สิ่งที่เชียนอ้าวเซี่ยกล่าวนั้นเป็นความจริง ถึงแม้ว่าเขาจะได้รับฉายาว่าเป็นเทพบุตรอันดับหนึ่ง แต่ภายใต้ฉายานั้น เขาก็ยังมีอีกฉายาหนึ่งที่ไม่น่าฟังเอาซะเลยนั่นก็คือ องค์รัชทายาทผู้ไร้ประโยชน์อันดับหนึ่งนั่นเอง
ในฐานะที่เป็นองค์รัชทายาทผู้สูงศักดิ์แห่งแคว้นเฉียนเซี่ย ผู้ที่เส้นลมปราณถูกตัดขาดตั้งแต่กำเนิด ไม่อาจฝึกฝนพลังวิญญาณได้ หากไม่ใช่เพราะฮ่องเต้ยืนกรานว่าจะแต่งตั้งให้เขาเป็นองค์รัชทายาทแล้วล่ะก็ เชียนอ้าวเซี่ยไม่มีทางที่จะเป็นองค์รัชทายาทแห่งแคว้นเฉียนเซี่ยไปได้เด็ดขาด
ถึงแม้ว่าเขาจะเป็นถึงองค์รัชทายาทผู้สูงศักดิ์ ทว่า เบื้องบนนั้นยังมีเสด็จพ่อผู้ที่รักใคร่เขามาก ไม่ว่าเขาจะก่อเรื่องวุ่นวายมากมายแค่ไหน ฮ่องเต้ผู้เป็นเสด็จพ่อของเขาก็ยังคงเชื่อและตามใจเขาเป็นอย่างมาก ดังนั้น ทั่วทั้งแคว้นเฉียนเซี่ยนี้ ไม่มีสิ่งใดที่เชียนอ้าวเซี่ยทำไม่ได้
มู่เฉียนซีกลับไปทันที นางไม่อยากถูกเจ้าลามกเซี่ยพัวพันให้รำคาญใจ เชียนอ้าวเซี่ยกล่าวว่า “ไม่ว่าเจ้าจะไปหลบอยู่ที่ใด ข้าก็หาเจ้าเจอแน่ เจ้าปีศาจ ฝากไว้ก่อนเถอะ”
น่าหลานอวี้กล่าวว่า “เซี่ย พอเถอะ มู่ซีเป็นสหายข้านะ”
แพขนตาของเชียนอ้าวเซียกระดกขึ้นเล็กน้อย เขากล่าวถามว่า “สหายเหรอ ข้าจำได้เมื่อก่อนเจ้าเคยบอกข้าว่าไม่ต้องการมีสหายเพิ่ม มีเพียงข้าผู้เดียวก็เพียงพอแล้ว”
“ข้าหึงแล้วนะ! ”
“เจ้า……” มีสหายเช่นนี้ น่าหลานอวี้ผู้ที่ปราดเปรื่องตลอดมาก็ทำอะไรไม่ถูกเช่นกัน
“ชิ๊ ชิ๊ ชิ๊! อวี้ ในฐานะที่เราเป็นสหายกันมานาน เจ้าคิดว่าข้าดูไม่ออกหรือไง? จะ เจ้า เจ้าชอบปีศาจผู้นั้นใช่ไหม” เชียนอ้าวเซี่ยกล่าวหยอกล้อ
ทันใดนั้นม่านตาของน่าหลานอวี้ก็หดเกร็งด้วยความตกใจ โดนสหายรักจับได้แล้ว
“ไม่เข้าใจจริง ๆ ว่าเจ้าปีศาจนั่นมีดีอะไรนักหนา แย่งเจ้าไปคนนึงแล้วยังไม่พอ นี่จะมาแย่งเสี่ยวซีไปอีก ข้ากับเจ้านั่นต้องตายกันไปข้างนึง”
“ห้ามแตะต้องเขาเด็ดขาด! ” น่าหลานอวี้กล่าวเตือน
