หลังจากนั้นครึ่งชั่วโมง การต่อสู้ก็จบลง แน่นอนว่านิกายหยวนหมิงและนิกายอื่นๆเป็นฝ่ายชนะ บนพื้นหลงเหลือเพียงแค่กองซากศพของอสูรเวิ้งว้าง มีหลุมบ่อปรากฏอยู่ในทุกหนแห่ง แผ่นดินแตกร้าว สามารถที่จะจินตนาการได้ถึงความรุนแรงของการต่อสู้นี้ อยู่เหนือความคาดหมายอย่างมาก
แม้แต่ยานอวกาศก็ได้รับความเสียหายจนเกิดรอยแตกขึ้นมามากมาย ชิ้นส่วนมากมายพุพังไป
อีกทั้งภายใต้การโจมตีสวนกลับในลมหายใจเฮือกสุดท้ายของพวกอสูรเวิ้งว้างนั้น ผู้อาวุโสบางคนก็ได้เสียชีวิตไปในระหว่างการต่อสู้ ทำให้กลุ่มอิทธิพลของพวกเขาเผชิญกับความสูญเสียพอสมควร
ทว่าต่อให้จะเผชิญกับการต่อสู้ที่ดุเดือดเช่นนี้ พวกเขาก็ยังคงตื่นเต้นอย่างถึงที่สุด เพราะว่าในที่สุดเมื่อกำจัดอสูรเวิ้งว้างเหล่านี้จนสำเร็จนั้น พวกเขาก็จะสามารถครอบครอบสายแร่ของหินห้วงมิตินี้ได้
“เร็ว ปล้นชิงหินห้วงมิติทันที”
“อย่าให้นิกายอื่นๆไปถึงที่นั่นก่อนพวกเรา ใครมาก่อนย่อมได้ก่อน!”
“ช่างโชคดีจริงๆ นี่เป็นเหมือนกับการเก็บเงินก็ว่าได้”
“การที่พยายามอย่างหนักมานาน ในที่สุดก็ได้ผลตอบแทนเสียที”
ผู้อาวุโสของนิกายหยวนหมิงและนิกายอื่นๆต่างก็ตื่นเต้นกันอย่างมาก พวกเขาแต่ละคนต่างก็แยกตัวออกมาจากยานอวกาศ มุ่งหน้าเข้าไปสู่สายแร่นี้ เข้าไปภายในถ้ำ พยายามที่จะขุดหินห้วงมิติออกมา ต้องการที่จะร่ำรวยขึ้นมาภายในค่ำคืนเดียว
ทว่ารอให้พวกเขาได้มุ่งเข้ามาถึงข้างในถ้ำ แต่ละคนต่างก็สะดุ้งตกใจขึ้นมา เพราะว่าสายแร่แห่งนี้ว่างเปล่า ไม่มีสิ่งใดที่หลงเหลืออยู่เลย
“หินห้วงมิติ หินห้วงมิติอยู่ที่ใดกัน ที่นี่ไม่ใช่สายแร่ของหินห้วงมิติหรือ? ทำไมถึงไม่มีสิ่งใดเลย แม่เจ้า พวกมันหายไปไหนกัน? ถูกสุนัขกินเข้าไปอย่างนั้นรึ?!”
