“แกนี่มัน….!”
เห็นหลินเฉิงยังใจเย็นไม่เปลี่ยนแปลงเขาก็เริ่มโกรธอย่างรุนแรง ชายร่างใหญ่ทางด้านขวามือดูโมโหมากและพร้อมที่จะลงไม้ลงมือ แต่ก็ถูกชายอีกคนที่ยืนอยู่ตรงกลางห้ามเอาไว้ก่อน!
หลังจากที่หยุดเพื่อนทางด้านขวามือไปแล้วชายร่างใหญ่ตรงกลางไว้หนวดเฟิ้มก็มองไปยังเพื่อนที่กระเด็นไปข้างหลังก่อนที่จะหันกลับมาหาหลินเฉิงและพูดอย่างสุขุม “รอบนี้เขาไม่ร้จักกฏของที่นี่ แต่มันก็เป็นสิทธิของเขาที่จะลงมือเมื่อโดนกระทำอย่างนั้น ว่าแต่นายหน้าแปลกนะไม่เคยเห็นมาก่อนเลย ฉันต้องของเช็คบัตรประจำตัวของนายหน่อยแล้ว!”
หลินเฉิงยักไหล่ก่อนที่จะโยนใบรับรองที่พึ่งได้มาใหม่ๆให้กับชายหนวดเฟิ้ม หลังจากที่รับมาแล้วเขาก็เปิดดูพร้อมกับสังเกตุอย่างละเอียดอยู่สักพัก ก่อนที่จะถามกลับมาด้วยสีหน้าจริงจัง “นายพึ่งมารายงานตัววันแรกสินะ?”
“ใช่แล้ว!”เมื่อได้ยินคำถามจากชายไว้หนวด หลินเฉิงก็พยักหน้าพร้อมกับถามต่อไป “มีปัญหาอะไรรึ?”
“อ่า…”
เห็นหลินเฉิงตอบกลับมาอย่างไม่คิดอะไรชายไว้หนวดก็พูดเยาะเย้ยออกมา “มันก็ไม่เป็นไรหรอกสำหรับวันธรรมดา แต่วันนี้มันต่างออกไป!”
พูดจบชายไว้หนวดก็โบกมือเรียกทีมของเขาให้เข้ามาก่อนที่จะแจ้งทีมอื่นๆผ่านทางวิทยุสื่อสารตรงไหล่ด้านซ้าย “ทีมค้นหา ฟังคำสั่ง! เราพบกับผู้ต้องสงสัยทางด้านฟ้ากาบซ้ายของเรือ มารวมตัวกันเดี๋ยวนี้!”
“แน่ใจหรอว่าต้องการตัวฉัน?”
เห็นท่าทีของอีกฝ่ายเป็นแบบนี้หลินเฉิงก็รู้ทันทีว่าพวกเขาจะมาเอาคืน หลินเฉิงก็ยิ้มที่มุมปากก่อนที่จะถามไปอย่างนุ่มนวล
“โคตรจะแน่ใจเลยหละ!”
ชายไว้เคราตอบพร้อมกับรอยยิ้มและความเขร่งขรึมบนใบหน้า!
ได้ยินแบบนั้นหลินเฉิงก็ได้แต่ส่ายหน้าอย่างช่วยไม่ได้ก่อนที่จะยื่นมือจับคอของชายไว้เคราทันที!
“ไม่ถามหน่อยหรอว่าฉันเป็นใคร?ฉันจะบอกให้เอาบุญเลย!”
เขาออกแรงบีบคอชายไว้เคราและไล่คนอื่นๆออกไป และพูดออกมาว่า “ใบรับรองของฉันคุณหวังเป็นคนเขียนให้เองเลยกับมือ ส่วนหน้าทีต้องทำท่านรองผบ.ฉางเหวินฉวนเป็นคนสอนเองเลยกับตัวคิดว่าแันเป็นคนนอกอย่างงั้นรึ?”
