นางสาวซูแค่อยากถอนหมั้น ตอนที่ 554 ได้คืบจะเอาศอก
หน้าของทั้งสองที่อยู่ในระยะประชิด โจเซฟเห็นอย่างนั้นก็มองด้วยสายตาอ่อนโยน เอียงหน้าหมายจะจูบซูฉิง
ทว่าซูฉิงนั้นเร็วกว่า เอนตัวไปด้านหลังเพื่อหลบจูบ แล้วเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย:”โจเซฟ”
โจเซฟเหมือนจะรู้ตัวว่าการกระทำเมื่อสักครู่ทำให้ซูฉิงไม่ชอบใจ โจเซฟทำปากยื่นพูดอย่างบริสุทธิ์ใจ:”ขอโทษนะ เธอสวยเกินไปแล้ว ฉันเลยอดใจไม่อยู่”
ซูฉิงพูดไม่ออกชั่วขณะ โจเซฟพูดเองเออเองทั้งนั้น
“ที่โน่นพวกเราจ้องหน้าและจูบกัน”
แล้วเขาก็ยื่นกาแฟที่อยู่ในมือให้กับซูฉิง สองมือของโจเซฟวางไว้บนโต๊ะ ยิ้มตาใสราวกับแมวเปอร์เซีย
“ไม่ลองชิมหน่อยหรอ ฉันชงกาแฟให้เธอเองกับมือเลยนะ”
“นายมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง “โจเซฟพูดจบซูฉิงก็เงยหน้ามองเขา
ก่อนหน้านี้หลังจากที่เรือล่ม โจเซฟถูกหามส่งโรงพยาบาล ซูฉิงก็ติดต่อลูกน้องของเขาให้เอาตัวเขากลับไปรักษา
บางทีเพราะเรื่องครั้งที่แล้วเกือบจะทำให้โจเซฟเอาชีวิตไม่รอด ดังนั้นเลยต้องดูแลเขามากเป็นพิเศษ แต่ตอนที่เขาพักรักษาตัวติดต่อซูฉิงไม่ได้เลย
และบวกกับที่มีฮ่อหยุนเฉิงอยู่ ซูฉิงไม่ได้มาเยี่ยมโจเซฟอีก และจากนั้นไม่กี่วันซูฉิงกับฮ่อหยุนเฉิงก็กลับมาแล้ว
พอนึกมาถึงตอนนี้ ซูฉิงก็รู้สึกผิด เพราะว่าหลายวันมานี้เกิดเรื่องขึ้นมากมาย ทำให้เธอลืมโจเซฟไปเลย
“คิดถึงเธอแล้ว ดังนั้นก็เลยมาหา ในเมื่อเธอไม่ไปหาฉัน ฉันก็เลยมาเยี่ยมเธอ”ท่าทางของโจเซฟดูเศร้าและน่าสงสาร
เขากลับไปนั่งที่เก้าอี้และนั่งลงตรงหน้าซูฉิง มือค้ำโต๊ะมองหน้าซูฉิง
ซูฉิงที่ถูกเขามองก็ทำตัวไม่ถูก เลยหันหน้ามองไปทางอื่น ทั้งสองที่อยู่ในระยะห่างกันแล้ว ซูฉิงเลยเอ่ยถาม”บาดแผลนายเป็นยังไงบ้าง”
“เธอเป็นห่วงฉันหรอ “โจเซฟพอได้ยินอย่างนั้นก็เบิกตากว้าง
ซูฉิงถึงแม้หมดคำจะพูด แต่ก็เห็นแก่ความเป็นเพื่อน เลยพยักหน้า
และโจเซฟที่เหมือนได้คืบจะเอาศอก เบายิ้มระรื่นมองซูฉิง ใบหน้าที่สวยงามและละเอียดอ่อนอดไม่ได้ที่จะมองไปด้านข้าง
ทันใดนั้น เขาก็จับเข้าที่หน้าอกของตัวเอง แล้วทำหน้าเจ็บปวด”ฉันรู้สึกว่าใจของฉันเจ็บปวดมากทำไงดี ซูฉิง……..”
