แดนนิรมิตเทพ บทที่ 556
“แล้วทำไงดี? ไม่ว่ายังไงฉันก็ต้องเอาสิ่งนี้กลับไปให้ได้ เพื่อรักษาอาการป่วยของคุณปู่ฉัน!” ไช่เหวินหย่าพูดอย่างเด็ดขาด
“หากว่าเธอแค่ต้องการรักษาอาการป่วย จำเป็นต้องใช้รากทิพย์พรสวรรค์ที่ไหนกัน? แค่ยาเม็ดเดียวก็เพียงพอแล้ว” เฉินโม่พูดนิ่งๆ ยื่นมือให้กับไช่เหวินหย่า และในฝ่ามือมียาเสริมจิตอยู่หนึ่งเม็ด
“ตลก นี่มันคืออะไร!อาการป่วยของคุณปู่แม้แต่หมอที่ดีที่สุดของประเทศอเมยังรักษาไม่หาย กะอีกแค่ยาเม็ดนี้จะสามารถรักษาได้? นายหลอกคนโง่หรือไง!” ไช่เหวินหย่าสีหน้าดูถูก
เจี่ยงไต้ซือ หยวนชิงซานและพระภิกษุสำนักลับทั้งสามรูปมองดูยาเสริมจิตอย่างตกตะลึง ในแววตาแสดงออกถึงความโลภ
“คุณหนูครับ ยาเม็ดนี้เพียงพอที่จะรักษาอาการป่วยของคุณท่านได้แล้ว ถึงขั้นสามารถทำให้คุณท่านมีอายุยืนยาวได้อีกด้วยครับ!” เจี่ยงไต้ซือพูดด้วยสีหน้ายืนยัน
“จริงหรอคะ?” ไช่เหวินหย่ามองเจี่ยงไต้ซืออย่างไม่กล้าเชื่อ
เจี่ยงไต้ซือพยักหน้า มองเฉินโม่ด้วยสีหน้าตกตะลึงและสงสัย แล้วพูดกับไช่เหวินหย่าว่า “นี่คือยาวิเศษชั้นดีในตำนาน ทั่วทั้งโลกมีเพียงแค่ไม่กี่เม็ดเท่านั้น สามารถทำให้นักบู๊แดนนอกก้าวเข้าสู่แดนในได้ หากนักบู๊แดนในกินมัน สามารถขึ้นเป็นปรมาจารย์ได้เลยครับ!”
“แม้จะมีโรคร้ายแรง เพียงแค่ยาเม็ดนี้เม็ดเดียว ก็สามารถทำให้หายขาดได้ทันที”
“สุดยอดขนาดนี้เชียวหรอคะ!” ไช่เหวินหย่าอดไม่ได้ที่จะหันไปมองเฉินโม่ พูดอย่างสงสัยว่า “ยาที่ล้ำค่ามากขนาดนี้ นายยินดีที่จะให้ฉันจริงๆงั้นหรอ?”
เฉินโม่เก็บมือคืนกลับมา พูดนิ่งๆว่า “ไม่ให้เธอไปเฉยๆแน่นอนอยู่แล้ว ยาเม็ดนี้ ฉันจะให้ตระกูลไช่ของพวกเธอเอาทรัพย์สินครึ่งหนึ่งของตระกูลมาแลก!”
ไช่เหวินหย่าโมโห ตะคอกว่า “นายบ้าไปแล้วหรือไง!ยาบ้าบอนี้แค่เม็ดเดียว คิดจะเอาทรัพย์สินตระกูลไช่ของฉันไปครึ่งหนึ่ง ทำไมนายไม่ไปปล้นซะเลยละ!”
