เทพปีศาจหวนคืน บทที่ 1271 ร่างกายที่ไม่ปกติ
แปลโดย iPAT
“บึม บึม บึม”
ก้อนน้ำแข็งขนาดมหึมาพุ่งเข้าโจมตีค่ายนักรบอย่างไม่หยุดยั้ง
ผู้อมตะระดับแปดของภาคกลางสองคนในค่ายนักรบกัดฟันต่อสู้อย่างสิ้นหวัง ผู้อมตะคนอื่นๆพยายามซ่อมแซมคฤหาสน์วิญญาณอมตะด้วยความตื่นตระหนก
ตราบเท่าที่ปีศาจอมตะเซี่ยหูและราชันภูเขาม่วงสามารถปกป้องค่ายกลวิญญาณชะตากรรมพลิกผัน ผู้อมตะภาคกลางจะเป็นฝ่ายเสียเปรียบ
“เราควรทำอย่างไร?” ไป่เฉินเทียนร้อนรน “หากสิ่งนี้ยังดำเนินต่อไป ไม่เพียงพวกเราจะล้มเหลวในการช่วยหม่าหงหยุนและจ้าวเหลียนหยุน เรายังจะสูญเสียคฤหาสน์วิญญาณอมตะและกระทั่งชีวิตของพวกเราเอง!”
เว่ยหลิงหยางแสดงออกด้วยความเคร่งเครียด
สถานการณ์ของพวกเขาเสียเปรียบมาก อาจกล่าวได้ว่าพวกเขาหมดหวังแล้ว
ตามแผนการ พวกเขาจะแบ่งออกเป็นสองกลุ่ม กลุ่มหนึ่งจะหยุดวังสวรรค์แห่งโชค ขณะที่อีกกลุ่มจะช่วยหม่าหงหยุนและจ้าวเหลียนหยุนก่อนที่พวกเขาจะกลับไปรวมตัวกันและล่าถอยออกจากภาคเหนือ
แต่ตอนนี้กลุ่มที่มายังแดนศักดิ์สิทธิ์ภูเขาหิมะพ่ายแพ้แล้วขณะที่อีกกลุ่มกำลังรอการช่วยเหลือ
หลังจากทั้งหมดที่นี่คือภาคเหนือ ไม่ใช่ภาคกลาง!
ผู้อมตะระดับแปดสามคนและคฤหาสน์วิญญาณอมตะสามหลังพร้อมด้วยผู้อมตะอีกกลุ่มใหญ่ยังไม่เพียงพอ
แน่นอนว่านี่เป็นเพราะผู้อมตะภาคเหนือเตรียมรับมือไว้แล้ว แผนการของเทพอมตะตะวันเดือดและใบหน้าภูตผีของเทพปีศาจจิตวิญญาณถูกซ่อนไว้ในความมืด ผู้อมตะภาคกลางไม่รู้เรื่องเหล่านี้
ในความคิดของผู้อมตะภาคกลาง แผนการครั้งนี้มีโอกาสประสบความสำเร็จสูงมาก
แต่สถานการณ์กลับไม่เป็นไปตามความคาดหมายของพวกเขา
ความคิดของเว่ยหลิงหยางกลายเป็นปั่นป่วน
เขากัดฟันแน่นก่อนออกคำสั่ง “เราจะถอย!”
