ตอนที่ 669 หุ่นเชิดจอมราชัน
จอมราชันดวงดาวอสูรตื่นตะลึง มันไม่คาดคิด ว่าฉินหยุนที่เป็นมด
ปลวกมนุษย์ผู้หนึ่ง จะเข้าไปในร่างกายของมันอย่างไม่ทันรู้ตัวได้
“แมลงโสโครก เจ้าคิดว่าทำเช่นนี้จะจัดการข้าได้อย่างนั้นหรือ?”
จอมราชันดวงดาวอสูรเผยเสียงกราดเกรี้ยว “เจ้าเข้าสู่ร่างกายข้า เจ้า
จะต้องตายตกที่ภายในนั้น กลับกลายเป็นแหล่งพลังงานให้แก่ข้า!”
ภายในร่างของจอมราชันดวงดาวอสูร ฉินหยุนเพียงแต่รู้สึก ว่าสรรพ
สิ่งรอบกายนั้นทนทานอย่างมหาศาล
นอกจากนี้แล้ว พลังงานรุนแรงยังได้สะกดลงที่ร่างของเขาจากทุก
ทิศทาง
จอมราชันดวงดาวอสูรควบคุมพลังงานในร่าง พร้อมโจมตีใส่ฉินหยุน
อย่างคลุ้มคลั่ง มันคิดขัดเกลาฉินหยุนให้เป็นพลังงานของมัน!
“ร่างของมันแข็งแกร่งนัก ไม่มีส่วนใดที่คล้ายจะอ่อนกำลังเลย!” ฉิน
หยุนตื่นตระหนกอยู่ภายใน
“ร่างของมันเรียกขานเป็นร่างดวงดาว แทบไม่ต่างอะไรกับร่างเซียน!”
หลิงหยุนเอ๋อกล่าวคำขึ้น “เสี่ยวหยุน พวกเราต้องทำลายแหล่งพลังงาน
ของมัน ต้นตอของพลังงานสมควรเป็นแกนกลางดวงดาวอสูร!”
ชั่วขณะนี้ ฉินหยุนพลันรู้สึกตื่นเต้นยินดี เขากล่าว “แกนกลางดวงดาว
นั้นสมควรมีพลังดวงดาวอัดแน่น นี่ใช้เพื่อทำให้พลังจิตของข้า
แข็งแกร่งขึ้นได้ใช่หรือไม่?”
ทว่าเวลานี้ ทั้งหลิงหยุนเอ๋อและฉินหยุนต่างพบว่าเรื่องราวผิดแผก
เพราะพวกเขาไม่อาจสัมผัสได้ว่าแหล่งกำเนิดพลังงานอยู่ที่ใด
“หยุนเอ๋อ นี่มันอะไรกัน? ข้าไม่อาจหาแกนกลางดวงดาวในตัวมัน
ได้!” ฉินหยุนหลับตาพยายามสัมผัสถึง
“มันผู้นี้เอาแต่ปลดปล่อยพลังงานโจมตีใส่เจ้า ออร่าพลังที่โจมตี ยัง
ใช้เพื่อกลบเกลื่อนออร่าพลังงานแกนกลางดวงดาวด้วย!” หลิงหยุน
เอ๋อกล่าว “ให้ข้าคาดเดา ตำแหน่งสมควรอยู่ที่หัวใจ เหนือขึ้นไปจาก
ตรงนี้!”
ฉินหยุนใช้งานความสามารถเทวะทะลุทะลวง รุกคืบขึ้นไปทีละน้อย
ก่อนจะได้พบเห็นหัวใจสีดำขนาดใหญ่ มันราวกับเป็นก้อนหินที่
แข็งแกร่งทนทาน
ตู้ม! ตู้ม ตู้ม!
หัวใจที่เต้นในแต่ละครั้ง เสียงนั้นดังไม่ต่างอะไรกับระเบิดที่รัว
ต่อเนื่อง
ตึง!
