เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า บทที่ 470
“เหล่าชี โซ่วโก่ว! ลู่ฝาน นายกล้ามาก!”
ตู้ม
เหล็กกักขังบนตัวเสวี่ยบาถูกแสงเปลวไฟลุกโชนบนตัวเขาระเบิดออก เอามือทั้งสองข้างไขว้กันตรงหน้าอก แสงกระบี่สองแสงที่พุ่งเข้ามาข้างหน้าปักลงบนแขนของเขา
เสวี่ยบาตะโกนออกมาสุดชีวิต เสื้อผ้าบนตัวระเบิดออก
ถึงกระดูกและเอ็นตรงหน้าอกของเขาจะโดนลู่ฝานโจมตีจนละเอียด แม้แขนของเขาโดนแสงกระบี่แทงทะลุ แต่ตอนนี้เสวี่ยบาเหมือนเทพสงคราม
เปลวไฟค่อยๆ รวมตัวกันเป็นเกราะบนตัวเขา สถานการณ์แบบนี้ ลู่ฝานเห็นแล้วหน้าเปลี่ยนสี
“หลีกไป หลีกไปให้หมด!”
ลู่ฝานตะโกนอย่างตกใจ แล้วพุ่งเข้าไปก่อน
วิชาสายฟ้าฟาดห้าธาตุ สายฟ้าฟาด!
กระบี่กลายเป็นสายฟ้า ครั้งนี้พลังสายฟ้าสีทอง กดดันพลังเปลวไฟบนตัวลู่ฝาน
ขณะเดียวกัน ลู่ฝานรู้สึกว่าปราณหยินหยางอันแข็งแกร่ง พุ่งเข้ามาในตัวเขา เพิ่มพลังให้กับเขา
กระบี่ฟันลงมา ลู่ฝานฟันเปลวไฟบนตัวเสวี่ยบาจนกระจาย
แต่เสวี่ยบาใช้สองมือเปล่าสู้กับมีดที่คม รับกระบี่หนักไร้คมของลู่ฝานเอาไว้ ในเวลาเดียวกัน พลังลมจู่โจมมาข้างตัวลู่ฝาน
ช่วงเวลาคับขัน ลู่ฝานใช้วิชาชิงวิญญาณกับเสวี่ยบาอีกครั้ง
เสวี่ยบาร้องโอดครวญอย่างเจ็บปวด พลังลมที่พุ่งเข้ามาหาลู่ฝานก็เคลื่อนไหว หลังจากนั้นพัดผ่านไหล่ลู่ฝานไป ทิ้งรอยดาบลึกเอาไว้ให้ลู่ฝานอีกครั้ง
ลู่ฝานปล่อยกระบี่หนักไร้คม ซัดหมัดสองข้างออกมาโจมตี
หมัดถล่มเขาอู๋เซี่ยง!
พลังหมัดนับไม่ถ้วนโจมตีลงบนตัวเสวี่ยบา แต่เสวี่ยบากลับฝืนเอาไว้ ไม่ถอยหลังแม้แต่ก้าวเดียว
“อ๊าก!!!”
เสวี่ยบาร้องเสียงดังออกมา ดวงตาทั้งสองข้างแดงก่ำ
“ระเบิดโลหิต!”
ทันใดนั้น พลังอันน่ากลัวระเบิดออกมา ลู่ฝานที่อยู่ใกล้ที่สุดโดนระเบิดจนปลิว
ห้องที่อยู่รอบๆ โดนระเบิดจนหลังคาปลิว ทำให้ค่ายกลสั่นสะเทือนไปด้วย
ลู่ฝานกระแทกกับกำแพงจนปลิว เขาจับหน้าอกเอาไว้ รอยเลือดเลอะเต็มหน้า
“นี่มันเกิดอะไรขึ้น ไอ้เก้า ทำไมค่ายกลของแกใช้ไม่ได้!”
ลู่ฝานตะโกนออกมา
เจดีย์เสวียนเก้ามังกรพูดอย่างหวาดระแวงว่า “เจ้านายผู้ยิ่งใหญ่ ไม่เกี่ยวกับฉันนะ เพราะเป็นแค่เจดีย์แรกของค่ายกล มีหลายอย่างที่ไม่เพียงพอ เมื่อซึมซับพลังโจมตีธาตุทอง พลานุภาพของการกักขังจะเบาลง ตอนนี้พลังค่ายกลส่วนใหญ่ อาศัยพื้นฐานของค่ายกลหยินหยางสนับสนุน พลังปราณหยินหยางในค่ายกลมีข้อจำกัด”
ลู่ฝานแผดเสียงออกมาเสียงดัง “งั้นไม่ต้องสนใจการกักขังอะไรนั่นแล้ว โจมตี โจมตีให้หมด เอาพลังที่แข็งแกร่งสุดออกมาโจมตี!”
ลู่ฝานตะโกนเช่นนี้ ค่ายกลเริ่มเปลี่ยนแปลงตามความคิดของลู่ฝาน
แสงกระบี่นับไม่ถ้วนปรากฏกลางอากาศ กลายเป็นค่ายกลกระบี่พุ่งไปฆ่าพวกเสวี่ยบา
หานเฟิงและคนอื่นเห็นท่าไม่สู้ดี จึงรีบถอยออก โจวเจิ้นโส่วหนียิ่งเร็วกว่า หลบอย่างไร้ร่องรอยไปนานแล้ว
แสงกระบี่สาดลงมา บาดเจ็บล้มตายกัน
แสงกระบี่ปักลงบนตัวเสวี่ยบาหกเล่ม สี่เล่มพาดผ่านอกไป แต่เสวี่ยบายังฝืนยืนอยู่ตรงนั้น
แสงกระบี่พุ่งเข้ามาอีกหนึ่งเล่ม ทันใดนั้นซานเจียวยันที่อยู่ไม่ไกล ทำลายการกักขัง พุ่งเข้ามาอย่างบ้าคลั่ง กระแทกเสวี่ยบาออกไป
“พี่ใหญ่!”
ซานเจียวยันตะโกนออกมา แสงกระบี่เข้าไปในลำคอของเขา ทันใดนั้นซานเจียวยันตายคาที่ทันที
“ไม่ ซานเจียวยัน!”
เสวี่ยบาร้องไห้ออกมาอย่างทุกข์ทรมาน มีอีกสองคนหลุดออกจากการกักขัง พุ่งเข้ามาดึงเสวี่ยบาออกไปด้านนอก
“หนี! พี่ใหญ่ หนี!”
แสงกระบี่สาดลงมา ในบรรดาทั้งสองคน มีหนึ่งคนโดนฆ่าตาย
สุดท้ายเหลือเพียงคนที่ลูกตาขาวโพลนอย่างเสี่ยวอู่กับเสวี่ยบาพุ่งออกไปจากวงล้อมของผู้คนอย่างลม
ลู่ฝานตะโกนว่า “ตามไป อย่าให้พวกเขาหนี!”