ยัยหมอวายร้ายที่รัก บทที่ 334 แด๊ดดี้จะจดทะเบียนกับผู้หญิงคนนี้เหรอ ?
“ครืด……ครืด……”
“ฮัลโหล？”
โทรศัพท์ถูกกดโทรออก ไม่นาน ปลายสายก็มีคนรับ
ดวงตากลมโตของเด็กน้อยก็เป็นประกายขึ้นในทันที “ พี่ นี่ฉันเองนะ พี่คิดถึงฉันหรือเปล่า ？”
“คิดถึงสิ น้องรัก สบายดีไหม ? นี่ไม่ได้โทรมาหนึ่งวันกับอีกหนึ่งคืนแล้วนะ พี่กับพี่ชินจังกังวลจะแย่อยู่แล้ว ”
เสียงใสๆของเด็กน้อยก็พูดบ่นไม่หยุดทันทีที่รับสาย เมื่อได้ยิน ก็รู้ว่าเป็นเสียงของพี่อิคคิวพี่ชายที่โตมาด้วยกันกับเธอ
ห๊า ?
หนึ่งวันกับอีกหนึ่งคืนเลยเหรอ ? เมื่อวานเธอก็เพิ่งจะโทรไปเองไม่ใช่เหรอ ?
มือน้อยๆของหนูรินจังถือโทรศัพท์อยู่ ดวงตากลมโตที่ราวกับลูกแก้ว ก็งงงวยขึ้นมาอีกครั้ง
แต่ไม่ว่าจะยังไงก็ช่าง แค่พี่ชายอยากให้เธอโทรกลับไป เธอก็มีความสุขมากแล้ว
เธอเบะปากน้อยๆ และเริ่มโอดโอยขึ้นมา“ก็เพราะหม่ามี๊นั่นแหละ หลายวันมานี้ไม่ได้ไปทำงานเลย อยู่บ้านทั้งวัน ฉันก็จึงไม่มีโอกาสโทรหาพวกพี่ยังไงล่ะ ”
หม่ามี๊ไม่ทำงาน ?
คิวคิวที่อยู่ปลายสายได้ยินเข้า ก็อึ้งไป “ ทำไมหม่ามี๊ถึงไม่ทำงาน ? หรือรู้ว่าแด๊ดดี้กับน้าแครอทจะ……”
ยังไม่ทันจะได้พูดจบ ชินจังที่นั่งอยู่ข้างๆเขาจู่ๆก็ลุกพรวดขึ้นมา ยื่นมือเล็กๆไปปิดปากของเขาเอาไว้
“นี่นายบ้าไปแล้วหรือไง ? ถึงได้คิดจะบอกเรื่องนี้กับน้อง ！”
“อื้อ……”
คิวคิวก็ถึงได้รู้สึกตัว และปิดปากเงียบทันที
โชคยังดี ที่หนูรินจังเป็นคนไม่ขี้สงสัย เมื่อครู่พี่ชายพูดอะไรไป เธอก็แทบไม่ได้ยินเลย
“พี่ เมื่อกี้ฉันได้ยินหม่ามี๊บอกว่า จะให้คุณน้าไปซื้อบ้านของคุณตากลับคืนมาด้วย ”
“จริงเหรอ？！！”
ทันทีที่พูดคำนี้ออกไป เด็กน้อยสองคนที่อยู่ปลายสายก็ตื่นเต้นดีใจอย่างมาก
บ้านของคุณตาซื้อคืนมา นั้นก็หมายความว่าหม่ามี๊พวกเขาจะกลับมาในเร็วๆนี้นะสิ
สองคนพี่น้องตื่นเต้นกันอย่างมาก
และในตอนนี้เอง จู่ๆที่ชั้นล่างก็มีเสียงรถดังขึ้น สีหน้าของสองคนพี่น้องเปลี่ยนในทันที ฉับพลัน ก็รีบพูดบอกกับน้องสาวที่อยู่ปลายสายให้รู้ จากนั้นก็กดวางสายนาฬิกาสมาร์ทวอทช์ทันที
ไม่กี่นาทีต่อมา แสนรักกับแครอทสองคนก็เข้ามาจริงๆ
“ทั้งสองคนกำลังทำอะไรอยู่ ? ทำไมถึงได้ดูร้อนรนแบบนี้ ？”
สายตาของแสนรักค่อนข้างอันตราย ทันทีที่เข้ามา เห็นลูกชายสองคนที่ลงมาจากชั้นบน เขาก็สังเกตเห็นใบหน้าเล็กๆที่มีความผิดปรกติของพวกเขาทันที
ชินจังไม่มีทางพูดอย่างแน่นอน
มีเพียงคิวคิวเท่านั้นที่ยังหัวหมุนอยู่ พูดอธิบาย“ไม่ได้ทำอะไร วันนี้ไม่ทำงานเหรอ？”
“ทำงานอะไรล่ะ ? วันนี้แด๊ดดี้กับน้าแครอทจะไปดูโรงแรมที่จัดงานหมั้น ทั้งสองคนอยู่บ้านต้องเชื่อฟังน้าภานะ ”
แสนรักย่นคิ้วและพูดกำชับกับเด็กน้อยทั้งสองคนไปคำหนึ่ง พลางก้าวเท้าเดินขึ้นไปชั้นบน
เด็กน้อยทั้งสองคน“……”
จะไปดูโรงแรมก็ไปดูสิ ยังจะกลับมาที่บ้านอีกทำไม ?