อย่างกะทันหัน พลังงานมหาศาลพลันทะลักล้นออกจากหัวใจผลัก
ฉินหยุนลงต่ำ
“อั่ก…”
พลังงานชั่วร้ายเข้ากดฉินหยุนลงสู่เบื้องล่าง ทั้งร่างกายของเขาเจ็บปวด
รุนแรง ราวกับมันกำลังถูกพลังงานดังกล่าวเข้าหลอมเหลว
นับเป็นโชคดีที่หลิงหยุนเอ๋อช่วยควบคุมวิญญาณยุทธ์ตะวันทมิฬ
ต่อเนื่อง ทำให้แก่นเต๋าตะวันทมิฬปลดปล่อยพลังออกมาคุ้มกันร่าง
ให้แก่ฉินหยุน
ไม่อย่างนั้นแล้ว ฉินหยุนคงต้องถูกหลอมละลายไปทีละน้อยอย่าง
แน่นอน
“สิ่งมีชีวิตชั้นต่ำเช่นเจ้าไปได้รับวิญญาณยุทธ์ตะวันทมิฬมาได้อย่างไร
ทว่านั่นก็ไม่สำคัญ เพราะมันจะเป็นของข้าแล้วอย่างไรเล่า! ฮ่าฮ่าฮ่า!”
จอมราชันดวงดาวอสูรหัวเราะดังยินดีพร้อมกล่าว “ขอบคุณสิ่งมีชีวิต
ที่โง่เขลา! เจ้าได้มอบวิญญาณยุทธ์ตะวันทมิฬแก่ข้า! เป็นเจ้าเลือกเข้า
มาในร่างกายของข้าเอง มันไม่ต่างอะไรกับแส่หาความตาย!”
แม้ฉินหยุนไม่อาจเก็บเกี่ยวอะไรจากที่นี่ เขาก็ยังคงสามารถออกไป
ถึงตอนนั้น หากเขาทิ้งแก่นเต๋าเอาไว้ให้ระเบิดทำลายตนเอง เขาย่อม
ต้องสังหารจอมราชันดวงดาวอสูรด้วยแรงระเบิดได้
จอมราชันดวงดาวอสูรยังคงยืนนิ่งที่เดิม ทว่าภายในตัวกำลังควบคุม
พลังงานที่หัวใจเพื่อเข้าโจมตีอย่างต่อเนื่อง
ภายในร่างของจอมราชันดวงดาวอสูร ราวกับฉินหยุนคิดปีนป่ ายขึ้น
น้ำตกที่เชี่ยวกราก สถานการณ์เวลานี้กล่าวได้ว่ายากลำบากอย่างถึง
ที่สุด
เขาคิดว่าคลื่นพลังงานที่สะกดทะลักไหลลงมาสู่ตัวเขา มันทำไปก็
เพื่อไม่ให้เขาสามารถใช้งานความสามารถเทวะทะลุทะลวงได้
“เสี่ยวหยุน ชั่วระยะเวลาหนึ่งข้าจะปลดปล่อยพลังแรงโน้มถ่วงรุนแรง
ออกมา เพื่อขวางพลังที่โถมโจมตีเข้าใส่เหล่านี้ โอกาสนั้นเจ้าต้องเร่ง
รีบพุ่งขึ้นไป!” หลิงหยุนเอ๋อกล่าวคำ
ขณะหลิงหยุนเอ๋อปลดปล่อยแรงโน้มถ่วงรุนแรง พลังที่โหมโจมตี
พลันต้องลดทอนลงและถูกสกัดเอาไว้
ภายในพื้นที่แคบ ฉินหยุนแหวกว่ายขึ้นไปสัมผัสที่หัวใจ จากนั้น เขา
จึงใช้ความสามารถเทวะทะลุทะลวงเข้าสู่ด้านในของหัวใจ!
ภายในหัวใจค่อนข้างเล็กยิ่ง โชคดีที่ร่างกายฉินหยุนไม่ได้ใหญ่โต
อันใดนัก หัวใจของจอมราชันดวงดาวอสูรมีขนาดใหญ่พอดิบพอดี
ให้เขาสามารถเข้ามาได้
ฉินหยุนที่เข้าสู่ภายในหัวใจ พลันต้องร้องออกอย่างเจ็บปวด!
