เวลาสี่ทุ่มตรง..
“คืนนี้ทุกคนค้างที่นี่ก็แล้วกัน.. ส่วนผมต้องออกไปข้างนอกหาสถานที่ฝึกฝน และคงจะไม่กลับบ้านตลอดทั้งคืน ไม่ต้องอยู่รอ!”
คืนนี้หลิงหยุนจะต้องออกไปข้างนอกเพื่อลงมือสังหารยอดฝีมือขององค์กรนักฆ่า เขาจึงต้องบอกกับสาวงามทั้งเจ็ดคนให้คลายความกังวล
ทางด้านไป๋เซียนเอ๋อที่ไม่ต้องการอยู่บ้าน ได้แต่เอามือจับชายเสื้อของหลิงหยุนไว้แน่น ส่วนฉินตงเฉี่วยก็อดที่จะถามออกไปด้วยความกังวลไม่ได้
“เจ้าเด็กดื้อ.. ในเมื่อเจ้าจะไปฝึกฝนเพื่อฟื้นฟูสภาพร่างกาย ก็ให้ข้าไปคอยคุ้มครองดูแลเจ้าไม่ดีกว่ารึ?”
ฉินตงเฉี่วยนึกถึงหญิงสาวชุดดำที่อยู่ในรถคันสีดำเมื่อเช้านี้ และนางเองไม่สามารถมองเห็นระดับขั้นกำลังภายในที่แท้จริงของธิดาพรรคมาร นางจึงไม่วางใจ..
หลิงหยุนตอบกลับยิ้มๆ “น้าหญิง..ข้าก็แค่ไปฟื้นฟูสภาพร่างกาย ไม่ต้องให้ท่านไปคอยคุ้มครองก็ได้..”
หลังจากพูดให้ฉินตงเฉี่วยคลายความกังวลแล้ว ไป๋เซียนเอ๋อ และสาวงามคนอื่นๆต่างก็ถูกทิ้งให้อยู่ที่บ้าน แล้วหลิงหยุนก็พุ่งออกจากบ้านทันที
ท่ามกลางลมพัดที่ค่อนข้างแรงในหมู่บ้านจิงฉูแห่งนี้..
“เฮ้อ.. ความรู้สึกของการมีอิสระช่างดีงามเสียเหลือเกิน!”
ห่างจากบ้านเลขที่-1 ไปไกลราวสองกิโลเมตร หลิงหยุนยืนอยู่ในมุมมืด และจัดการเปลี่ยนเสื้อผ้าเป็นชุดสีดำพร้อมกับพึมพำออกมา และถอนหายใจยาวอย่างโล่งอก
“ดูเหมือนหน้าฝนคงใกล้จะมาถึงแล้วสินะ..” หลิงหยุนมองขึ้นไปบนท้องฟ้าสลัว และพึมพำออกมาเบาๆ
ในเดือนพฤษภาคมนี้.. อากาศแปรปรวนอย่างมาก ลมพัดเอากลุ่มเมฆสีดำมารวมกัน ทำให้แสงจันทร์ในคืนนี้ไม่สว่างไสวนัก อีกทั้งนี่เป็นช่วงปลายเดือน พระจันทร์จึงเหลือเพียงแค่ครึ่งเสี้ยว และดูเหมือนว่ากำลังจะถูกกลุ่มเมฆสีดำบดบัดจนมิดในอีกไม่กี่นาที
แต่ยิ่งท้องฟ้ามืดครึ้มมากเท่าไหร่ ก็ยิ่งเหมาะแก่การลงมือสังหารมากเท่านั้น!
ท่ามกลางค่ำคืนอันมืดมิด หลิงหยุนใช้วิชาเท้าทองคำหมื่นลี้ข้ามถนนไปอีกฝั่ง และมุ่งหน้าไปทางชานเมืองด้านทิศใต้ของจิงฉู
หลิงหยุนไปตามเส้นทางที่เหมี่ยวเสี่ยวเหมาบอกมา และไม่นานก็ไปถึงลานหน้าบ้านขนาดใหญ่หลังหนึ่งซึ่งเป็นที่อยู่ของเหล่ายอดฝีมือขององค์กรนักฆ่า
“นี่..วันนี้เจ้าเด็กนั่นทำได้น่าทึ่งมากจริงๆ มันรักษาผู้ป่วยอาการโคม่าพร้อมๆกันถึงยี่สิบสองราย แล้วหนึ่งในนั้นก็เป็นคนวิกลจริตที่เป็นป่วยมานานมากกว่าสิบปี แต่เด็กนั่นกลับรักษาให้หายได้อย่างง่ายดาย.. เด็กนั่นมันเป็นเซียนหรือยังไง?”