“ฮึ่มมมม!”
ได้ยินตำพูดของหลินเฉิงความแปลกใจก็ปรากฏขึ้นในสายตาของชายไว้หนวด เขาพยามดิ้นลนออกมาจากมือของหลินเฉิง แต่ก็เห็นว่าอีกฝ่ายไม่ยอมปล่อยเลยแม้แต่น้อย!
“รองผบ.ถูกรอบสังหารในวันนี้ฉันที่เป็นเพื่อนของเขากำลังอารมณ์ไม่ดีอย่างมาก ฉันแค่ออกมาสูบบุหรี่ให้สบายใจนิดหน่อย แต่ไอคนไร้ค่าอย่างแกดันมาขัดจังหวะอันแสนสุขของฉันไปเสียได้ ฉันควรจะทำอย่างไรกับแกดีนะ?”
หลังจากได้ยินว่างอีกฝั่งมีความสัมพันกับหัวหน้าของเขาชายไว้หนวดก็ดิ้นรนมากกว่าเดิมเสียอีก แน่นอนว่าหลินเฉิงไม่ยอมลดแรงลงเลยแม้แต่น้อย อีกนานกว่าเรือจะเทียบท่าอีกครั้งที่ฮองกง เขาต้องขจัดข้อสงสัยของเขาให้หมดก่อนที่ตะกลับไปถึงฝั่ง แต่ดันมาถูกทีมค้นหาเข้ามาหาแบบนี้เสียได้
“ปล่อยกับตันฉางเดี่ยวนี้!”
“ฉันขอออกคำสั่งให้นายปล่อยมือจากกัปตันและยกมือขึ้น!”
“ให้ตายเถอะ!ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าเลาฉางผู้เคยไม่กลัวสิ่งใด จะโดนไอหน้าใหม่จัดการได้แบบนี้…”
“หุบปากพวกแก!ไม่ได้ยินที่กัปตันสั่งไว้ก่อนหน้านี้หรอ? ชายคนนั้นอาจจะเป็นผู้มต้องสงสัยที่กล้าลอบสังหารทาานรองผบ.เลยนะ!”
“….”
แต่จังหวะนั้นกำลังเสริมที่กัปตันฉางเรียกไว้ก็มาถึงพอดิบพอดีเมื่อทุกคนมาถึงก็เห็นกัปตันของพวกเขาอยู่ในสถาพที่ถูกข่มขู่แบบนี้ซะแล้ว พวกเขารีบออกคำสั่งกับหลินเฉิงทันที!
แม้ว่าจะถูกล้อมโดยผู้ใช้หลังระดับสามหรือมากกว่านั้นแล้วหลินเฉิงก็ไม่ได้ตั้งท่าพร้อมต่อสู้แต่อย่างใด เขาดึงคอกับตันเข้ามากอดและพูดด้วยรอยยิ้ม “เขาหาว่าฉันกำลังข่มขู่นายอะ? บอกพวกเขาไปสิ?”
หลังจากที่เห็นรอยยิ้มอันแนบหน้าของหลินเฉิงแล้วกัปตันฉางก็รูสึกถึงไอเย็นไปทั่วร่าง เขาจึงกลืนคำพูดทั้งหมดลงไป และยิ้มให้กับทุกคน “พวกนายจะทำอะไร? ฉันแค่เล่นกับน้องหลินนิดหน่อย ทำไมพวกนายถึงดูตกใจนักนะ?”
“ห๊ะ?..”
“ชะ…ใช่หรอตาแก่ฉาง….?”
“ทำไมรู้สึกเหมือนถูกหลอกเลยนะ?”
“ไอฉางไหนนายบอกว่าเจอตัวผู้ต้องสงสัยไงห๊ะ? ไอหมอนี้เป็นใคร?”