นั่นเป็นเพราะพลังงานในที่แห่งนี้คลุ้มคลั่งยิ่งกว่าที่ใด มันไม่จำเป็น
ต้องทะลักไหลออกไป เพียงแต่โจมตีฉินหยุนโดยตรง
“ฮ่าฮ่าฮ่า เจ้าคล้ายมีความสามารถไม่น้อย ถึงขั้นเข้าสู่หัวใจของข้าได้
แต่นี่จะยิ่งทำให้เจ้าต้องตายเร็วขึ้น! วิญญาณยุทธ์ตะวันทมิฬของเจ้า
ตกอยู่แก่ข้าแล้ว!” จอมราชันดวงดาวอสูรยิ่งมายิ่งยินดี ร่างที่ภายนอก
ของมันกระทืบพื้นรัวเร็วไม่หยุด
พื้นดินถึงกับต้องสั่นไหวรุนแรงเพียงเพราะแรงกระทืบพื้นของมัน
ฉินหยุนไม่คาดคิด ว่าภายในหัวใจจอมราชันดวงดาวอสูรจะมีความ
เจ็บปวดมหาศาลมากล้ำขนาดนี้รอคอยอยู่
“เสี่ยวหยุน แข็งใจไว้!” หลิงหยุนเอ๋อควบคุมแก่นเต๋าตะวันทมิฬ
ปลดปล่อยพลังออกมาต้านรับ
ที่ภายในหัวใจของจอมราชันดวงดาวอสูร มันมีแกนกลางดวงดาวคง
อยู่ มันคือแหล่งพลังงานอันคลุ้มคลั่งที่ถูกปลดปล่อยออกมาเหล่านี้!
ฉินหยุนขดตัวภายในหัวใจสัมผัสถึงพลังงาน ราวกับค้อนยักษ์ได้
ฟาดทุบเขาลงมา พลังดวงดาวชั่วร้ายเริ่มถ่ายเทสู่ร่างกายของเขา
“หยุนเอ๋อ กลืนกินพวกมัน…” ฉินหยุนกล่าวคำภายใน “ชักนำ
พลังงานทั้งหมดไปยังแก่นเต๋าตะวันทมิฬ”
“นี่… นี่ออกจะอันตรายเกินไปแล้ว!” หลิงหยุนเอ๋อทราบว่าฉินหยุน
คิดอันใดอยู่
“อย่าได้ห่วงไป ข้าจะไม่เป็นไร!” ฉินหยุนเผยการตัดสินใจแน่วแน่
เขาต้องได้รับแกนกลางดวงดาวนี้มาครองให้จงได้
หลิงหยุนเอ๋อทำตามที่ฉินหยุนกล่าว เพราะมันมีแต่วิธีนี้ หากปล่อย
ให้เป็นแบบนี้ต่อไป ฉินหยุนก็มีแต่จะถูกหลอมละลายไปทีละน้อย
ฉินหยุนไม่อาจควบคุมวิญญาณยุทธ์ตะวันทมิฬได้โดยตรง เขาจำเป็น
ต้องให้หลิงหยุนเอ๋อช่วยเหลือ
หลิงหยุนเอ๋อสามารถควบคุมวิญญาณยุทธ์ตะวันทมิฬได้เป็นอย่างดี
ด้วยเหตุนี้ ฉินหยุนจึงเชื่อมั่นว่านางสามารถช่วยให้สำเร็จงานได้
“เริ่มกันเลย!” หลิงหยุนเอ๋อควบคุมวิญญาณยุทธ์ตะวันทมิฬ นางกำลัง
ทุ่มเทพลังทั้งหมดปลดปล่อยความสามารถเทวะกลืนกิน
หากไม่ใช่เพราะสถานการณ์ค่อนข้างพิเศษ นางจะไม่มีทางใช้ความ
สามารถเทวะกลืนกินเช่นนี้อย่างแน่นอน เพราะมันอันตรายมาก
เกินไป หากทำผิดพลาดแม้เศษเสี้ยว ผลลัพธ์คือมันจะย้อนกลับไป
ทำร้ายฉินหยุน
กระแสพลังงานเริ่มทะลักออกจากแกนกลางดวงดาว มุ่งตรงเข้าสู่
แก่นเต๋าตะวันทมิฬของฉินหยุน
ฉินหยุนตอนนี้รู้สึกได้ ว่าแก่นเต๋าตะวันทมิฬแท้จริงมีพลังชวนพรั่น
พรึงเพียงใด อย่างไม่คาดคิด เพียงอึดใจเดียว มันกลับกลืนกิน
พลังงานมหาศาลได้เกินกว่าคาดการณ์!