หนึ่งในคนขับรถที่มีรูปร่างปานกลาง และดูคล้ายคนธรรมดา แต่หลิงหยุนสามารถมองออกว่ากำลังภายในของเขาอยู่ในขั้นเซียงเทียน-1
“นั่นสิ.. ไม่น่าเป็นไปได้!”
“น่าเสียดาย.. นี่ถ้าข้ารู้ว่ามันเก่งกาจแบบนี้ ข้าจะเอาคนป่วยอีกสิบรายที่เสียชีวิตระหว่างที่ถูกกักตัวอยู่ที่นี่สองสามวันไปให้มันรักษาด้วย รับรองว่ามันต้องรักษาไม่ได้แน่ๆ”
“นี่เจ้าเพ้อเจ้ออะไรของเจ้า! คนตายจะรักษาฟื้นยังไงเล่า?!”
“จะไม่ตายได้ยังไง.. ผู้ป่วยทั้งสิบคนนั่นถูกจับมาขังที่นี่ให้อดข้าวอดน้ำ ก็ต้องตายอยู่แล้ว!”
พวกมันพูดถึงผู้ป่วยสิบคนที่อดข้าวอดน้ำตายด้วยสีหน้าเรียบเฉย พวกมันคุยกันราวกับว่าคนบริสุทธิ์ตายสิบคนนั้นเป็นเพียงแค่เรื่องเล็กน้อย และชีวิตของมนุษย์เป็นสิ่งไร้ค่าในสายตาของพวกมันซึ่งเป็นนักฆ่า
ดวงตาของหลิงหยุนฉายแววสังหารขึ้นมาทันที!
หลิงหยุนคร้านที่จะฟังต่อ เพราะสิ่งที่นักฆ่าเหล่านั้นพูดคุยกัน ล้วนเป็นเรื่องที่ไร้สาระหาประโยชน์อะไรไม่ได้..
หากต้องการสืบหาที่อยู่ของเสี่ยวเม่ยเม่ย ก็ต้องหาที่อยู่ของธิดาพรรคมารให้พบเสียก่อน
หลิงหยุนไม่เสียเวลาหลบซ่อนตัวอยู่อีก เขากระโดดออกมายืนอยู่กลางลานบ้านทันที!
“มือสังหารขององค์กรนักฆ่า พวกเจ้าเตรียมตัวตายได้แล้ว!”
“แกเป็นใคร?!”
“นั่นใคร?!”
“เจ้าต่างหากที่ต้องเตรียมตัวตาย!”
สิ้นเสียงตะโกนถาม ยอดฝีมืออีกสิบคนก็พุ่งออกมาจากบ้าน และเข้าล้อมร่างของหลิงหยุนไว้ทันที
“เป็นเจ้าเองรึ?”
“หลิงหยุน!”
สองคนที่รู้จักหลิงหยุนก็คือคนที่ปลอมตัวเป็นคนขับรถนั่นเอง และเมื่อทั้งคู่ได้เห็นหลิงหยุนก็ถึงกับตกใจ
ทั้งคู่มั่นใจว่าไม่มีคนสะกดรอยตามพวกเขามา เหตุใดหลิงหยุนจึงรู้ที่อยู่ได้!?
“ฮ่า.. ฮ่า.. ข้าคิดว่าใครที่ใหนกล้าบุกเข้ามาขู่ฆ่ามือสังหารระดับสวรรค์อย่างพวกเรา ที่แท้ก็เป็นเจ้าเด็กหนุ่มหน้าหวานนี่เอง..”
“นี่.. เจ้าเด็กน้อย! เจ้ามาถึงที่นี่คงต้องการทำตัวเป็นฮีโร่สินะ ฮ่า..ฮ่า.. แต่ข้าว่าเจ้าน่าจะสะกดคำว่าตายไม่เป็นมากกว่า!”