ได้ยินคำพูดของกัปตันฉางคนที่มามุงก็รู้สึกแปลกๆ พวกเขาไม่รู้จริงๆ ว่าไอสองคนนี้กำลังเล่นด้วยกันอยู่
“เข้าใจผิดหนะเป็นเรื่องเข้าใจผิด! ฉันคุยกับเขาดูแล้ว เขาไม่ใช่ผู้ต้องสงสัยที่เราตามหาหรอก แยกย้ายกันไปหามือลอบสังหารตัวจริงกันต่อได้แล้ว!”
หลังจากที่โดนคนรอบๆด่า แต่กัปตันฉางก็ไม่ได้โกรธอะไรแม้แต่น้อย เขาก็ขอโทษขอโพยไป
“บ้าชิบ…”
“ไอบ้าฉางเอ้ย!” “ไป!แยกย้าย! วันนี้มันวันบ้าอะไรกันว่ะ!”
หลังจากที่ได้ยินคำขอโทษพวกเขาก็แสงความไม่พอใจออกมากับการรายงานข่าวที่ผิดพลาดครั้งนี้ แต่ยังไงพวกเขาก็ทำงานร่วมกันมานาน
หลังจากที่เห็นทุกคนเดินจากไปกัปตันฉางก็ยิ้ม “หล…หลินเฉิงใช่ไหม? นะ..นายบอกว่านายเป็นเพื่อนของท่านรองผบ. สินะ?”
ได้ยินแบบนั้นหลินเฉิงก็พูดเยาะเย้ยกลับไปบ้าง “ทำไมหละ ยังไม่เชื่อหรอ? ถ้าไม่เชื่อก็ไปถามเขาเองเลยสิ! ไม่ว่าอย่างไงฉันก็จะแจ้งเขาเรื่องการกระทำของนายวันนี้กับเขาแน่!”
“อย่าอย่า อย่า!”
เห็นสีหน้าใจเย็นของหลินเฉิงกัปตันฉางก็ต้องเชื่อสิ่งที่เขาพูดแล้ว เห็นว่าหลินเฉิงจะฟ้องเรื่องนี้กับฉางเหวินฉวน ใจของเขาก็แทบจะหล่นไปยังตาตุ่ม เขารีบโบกมือพร้อมกับยิ้มแห้งๆ “มันเป็นแค่เรื่องเข้าใจผิด! หลิ..คะ…คุณหลิน พวกเขาก็เป็นผู้ใหญ่กันแล้วเรื่องแค่นี้ปล่อยไปเถอะครับ!” “โฮ่…นายคิดว่า..”
เห็นท่าทีอ้อนวอนของกัปตันเป้าหมายของหลินเฉิงก็ลุล่วงแล้ว เขาส่ายหน้าเบาๆ เขาตั้งใจจะใช้โอกาสนี้อีกครั้ง ก่อนที่จะปล่อยตาลุงคนนี้ไป แต่เขาก็ได้ยินเสียงอันคุ้นเคยดังมาจากข้างหลังเสียก่อน
“หลินเฉิง!?มาทำอะไรที่นี้หละ?”
เสียงผู้หญิงอีกแล้วเขาแอบด่าเธอในใจสักหน่อยไม่ได้ เขารับดึงหน้ากัปตันฉางมาใกล้ๆ และบอกไปอย่างร้อนรน “จัดการฉันเร็ว! อย่าหันหลังไป!”
“ห๊ะ!?…อ่า!”
ได้ยินคำสั่งงงๆของหลินเฉิง กัปตันที่กำลังจะตกลงก็ได้ยินเสียงของผู้หญิงเหมือนกัน เขาโพล่มาเบื้องหน้าของพวกเขา!
“จะทำอะไรหนะ?”
หลังจากที่รีบวิ่งเข้ามาห้ามชายทั้งสองชูฉิงก็ขมวดคิ้วและมองไปยังชายสองคนที่ตั้งท่าจะวิ่งหนีเธอออกไปอย่างสงสัยSC: บทที่ 372 จังหวะใหม่หลังวันโลกาวินาศ