จบเห่แล้ว เขาคงไม่ได้จะไปเอาทะเบียนบ้านแล้วไปจดทะเบียนสมรสกับผู้หญิงคนนี้หรอกนะ ?
พี่น้องสองคนคิดเรื่องนี้ขึ้นมาพร้อมกัน ใบหน้าเล็กๆที่จ้องไปยังชั้นบนก็เปลี่ยนในทันที
“มานี่มา สุดหล่อทั้งสองคน มาดูสิว่าน้าซื้ออะไรมาฝาก ? ชินจัง นี่หุ่นยนต์ทรานฟอร์เมอร์รุ่นที่หยุดผลิตแล้วนะ และของคิวคิว การ์ดทองคำในเกมที่เราใฝ่ฝันมาตลอด น้าก็ไปหามาให้ได้แล้ว”
แครอทไม่ได้สังเกตเห็นความเปลี่ยนแปลงของเด็กทั้งสอง หลังจากที่เธอเข้ามา ก็หยิบเอาของที่ติดมือมาด้วย นำเสนอราวกับสมบัติล้ำค่า
เตรียมมาให้กับเด็กทั้งสองคน
ของดีแบบนี้ หากเป็นเมื่อก่อน เด็กน้อยทั้งสองคนคงดีใจเป็นบ้าเป็นหลังไปแล้ว
แต่ว่า วันนี้ คำตอบที่ให้เธอ มีเพียงใบหน้าที่เย็นชาและท่าทีที่รังเกียจของพวกเขา มองสบตากัน ทันใดนั้น เด็กน้อยทั้งสองคนก็วิ่งไปที่บันได
“เฮ้！นี่เราสองคนจะทำอะไร ? วิ่งไปไหนกัน ? ของที่เอามาให้ไม่เอากันหรือไง ？”
เมื่อแครอทเห็น ก็รู้สึกเสียใจอยู่ครู่หนึ่ง
แสนรักในตอนนี้กำลังหาของอยู่ที่ห้องนอนตัวเองบนชั้นสาม กำลังเปิดลิ้นชักอยู่ ทันใดนั้น เขาก็ได้ยินเสียง“ตึง”ดังมาจากชั้นล่าง สักพัก เสียงร้องไห้ของเด็กน้อยก็ดังตามมา
“อ๊าก～～～”
“น้องคิว——”
ในตอนที่เสียงกรีดร้องสุดท้ายของเด็กน้อยอีกคนดังขึ้นมา แสนรักก็ได้โยนของที่อยู่ในมือทิ้งไปแล้ว จากนั้นก็รีบวิ่งออกจากห้องแล้วลงไปชั้นล่างอย่างรวดเร็ว
“เป็นอะไร ? เกิดอะไรขึ้น ? ”
“แด๊ดดี้ น้องหกล้ม มี……มีเลือดไหลด้วย……”
ที่ราวบันไดตรงชั้นล่าง เด็กน้อยสองคนกำลังนั่งร้องไห้กันอยู่ คนหนึ่งร้องเพราะหกล้ม อีกคนร้องเพราะตกใจ ภาพนั้น น่าหวาดเสียวอย่างมาก
สีหน้าท่าทางของแสนรักเปลี่ยนไปในทันที
ปรี่เข้าไปหา ก้มตัวลงแล้วอุ้มลูกชายคนเล็กที่หกล้มขึ้นมา แต่ก็กลับพบว่า เด็กน้อยที่ร้องไห้โฮคนนี้ พออ้าปากขึ้นมาที่ปากก็เต็มไปด้วยเลือด ！
“ใครก็ได้！เอารถออกเร็ว ！！”ชายหนุ่มร้อนรนขึ้นมาทันที อุ้มลูกน้อยลงมาจากชั้นบน เดินสาวเท้าก้าวยาวๆออกไป แม้แต่แครอทที่อยู่ห้องโถง เขาก็ไม่ได้สนใจ
ชินจังเองก็เดินตามหลังไป มือหนึ่งก็ปาดน้ำตา ในขณะที่ก็กำลังไล่ตามแด๊ดดี้ไปด้วย
ไม่คิดว่า เด็กน้อยที่น้ำตาคลอเบ้า เมื่อเห็นแครอท ใบหน้าที่ร้องห่มร้องไห้ก็ยิ้มร้ายออกมา มุมปากแสยะยิ้มเยาะหยัน
แครอทถึงกับตะลึง ！
นี่มันอะไรกัน ทำไมเด็กคนนี้ถึงได้เป็นศัตรูกับเธอขนาดนี้ ? เมื่อก่อนไม่ได้เป็นแบบนี้นี่นา