“นี่เจ้าคงคิดว่าพวกข้าเป็นคนธรรมดาสินะ ถึงได้คิดจะฆ่า! ฮ่า.. ฮ่า..”
ยอดฝีมือขององค์กรนักฆ่าไม่สามารถเห็นขั้นกำลังภายในของหลิงหยุนได้ เมื่อเห็นว่าหลิงหยุนเป็นฝ่ายบุกเข้ามาที่นี่ ก็พากันโอ้อวดกันอย่างไม่นึกอาย แต่ละคนล้วนแล้วแต่จองหองพองขน ไม่เห็นหลิงหยุนอยู่ในสายตาเลยแม้แต่น้อย!
“ที่แท้หลิงหยุนก็คือเจ้าเด็กหนุ่มหน้าหวานคนนี้หรอกรึ? มิน่า.. ธิดาสวรรค์จึงลังเลใจไม่ต้องการลงมือสังหารมัน สงสัยนางจะชื่นชอบหลิงหยุนเข้าแล้ว..”
ชายชราร่างผอมสวมชุดแดง กำลังหรี่ตาจ้องมองหลิงหยุน พร้อมกับแสดงความรังเกียจออกมาทางสายตาอย่างเปิดเผย
‘ธิดาสวรรค์?! แท้จริงแล้วหญิงงามในชุดผ้าแพรสีดำผู้นั้น คนขององค์กรนักฆ่าเรียกนางว่าธิดาสวรรค์งั้นรึ?!’
หลิงหยุนยิ้มหยันพร้อมกับร้องตอบว่า “นี่ตาเฒ่า.. เจ้ากล้าพูดเช่นนี้ไม่เกรงว่าธิดาสวรรค์ได้ยินเข้าจะตบหน้าเจ้าจนตายงั้นรึ?”
ชายชราชุดแดงหัวเราะเสียงดังคล้ายคนคลุ้มคลั่ง “ฮ่า.. ฮ่า.. ฮ่า.. ข้าไม่กลัวอยู่แล้ว! ธิดาสวรรค์ไม่เคยย่างกรายมาที่นี่แม้แต่ครั้งเดียว หากเจ้าต้องการจะมาตามหานางแล้วล่ะก็ ดูเหมือนว่าเจ้าจะมาผิดที่แล้วล่ะ!”
หลิงหยุนยิ้มพร้อมกับพูดด้วยท่าทางสบายๆ “ในเมื่อเจ้าไม่เกรงกลัวนาง เจ้ากล้าพูดประโยคเมื่อครู่ต่อหน้าธิดาสวรรค์หรือไม่?”
ถึงอย่างไรนักฆ่าเหล่านี้ก็ต้องตายในคืนนี้! แต่ก่อนตายหลิงหยุนต้องเค้นข้อมูลจากพวกมันให้ได้มากที่สุด แล้วจึงจะลงมือสังหาร
จู่ๆ ชายคนหนึ่งซึ่งยืนอยู่ด้านหลังของหลิงหยุน ก็พูดขึ้นด้วยน้ำเสียงเย็นชา “นี่พ่อหนุ่ม.. เจ้าเข้ามาที่นี่ได้ แต่อย่าคิดว่าจะกลับไปได้! เจ้าต้องลงนรกสถานเดียวเท่านั้น เจ้าสังหารนักฆ่าขององค์กรไปตั้งมากมาย วันนี้คิดจะกลับออกไปจากที่นี่.. เจ้าคงต้องฝันกลางวันแล้วล่ะ!”
หลิงหยุนส่ายหน้าเล็กน้อยแล้วตอบกลับไปว่า “ข้าไม่ต้องการตายอยู่ที่นี่ แต่ต้องการออกจากที่นี่ทั้งที่ยังมีลมหายใจ..”