เชียนอ้าวเซี่ยจ้องมองน่าหลานอวี้ และกล่าวว่า “อวี้ เจ้าคิดว่าเด็กนั่นมีดีอะไร? ข้ากับเจ้ารู้จักกันมาจะยี่สิบปีแล้ว รูปร่างหน้าตาข้าก็ไม่ได้ด้อยไปกว่าเจ้านั่น หากเจ้าชอบหวั่นไหวกับบุรุษ งั้นก็หวั่นไหวกับข้าด้วยสิ! ”
น่าหลานอวี้รู้สึกหนาวเหน็บอย่างมาก “เจ้าอยู่ให้ห่าง ๆ ข้าหน่อย”
ดวงตาของเชียนอ้าวเซี่ยเปล่งประกายขึ้น เขายิ้มพลางกล่าวว่า “อวี้ เจ้าชอบเจ้าปีศาจนั่น ส่วนข้าก็ชอบเสี่ยวซี ข้าว่าเรามาฝ่าฟันอุปสรรคนี้ไปด้วยกันดีหรือไม่ ทำให้สองคนนั่นเลิกกัน จากนั้นเราทั้งคู่ก็จะสมปรารถนา”
น่าหลานอวี้หรี่ตาลง “เซี่ย ไม่ได้เด็ดขาด ข้าไม่มีวันให้มู่ซีรู้เรื่องนี้แน่นอน”
“ไม่ดงไม่ได้อะไรกันเล่า? ชอบก็จีบเลยสิ! เหมือนข้าไง ไม่ว่าเสี่ยวซีจะไม่ชอบข้ายังไง แต่ข้าก็ไม่มีวันยอมแพ้แน่นอน”
“เซี่ย นี่เจ้าจริงจังเช่นนั้นเลยเหรอ? ”
เชียนอ้าวเซี่ยกล่าว “อวี้ เจ้าถามคำถามนี้สองครั้งสองคราแล้วนะ หรือว่าเจ้าไม่เพียงแต่จะชอบมู่ซี เจ้าชอบเสี่ยวซีของข้าด้วยใช่หรือไม่” เขารู้ดีว่าเสี่ยวซีนั้นมีเสน่ห์มากมายเพียงใด สหายรักของเขาก็เลย……
“ไม่ใช่ ก็ตั้งแต่เล็กจนโตข้าไม่เคยเห็นเจ้าจริงจังกับใครเช่นนี้มาก่อน ดังนั้น……”
“เอาเป็นว่าหากเจ้าไม่ได้จริงจังอะไรเจ้าอย่าไปวุ่นวายกับเฉียนซีจะดีกว่า เฉียนซีไม่ใช่คนที่จะชอบเจ้าง่าย ๆ เหมือนสตรีอื่นนะ อีกอย่าง เจ้าก็เสียงดังมากแล้ว เจ้ารู้ตัวหรือไม่? ” กล่าวจบ น่าหลานอวี้ก็หันหลังเดินจากไป
ณ โรงเตี๊ยม
“อะ เอ่อ เจ้า……” มู่หรงรุ่ยเห็นชายชุดเขียวรูปงามและมีเสน่ห์ราวกับภูตผีปีศาจก็มิปานยืนอยู่ที่หน้าประตูห้องของนาง นางก็ตกใจผงะไปครู่หนึ่ง
นางเอ่ยถามว่า “ไม่ทราบว่าเจ้ามาหาใครเหรอ? ”
มู่เฉียนซีกล่าว “เฉียนซีมีธุระต้องไปจัดการ ดังนั้นต่อไปเจ้าก็ติดตามข้า! ข้าขอแนะนำตัวก่อนก็แล้วกัน ข้าคือหัวหน้าหอหมอปีศาจ หมอปีศาจมู่ซี”
“ห๊ะ! เจ้าคือหัวหน้าหอหมอปีศาจ นึกไม่ถึงเลยว่าหมอปีศาจจะรุ่นราวคราวเดียวกับพี่ใหญ่ ช่างน่าตื่นเต้นจัง”
“ตั้งใจทำงานกับข้าก็แล้วกันนะ! ”
คนของตระกูลมู่ได้เข้าถึงตำแหน่งที่ต้องการแล้ว ลำดับต่อไปก็ต้องใช้เงินเป็นจำนวนมากเพื่อซื้ออาณาบริเวณที่หรูหราที่สุดในเซี่ยตู ปัญหาทุกอย่างก็ต้องรบกวนบ้านประมูลอันดับหนึ่งจัดการ จากนั้นรอปรับปรุงสถานที่ให้เสร็จถึงจะเปิดการค้าได้
