แดนนิรมิตเทพ บทที่ 574
ชาร์ลชายเพ้าดำน้ำเสียงแหบแห้ง พูดด้วยน้ำเสียงที่มีความโมโหว่า “โจนส์ หุบปากเน่าของนายซะ รีบส่งพวกมันไปหาพระเจ้าซะ ผิวของฉันจะแห้งแตกหมดแล้ว ฉันเกลียดทะเลทรายบ้าบอแห่งนี้!”
ชายหนุ่มหน้าตาดีพูดด้วยสีหน้าไม่พอใจว่า “ชาร์ล รบกวนนายเรียกชื่อเต็มของฉัน เอ็ดเวิร์ด โจนส์! ฉันเป็นถึงหนึ่งในตระกูลเอ็ดเวิร์ดผู้สูงศักดิ์ นายจำไว้ให้ดี!”
“พอแล้ว รีบลงมือซะ!” ชาร์ลต่อว่า
โจนส์มองชายวัยกลางคน แล้วฉีกยิ้ม แสดงให้เห็นเขี้ยวคมกริบ ลิ้นสีแดงสดเลียริมฝีปาก แล้วพูดด้วยสีหน้ากระหายเลือดว่า “เลือดของพรรคพวกทั้งสองคนนั้นของนาย ทำให้ฉันได้รับพลังที่แข็งแกร่ง รสชาติหอมหวานมากยิ่งกว่าเลือดบริสุทธิ์เสียอีก เชื่อว่าเลือดของนายคงจะหอมหวานมากยิ่งกว่า!”
สีหน้าของชายวัยกลางคนเศร้าใจ กำหมัดแน่น “เจ้าแวมไพร์สารเลว ฉันจะเอาชีวิตแกซะ!”
ชายวัยกลางคนลงมือก่อน เหวี่ยงหมัดไปทางโจนส์
โจนส์หลบเลี่ยง ไปปรากฏตัวอยู่ด้านหลังของชายวัยกลางคน กอดอกแล้วหัวเราะพูดว่า “ช้าเกินไป เมื่อเทียบกับแวมไพร์ที่สูงศักดิ์อย่างฉันแล้ว ความเร็วของนายช้าเหมือนกับหอยทากเลยละ!”
“อ้อ ใช่สิ ขอโทษด้วย ฉันลืมไปว่านายบาดเจ็บ!” โจนส์ก้มหน้าพูดอย่างสง่างาม
“ถึงแม้กูจะบาดเจ็บอยู่ แต่ก็จะฆ่าพวกแกซะ!” ชายวัยกลางคนหันหลัง แล้วปล่อยหมัดไปทางชายเพ้าดำ
“ไม่นะ คู่ต่อสู้ของแกคือฉัน ชาร์ลก็แค่พ่อมดแห่งความชั่วร้ายที่น่ารำคาญคนหนึ่ง เขากลัวการต่อสู้ระยะประชิดที่สุด!” โจนส์ยักคิ้วใส่แล้วพูดด้วยสีหน้ากังวล
มือของชาร์ลที่ซ่อนอยู่ในเพ้าดำ กำลังวาดมนต์สะกดด้วย และด่าด้วยเสียงแหบแห้งว่า “ให้ตายเถอะ โจนส์ เจ้าสารเลวเอ้ย!”
“โอ้ ชาร์ลที่รักของฉัน ถ้านายยังพูดแบบนี้อีก ฉันจะไม่สนใจนายแล้วนะ!” โจนส์หยุดอยู่กลางอากาศ แล้วกอดอกมองดู
ปังๆ!
ชาร์ลเสกเกราะกำบังพลังงานออกมาสองชั้น ถูกชายวัยกลางคนทำลายทิ้งอย่างรวดเร็ว หากว่าเข้าใกล้ระยะประชิดได้เมื่อไหร่ ชาร์ลก็จะมีอันตรายทันที
“โอ้ ชาร์ลที่รักของฉัน สถานการณ์ของนายดูไม่ค่อยดีเท่าไหร่นักนะ หากว่านายต้องการความช่วยเหลือ ก็ชื่นชมฉันออกมาเสียงดังๆ! จำไว้ ต้องเรียกฉันด้วยชื่อเต็ม เอ็ดเวิร์ด โจนส์!”
ชาร์ลถอยหลังไปด้วย และเสกเกราะกำบังพลังงานไปด้วย เพื่อป้องกันการโจมตีของชายวัยกลางคน
“ให้ตายเถอะ! ทำไมฉันถึงได้มีเพื่อนร่วมทีมบ้าบอแบบนี้กัน!”
ชาร์ลด่าเสียงเบา กัดฟันอดทน ไม่ยอมขอร้องต่อโจนส์
โจนส์เห็นว่าเล่นพอสนุกแล้ว จึงได้ลอยเข้าไปร่วมวงการต่อสู้ด้วย
ชายวัยกลางคนสัมผัสได้ว่าด้านหลังมีอันตรายเข้ามาใกล้ จึงทำได้แค่ละทิ้งการโจมตีชาร์ลอย่างจนใจ แล้วหันหลังรับการโจมตี
ใช้โอกาสที่โจนส์และชายวัยกลางคนกำลังต่อสู้กัน ก็ได้มีเสียงเสกมนต์ดังขึ้นด้านหลัง
ชาร์ล เสร็จสิ้นการเสกมนต์ดำ คาถามนต์ดำสิงร่าง!
เงาดำตัวหนึ่งพุ่งเข้าใส่ชายวัยกลางคนอย่างรวดเร็ว แล้วร่วมมือกับโจนส์ในการโจมตี ชายวัยกลางคนที่บาดเจ็บเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว ไม่นานก็ทำได้แค่ป้องกันตัว ไม่สามารถโต้ตอบกลับได้อีก
ชายวัยกลางคนสีหน้าสิ้นหวัง ไม่คิดเลยว่าเสียสละเพื่อนร่วมทีมสองคนแล้ว สุดท้ายก็ยังไม่สามารถนำข่าวสารกลับไปได้
“ช่างเถอะๆ ถึงแม้ต้องตาย ก็ต้องลากเอาไปด้วยสักคน!”
ชายวัยกลางคนยิ้มอย่างโศกเศร้าและกล้าหาญ ปล่อยให้มนต์ดำสิงร่างตัวเองได้อย่างเต็มที่ จากนั้นก็ปล่อยหมัดเข้าใส่โจนส์อย่างเต็มแรง
“อึก!”
โจนส์ถูกต่อยจนกระอักเลือด กระเด็นกลิ้งถอยหลังไปหลายตลบ
“เจ้าคนเอเชียที่น่ารังเกียจ ฉันจะฆ่าแก ฉันจะดูดเลือดของแกให้แห้งเหือด ให้แกกลายเป็นทาสของฉัน!”
โจนส์บินขึ้นฟ้าอีกครั้งอย่างน่าอนาถ แล้วแยกเขี้ยวใส่ชายวัยกลางคน และพุ่งเข้าใส่อย่างเต็มแรง
ชายวัยกลางคนยิ้มอย่างเศร้าใจ เขาที่บาดเจ็บอยู่ ออกแรงทำร้ายโจนส์เต็มที่ แล้วยังถูกมนต์ดำสิงร่างกัดกินวิญญาณ ตอนนี้จึงหมดเรี่ยวแรงไปแล้ว
กริ๊ง!
ในขณะที่ชายวัยกลางคนสิ้นหวังแล้ว แสงสีทองโผล่ขึ้นมาจากพื้น ทะลุเข้าร่างกายของมนต์ดำสิงร่าง แล้วลอยไปทางโจนส์