“เสี่ยวหยุน เร่งรีบขึ้นไปที่ตรงนั้น!” หลิงหยุนเอ๋อตะโกนบอก
ฉินหยุนอดทนต่อความเจ็บปวดที่ทิ่มแทงร่างกาย เคลื่อนตัวเข้าไป
ใกล้แกนกลางดวงดาว
แกนกลางดวงดาวขนาดไม่ใหญ่ สองมือก็พอให้สามารถถือมัน
เอาไว้ได้ เวลานี้กำลังปลดปล่อยเมฆหมอกสีขาวสว่างไสวออกมา
เป็นพลังงานที่บริสุทธ์ิอย่างยิ่ง
สาเหตุว่าทำไมจอมราชันดวงดาวอสูรมีพลังอันชั่วร้าย ก็เพราะมี
วิญญาณยุทธ์และจิตวิญญาณที่ชั่วร้าย
ด้วยเหตุนี้ หลังดูดกลืนพลังบริสุทธ์ิเข้าไป พลังที่ถูกปลดปล่อย
ออกมาจึงยิ่งชั่วร้ายอย่างถึงขีดสุด
หลังจากที่มือของฉินหยุนสัมผัสเข้าที่แกนกลางดวงดาว เขาพลัน
สัมผัสได้ ว่าจิตใต้สำนึกของจอมราชันดวงดาวอสูรเริ่มร้อนรน
ถ่ายเทพลังเข้ารุกรานสู่จิตวิญญาณของเขา
“เสี่ยวหยุน มันคิดกลืนกินเจ้า ต้านทานเอาไว้!” หลิงหยุนเอ๋อตะโกน
ดัง พร้อมกันนี้ นางยังช่วยปลดปล่อยพลังเข้าต้านรับการรุกรานโดย
จิตสำนึกของจอมราชันดวงดาวอสูรไว้
“แมลงที่ต่ำต้อย เจ้าต้องจบสิ้น! ฮ่าฮ่าฮ่า!” จอมราชันดวงดาวอสูร
หัวเราะดัง
“ผู้ที่จบสิ้นเป็นเจ้า!” หลิงหยุนเอ๋อแค่นเสียงเบากล่าวคำ “ข้าคือวิญญาณ
เต๋าตะวันทมิฬ วิญญาณอสูรดวงดาวเช่นเจ้าไม่ต่างอะไรกับมดปลวก
ต่อหน้าข้า!”
คำกล่าวชัดถ้อยของหลิงหยุนเอ๋อนั้นเผยถึงความเป็นตัวตนอันเลิศล้ำ
กว่าอย่างจริงแท้
“วิญญาณเต๋าตะวันทมิฬ… เป็นไปได้อย่างไร? วิญญาณเต๋าตะวัน
ทมิฬไม่มีทางอยู่รอดร่วมกับมนุษย์ได้!” จอมราชันดวงดาวอสูร
ตะโกนออกด้วยความตื่นตะลึง
“อะไรที่เป็นไปไม่ได้? มีแต่ความตายเจ้าที่แน่นอนแล้ว!” หลิงหยุน
เอ๋อสื่อสารตอบโต้กับจอมราชันดวงดาวอสูร
ฉินหยุนเกาะกุมแกนกลางดวงดาวเอาไว้ในมือ เขาเริ่มรู้สึกว่าตนเอง
กำลังควบคุมแกนกลางดวงดาวได้มากขึ้นทีละน้อย
จอมราชันดวงดาวอสูรที่ภายนอก เวลานี้กลิ้งเกลือกกับพื้นร้องตะโกน
ดัง “พลังงานข้า… ของข้า… แมลงโสโครก เร่งรีบออกจากร่างกาย
ข้า ข้าจะกัดกินเจ้าจนตายตก!”
ก่อนหน้านี้ จอมราชันดวงดาวอสูรยินดีเป็นล้นพ้นที่ฉินหยุนเข้าสู่
ร่างกายของมัน กระนั้นเวลานี้ มันกลับเสียใจอย่างไม่อาจที่จะเสียใจ
กว่านี้ได้อีกต่อไปแล้ว
ฉินหยุนไม่ทราบว่าหลิงหยุนเอ๋อทำอะไรไป ทว่าจอมราชันดวงดาว
อสูรกำลังเงียบหายไปทีละน้อย จิตใต้สำนึกของมันกำลังเลือนหาย
ฉินหยุนถือแกนกลางดวงดาวเอาไว้ในมือ เวลานี้เขาแทบสามารถ
ควบคุมร่างจอมราชันดวงดาวอสูรเอาไว้ได้
ขณะนี้ อสูรดวงดาวขนาดใหญ่ทั้งหลายต่างมาถึงกันตัวแล้วตัวเล่า
“นี่มันอะไรกัน?”