มู่หรงรุ่ยก็ได้กลายเป็นผู้ดูแลหอหมอปีศาจในเซี่ยตู ไม่นานนักหอหมอปีศาจก็ได้เปิดทำการในเซี่ยตูอย่างเป็นทางการ
หอหมอปีศาจใช้วิธีการค้าขายเฉกเช่นเดิม วิธีการเผยแพร่กระจายข่าวนั้นมีประโยชน์และเป็นที่ยอมรับมาก เปิดการค้าเพียงไม่นานก็ขายดิบขายดีจนเทน้ำเทท่า
แขกเหรื่อต่างก็พากันเข้ามาไม่ขาดสาย หอหมอปีศาจขายดิบขายดีจนทำให้พ่อค้าแม่ค้าอื่นต่างพากันอิจฉาตาร้อน
เดิมทีหอหมอปีศาจที่ครึกครื้นมาก แต่เมื่อร่างชุดขาวปรากฏขึ้นก็ดูเหมือนว่าจะเปลี่ยนไปเป็นความวุ่นวาย
“องค์รัชทายาทเซี่ย นึกไม่ถึงว่าแม้แต่องค์รัชทายาทเซี่ยก็มาหอหมอปีศาจด้วย! ”
“กรี๊ดดด! หลีกทางหน่อย! อย่ามาขวางทางข้า ข้าจะดูองค์รัชทายาท”
“……”
“ข้ามาหาหัวหน้าหอหมอปีศาจของพวกเจ้า” เชียนอ้าวเซี่ยกล่าว
มู่เฉียนซีเป็นผู้ควบคุมสถานการณ์อยู่ชั้นล่าง การที่เชียนอ้าวเซี่ยตัววุ่นวายมาครั้งนี้ แน่นอนว่านางก็รู้อยู่แล้ว
“ให้องค์รัชทายาทเซี่ยเข้ามาเถอะ! ”
“ขอรับ! ”
ครั้นแล้วเชียนอ้าวเซี่ยก็ผลักประตูเข้ามา “เจ้าปีศาจ……”
มู่เฉียนซีกล่าวอย่างเมินเฉย “องค์รัชทายาทเซี่ย! ”
เชียนอ้าวเซี่ยกล่าว “ข้าจะไม่พูดจาอ้อมค้อมนะ ยาวิญญาณของหอหมอปีศาจวันนี้ข้าเหมาหมด แต่เจ้าต้องให้เสี่ยวซีออกมาเจอข้า”
มู่เฉียนซีกล่าว “ต่อให้เจ้าไม่ซื้อ วันนี้หอหมอปีศาจก็ขายดิบขายดีเป็นเทน้ำเทท่า ดังนั้นข้าขอปฏิเสธ หอหมอปีศาจไม่เคยขาดแคลนเงินทอง”
เชียนอ้าวเซี่ย “ยาวิญญาณที่นี่ยาไหนที่เจ้าเป็นคนปรุง แล้วยาไหนที่เสี่ยวซีเป็นคนปรุง? ”
“ยาทุกแขนงแบ่งกันปรุงคนละครึ่ง”
“เจ้าเป็นหมอปีศาจไม่ใช่เหรอ? เจ้าเป็นหัวหน้าของหอหมอปีศาจไม่ใช่เหรอ? นึกไม่ถึงว่าเจ้าจะใช้งานเสี่ยวซีของข้ามากมายถึงเพียงนี้ หากเสี่ยวซีเหน็ดเหนื่อยขึ้นมา ข้าคงปวดใจแย่”
สีหน้าของมู่เฉียนซีดำคล้ำ กล่าวด้วยเสียงขรึมว่า “เจ้าสอดรู้สอดเห็นเรื่องคนอื่นมากเกินไปแล้วนะ! ”
“ข้าก็เพียงแค่เป็นห่วงคนรักของข้า ไม่เกี่ยวกับเจ้า? ”
