เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า บทที่ 465
กระบี่หนักไร้คมอยู่ในมือ สายลมเหมือนดาบ สายตาเหมือนกระบี่ พลานุภาพพลุ่งพล่าน
เห็นเสื้อปราณหนาแน่นบนตัวลู่ฝาน รอยยิ้มของเสวี่ยบายิ่งกว้างขึ้น
“แดนปราณนอก สำหรับอายุนาย อันที่จริงนับว่าไม่เลว น่าเสียดาย อัจฉริยะที่ตายไปแล้ว ก็ไม่ใช่อัจฉริยะอีก”
เสวี่ยบาปล่อยเสื้อปราณปกคลุมร่างกายออกมาเช่นกัน ในอากาศไฟดุดันของธาตุทั้งห้า กำลังพุ่งเข้ามาหาเขา
ไฟขั้นสูงสุดอันแข็งแกร่ง ทำให้เพียงพริบตาเขาก็กลายเป็นมนุษย์ไฟ
เสื้อปราณปกคลุมร่างกายมีแสงเพลิงสีน้ำเงิน ดูสะดุดตาเป็นอย่างมาก
นักบู๊ธาตุไฟ!
ลู่ฝานฉีกยิ้ม ถ้าเป็นนักบู๊ธาตุอื่น เขาอาจจะจัดการยาก แต่ถ้าเป็นธาตุไฟ โอกาสชนะของเขาก็เพิ่มขึ้นอีก
เปลวไฟปกคลุมบนดาบหัวผี
เสวี่ยบายกดาบหัวผีขึ้นมา แล้วพุ่งเข้ามาหาลู่ฝานทันที
ไม่มีสัญญาณบอกล่วงหน้า ไม่พูดพร่ำทำเพลง ความเร็วที่เสวี่ยบาระเบิดออกมา ทำให้ลู่ฝานเห็นเพียงเงา
แสงดาบปรากฏออกมา แสงเพลิงปรากฏขึ้น จัดการด้วยกระบวนท่าเดียว
ความรู้สึกตามสัญชาตญาณของลู่ฝาน สัมผัสได้ว่าเสื้อปราณปกคลุมร่างกายต้านทานไม่ได้แน่นอน
ลู่ฝานรีบเคลื่อนตัวหลบทันที
เกิดเสียงขาด ชุดคลุมบู๊มังกรดำของลู่ฝานโดนกรีดจนเป็นรูใหญ่
ชุดคลุมบู๊มังกรดำที่ผ่านการต่อสู้กับเขามาหลายครั้ง ไม่เคยเป็นอะไรมาโดยตลอด แต่วันนี้แค่เพิ่งสู้ก็โดนกรีดจนขาดแล้ว
ปราณดาบอันน่ากลัวทำให้แขนของลู่ฝานเป็นแผล พลังธาตุไฟขั้นสูงสุดแผดเผาบาดแผลของเขา ทำให้ลู่ฝานขมวดคิ้วแน่น
เสวี่ยบาปรากฏตัวออกมา ลู่ฝานหลบดาบของเขาได้ ทำให้เขาตกใจไม่น้อย
“ไม่ใช่คนธรรมดาตามคาด ไอ้เด็กน้อยหลบดาบฉันได้ นายควรภูมิใจแล้ว!”
แต่ลู่ฝานกลับไม่ภูมิใจสักนิด แผลบนแขนลึกจนเห็นกระดูก ความเร็วการฟื้นฟูก็ช้ามาก
เจดีย์เสวียนเก้ามังกรรักษาพลางก่นด่า
“ไอ้เลว แค่เข้ามาก็ใช้พลังทั้งหมด ผู้ใหญ่รังแกเด็กเก่งมากมั้ง เจ้านายผู้ยิ่งใหญ่ เจ้านายวางใจได้เลย มีฉันอยู่ บาดแผลเจ้านายไม่ใช่ปัญหา”
พูดจบ มุกเทพปล่อยควันออกมาเข้าไปในบาดแผล
ตอนนี้ความเร็วในการฟื้นฟู เห็นได้ด้วยตา
ลู่ฝานจ้องหน้าเสวี่ยบาเขม็ง ไอ้หมอนี่เป็นตัวร้ายจริงๆ ถึงสู้กับนักบู๊แดนปราณนอกอย่างเขา แค่เข้ามาก็ใช้แรงทั้งหมดแล้ว
“เจ้าดำ!”
ลู่ฝานตะโกนออกมา เจ้าดำที่อยู่ข้างหลังกลายเป็นแสงสีดำ เข้าไปในกายลู่ฝาน
“อสูรวิเศษเข้าสิง!”
เสวี่ยบารวมไปถึงคนของสำนักโลหิตพิฆาตตะโกนออกมา
อสูรวิเศษที่สามารถเข้าสิงได้ ทั่วทั้งแผ่นดินใหญ่เห็นได้ไม่มาก วันนี้ได้เห็นตัวหนึ่ง นักบู๊ของสำนักโลหิตพิฆาตพากันอิจฉาริษยา
เป็นความอิจฉาที่เหมือนหมาป่าหิวโหยเจอกระต่าย ซานเจียวยันและคนอื่นจับอาวุธของตัวเอง
ไม่ว่ายังไงวันนี้ต้องรั้งลู่ฝานเอาไว้ แค่อสูรวิเศษเข้าสิงเพียงตัวเดียว ก็ทำให้พวกเขารวยได้แล้ว
มาครั้งนี้ไม่ขาดทุนจริงๆ ไม่ขาดทุนสักนิด!
แววตาของเสวี่ยบาดูโลภ เขาฉีกยิ้มอย่างมีความสุข
“อสูรวิเศษที่ดี ลู่ฝาน นายทำให้ฉันตกใจมาก”
พูดจบเสวี่ยบาพุ่งเข้ามาอีกครั้ง
“ดาบเพลิง!”
ดาบฟันไปทางลู่ฝาน แสงเพลิงอันน่ากลัว ปกคลุมลู่ฝานทุกทิศทาง ไม่มีช่องว่างให้ลู่ฝานได้หลบสักนิด
แต่ลู่ฝานไม่จำเป็นต้องหลบอีก
ใช้พลังของเจ้าดำ ปราณชี่บนตัวเขาทะลุถึงแดนปราณชีวิต
ตู้ม!
เปลวไฟดำลุกโชน ลู่ฝานโจมตีด้วยกระบี่
กระบี่มังกรเพลิงคำราม!
แสงเพลิงสีน้ำเงินกับแสงเพลิงสีดำปะทะกัน แสงเพลิงทั้งสองระเบิดออก ประกายไฟกระจายไปทั่ว