ผ่านทางแกนกลางดวงดาว ฉินหยุนสามารถควบคุมร่างจอมราชัน
ดวงดาวอสูร ทำให้เขาสามารถพบเห็นสถานการณ์ที่ภายนอก
“หึหึหึ เสี่ยวหยุน เจ้าสิ่งนี้ได้กลายเป็นหุ่นเชิดของเจ้าแล้ว ตอนนี้เจ้า
สามารถอยู่ในร่างจอมราชันดวงดาวอสูรเพื่อควบคุมมันได้!”
หลิงหยุนเอ๋อหัวเราะยินดี “จิตสำนึกของจอมราชันดวงดาวอสูรถูก
พวกเราทำลายล้างราบคาบ ตราบเท่าที่เจ้าถือแกนกลางดวงดาวเอาไว้
เจ้าจะสามารถควบคุมจอมราชันดวงดาวอสูรได้!”
ฉินหยุนพอได้ยิน มันทำเอาเขายินดี จนเร่งรีบทดสอบควบคุมร่าง
จอมราชันดวงดาวอสูรให้ลุกขึ้นยืน
จากนั้นเขาจึงใช้จิตสำนึกควบคุมหมัดของจอมราชันดวงดาวอสูร
ต่อยเข้าที่อสูรดวงดาวขนาดใหญ่!
อสูรดวงดาวขนาดใหญ่ร่างแหลกเละกลับกลายเป็นชิ้นเนื้อเพียง
เพราะหมัดที่โจมตีในพริบตา
“เจ้าตัวนี้วิเศษไปเลยนี่!” ฉินหยุนตื่นเต้นเป็นล้นพ้น เขาเร่งรีบปล่อย
หมัดใส่ฝูงอสูรดวงดาวขนาดใหญ่
“เสี่ยวหยุน ผู้ใช้วิชาปกครองอสูรปรากฏตัวแล้ว! อสูรดวงดาวขนาด
ใหญ่เหล่านั้นก่อนหน้านี้ถูกควบคุมเอาไว้โดยจอมราชันดวงดาว
อสูร ดังนั้นผู้ใช้วิชาปกครองอสูรจึงไม่อาจควบคุมพวกมันเอาไว้!”
“ตอนนี้จอมราชันดวงดาวอสูรสูญเสียการควบคุมต่ออสูรดวงดาว
ดังนั้นพวกมันจึงตกอยู่ในมือของผู้ใช้วิชาปกครองอสูร!”
หลิงหยุนเอ๋ออธิบายออกมา นางไม่คาดคิดเช่นกันว่าพวกตนเองจะ
โชคดี จนถึงขั้นทำให้ฉินหยุนได้รับหุ่นเชิดอันแสนวิเศษตนนี้มาได้
ฉินหยุนยิ้มกล่าว “เรื่องนั้นไม่สำคัญอีกต่อไปแล้ว!”
เขานั่งลงที่ภายในหัวใจของร่างจอมราชันดวงดาวอสูร พร้อมถือ
แกนกลางดวงดาวเอาไว้ ก่อนจะเริ่มควบคุมแขนยักษ์ทั้งหกโจมตี
ออกอย่างคลุ้มคลั่ง
หมัดพอปะทะกับร่างอสูรดวงดาวขนาดใหญ่ แต่ละหมัดที่โจมตีจะ
แปรเปลี่ยนร่างกายพวกมันเป็นเศษเนื้อ
ชั่วขณะนี้ เชี่ยวเย่ว์หลานค่อยบินมาถึง นางไม่ได้พบเห็นเหตุการณ์
ก่อนหน้า ที่พบเห็นคือจอมราชันดวงดาวอสูรที่โจมตีใส่อสูร
ดวงดาวขนาดใหญ่อย่างคลุ้มคลั่ง
“เจ้าคือจอมราชันดวงดาวอสูรที่เจี้ยนหนันหู่กล่าวถึง? สามีข้าเล่า?”
