มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 462
ตลอดเวลาที่ผ่านมานี้ พวกเขาทั้งคู่ก็ได้พูดคุยกันเป็นครั้งคราวในวีแชท เมื่อไหร่ก็ตามที่พวกเขาว่าง
ปัจจุบันนี้ เควต้าได้สอนที่โรงเรียนอนุบาลแห่งใหม่แล้วและทำได้ค่อนดีเลยทีเดียว
เจอรัลด์ได้ช่วยเหลือเควต้าและหาบ้านให้เธออยู่ ซึ่งเดรกและไทสันก็อยู่ที่เดียวกันกับเธอ
“คุณสมิธค่ะ คุณช่วยอะไรฉันหน่อยได้ไหม? ฉันไม่สามารถตรวจการบ้านของเด็กเหล่านี้ในชั้นเรียนของฉันได้ แฟนของฉันกำลังมาแล้ว เพื่อรับฉันไปช็อปปิ้ง คุณช่วยตรวจการบ้านของพวกเขาในนามของฉันได้ไหม?”
ครูผู้หญิงที่มีผมยาวถึงเอวถามเควต้า ที่ก็กำลังตรวจการบ้านของนักเรียนเช่นกัน
“แต่คุณลอว์รีค่ะ ฉันยังคงกำลังตรวจการบ้านของนักเรียนของฉันอยู่เหมือนกันนะ!”
เควต้าตอบอย่างเจี๋ยมเจี้ยม
“เฮอะ! ถ้าคุณไม่อยากจะช่วยเหลือฉัน งั้นก็พูดมาสิ ทำไมถึงมีข้ออ้างมากมายขนาดนั้น? อย่าคิดแม้แต่วิเดียวเลยว่าคุณเก่งมากเพียงเพราะคุณเทเวสแนะนำคุณให้มาทำงานที่นี่น่ะ ฮ่า แค่คิดดูสิ! ฉันหมายถึง คุณเป็นใครกันล่ะ เควต้า สมิธ? คุณได้รับตำแหน่งเป็นครูที่สวยที่สุดในสถาบันการศึกษาปฐมวัยของเมืองเมย์เบอร์รี่หลังจากการเข้าร่วมในโรงเรียนอนุบาลเพียงแค่เดือนเดียวเท่านั้น ไม่ใช่ว่านั่นดีเยี่ยมหรือว่ายังไง? ถ้าเป็นอย่างงั้น คุณไม่สามารถแม้แต่จะช่วยเหลือฉันตรวจการบ้านของนักเรียนของฉันได้เลยเหรอ?
ครูที่ชื่อ เคทลิน ลอว์รี โต้กลับอย่างเยือกเย็น
เธอได้มาเป็นครูที่โรงเรียนอนุบาลที่ดีที่สุดในเมืองเมย์เบอร์รี่ ในสองเดือนก่อนการมาถึงของเควต้า เมื่อเควต้ามาเข้าร่วมครั้งแรก เคทลินก็จะแกล้งเธออยู่บ่อย ๆ โดยการทำให้เธอตรวจการบ้านของนักเรียนของเธอในนามของเธอ
เคทลินมีแฟนหนุ่มที่มั่งคั่งและมีอิทธิพลที่หล่อเหล่ามากเหมือนกัน
เธอจึงมั่นใจว่าเธอจะได้รับการเลือกให้เป็นครูสาวที่สวยที่สุดในเขตนี้ทั้งหมด โดยมองโลกในแง่ดีว่าเธอจะเอาตำแหน่งสูงสุดใส่กระเป๋ามาได้แน่นอน
แต่อนิจจา พ่อแม่ของนักเรียนได้โหวตให้กับเควต้า ผู้หญิงที่สวยจากภายในสู่ภายนอก
แน่นอน นั่นทำให้เคทลินประสาทเสีย
เธอถึงกับตรวจสอบภูมิหลังของเควต้าอีกด้วยซ้ำ แต่ก็ไม่มีประวัติเสียหายใด ๆ เกี่ยวกับเควต้าเลย
ดังนั้น สถานการณ์กลั่นแกล้งจึงใกล้เข้ามา
ครูผู้หญิงคนอื่น ๆ ที่อยู่ที่นั่นก็เอาแต่เงียบปากกันไว้
“เอาล่ะ ฉันจะตรวจมันให้คุณแล้วกันค่ะ คุณลอว์รี”
เควต้ากัดริมฝีปากของเธอเอาไว้ จากนั้นเธอก็ย้ายกองการบ้านจากโต๊ะเคทลินมาไว้บนโต๊ะของเธอ
“ฮึ่ม! ตอนนี้ดีขึ้นมามากหน่อย คุณสมิธ อย่าหัวสูงให้มากเกินไปนักเลยที่คิดว่าคุณเก่งขนาดนั้นเพียงเพราะคุณชนะรางวัลครูที่สวยที่สุด ให้ฉันบอกคุณบางอย่างนะ ฉัน เคทลิน ลอว์รี จะไม่พ่ายแพ้ให้กับคุณในเรื่องใดแน่!”
