป็นแม่ของฉัน…” เสียงของเซียวหลิงอ่อนลง
“แม้ว่าหล่อนไม่เคยปฏิบัติต่อเธอเหมือนลูกสาวเลยน่ะเหรอ? แม้ว่าหล่อนจะยังใช้งานเธอ ทำร้ายเธออีกน่ะเหรอ?” เซียวเฟิงถาม
“ก็…” เซียวหลิงพยักหน้า แม้ว่าการเคลื่อนไหวของเธอจะเบาแต่ก็มั่นคง
เซียวเฟิงถอนหายใจ บางทีนี่อาจเป็นราคาก็ได้ สำหรับเซียวหลิง อายุเธอยังน้อยเกินไปและจิตใจที่สมบูรณ์แน่วแน่ยังไม่ก่อตัวขึ้น เซียวเฟิงก็ใช้ประโยชน์จากสิ่งนี้เพื่อทำให้เซียวหลิงลืมอดีต ลูอิส มีน่าก็ใช้ประโยชน์จากสิ่งนี้เช่นกัน
“เข้าใจแล้ว” เซียวเฟิงลูบหัวเล็ก ๆ ของเซียวหลิง ถอนหายใจอีกครั้ง จากนั้นยื่นมือออกไปหยิบหมวกเกมจากข้างเตียง นอนลงและสวมมัน
ในโลกเกม อีเวนต์สงครามแห่งชาติได้ดำเนินมาเป็นเวลากว่า 30 ชั่วโมงแล้ว และสนามรบที่ช่องชายแดนเขตในประเทศจีนยังคงเต็มกำลัง และการสู้รบก็ดุเดือด
ผู้เล่นส่วนใหญ่ในเซิร์ฟเวอร์ทั้งหมดได้ทุ่มทุนในอีเวนต์นี้ และเวลาในเกมและความหลงใหลในเกมของพวกเขาได้พุ่งถึงจุดสูงสุดนับตั้งแต่โลกของเกมออกมา
การฆ่าและการต่อสู้เป็นธีมเพียงหนึ่งเดียวเท่านั้น การฆ่าและความตายถูกจัดฉากอย่างไม่สิ้นสุด ไม่ว่าจะเขตไหนหรือสนามรบใดก็มีผู้คนมากมายไม่รู้จบ!
โลกของเกมนั้นน่าติดตามและไม่อาจต้านทานได้ แต่ใครจะไปคิดว่าภายใต้พื้นผิวที่สดใสนี้ คลื่นที่เรียกว่าภัยพิบัติกำลังกวาดมาอย่างเงียบ ๆ
สิ่งแรกที่เซียวเฟิงทำหลังจากที่เขาออนไลน์คือเปิดรายการอันดับอีเวนต์ แต่อันดับของฮัวเซียทำให้เขาขมวดคิ้ว
อันดับที่ 7!
อันดับอยู่ไกลมาก!
แม้ว่าเขาจะรู้ว่าเขตฮัวเซียจะไม่อยู่ในอันดับที่สูงนักไปภายใต้การล้อมของเขตร่วม แต่การประเมินแบบมองในแง่ร้ายของเซียวเฟิงก็คืออยู่ในอันดับที่ 5 เช่นกัน ท้ายที่สุดแล้ว พลังการต่อสู้ของเขตฮัวเซียก็ไม่เลว โดยเฉพาะกิลด์เจ้าผู้ครอง เบื้องหลังนั้นลึกซึ้งมากและชัดเจนว่าเป็นกิลด์ชั้นนำในเขตอื่น ๆ
อย่างไรก็ตาม มันเพิ่งผ่านไปเพียงวันเดียว และอันดับก็ตกลงมาอยู่ที่อันดับที่เจ็ด เซียวเฟิงจะไม่ขมวดคิ้วในสถานการณ์เช่นนี้ได้อย่างไร? เพราะยิ่งถอยหลังไปมากเท่าไหร่ การได้คะแนนกลับคืนมาก็ยิ่งยากขึ้นเท่านั้น
เมื่อดูรายชื่อเพื่อน พวกเขาทั้งหมดออนไลน์ และไม่จำเป็นต้องพูด พวกเขากำลังต่อสู้ในสนามรบต่าง ๆ เซียวเฟิงคิดเกี่ยวกับมัน และเขาไม่ได้ทำอะไรในตอนนี้ ดังนั้นเขาจึงต้องทำให้ดีที่สุด
ช่วงนี้อารมณ์ไม่ดีเลยต้องระบาย สนามรบที่ไร้ขอบเขตเป็นตัวเลือกที่ดีที่สุด
การป้องกันไม่ใช่นิสัยของเซียวเฟิง ชายหนุ่มสุ่มเลือกช่องชายแดนเพื่อเทเลพอร์ตไปยังช่องชายแดนกลางของเขตอเมริกาเหนือ ด้วยเงาของมังกรกระดูกที่ปรากฏอยู่ด้านหลังเซียวเฟิง เซียวเฟิงก็กระโจนเข้าสู่สนามรบ!