เชี่ยวเย่ว์หลานที่ไม่พบเห็นฉินหยุน มันทำนางร้อนรนภายในไม่ใช่
น้อย นางถึงขั้นตะโกนถามต่อจอมราชันดวงดาวอสูรอย่างไม่หวั่น
เกรงใด
“เย่ว์หลาน ข้าอยู่ในร่างของมัน!” ฉินหยุนส่งเสียงสื่อสารบอกต่อ
เชี่ยวเย่ว์หลาน พลังจิตต้นกำเนิดของเขาได้ไหลออกเป็นกระแส
นุ่มนวล
เชี่ยวเย่ว์หลานพอได้ยิน นางอึ้งไปวูบ นางตามพลังจิตต้นกำเนิดของ
ฉินหยุนไปพร้อมเอ่ยถาม “เสี่ยวหยุน เกิดอะไรขึ้นกัน? เจ้าโดนมัน
กินหรือ? ข้าจะช่วยเจ้าออกมาเดี๋ยวนี้!”
“เดี๋ยว อย่าได้ลงมือ!” ฉินหยุนเร่งรีบตะโกนบอก “เย่ว์หลาน ข้า
ควบคุมร่างของมันได้แล้ว เร่งรีบใช้ความสามารถเทวะทะลุทะลวง
เข้ามาภายใน!”
เชี่ยวเย่ว์หลานตื่นตะลึงไปครู่ ถัดจากนั้นจึงค่อยทะยานร่างเข้าไป
ใกล้ ใช้ความสามารถเทวะทะลุทะลวง เข้าสู่ภายในร่างของจอม
ราชันดวงดาวอสูร
ฉินหยุนขยายขนาดหัวใจของจอมราชันดวงดาวอสูร ขนาดของมัน
จึงใหญ่ขึ้นประหนึ่งรังไหมขนาดใหญ่
ภายใต้ฉินหยุนชี้นำ เชี่ยวเย่ว์หลานจึงแหวกว่ายเข้ามาถึงหัวใจของ
จอมราชันดวงดาวอสูร
“เย่ว์หลาน ข้ามอบให้เจ้าได้ลองเล่นดู!” ฉินหยุนส่งแกนกลาง
ดวงดาวให้แก่เชี่ยวเย่ว์หลานพร้อมหัวเราะ
เชี่ยวเย่ว์หลานถือแกนกลางดวงดาวเอาไว้ กระทำตามที่ฉินหยุน
ชี้แนะ นางควบคุมร่างจอมราชันดวงดาวอสูรให้เคลื่อนไหวได้ตาม
ต้องการ
จอมราชันดวงดาวอสูรพุ่งทะยานร่างรุนแรง เข้าปะทะกับอสูรดวงดาว
ขนาดใหญ่เหล่านั้นจนแหลกเละ จากนั้นจึงค่อยนำแก่นเต๋าของอสูร
ดวงดาวขนาดใหญ่ออกมาและกลืนกินเข้าไป สุดท้ายแล้ว แก่นเต๋า
พวกนั้นจึงถูกชักนำเข้ามายังหัวใจของจอมราชันดวงดาวอสูร
“เสี่ยวหยุน เจ้านี่มัน! น่าสนุกไม่น้อย!” เชี่ยวเย่ว์หลานยิ้มกว้างพร้อม
จูบฉินหยุนไปคราหนึ่ง นางกล่าวชื่นชม “สมกับที่เป็นสามีข้า สร้าง
เรื่องน่าทึ่งได้เสมอต้นเสมอปลายนัก!”
โอว!
อย่างกะทันหัน เสียงสัตว์ร้องคำรามพลันดังขึ้น เชี่ยวเย่ว์หลานจึง
ควบคุมจอมราชันดวงดาวอสูรหันไปมอง พบเห็นเป็นร่างหมาป่าดุ
ร้ายตัวใหญ่พุ่งทะยานเข้ามา
“เป็นสัตว์ราชันดวงดาวอสูร!” เชี่ยวเย่ว์หลานส่งแกนกลางดวงดาว
คืนแก่ฉินหยุน “เสี่ยวหยุน เจ้ารับไปควบคุมต่อแล้ว!”