เคทลินเยาะเย้ยก่อนจะหันหลังกลับอย่างมีชัยขณะที่เธอเตรียมที่จะจากไป
“เควต้า ทุกคนควรตรวจการบ้านของนักเรียนของพวกเขาเอง เธอไม่ได้เป็นหนี้บุญคุณเธอเรื่องใดเลย ดังนั้นทำไมเธอถึงจะช่วยเธอทำเรื่องนี้ล่ะ?”
ทันใดนั้น มีน้ำเสียงที่อ่อนโยนพูดออกมา
ผู้ชายคนหนึ่งเดินไปที่โต๊ะของเควต้าก่อนจะย้ายกองการบ้านกลับไปที่โต๊ะของเคทลิน
“บ้าจริง! นายคิดว่านายเป็นใครห๊ะ?”
เคทลินใจหาย
เจอรัลด์ไม่แม้แต่จะสนใจมองไปที่เธอด้วยซ้ำ เขาเพียงจับแขนของเควต้าไว้ขณะที่เขาพูดขึ้น “ฉันขอให้เธอลาหยุดไม่ใช่เหรอ? ไปข้างนอกกันเถอะและหาอะไรกินกัน ฉันต้องคุยกับเธอเกี่ยวกับเรื่องบางอย่างน่ะ!”
“อืม! ฉันขอลาหยุดไปแล้ว!”
เควต้าตอบขณะที่เธอพยักหน้า
เมื่อเห็นเจอรัลด์ เควต้าก็เต็มไปด้วยความรู้สึกของความปลอดภัยขึ้นมาทันที
เคทลินดูเหมือนจะน่ากลัวสำหรับเธอจริง ๆ และเธอก็เกรงกลัวเล็กน้อย
เมื่อครูผู้หญิงคนอื่น ๆ เห็นเคทลินกำลังถูกเพิกเฉยอย่างสิ้นเชิง พวกเธอจึงก้มหน้าลงและหัวเราะคิกคักกัน
ใบหน้าของเคทลินแดงก่ำขึ้นมา
“โอ้! คุณลอว์รี แฟนของคุณอยู่นี่แล้วเพื่อมารับคุณอีกครั้ง! ให้ตาย ฉันอิจฉาคุณมากเลย!”
ครูสาวสองสามคนที่ออกไปข้างนอกเพื่อช็อปปิ้งกันกำลังคุยกับแฟนของเคทลินอยู่ตรงประตู
เมื่อพวกเธอเห็นเคทลิน พวกเธอจึงรู้สึกอิจฉาขึ้นมาทันที
จากนั้นพวกเธอก็เห็นเควต้าและเจอรัลด์ที่กำลังเดินออกมาจากประตูข้าง
สาว ๆ ยังคงซุบซิบนินทาต่อไปในหมู่กันเอง “โอ้ ดูนั่นสิ! นั่นคือแฟนของเควต้าใช่ไหม?”
“โอ้มายก๊อด! จริงดิ? เขาดูค่อนข้างต่ำนะ…”
“ฮ่าฮ่า! ฉันคิดว่าพวกเขาเหมาะกันดีนะ”
“…”
ทันทีที่เจอรัลด์ก้าวออกมา เสียงหัวเราะเยาะเหล่านี้ก็ท่วมท้นออกมากัน…