เทพสงครามพิทักษ์โลก บทที่ 347
ถ้าหลันซินไป จะต้องอับอายแน่นอน!
การอับอายเป็นเรื่องเล็ก
ถ้าทำลายงานใหญ่ของหยางเฟิงนี่แย่เลย!
ใครจะไปคิด หลันซินจ้องไปที่เย่เมิ่งเหยียนแล้วพูด “ที่แกพูดไม่มีประโยชน์ หยางเฟิงตอบตกลงกับฉันแล้ว!”
หยางเฟิงก็ยิ้มแล้วพูด “ไม่เป็นไร! เมิ่งเหยียน คืนนี้คุณก็ไปด้วยกันเถอะ!”
“ฉันไปได้เหรอ?” เย่เมิ่งเหยียนพูดอย่างลังเล
“ได้ ไม่มีอะไรไม่สะดวกหรอก!”
หยางเฟิงสีหน้าไม่สนไม่แคร์อะไร
สำหรับเขา ตระกูลเหออะไร ก็เป็นแค่ไอ้งั่งคนหนึ่ง!
ไม่ได้อยู่ในสายตาเขาเลย!
เย่เมิ่งเหยียนเตือนหลันซินว่า “แม่ ฉันเตือนแม่นะ! คืนนี้ไปตระกูลเหอ แม่อย่าทำให้พวกเราขายหน้าเด็ดขาดนะ ไม่งั้นพวกเราจะไม่พาแม่ไป”
“ลูกสาวคนดี ลูกไม่ต้องห่วง แม่รู้ดีว่าควรทำยังไง! ไม่ต้องให้ลูกบอกหรอก แม่จะไปเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้ว”
หลันซินขี้เกียจพูดมากกับเย่เมิ่งเหยียน เลยรีบจากไป
เย่เมิ่งเหยียนส่ายหัวอย่างหมดหนทาง
เธอก็ไม่รู้ว่าทำไม ตัวเองถึงได้มีแม่ที่เป็นแบบนี้?
……
ตระกูลเหอ
เหอเจียหาวกลับมาตอบกลับ
เหอเซิ่งหงพยักหน้า “ดีมาก! บอกห้องครัว ต้องเตรียมอาหารเย็นไว้ให้ดี”
“ครับ!”
เหอเจียหาวพยักหน้า กำลังจะไปจัดการ
“เดี๋ยวก่อน!”
จู่ๆเหอเซิ่งหงก็เอ่ยปากเรียกเขา
เหอเจียหาวหันหัวกลับถามด้วยความสงสัย “พ่อ ยังมีเรื่องอะไรอีกเหรอ?”
เหอเซิ่งหงคิดๆแล้ว “แกส่งการ์เชิญให้เย่หนานเทียนด้วยนะ แต่เวลาช้ากว่าครึ่งชั่วโมง”
“พ่อ นี่……”
เหอเจียหาวมึนงง!
เขาไม่เข้าใจว่าพ่อของตัวเองทำบ้าอะไรอยู่!
เขาไม่รู้เหรอว่าหยางเฟิงกับเย่หนานเทียนเป็นคู่ศัตรูกัน?
ถ้าเชิญเย่หนานเทียนมา
ถึงเวลานั้นหยางเฟิงกับเย่หนานเทียนเจอกันมีเรื่องกันขึ้นมาจะทำยังไง?
เหอเซิ่งหงพูดด้วยรอยยิ้มลึกลับ “แกอย่าถามมาก ไปทำตามที่ฉันสั่งก็พอ”
“ครับ!”
เหอเจียหาวไม่ได้ถามอะไรมากอีก
มองแผ่นหลังของเหอเจียหาวที่จากไป
เหอเซิ่งหงหรี่ตา ยิ้มแล้วพูดกับตัวเองว่า “หยางเฟิง แกจะเป็นคนหรือผี? คืนนี้ ก็จะได้รู้กัน……”
พูดจบ
เผยท่าทีที่มีความหมายอยู่ที่มุมปาก!
……
ตอนเย็น
วิลล่าตระกูลเหอ แสงไฟสว่างไสว
คนใช้ทุกคน บอดี้การ์ด ต่างมีตั้งสติให้ดี
ทุกคนรู้สึกได้
วันนี้จะมีเรื่องใหญ่เกิดขึ้น!
“พ่อ! หยางเฟิงพาภรรยาและแม่ยายมาร่วมงานเลี้ยง!”
เหอเจียหาวได้รับข่าว รีบรายงาน
เมื่อได้ยิน
เหอเซิ่งหงลุกขึ้นยืนทันที
เขาพูดอย่างเคร่งขรึม “ไป! ตามฉันไปต้อนรับด้วยตนเอง กับการมาถึงของคุณหยาง!”
“พ่อ นี่พ่อ……”
เมื่อเห็นแบบนี้ เหอเจียหาวสีหน้าตกใจ
พ่อตัวเองเป็นถึงเจ้าพนันในเมืองกาสิโน
ถึงแม้ลั่วเจิ้นตงผู้ว่าการในเมืองกาสิโนมา
พ่อของตัวเอง ก็ไม่เคยต้อนรับด้วยตัวเอง!
ตอนนี้ แค่หยางเฟิงคนหนึ่ง
กลับทำให้พ่อตัวเองต้อนรับด้วยตัวเอง?
พ่อของตัวเอง ก็ตื่นตระหนกเกินไปหรือเปล่า?
เหอเซิ่งหงจ้องไปที่ลูกชายตัวเอง “ยังยืนนิ่งทำอะไรอยู่? ยังไม่รีบตามฉันไปต้อนรับคุณหยาง!”
ตามข้อมูลที่เหอเซิ่งหงสืบมา
หยางเฟิงนี้ เป็นบุคคลราวกับเทพมังกร
ถ้าตัวเองบกพร่องอะไร คงจะทำให้เขาไม่พอใจ
เพื่อหลีกเลี่ยงปัญหาที่ไม่จำเป็น
ตัวเองก็ควรจะวางตัวให้ต่ำหน่อยเท่าที่จะทำได้!
เวลานี้
ที่หน้าประตูใหญ่ของตระกูลเหอ
รถยนต์หรูหราป้ายแดงคันหนึ่งหยุดลง
“ว้าว! เป็นวิลล่าที่หรูหราจริงๆ!”
หลังจากลงจากรถ
หลันซินทำหน้าประหลาดใจ
ตอนนี้หลันซิน อาศัยอยู่ที่วิลล่าหยุนติ่งในตงไห่
แต่วิลล่าหยุนติ่งไม่สามารถเทียบได้กับบ้านหรูหราอย่างตระกูลเหอได้อยู่แล้ว