เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า บทที่ 466
ประกายไฟพวกนี้ร่วงลงบนพื้น กระแทกพื้นจนเป็นรูมากมาย
การต่อสู้ของลู่ฝานกับเสวี่ยบา ทำให้พื้นยุบลงไป ทุกอย่างที่อยู่บนพื้นโดนเผาจนเป็นผุยผง พื้นดินสีดำแผ่ขยายเป็นวงกว้าง
ย๊าก!
เปลวไฟบนตัวเสวี่ยบาลุกโชนขึ้นอีก เปลวไฟดำบนตัวลู่ฝานโดนกดดันจนริบหรี่ลง ตัวลู่ฝานก็ถอยไปข้างหลังไม่หยุด
ถึงลู่ฝานใช้พลังของเจ้าดำ พุ่งไปถึงแดนปราณชีวิตชั้นสูงสุด แต่ก็ยังห่างชั้นกับเสวี่ยบามาก
ดูจากพลังที่เสวี่ยบาปล่อยออกมา อย่างน้อยเขาต้องเป็นยอดฝีมือแดนปราณชีวิตชั้นห้าหรือชั้นเจ็ก
กล้ามเนื้อบนแขนเสวี่ยบาปูดขึ้นมา ดาบหัวผีในมือส่งเสียงคำรามออกมา เปลวไฟสีน้ำเงินก่อตัวเป็นพญาวานรขนาดใหญ่
เสวี่ยบาตวาดออกมาว่า “ดาบเมฆเพลิงพญาวานร!”
ฝ่ามือใหญ่ของพญาวานรฟาดลงมา โจมตีมังกรดำที่ลู่ฝานปล่อยออกมาจนสลาย
เปลวไฟที่เหลือพุ่งเข้าไปหาลู่ฝาน แต่ขณะนั้น มีเกราะสีเงินปรากฏขึ้นบนตัวลู่ฝาน
เกราะเกล็ดมังกร!
เปลวไฟพวกนี้โจมตีไม่โดนตัวลู่ฝาน
ลู่ฝานพลิกมือโจมตีกระบี่ออกไป วิชาสายฟ้าฟาดห้าธาตุ กระบี่เพลิงทองสายฟ้า!
พื้นดินสั่นสะเทือน มีเสียงฟ้าร้องน่าตกใจดังขึ้น
แสงฟ้าร้องตามเปลวไฟไปที่ตัวเสวี่ยบา พลังสายฟ้าอันแข็งแกร่ง โจมตีพญาวานรจนร้องออกมา
ไม่เพียงแค่นั้น แรงสั่นสะเทือนที่ตามมา โจมตีพญาวานรจนสลาย
กระบี่และดาบปะทะกัน เสวี่ยบายกขาขึ้นเตะ แต่ลู่ฝานใช้หมัดซ้ายโจมตีออกไป
หมัดกับเท้าปะทะกัน ทั้งสองกระเด็นถอยหลังไปพร้อมกัน
เสียงระเบิดดังเข้าหูอย่างต่อเนื่อง คลื่นพลังแผ่เป็นวงกว้าง ทำให้ทุกคนที่ยืนอยู่หน้าประตูถอยหลังกรูด
ลู่หาวกับลู่เฮ่าหรานตกใจมาก
นี่คือพลังที่แท้จริงของลู่ฝานเหรอ
แข็งแกร่งจนน่ากลัว! นี่เวลาไม่ถึงหนึ่งปีเอง!
โจวเจิ้นโส่วเห็นแล้วเหงื่อไหลออกจากหน้าผาก
โอ๊ย พละกำลังแบบนี้ ฆ่าเขาด้วยหมัดเดียวยังมีแรงเหลือ โจวเจิ้นโส่วตัดสินใจว่าต่อไปแค่ลู่ฝานไม่ตาย เขาไม่มีทางหาเรื่องตระกูลลู่แน่นอน
ลู่ฝานโดนเตะจนกระเด็นออกไปไกล กระแทกลงกับพื้น เหมือนอุกกาบาตตกลงสู่พื้นดิน เกราะเกล็ดบนตัวยุบลงไป
เสวี่ยบาก็ถอยหลังไปหลายก้าว เมื่อฝ่าเท้าลงสู่พื้นก็รู้สึกเจ็บ
เขาคิดไม่ถึงว่าคนกระจอกอย่างลู่ฝาน มีพละกำลังต่อสู้กับเขาแบบซึ่งหน้า ถ้าเป็นแบบนี้ต่อไป ลู่ฝานมีโอกาสทนสิบกระบวนท่าของเขาได้
ให้ตายเถอะ นี่ก็ผ่านไปเกิน 3-4 กระบวนท่าแล้วนะ!
เสวี่ยบาโมโหจริงๆ แล้ว เปลวไฟบนตัวลุกโชน เหมือนพายุไฟ
ลู่ฝานกัดฟัน เขาลงมืออย่างสุดแรงแล้ว แต่ไม่มีโอกาสแม้แต่จะทำให้เสวี่ยบาบาดเจ็บ
เป็นไปตามคาด แดนของนักบู๊ ยิ่งก้าวไปเรื่อยๆ ความแตกต่างของระดับขั้นจะยิ่งมาก
ลู่ฝานกัดฟันกรอด ตอนนี้ทำได้เพียงทุ่มสุดตัว
ลู่ฝานสะบัดพลังฟ้าดิน แสดงความเร็วอันน่ากลัวของตัวเองออกมา
ทันใดนั้นเขาหายตัวไปจากที่เดิม เสวี่ยบาหรี่ตาลง คิดไม่ถึงว่าลู่ฝานก็มีความเร็วที่เหนือกว่านักบู๊แดนปราณชีวิตทั่วไป
กระบี่พุ่งออกมา คำว่าฆ่าเจ็ดตัวปรากฏขึ้น
เสวี่ยบาฝืนรับการโจมตีนี้เอาไว้ เสื้อปราณเปลวเพลิงที่ปกคลุมร่างกายโดนทิ่มจนเป็นรู
แต่ตอนนี้เสวี่ยบากลับหัวเราะออกมา แล้วพูดเสียงดังว่า “ไอ้เด็กน้อย นายตายแน่ ดาบเพลิงอุกกาบาต!”
ดาบหัวผีในมือเสวี่ยบาขยายใหญ่ขึ้นสิบเท่า เปลวไฟบนตัวรวมตัวเป็นลูกไฟขนาดใหญ่ กระแทกไปทางลู่ฝาน
ช่วงเวลาสำคัญ ลู่ฝานเห็นว่าหลบไม่พ้น ปราณชี่ในตัวกลายเป็นพลังวิญญาณทั้งหมด ในแววตามีประกายส่องสว่างขึ้น
“วิชาชิงวิญญาณ!”