ลืมจ้าวเหลียนหยุนกับหม่าหงหยุนไปได้เลย
หลังจากราชันภูเขาม่วงปรากฏตัว สถานการณ์อยู่นอกเหนือการควบคุมของเว่ยหลิงหยางไปอย่างสมบูรณ์
หากสถานการณ์นี้ยังยืดเยื้อต่อไป พวกเขาจะพบกับความสูญเสียที่คาดไม่ถึง
เว่ยหลิงหยางตัดสินใจล่าถอยไปยังสวรรค์สีดำและรวมกลุ่มกับคฤหาสน์วิญญาณอมตะอีกสองหลังเพื่อหลบหนีกลับภาคกลาง
หากค่ายนักรบต้องการล่าถอย ปีศาจอมตะเซี่ยหูและราชันภูเขาม่วงจะไม่สามารถหยุดมัน ท้ายที่สุดพวกเขาก็ไม่มีคฤหาสน์วิญญาณอมตะ พวกเขาไม่สามารถหยุดการพุ่งทะยานออกไปของคฤหาสน์วิญญาณอมตะ
อย่างไรก็ตามเพียงเมื่อค่ายนักรบกำลังจะจากไป ค่ายกลวิญญาณชะตากรรมพลิกผันกลับเกิดการเปลี่ยนแปลงขึ้น
แดนศักดิ์สิทธิ์ภูเขาหิมะเกิดแผ่นดินไหวครั้งใหญ่
“เกิดสิ่งใดขึ้น?”
“แดนศักดิ์สิทธิ์ภูเขาหิมะกำลังจะพังทลาย!?”
จ้าวเหลียนหยุนและคนอื่นๆรวมถึงผู้นำยอดเขาหิมะที่เหลือเริ่มตื่นตระหนก
ยอดเขาหิมะเริ่มแตกออกจากกัน
“เกิดสิ่งใดขึ้น?” ปีศาจอมตะเซี่ยหูตกใจ
“ค่ายกลวิญญาณทั้งหมดกำลังจะพังทลายลง” ดวงตาของราชันภูเขาม่วงส่องประกายขึ้น “ไม่! สิ่งนี้…”
ก่อนที่เขาจะกล่าวได้จบประโยค เขากลับได้ยินเสียงคลื่น
วินาทีต่อมาคลื่นยักษ์ก็ซัดกระหน่ำเข้ามาและกลืนกินสนามรบทั้งหมดในพริบตา
แดนศักดิ์สิทธิ์แห่งสวรรค์พิภพ แม่น้ำหวนคืน!
“ไม่ ภรรยาข้า!” ทุกอย่างเกิดขึ้นเร็วเกินไป ปีศาจอมตะเซี่ยหูต้องการกลับไปยังยอดเขาที่หนึ่งแต่เขาถูกแม่น้ำหวนคืนโจมตีตลอดทาง
ภายในแม่น้ำหวนคืน วิญญาณไม่สามารถใช้งาน
ปีศาจอมตะเซี่ยหูไม่สามารถป้องกันตนเองและถูกกระแสน้ำพัดพาไป
เขามีพลังการต่อสู้สูงสุดในที่นี้ หากสิ่งนี้ยังเกิดขึ้นกับเขาก็ไม่จำเป็นต้องกล่าวถึงผู้อื่น
ค่ายนักรบแตกออกเป็นเสี่ยงๆในแม่น้ำหวนคืน ผู้อมตะภาคกลางถูกกระแสน้ำพัดพาไปอย่างไม่สามารถขัดขืน
กลุ่มของจ้าวเหลียนหยุน รวมถึงผู้นำยอดเขาหิมะ ท่านหญิงหว่านซู กลุ่มของอิงอู๋เซี่ย และหม่าหงหยุน ทุกคนล้วนอยู่ในแม่น้ำหวนคืน
แดนศักดิ์สิทธิ์ภูเขาหิมะพังทลายลงอย่างสมบูรณ์ขณะที่ลมมรณะเริ่มกลืนกินเศษซากของมัน
“พวกเขากำลังมา!” ไกลออกไปผู้อมตะดำพยายามควบคุมค่ายกลวิญญาณรองด้วยพลังทั้งหมด
เขาเป็นต้นเหตุเบื้องหลังการล่มสลายของแดนศักดิ์สิทธิ์ภูเขาหิมะ
ผู้อมตะคลื่นสมุทรปกป้องเขาอยู่ด้านข้าง
“เกิดสิ่งใดขึ้น!?” ฟางหยวนถูกกระแสน้ำพัดพาไปเช่นกัน
ค่ายกลวิญญาณชะตากรรมพลิกผันพังทลาย ทุกคนและทุกสิ่งในรัศมีหนึ่งพันลี้จะถูกแม่น้ำหวนคืนกลืนกินเข้าไป
ฟางหยวนอยู่ในเขตเขตนี้เช่นกัน
ศีรษะของฟางหยวนโผล่ขึ้นมาบนผิวน้ำ
“นี่คือ…แม่น้ำหวนคืน!?” เขามีความรู้มากมายและตระหนักถึงสิ่งนี้ในที่สุด
“แดนศักดิ์สิทธิ์ภูเขาหิมะมีแม่น้ำหวนคืน?”