“ข้าเป็นห่วงคนเดียวก็พอแล้ว ไม่ต้องการให้เจ้าเข้ามาเกี่ยว! ”
“ข้าขอท้าสู้กับเจ้า! ”
“เจ้าแน่ใจแล้วเหรอว่าคนที่ไม่สามารถฝึกพลังวิญญาณใดใดได้อย่างเจ้า จะมาท้าทายต่อสู้กับข้า หากไม่ใช่เพราะสถานะของเจ้า และหากไม่ใช่เพราะเจ้าเป็นสหายกับน่าหลาน ข้าคงจะวางยาพิษจัดการคนอย่างเจ้าไปนานแล้ว”
ในที่สุดเชียนอ้าวเซี่ยก็สงบลง เขากล่าวว่า “เหอะ! ฝึกฝนพลังวิญญาณได้แล้วคิดว่าตัวเองเจ๋งนักหรือไง! ข้ามีประสบการณ์มากกว่าเจ้าก็แล้วกัน แถมยังมีสตรีมากมายนับไม่ถ้วนมาชอบข้าอีกด้วย”
มู่เฉียนซีโบกมือพลางกล่าว “ต้องขอโทษด้วย ข้ารู้จักนางมานานหลายปี ข้ารู้ดีว่านางไม่ชอบบุรุษที่ทำตัวเจ้าชู้ประตูดินเช่นเจ้าหรอก”
หลายปีเชียวนะ! นำไปตั้งมากมายขนาดไหนแล้ว
เชียนอ้าวเซี่ยกัดฟันกล่าวด้วยความโกรธเกรี้ยว “เจ้าคิดว่าคนที่เหมือนปีศาจเช่นเจ้ามีดีมากนักรึไง? ”
“ข้าไม่มีวันยอมแพ้เด็ดขาด! ” กล่าวจบ เชียนอ้าวเซี่ยก็หันหลังจากไปและกล่าวกับมู่หรงรุ่ย ว่า “ยาวิญญาณครึ่งนึงของที่นี่ข้าเหมาหมด”
ทุกคนได้ยินเช่นนี้ต่างก็สูดลมหายใจเข้าเฮือกใหญ่ด้วยความตกใจ เหมาไปครึ่งหนึ่ง องค์รัชทายาทบ้าไปแล้วแน่!
ทันใดนั้นก็มีคนตะโกนขึ้นว่า “องค์รัชทายาทเซี่ยซื้อยาวิญญาณไปมากมายเช่นนี้ แสดงว่ายาของหอหมอปีศาจต้องดีมากแน่ ๆ งั้นข้าเอาร้อยขวด! ”
“อย่ามาแย่งข้านะ ข้าเอาสามร้อยขวด! ”
“……”
ผลที่เกิดจากบทบาทขององค์รัชทายาทช่างน่าสะพรึงกลัวยิ่งนัก เหล่าบรรดาสตรีที่หลงใหลชื่นชอบเขาเหล่านั้นต่างกันแย่งซื้อยาวิญญาณกันไปโดยไม่คำนึงถึงสิ่งใดเลย ภายในชั่วขณะหนึ่งมู่เฉียนซีก็ขายยาวิญญาณของหอหมอปีศาจไปเกือบหมด
การค้าขายรุ่งเรือง ขายดิบขายดีเทน้ำเทท่าเช่นนี้ก็นับว่าเป็นเรื่องดี แต่ว่า……
ยาวิญญาณเกือบจะขายหมดแล้ว แต่ยังมีคนจำนวนมากอยู่ในหอหมอปีศาจ และในขณะเดียวกันนี้เอง ก็มีเสียงร้องห่มร้องไห้ตะโกนดังขึ้น
“ฮือ ฮือ ฮือ! ท่านพ่อ ท่านเป็นอะไรไป? ”
“ทุกคนรีบเข้ามาดูเร็วเข้า! ท่านพ่อของข้ากินยาวิญญาณของหมอปีศาจเข้าไปก็กระอักเลือดไม่หยุดจวนจะไม่ไหวอยู่แล้ว ยาวิญญาณที่หอหมอปีศาจขายเป็นยาพิษทำร้ายคน! ”