เทคนิคการแสดงละครน้ำเน่าอย่างนี้ทำให้ซูฉิงทนดูต่อไปไม่ไหว เธอหมุนปากกาไปมาพร้อมกับมองการแสดงของซูฉิง
โจเซฟแอบชำเลืองซูฉิง แล้วก็ส่งเสียงออกมา เห็นเธอยังคงนิ่ง สุดท้ายก็ส่ายมือไปมาสื่อว่ายอมแพ้แล้ว
“เธอนี่เกินไปแล้ว”โจเซฟเอ่ยพูด “แค่เธอเป็นห่วงฉันแล้ว ก็แสดงว่าเธอรู้สึกชอบฉันแล้ว”
‘หยุดความคิดร้ายๆ ของนายไปเลย “ซูฉิงหยุดคำพูดของโจเซฟ แล้วพูดอย่างจริงจัง”โจเซฟ ฉันเคยบอกนายแล้วไง ฉันชอบฮ่อหยุนเฉิง ฉันก็อยู่กับเขา”
“แล้วยังไง “โจเซฟสะบัดมือไปมาอย่างไม่สนใจ “ฉันก็เคยบอกแล้วว่าฉันชอบเธอ ฉันจะจีบเธอ และเธอกับฮ่อหยุนเฉิงยังไม่ได้แต่งงานกัน ฉันยังมีโอกาสอยู่”
โจเซฟที่พูดอยู่ก็เหมือนนึกอะไรขึ้นมาได้ แล้วพูดต่อ”แต่งงานก็ไม่เป็นไร สามารถอย่าได้ ขอเพียงฉันยังโสดก็ยังมีโอกาส ดังนั้นเธอจะไม่คิดพิจารณาหน่อยหรอ”
ซูฉินที่เถียงไม่ชนะโจเซฟได้ ก็รู้สึกเหนื่อย เธอมองดูเวลา ก็หันมองโจเซฟ :”นายมาหาฉันเพื่อจะพูดเรื่องพวกนี้งั้นหรอ”
“ที่จริงแล้วฉันอยากจะเลี้ยงข้าวเธอ ไม่รู้ว่าคุณซูจะให้เกียรติมั้ย “โจเซฟพูดออกไปตามตรง แต่ทว่าซูฉิงตอบปฏิเสธออกไปตรงๆ
“ไม่”
“พรุ่งนี้ละ วันมะรืนละ”ถึงแม้จะถูกปฏิเสธ แต่โจเซฟก็ยังคงดื้อดึง “ฉันมีเวลาตลอด ขอเพียงแค่เธอยอมตกลง”
ซูฉิงลุกขึ้นยืน แล้วเดินอ้อมโต๊ะผ่านโจเซฟที่พูดไม่หยุด แล้วเดินออกจากห้องทำงานไป “ฉันไม่มีเวลา’
“ขอร้องละ แม้แต่ไปในฐานะเพื่อนกินข้าวด้วยกันสักมือก็ไม่ได้เลยหรอ”
โจเซฟกางแขนออก แล้วเดินตามหลังมองหลังซูฉิงที่หุ่นดี สูงเพรียว เรียกความสนใจจากใครหลายคน
“นายมีสิทธนั้น และฉันก็มีสิทธที่จะปฏิเสธ “ซูฉิงยิ้มตอบ ถ้าหากโจเซฟยอมเป็นเพื่อนกับเธอ งั้นจะกินข้าวกี่มือก็ได้ เพียงแต่ว่าตอนนี้โจเซฟมีเป้าหมาย…….