“ไม่แปลกใจเลยที่ร่างมังกรดาบบรรพกาลของข้าถูกลบออกไป”
นี่เป็นเรื่องปกติ
ในแม่น้ำหวนคืน วิญญาณไม่สามารถใช้งาน ร่างมังกรดาบบรรพกาลของฟางหยวนเป็นท่าไม้ตายอมตะที่พึ่งพาวิญญาณอมตะและวิญญาณระดับมนุษย์จำนวนมากเพื่อกระตุ้นใช้งาน
ดังนั้นทันทีที่ฟางหยวนเข้าสู่แม่น้ำหวนคืน วิญญาณทั้งหมดของเขาจึงหยุดทำงานและทำให้เขากลับสู่ร่างเดิม
“โชคดีที่ข้าสามารถว่ายน้ำ” ฟางหยวนขยับแขนและว่ายน้ำอย่างชำนาญ
เขามองไปข้างหน้าและเห็นหลายสิ่งที่ลอยมาตามกระแสน้ำไม่ว่าจะเป็นสัตว์ป่า ต้นไม้ หรือกระทั่งก้อนหินขนาดเท่าเนินเขา
กระแสน้ำเชี่ยวกรากมาก สภาพแวดล้อมเต็มไปด้วยความโกลาหล
หัวใจของฟางหยวนจมดิ่งลง ในสถานการณ์ที่ไม่สามารถใช้วิญญาณ พลังการต่อสู้ของเขาจะตกลงสู่จุดต่ำสุด เขาทำได้เพียงพึ่งการร่างกายของตนเองเท่านั้น
เป็นเพียงเวลานี้ที่ฟางหยวนได้ยินเสียงบางอย่าง
เขาหันหน้าไปรอบๆและเห็นต้นไม้ขนาดใหญ่กำลังพุ่งเข้ามา
“อันตราย!” รูม่านตาของฟางหยวนหดเล็กลง เขาต้องหลบ!
แต่ในแม่น้ำหวนคืน เขาไม่สามารถเคลื่อนไหวได้อย่างง่ายดาย ความเร็วของเขาช้ามาก สุดท้ายต้นไม้ใหญ่จึงพุ่งปะทะเอวของเขา
ฟางหยวนจมลงไปในน้ำอย่างรวดเร็ว
หลังจากชั่วครู่เขาพยายามขยับแขนขาและถีบส่งตนเองกลับขึ้นมาบนผิวน้ำได้อีกครั้ง
เขาหอบหายใจอย่างหนักหน่วงและเริ่มตรวจสอบอาการบาดเจ็บของตน
แต่มันทำให้เขาตกใจมาก
เพราะเขาไม่มีบาดแผล
มีเพียงรอยฟกช้ำที่เอวของเขาเท่านั้น
แต่ไม่นานรอยช้ำก็หายไป
ดวงตาของฟางหยวนส่องประกายขึ้น เขาตระหนักว่า “ถูกต้อง ร่างกายของข้าไม่ปกติ! ข้ามีร่างทารกอมตะ!”
ในแม่น้ำหวนคืน ฟางหยวนไม่สามารถใช้วิญญาณ เขาสามารถพึ่งพาเพียงร่างกายของตนเองเท่านั้น
อย่างไรก็ตาม!
ร่างทารกอมตะไม่ใช่ร่างกายทั่วไป! มันไม่ปกติ!