ชายชราชุดแดงฟังแล้วก็ได้แต่หัวเราะเสียงดังออกมาอีกครั้ง “เจ้าต้องการจะออกไปจากที่นี่งั้นรึ? เช่นนั้นก็ขึ้นอยู่กับความสามารถของเจ้าแล้วล่ะ! เป็นเด็กหนุ่มหน้าหวานที่ทำได้แค่รักษาโรค แต่ถึงกับกล้าบุกเข้ามาในดงของนักฆ่าระดับสวรรค์ ต่อให้สวรรค์ไว้ชีวิตเจ้า แต่ชายแก่อย่างข้าจะไม่มีวันปล่อยเจ้าไปอย่างแน่นอน!”
“ก่อนตายเจ้าจำไว้ให้ดีล่ะว่า.. คนที่ลงมือสังหารเจ้าในวันนี้คือข้า – ราชาชุดแดง”
ชายชราชุดแดงดูเหมือนคร้านที่จะพูดจาไร้สาระกับหลิงหยุนอีก มือของเขาสั่น และฝ่ามือเลือดทั้งสองข้างก็ถูกยกขึ้นมาซัดเข้าใส่หลิงหยุนทันที!
หลิงหยุนก้าวเท้าหลบฝ่ามือของราชาชุดแดง จากนั้นจึงยกมือขึ้นปัดชายเสื้อเบาๆพร้อมกับพูดยิ้มๆ
“เจ้าไม่ต้องรีบร้อนนัก! ข้ารับปากว่าจะส่งเจ้าลงนรกเป็นคนแรก!”
ชายชราชุดแดงเห็นหลิงหยุนสามารถหลบได้อย่างง่ายดาย ก็ถึงกับตกใจจนต้องร้องถามออกมา
“พ่อหนุ่ม.. นี่เจ้าร่ำเรียนวิชาเคลื่อนไหวเช่นนี้มาจากใหน? บอกให้ข้าได้รู้หน่อยจะได้หรือไม่?”
หลิงหยุนคร้านที่จะสนใจชายชรา เขากวาดสายตามองยอดฝีมือทั้งสิบสองคนพร้อมกับถามขึ้นมาว่า
“พวกเจ้ามีใครบอกข้าได้บ้างว่า ข้าจะสามารถพบธิดาสวรรค์ได้ที่ใหน? ข้าคิดถึงนาง!”
เด็กหนุ่มสวมชุดสีฟ้าหรี่ตาลง ก่อนจะตอบไปว่า “เจ้าจะถามหาที่อยู่ของธิดาสวรรค์ ข้าว่าเจ้าถามหาทางไปนรกจะง่ายกว่า!”
ระหว่างที่พูดนั้น มีดสั้นสามเล่มก็ปรากฏขึ้นในมือของชายหนุ่มชุดสีฟ้า และตามมาด้วยเสียงลม
ฟรึบ.. ฟรึบ.. ฟรึบ..
มีดบินสามเล่มพุ่งเข้าใส่กลางหลังของหลิงหยุนอย่างรวดเร็ว!
“นี่เจ้าคงไม่อยากมีชีวิตอยู่แล้วสินะ!”
หลิงหยุนขมวดคิ้วเล็กน้อย เขาไม่หลบ และยืนรอจนกระทั่งมีดบินสีฟ้าพุ่งเข้ามาจนใกล้ถึงแผ่นหลังของตนเอง แล้วจึงยกมือขึ้นคว้ามีดทั้งสามเล่มได้อย่างสบายๆ
“มีดบินของเจ้าเคลือบยาพิษไว้นี่?!”
หลิงหยุนพูดพร้อมกับหันไปหาชายหนุ่มชุดสีฟ้าที่กำลังยืนตื่นตระหนก และใช้ฝ่ามืองอมีดทั้งสามเล่มก่อนจะโยนทิ้งลงพื้นไป
“เอาล่ะ.. ในเมื่อเจ้าไม่ต้องการจะตอบ ข้าก็จะไม่ถาม! งั้นเจ้าก็เตรียมตัวตายได้แล้ว!”
นักฆ่าระดับสวรรค์ทั้งหมดนั้น ไม่มีใครอยู่ในขั้นเซียงเทียน-3 เลยแม้แต่คนเดียว หลิงหยุนจึงสามารถลงมือสังหารพวกเขาได้อย่างง่ายดาย
มังกรพรางร่าง!