ผู้อาวุโสของนิกายหยวนหมิงคลุ้มคลั่งขึ้นมา สำรวจหาร่องรอยของหินห้วงมิติในทุกหนแห่ง ทว่ากลับไม่พบร่องรอยใดๆ มีเพียงแค่ถ้ำใต้ดินที่ว่างเปล่าเท่านั้น
“แม่เจ้า ที่นี่ไม่มีหินห้วงมิติอยู่จริงๆ ไม่สิ แม้แต่เศษตะกอนของหินห้วงมิติเพียงเล็กน้อยก็ไม่สามารถหาได้” ผู้อาวุโสจำนวนมากก็รู้สึกงุนงง พวกเขาผ่านการต่อสู้ที่ยากลำบากกับอสูรเวิ้งว้างมา ลงทุนไปมากมาย ทว่ากลับได้รับผลลัพธ์เช่นนี้กลับมา พวกเขาไม่อาจยอมรับข้อเท็จจริงที่โหดร้ายเช่นนี้ได้
“เวรเอ๊ย หินห้วงมิติหายไปไหนกัน เจ้าพวกอสูรเวิ้งว้างกินหินห้วงมิติเป็นอาหารไม่ใช่หรือ? หากปราศจากหินห้วงมิติเช่นนี้ พวกมันจะไม่อดตายกันไปหรือ ทำไมถึงสร้างรังอยู่ที่นี่?” ผู้อาวุโสคนหนึ่งก็ไม่เต็มใจยอมรับอย่างมากและพยายามขุดดินรอบๆ แต่ไม่ว่าเขาจะพยายามขุดเพียงใดหรือขุดลึกลงไปเพียงใด ก็ไม่สามารถหาเศษของหินห้วงมิติได้แม้แต่น้อย
“บัดซบ พวกเราที่ลำบากลำบนต่อสู้กับพวกอสูรเวิ้งว้างมา พวกพ้องบางคนก็ตายไป ทว่าพวกเจ้ากลับบอกกับข้าว่าสถานที่แห่งนี้เป็นสายแร่ที่รกร้าง นี่มันเป็นเรื่องที่ตลกสิ้นดี!”
ผู้อาวุโสคนหนึ่งที่โมโหจนทั่วทั้งร่างสั่นเทิ้ม
“หรือว่านี่เป็นเพราะว่าความตะกละตะกลามของเจ้าพวกอสูรเวิ้งว้างเหล่านั้น กินหินห้วงมิติที่นี่เข้าไปจนหมด?”
บางคนที่คาดเดาออกมา
“กินตูดข้าสิ ต่อให้จะเป็นหมู การที่กินสิ่งใดก็ยังต้องเหลือเศษซากไว้เช่นกัน ตอนนี้แม้แต่เศษตะกอนก็ไม่มีเหลือ เลียจนสะอาดยิ่งกว่าใบหน้าเสียอีก ราวกับเป็นเทาเที่ยที่กลืนกินทุกสิ่งทุกอย่าง ไม่เคยพบไม่เคยเจอสถานการณ์เช่นนี้มาก่อน”
ผู้อาวุโสคนหนึ่งที่สบถออกมา
แม้แต่สายแร่ทองคำ หลังจากที่ขุดไปจนหมดนั้น ก็ยังคงมีเศษทองคำที่หลงเหลืออยู่ ทว่าสถานที่แห่งนี้กลับไม่มีอะไรเหลือ แม้แต่ผายลมก็ไม่มี นี่มันสะอาดอย่างมาก เหมือนกับว่ามีบางคนเข้ามาทำความสะอาดที่นี่ก็ว่าได้
“มีบางคน จะต้องมีบางคนที่เข้ามาถึงที่นี่ก่อนพวกเรา ร่องรอยของการขุดหินห้วงมิติเหล่านี้ มันไม่ใช่สิ่งที่เกิดขึ้นตามธรรมชาติและก็ไม่ใช่ฝีมือของพวกอสูรเวิ้งว้างอย่างแน่นอน”
ผู้อาวุโสของนิกายบัญชาสวรรค์ที่พูดออกมาอย่างมั่นใจ ดวงตาเผยแสงประกายออกมา เขาค้นพบร่องรอยบางอย่างของถ้ำแห่งนี้ นี่ไม่ใช่ร่องรอยที่เกิดจากอสูรเวิ้งว้างอย่างแน่นอนและก็ไม่ได้เกิดขึ้นตามธรรมชาติเช่นกัน ทว่าเป็นร่องรอยที่เกิดจากสิ่งมีชีวิตที่มีสติปัญญา
“อะไรนะ? มีบางคนที่เข้ามาถึงที่นี่ก่อนพวกเราอย่างนั้นรึ? ไอ้ลูกหมาไหนกัน ความกล้าหาญช่างใหญ่โตยิ่งนัก กล้าที่จะล้วงคองูเห่า เบื่อหน่ายกับชีวิตอย่างนั้นรึ?” ออร่าจิตสังหารของผู้อาวุโสจำนวนมากก็เดือดดาลออกมา เหมือนว่าตราบใดที่ค้นพบบุคคลที่ปล้นชิงหินห้วงมิติไปทั้งหมดนั้น พวกเขาจะต้องทำการสังหารในทันที ไร้ความปราณี ให้บทเรียนที่ลึกซึ้งแก่ศัตรู