“ดูแล้วเธอคงจะไม่ได้แคร์ชีวิตของคุณปู่เธอสินะ”
“อย่างนั้นพวกนายก็กลับไปเถอะ อย่าได้คิดจะทำอะไรกับรากทิพย์พรสวรรค์ ไม่อย่างนั้นอย่าหาว่าฉันไม่เกรงใจ!” เฉินโม่สีหน้าเย็นชาลง แววตากวาดมองทุกคน แล้วพูดจาข่มขู่
“นายพูดมั่วอะไร!ถ้าหากฉันไม่แคร์คุณปู่ของฉัน แล้วจะมาที่บ้าบอนี่ตั้งไกลจากก่างวานได้ยังไงกันห๊ะ!” ไช่เหวินหย่าโมโหจนหน้าแดงก่ำ
“ตกลง ฉันตกลง ฉันยินดีจะใช้ทรัพย์สินครึ่งหนึ่งของตระกูลไช่มาแลกกับยาเม็ดนี้ของนาย!” แววตาของไช่เหวินหย่ามีความเจ้าเล่ห์ คิดในใจว่า “ฉันต้องได้ยาเม็ดนี้มาก่อน ส่วนเรื่องทรัพย์สินของตระกูลไช่ หึ ฉันไม่ให้นายหรอก ถึงตอนนั้นนายยังกล้าจะมาปล้นชิงเอาซึ่งๆหน้าหรือยังไงกัน!”
เจี่ยงไต้ซือมองไช่เหวินหย่า คิดอยากจะพูดอะไรบางอย่าง แต่สุดท้ายก็เงียบ
เฉินโม่มองไช่เหวินหย่า แววตาลึกซึ้ง จะไม่รู้ได้ยังไงว่าเธอคิดแผนอะไรอยู่
“เธอคิดให้ดีก่อน ติดค้างอะไรเฉินโม่คนนี้ไว้ ไม่เคยมีใครกล้าโกง!”
ไช่เหวินหย่ายิ้มเยาะ “ตลก ตระกูลไช่ของฉันเนี่ยนะจะโกง!เอายามานี่ซะ!”
ไช่เหวินหย่าสำรวจมองดูขวดหยกอย่างละเอียด สีหน้าตื่นเต้นดีใจ
“พวกนายกลับไปซะเถอะ!” เฉินโม่พูดนิ่งๆ น้ำเสียงมีคำสั่งที่ห้ามขัดขืนแฝงอยู่
เจี่ยงไต้ซือก้มมองรากทิพย์พรสวรรค์ รู้สึกไม่ค่อยเต็มใจ แต่รากทิพย์พรสวรรค์ไม่สามารถตัดขาดได้ เขาจึงไม่สามารถนักเอากลับไปได้ ดังนั้นอยู่ที่นี่ต่อไปก็ไร้ประโยชน์
“คุณหนูครับ พวกเรากลับไปกันเถอะ!”
พวกเจี่ยงไต้ซือจากไป หยวนชิงซานเองก็ไม่กล้าอยู่ต่อ จึงโค้งคำนับพูดกับเฉินโม่ว่า “ขอบคุณเฉินไต้ซือมากครับ!”
หลังจากที่หยวนชิงซานจากไป พระภิกษุสำนักลับทั้งสามมองหน้ากัน พวกเขาอยากจะอยู่ต่อเพื่อฝึกฝนพลัง แต่ก็กลัวพลังอันแข็งแกร่งที่เฉินโม่แสดงออกมา จึงไม่กล้าต่อต้านเฉินโม่
“คุณท่านรักษาตัวด้วยครับ!”
เมื่อทุกคนจากไปแล้ว เฉินโม่เดินไปยังตำแหน่งจุดที่รากทิพย์พรสวรรค์ไม่ได้แทรกเข้ากำแพงหิน เรียกกระบี่สับสวรรค์ออกมา เจาะกำแพงภูเขาเข้าไปจนกระทั่งถึงตำแหน่งสุดท้ายของรากทิพย์พรสวรรค์
ตำแหน่งนี้ยาวลึกเข้ามาถึงด้านในใจกลางภูเขาแล้ว หากฝึกฝนพลังที่นี่ ก็จะไม่มีใครสามารถมารบกวนได้
แต่เพื่อระมัดระวังไว้ เฉินโม่ก็ยังสร้างค่ายกลไว้ด้วย จากนั้นถึงได้เริ่มการฝึกฝนพลัง
บทที่ 555
บทที่ 557