ซูฉิงไม่อยากจะให้เขามาเสียเวลากับตัวเองจริงๆ
“ซูฉิง เธอเย็นชาจังเลย ฉันถึงกับเริ่มเรียนว่ายน้ำเพื่อเธอเลยนะ”โจเซฟพูดอย่างน่าสงสาร
แต่ตอนนี้ในหัวของซูฉิงกำลังคิดว่า จะลงไปบอกกับยามเฝ้าประตูห้ามไม่ให้โจเซฟเข้ามาในบริษัทแล้ว
แต่พอซูฉิงลงลิฟต์มานั้น โจเซฟที่เอาแต่เงียบก็เดินมาข้างหน้าแล้วจับที่ข้อมือของซูฉิง
ซูฉิงตกใจอึ้ง”นายจะทำอะไร”
“ผมเธอยุ่งน่ะ”โจเซฟหรี่ตามอง แล้วยื่นมือไปจัดทรงผมให้กับซูฉิง แต่ทว่าความจริงแล้วผมของซูฉิงไม่ได้ยุ่งเลย
ซูฉิงที่พอเงยหน้าขึ้นมองก็เห็นแววตาเจ้าเล่ห์ของโจเซฟ และตอนที่เธอกำลังคิดว่าเขามีแผนการอะไร ตัวก็ถูกฉุดเข้าไปกอด
กลิ่นที่คุ้นเคยมาเตะจมูก ซูฉิงเงยหน้าขึ้นมองเห็นปลายคางขอฮ่อหยุนเฉิง
“หยุนเฉิง” ซูฉิงยิ้มมองฮ่อหยุนเแิง แต่ทว่าเขากลับมองคนที่อยู่ด้านหลังซึ่งก็คือโจเซฟ
เมื่อกี้ตอนที่เขาเดินเข้ามานั้นก็มองเห็นโจเซฟกับซูฉิงทำอะไรกันก็รู้สึกโมโหขึ้นมา
“ไม่ได้เจอกันนานเลยนะ คุณฮ่อ”โจเซฟยิ้มให้กับฮ่อหยุนเฉิง จากนั้นก็โบกมือให้กับซูฉิง
“อย่าลืมนักของเรานะ ฉิง”
โจเซฟที่ขยิบตาให้กับซูฉิงแล้วก็เดินออกไป
ซูฉิงที่ได้ยินอย่างนั้นก็อดที่จะคิ้วหมวดไม่ได้ และเป็นอย่างที่คาดไว้ คนที่กอดตนอยู่ได้แผ่รังสีเย็นเยือกออกมา
ซูฉิงที่อยู่ในอ้อมกอดของฮ่อหยุนเฉิงเห็นอย่างนั้นก็หันตัวเข้าหาฮ่อหยุนเฉิงแล้วกอดเอวของเขาไว้
“นัดอะไร หืม?”ฮ่อหยุนเฉิงหรี่ตามองถามด้วยสายเต็มไปด้วยอันตราย
“นิสัยโจเซฟเป็นยังไงนายยังไม่รู้อีกหรอ เขาก็แค่ล้อเล่นเท่านั้น”ซูฉิงยิ้มพูด
“ทำไมฉันจะต้องรู้จักนิสัยของเขาด้วยล่ะ “ฮ่อหยุนเฉิงกำมือแน่น และก็อยู่ในสายตาของซูฉิง ก็อดที่จะยิ้มออกมาไม่ได้
เธอขยับก้าวเดินไปข้างหน้าอีกนิดจนแทบจะตัวติดกับฮ่อหยุนเฉิงแล้ว
“ทำไมรู้สึกฉุนจัง บริษัทใช้น้ำส้มสายชูมาฆ่าเชื้อตั้งแต่เมื่อไหร่กัน
ฮ่อหยุนเฉิงไม่พูดอะไร เพียงแค่มองหน้าซูฉิงอย่างเงียบๆ
แววตาเต็มไปด้วยความเจ้าเล่ห์ ซูฉิงเขย่งเท้าขึ้นจูบฮ่อหยุนเฉิง จากนั้นก็ทำหน้าโอเวอร์
“ไอ้หยา ฉุนมากเลยฮ่อหยุนเฉิง”
ซูฉิงพูดเยาะ ก็เห็นสายตานิ่งขรึมของฮ่อหยุนเฉิงก้มศีรษะตรงลงมาเพื่อผนึกปากเล็กที่พูดไม่หยุด