“ช้าก่อน ดูเร็ว บนผนังถ้ำเหมือนกับจะมีข้อความเขียนไว้ เป็นภาษาทั่วไปของจักรวาล”
ผู้อาวุโสบางคนที่ค้นพบว่าบนผนังถ้ำมีข้อความเขียนอยู่
ผู้คนก็มองตามทันทีและค้นพบว่ามีข้อความที่ยาวเหยียดอยู่ ความหมายหลักๆของมันก็คือการขอบคุณพวกเขาบรรดาผู้อาวุโสของนิกายหยวนหมิง นิกายประตูจันทราโบราณ นิกายบัญชาสวรรค์ นิกายสวรรค์เบื้องบนและนิกายสวรรค์ชั้นฟ้าที่ช่วยรับมือกับอสูรเวิ้งว้างไว้ ทำให้เขามีโอกาสและมีเวลาที่จะครอบครองหินห้วงมิติของที่นี่ รู้สึกซาบซึ้งใจอย่างมาก หากเป็นไปได้จะเลี้ยงมื้ออาหารเป็นการตอบแทน ลงนาม อู๋ตี่
“มีโจรบัดซบที่แอบลักลอบเข้ามาที่นี่ก่อนพวกเราจริงๆ ข้าบอกไว้แล้วว่าร่องรอยเช่นนี้ไม่ได้เกิดขึ้นเองตามธรรมชาติ!”
ผู้อาวุโสของนิกายสวรรค์ชั้นฟ้าที่คำรามออกมา
“เวรเอ๊ย รู้สึกซาบซึ้งใจ รู้สึกซาบซึ้งใจกับบรรพบุรุษเขาสิ รีบส่งหินห้วงมิติทั้งหมดมาให้กับข้าทันที การที่พวกเราจัดการกับพวกอสูรเวิ้งว้างอย่างลำบากลำบน ไม่ใช่เพื่อที่จะช่วยเหลือเจ้า”
ผู้อาวุโสของนิกายประตูจันทราโบราณก็โมโหจนเจียนตาย ยิ่งไปกว่านั้นเจ้าโจรนี่ยังยโสโอหังอย่างมาก ตระหนี่ขี้เหนียว เห็นได้ชัดว่าได้ครอบครองหินห้วงมิติเป็นจำนวนมาก ทว่ากลับต้องการเลี้ยงมื้ออาหารพวกเขาเป็นการตอบแทนเท่านั้น ไม่เคยเห็นใครที่ใจจืดใจดำเช่นนี้มาก่อน
นี่ไม่ได้ถือว่าเป็นการตอบแทนแม้แต่น้อย
“ตามหา ต่อให้จะต้องควานหาทั่วทั้งดินแดนแห่งนี้ ก็จะต้องตามหาเจ้าบัดซบนั่นให้ได้ ไม่คาดคิดว่าจะกล้าแย่งชิงหินห้วงมิติของพวกเราไป ต่อให้ตายไปนับร้อยครั้งก็ไม่เพียงพอ” ผู้อาวุโสของนิกายบัญชาสวรรค์ที่คำรามออกมาอย่างโมโห ไม่สามารถที่จะยับยั้งความโมโหของตนเองได้
เห็นได้ชัดว่าพวกเขาอ้าปากเตรียมที่จะกัดชิ้นเนื้อ ทว่าถูกคนอื่นแย่งไปกินอย่างกะทันหัน เห็นได้ชัดว่าพวกเขาจัดพิธีแต่งงานกับภรรยาที่แสนสวย ทว่าในค่ำคืนของการแต่งงานนั้น ภรรยาที่แสนสวยกลับถูกโจรลักพาตัวไป เรื่องเช่นนี้พวกเขาจะปล่อยไปไม่ได้อย่างแน่นอน แม้แต่พระสงฆ์ก็ต้องโมโหขึ้นมา ใครกันที่จะอดทนอดกลั้นได้
“ลงนามอู๋ตี่? นั่นมันเจ้าปีศาจร้ายของจักรวาล อาชญากรที่เป็นที่ต้องการทั่วทั้งจักรวาล เจ้าเด็กนั่นค้นพบสถานที่แห่งนี้ได้อย่างไรกัน?” ผู้อาวุโสของนิกายสวรรค์เบื้องบนก็มีสีหน้าที่บิดเบี้ยวอย่างมาก เขาก็จดจำได้ว่านิกายของตนเองและเจ้าอู๋ตี่มีความบาดหมางกันอยู่ ครั้งหนึ่งในอาณาเขตดวงดาวหมอกทึบ เจ้าเด็กนั่นได้สร้างความสูญเสียที่ยิ่งใหญ่ให้กับนิกายสวรรค์เบื้องบน มีความอาฆาตแค้นที่ไม่มีที่สิ้นสุด
“ก่อนหน้านี้เขาก็ก่อเรื่องเช่นนี้ ทำลายแผนการของพวกเรานิกายสวรรค์เบื้องบน ตอนนี้ก็ต้องการที่จะเข้ามาฉกฉวยผลประโยชน์ไปจากพวกเราอีก ช่างเป็นตัวปัญหาจริงๆ จะต้องตามหาเขาให้ได้ ฉีกร่างกายของเขาให้เป็นพันๆชิ้น!”
