แดนนิรมิตเทพ บทที่ 554
เฉินโม่มองดูตัวหนังสือบิดเบี้ยวด้านในนั้น แล้วขมวดคิ้วขึ้น ตัวหนังสือพวกนี้เห็นได้ชัดว่าเป็นตัวหนังสือภาษาจิงเจวี๋ย และเขาไม่รู้จัก
“ตัวหนังสือบนนี้พวกนายมีใครรู้บ้าง?”
เจี่ยงไต้ซือและพวกหยวนชิงซานส่ายหัว พวกเขาก็ไม่รู้จัก
พระภิกษุคนแรกของสำนักลับคนนั้นพูดว่า “พวกเรามีการวิจัยเกี่ยวกับประเทศในเขตแดนตะวันตกโบราณมาบ้าง ให้พวกเราลองดูครับ!”
เฉินโม่พยักหน้า แล้วโยนตำราโบราณหนังแพะให้กับพระภิกษุสำนักลับ
พระภิกษุสำนักลับสามคนพูดคุยวิเคราะห์กัน สุดท้าย พระภิกษุคนแรกคนนั้นก็อ่านออกมาให้ฟังทีละตัว “แผ่นดินไหวทำลายรากทิพย์ ที่แห่งนี้ไม่สามารถอาศัยอยู่ได้อีกต่อไปแล้ว ฉันพาประชากรไปยังโลกแห่งใหม่ ทิ้งจดหมายนี้ไว้ เพื่อรอผู้มีพรหมลิขิต!”
เมื่ออ่านจบ ทุกคนต่างมองหน้ากัน
“รากทิพย์คืออะไร? แล้วโลกแห่งใหม่คือที่ไหน?” ไช่เหวินหย่าถามอย่างสงสัย
ทุกคนเงียบ เจี่ยงไต้ซือพูดว่า “รากทิพย์อาจจะเป็นแม่น้ำลับใต้ดิน หลังจากแผ่นดินไหวภูเขาศักลามาชิก็ตัดช่องทางการหลั่งไหลของแม่น้ำลับ เมื่อไม่มีน้ำ ประเทศจิงเจวี๋ยก็ไม่สามารถมีชีวิตอยู่ได้ ดังนั้นราชินีจิงเจวี๋ยจึงพาประชากรไปยังโลกแห่งใหม่”
พระภิกษุสำนักลับพูดว่า “ด้านล่างยังมีตัวหนังสืออีก แต่ว่ามันเข้าใจยากมาก ฉันไม่รู้ว่าหมายความว่าอย่างไร เดี๋ยวจะอ่านให้ทุกท่านได้ฟัง!”
“จวนไม่สมบูรณ์ เชื่อมยมโลก เปิดทวารทั้งเจ็ค สู่จุดเทียนทิง ทำการหมุนเวียน…..”
ทุกคนฟังแล้วงุนงง แต่เฉินโม่สีหน้ากระตุก รู้สึกตกใจ “นี่มันวิชาการฝึกฝนเขาสำนักของสำนักเสวียนเต๋าชัดๆ แต่ก็ไม่ค่อยเหมือนเท่าไหร่ เห็นได้ชัดว่าผ่านการแก้ไขมาก่อน มีความคล้ายกับที่เฉินซงจื่อฝึกฝน”
“ดูแล้วราชินีจิงเจวี๋ยคนนี้เกี่ยวข้องกับศิษย์น้องหญิงแน่นอน อาจจะเป็นไปได้ที่จะเป็นลูกศิษย์ของศิษย์น้องหญิง!”
เจี่ยงไต้ซือพูดว่า “เหมือนกับเป็นบทท่องของการฝึกฝนเลย แต่ว่าข้าไม่เคยได้ยินวิชาการฝึกฝนเช่นนี้ในโลกมาก่อน!”
พระภิกษุสำนักลับพูดว่า “บางทีอาจจะมีบางคำที่พวกเราแปลผิด หากต้องการรู้แน่ชัด ต้องรอกลับไปแล้ววิจัยเทียบอ่านจากตำราโบราณอย่างละเอียดอีกครั้ง”
ในขณะที่ทุกคนกำลังคาดเดาเกี่ยวกับบทท่องนั้นอยู่ เฉินโม่กลับกำลังสำรวจมองดูรอบข้าง เขารู้ว่าสำหรับผู้บำเพ็ญเซียนคนหนึ่ง รากทิพย์นั้นต้องไม่ใช่หมายถึงสายน้ำแน่นอน
ส่วนโลกแห่งใหม่ เฉินโม่เองก็ไม่รู้ เพราะเขาเองก็ไม่รู้ว่าพลังบำเพ็ญของราชินีจิงเจวี๋ยในตอนนั้นสูงถึงระดับไหน
หากว่าราชินีจิงเจวี๋ยฝึกฝนถึงแดนยาทอง อย่างนั้นโลกแห่งใหม่ที่เธอหมายถึง ก็เป็นไปได้ว่าคือการออกจากดาวไกอานี้
ขมวดคิ้วนึกคิดสักพัก สายตาของเฉินโม่ก็สะดุดเข้ากับก้อนหินยักษ์สีเขียวตรงใต้เท้าที่ยื่นออกมาจากกำแพงหิน
ทันใดนั้น เฉินโม่กระทืบเท้า ก้อนหินยักษ์สั่นสะเทือนอย่างรุนแรง เศษดินบนก้อนหินตกหล่นลง
ไช่เหวินหย่ายืนไม่นิ่ง เกือบจะตกหล่นลงไป จึงโกรธจนหันไปด่าว่า “นายทำอะไร? บ้าไปแล้วหรอ!”
เฉินโม่ไม่สนใจเธอ แต่ทำการกระทืบเท้าอีกครั้ง ครั้งนี้เศษดินตกหล่นมากกว่าเดิม ถึงขั้นผิวก้อนหินมีรอยร้าวปรากฏขึ้น
“แย่ละ หินยักษ์นี้จะแตกแล้ว พวกเรารีบหนีกลับภายในถ้ำเร็ว!” เจี่ยงไต้ซือตะคอกเสียงดัง
ทุกคนวิ่งไปทางถ้ำ บนใบหน้าของเฉินโม่มีรอยยิ้มแปลกประหลาดปรากฏขึ้น แล้วก็กระทืบเท้าใส่หินยักษ์ไม่หยุด
ทุกคนที่หนีกลับในถ้ำแล้ว มองดูเฉินโม่อย่างไม่เข้าใจ
“เขากำลังทำอะไร? หรือว่าถูกบุกศพหอมล่อลวงงั้นหรอ?” ไช่เหวินหย่าถาม
“ไม่รู้ครับ คงจะไม่ใช่” เจี่ยงไต้ซือมองเฉินโม่อย่างสงสัย
หินยักษ์ใต้เท้าของเฉินโม่แตกละเอียดแล้ว ผิวก้อนหินตกหล่นจนหมด แล้วสุดท้ายก็แสดงรูปลักษณ์เดิมออกมา
ที่แท้หินยักษ์นี้คือท่อนไม้สว่างใส ขนาดใหญ่เท่ากับคนสองคนรวมกัน
ใบหน้าเฉินโม่แสดงความดีใจ”เป็นอย่างที่คิด นี่คือรากของไม้ทิพย์พรสวรรค์นี่เอง!”