หลิงหยุนใช้มังกรพรางร่างปกปิดร่างจริงของตนเองไว้ และร่างจริงของเขาในตอนนี้ก็ไปยืนอยู่หน้าชายชราชุดแดง จากนั้นหลิงหยุนก็ชกเข้าที่ร่างของชายชราชุดแดงอย่างแรง และน่าสยดสยอง
หมัดปีศาจเถียนกัง!
ชายชราชุดแดงไม่สามารถหลบได้ทัน จึงต้องยกมือขึ้นกำหมัดปะกลับในทันที แต่แล้วก็ต้องกรีดร้องออกมาในเวลาเดียวกัน
“โอ๊ย!!”
หลังจากสิ้นเสียงปะทะ กระดูกมือของชายชราชุดแดงก็แตกละเอียดทันที กระดูกท่อนแขนร้าว และร่างผอมก็กระเด็นออกไปไกล
“อั้ก..”
สิ้นเสียงกระอักเลือด และโลหิตสีแดงก็พุ่งออกจากปากของชายชราชุดแดงทันที!
หลิงหยุนยิ้มบาง ก่อนจะปล่อยหมัดเข้าใส่ร่างของชายชราชุดแดงอีกหนึ่งหมัดต่อทันที!
อ๊าก..
แขนของชายชราชุดแดงหัก และเขาก็ไม่สามารถต้านทานหลิงหยุนได้อีก จึงถูกหลิงหยุนชกเข้าที่กลางหัวใจทันที!
อ๊าก!
สิ้นเสียงกรีดร้อง ร่างของราชาชุดแดงก็ล้มลงกับพื้นทันที และหัวใจที่ถูกหลิงหยุนชกเข้าอย่างแรงนั้น ก็ส่งผลให้เลือดไหลออกทั้งจมูกและปาก ก่อนที่เลือดเป็นสายจะพุ่งออกจากหน้าอกของชายชรา!
“ข้าบอกแล้วว่าจะส่งเจ้าลงนรกเป็นคนแรก!”
หลิงหยุนพูดยิ้มๆ ก่อนจะหันหลังกลับไป..
“แย่แล้วพี่! ดูเหมือนเด็กนั่นจะแข็งแกร่งกว่าที่พวกเราคิดไว้มาก!”
เพียงแค่ไม่กี่หมัดราชาชุดแดงก็ถึงกับตายคาที่ ย่อมหมายความว่ากำลังภายในของหลิงหยุนนั้นต้องแข็งแกร่งจนน่าหวาดกลัว!
ต่อหน้าคนที่หลิงหยุนมองว่าได้กลายเป็นซากศพไปแล้วในสายตาของเขานั้น หลิงหยุนไม่จำเป็นต้องซ่อนความแข็งแกร่งของตนเองอีกต่อไป
“พวกเราบุกเข้าไปแล้วลงมือจัดการกับมันพร้อมๆกัน !”
นักฆ่าระดับสวรรค์ที่เหลืออีกสิบเอ็ดคน ต่างก็รู้ตัวดีว่าพวกเขาไม่มีใครคือคู่ต่อสู้ของหลิงหยุน จึงตัดสินใจที่จะบุกเข้าไปพร้อมกัน!
“พวกเจ้าเข้ามาพร้อมกันก็ดี!”
หลิงหยุนยิ้ม และไม่หลบ เขาได้โคจรดาราคุ้มกายควบคู่กับการใช้หมัดปีศาจเถียนกังอย่างสุดกำลัง!
ยอดฝีมือคนแรกถูกหมัดของหลิงหยุนชกเข้าจนร่างกระเด็นออกไปไกลมากกว่าสิบเมตร และตกลงบนพื้นกระอักเลือดตาย!
อีกคนก็ถูกชกด้วยหมัดของหลิงหยุน จนกระอักเลือดตายระหว่างต่อสู้เช่นกัน!
จากนั้นหลิงหยุนก็ปล่อยหมัดออกไปอีกสี่หมด หนึ่งหมัดสังหารยอดฝีมือหนึ่งคน และภายในเวลาชั่วพริบตาหลิงหยุนก็ได้สังหารยอดฝีมือไปทั้งสี่คนไปอย่างโหดเหี้ยม
ส่วนอีกห้าคนที่เหลือ รีบกระโดดถอยหลับกลับไปทันที!