กลุ่มผู้อาวุโสของนิกายสวรรค์เบื้องบนต่างก็กัดฟันอย่างแน่น ปรารถนาที่จะจับตัวเจ้าอู๋ตี่ทันที ฉีกร่างกายของเขาให้เป็นพันๆชิ้น
แต่ไม่ว่าพวกเขาจะตามหาอย่างไร ก็ไม่สามารถตามหาร่องรอยได้แม้แต่น้อย เหมือนกับว่าที่นี่ไม่ได้มีใครอื่น ไม่ได้มีออร่าแปลกประหลาดที่ปรากฏขึ้นมา
มันดูเหมือนว่าความโกรธแค้นของพวกเขาจะจางหายไปในอากาศ รู้สึกว่าไม่มีทางที่จะตามหาเจ้าบัดซบนั่นได้
“ลืมมันไปเถอะ อย่ามัวแต่เสียเวลาอยู่ที่นี่เลย พวกเราจะต้องตามหาสายแร่ต่อไปโดยเร็วที่สุด ถึงอย่างไรโลกแห่งนี้ก็กว้างใหญ่ มีสายแร่ของหินห้วงมิติอยู่ในทุกหนแห่ง ข้าไม่เชื่อว่าจะเกิดสถานการณ์เช่นเดียวกับสายแร่แห่งนี้อีก”
“พูดถูก ถึงอย่างไรเจ้าเด็กนี่ก็ชอบที่จะสร้างปัญหา ไม่ช้าก็เร็วจะต้องปรากฏตัวขึ้นมาอย่างแน่นอน”
“ไม่ว่าอย่างไรก็อย่าโผล่หัวออกมาเป็นอันขาด ไม่อย่างนั้นข้าจะทำให้เขารู้สึกผิดไปตลอดทั้งชีวิต”
“ว่ากันว่าเจ้าเด็กนี่เป็นอาชญากรระดับจักรวาล ถูกไล่ล่าโดยกลุ่มอิทธิพลจำนวนนับไม่ถ้วน หากสามารถสังหารเขาได้ พวกเราก็จะได้รับรางวัลค่าหัวมาเช่นกัน เมื่อถึงเวลานั้น มันจะชดเชยให้กับความสูญเสียทั้งหมดได้”
ผู้อาวุโสจำนวนมากก็เผยสายตาที่ละโมบออกมา ออร่าจิตสังหารกำลังเดือดดาล
ทว่าผู้อาวุโสบางคนก็ตัดสินใจที่จะล้มเลิกการแกะรอยตาม คิดว่าไม่อาจมาเสียเวลาอยู่ที่นี่ได้ หากช่องทางห้วงมิติของดินแดนลี้ลับนี้หายไป พวกเขาก็จะจบสิ้นอย่างแท้จริง จะติดอยู่ในสถานที่บัดซบแห่งนี้ไปตลอดกาล
นอกจากนี้ผู้อาวุโสบางคนก็ไม่เต็มใจยอมรับอย่างมาก ต้องการที่จะไล่ล่าเจ้าอู๋ตี่ ทว่าก็ไม่สามารถที่จะทำอะไรได้ ตอนนี้ทำได้เพียงแค่เชื่อฟังเสียงข้างมากเท่านั้น