ตอนที่ 1550 เริ่มแผนการ (4)
คนหนุ่มสาวเป็นพวกที่ถูกยุยงปลุกปั่นจากความคิดเห็นของมหาชนได้ง่ายที่สุด พวกเขาฮึกเหิมคึกคะนองและเลือดร้อน ความสามารถในการแยกแยะถูกผิดก็มักจะได้รับอิทธิพลจากความเห็นภายนอก หลังจากการทะเลาะกันของหลินเฮ่าอวี่กับผู้เยาว์กลุ่มนั้น ชื่อเสียงของจวินอู๋เสียในหมู่ศิษย์ใหม่ของสำนักธาราเมฆก็ยิ่งเลวร้ายอย่างที่สุด
ทุกคนแอบรังเกียจนางที่พอใจในตัวเองจนออกนอกหน้า คิดว่าการได้รับคำเชิญจากสิบสองวิหารทั้งหมดเป็นเรื่องที่ยอดเยี่ยมมาก หลังจากเลือกวิหารหยกวิญญาณชัดเจนแล้วก็ยังเกาะแข้งเกาะขาวิหารมารโลหิตอย่างหน้าไม่อาย สุดท้ายก็ลงเอยด้วยการถูกสำนักเมิน กลายเป็นขยะที่ถูกส่งไปทำงานจิปาถะที่ห้องเก็บเหล้า
ท่ามกลางเสียงด่าทอทั้งหลาย มีเพียงผู้เยาว์จากวิหารมารโลหิตเท่านั้นที่คอยเถียงปกป้องจวินอู๋เสีย ตอนที่ทุกคนด่าจวินอู๋เสีย พวกผู้เยาว์ของวิหารมารโลหิตก็จะเข้าข้างจวินอู๋เสียและโต้เถียงกับคนอื่นอย่างดุเดือด
แต่สิ่งที่พวกเขาทำนั้น ไม่เพียงไม่ช่วยลดคำด่าทอจวินอู๋เสีย ตรงกันข้าม มันกลับยิ่งทวีความรุนแรงมากขึ้น
หลังจากกู่ซินเยียนรู้ถึงสถานการณ์ รอยยิ้มก็ปรากฏบนใบหน้าของนาง
สิ่งที่หลินเฮ่าอวี่ทำครั้งนี้ทำให้นางพอใจมาก ไม่เพียงทำให้ผู้เยาว์จากวิหารอื่นๆเป็นฝั่งตรงข้ามกับจวินอู๋เสีย ยังทำให้วิหารมารโลหิตเป็นเพียงพันธมิตรเดียวของเขา แค่แกล้งทำเป็นหวังดีก็ทำให้ได้ผลลัพธ์ดีกว่าที่นางคาดไว้
ทัศนคติของกู่ซินเยียนที่มีต่อหลินเฮ่าอวี่จึงดีขึ้น
พวกเฉียวฉู่ได้ยินคำก่นด่าทั้งหมด แต่ไม่สามารถทำอะไรได้นอกจากมองด้วยสายตาเย็นชา สวรรค์รู้ดีว่ากี่ครั้งแล้วที่พวกเขาเกือบจะทนไม่ไหว อยากจะกระโดดออกไปอัดไอ้พวกปากมอมโง่เง่านั่นแรงๆสักที
จวินอู๋เสียเป็นขยะงั้นหรือ?
เสี่ยวเสียของพวกเขาคือผู้ใช้พลังวิญญาณสีม่วงขั้นสี่นะ! มีภูติพฤกษา 2 ตนกับวิญญาณแมวดำที่แปลงร่างได้ด้วยนะ!
ถ้านางเป็นขยะ คนพวกนี้ก็แย่ยิ่งกว่าขยะอีกน่ะซิ!
อย่างไรก็ตาม เพื่อการโค่นล้มสิบสองวิหาร พวกเขาจึงทำได้แค่นิ่งเงียบ บ่นพึมพำอยู่ในใจ และจดจำบัญชีแค้นทุกอย่างเอาไว้ ถึงวันที่ภารกิจของพวกเขาเสร็จสิ้นเมื่อไร พวกเขาจะให้เจ้ากุ้งฝอยโง่เง่าพวกนี้ได้ลิ้มรสชาติผลไม้ชั่วร้ายจากเมล็ดที่พวกมันได้หว่านเอาไว้ในวันนี้!
สิบสองวิหารยิ่งใหญ่นักรึไง?
ถ้าเจ้าโง่พวกนี้รู้ว่าจวินอู๋เสียที่พวกมันดูถูกนักหนา มาที่นี่เพื่อทำลายล้างวิหารที่สูงส่งในใจพวกมัน อยากรู้นักว่าพวกมันจะคิดยังไง
สำหรับคำด่าทอทั้งหมดนั้น จวินอู๋เสียเองก็ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นเลย นางไปรายงานตัวที่หอจันทร์แรมตามเวลาที่กำหนดทุกวัน และดำเนินชีวิตที่ขมขื่นภายใต้น้ำมือของซูหย่าต่อไป
วันหนึ่ง จวินอู๋เสียเพิ่งเข้าไปในห้องใต้ดิน เทียนเจ๋อก็มาที่หอจันทร์แรม ซูหย่ากำลังนอนดื่มเหล้าอยู่บนโซฟานุ่มๆของนาง เมื่อเห็นเทียนเจ๋อเข้ามา นางก็ขี้เกียจเกินจะเงยหน้าขึ้น และไม่สนใจเขาเลยแม้แต่น้อย
“ศิษย์พี่……” เทียนเจ๋อมาพร้อมใบหน้ายิ้ม เขามองซูหย่าที่เมินเขาอย่างสิ้นเชิง
“อย่ามาเรียกข้าว่าศิษย์พี่ ข้าไม่มีศิษย์น้องโง่อย่างเจ้า!” ซูหย่าชำเลืองมองเทียนเจ๋อด้วยสีหน้ารังเกียจ
ถ้าใครมาเห็นเหตุการณ์ตอนนี้เข้า คาดว่าคงได้อ้าปากค้างแน่
สถานะของเทียนเจ๋อในสำนักธาราเมฆนั้นสูงมาก ครูทั่วไปในสำนักต้องก้มหัวเคารพเขาตอนที่เจอกัน ศิษย์ทั้งหลายต่างให้ความเคารพเขาอย่างที่สุด แต่ใครจะคิด เทียนเจ๋อที่มีสถานะสูงส่งในสำนักธาราเมฆ เมื่อเจอกับซูหย่าที่เป็นคนเฝ้าห้องเก็บเหล้า ก็กลายเป็นลูกไล่ทันที อย่าพูดถึงเรื่องทำหน้าตึงใส่เลย เดินยิ้มมายังเกรงว่าไม่พอด้วยซ้ำ!