แดนนิรมิตเทพ บทที่ 576
เฉินโม่นิ่งเฉย แล้วสายตาก็หันไปมองชาร์ล คิ้วขมวดขึ้นเล็กน้อย “มนุษย์คนหนึ่ง แต่กลับถวายวิญญาณให้กับเทพต่างพันธุ์ นายไม่คู่ควรที่จะมีชีวิตอยู่บนโลกนี่จริงๆ”
ครั้งนี้ ถึงคิวที่โจนส์หัวเราะเยาะชาร์ลแล้ว “ชาร์ล ได้ยินมั้ย มันบอกว่านายไม่คู่ควรที่จะได้อยู่บนโลกใบนี้!”
โจนส์หัวเราะเยาะอย่างดัง ถึงขั้นตบหน้าอกหัวเราะ
แม้ว่าทั้งสองคนจะเป็นเพื่อนร่วมทีมกัน แต่เนื่องจากในองค์กรเทพมรณะคนหนึ่งอยู่อันดับสิบเจ็ด อีกคนอยู่อันดับสิบแปด ดังนั้นจึงไม่มีใครยอมใคร ต่างก็แข่งขันกันเอง
“เจ้าหนุ่มน้อย นายเป็นคนหัวเซี่ยหรือเปล่า?” ชายวัยกลางคนที่ล้มตัวอยู่บนพื้นมองไปที่เฉินโม่ แล้วถามด้วยสีหน้าคาดหวัง
สายตาเฉินโม่หันไปมองเขา พยักหน้าให้ แม้ว่าเขาจะท่องไปในจักรวาลแล้ว แต่แก่นรากของเขาอยู่ที่นี่
แม้จะผ่านมาเนิ่นนานกว่าหกร้อยปีแล้ว แต่เขาก็ไม่สามารถลืมผืนแผ่นดินนี้ได้
“ดีที่สุด ฉันขอรบกวนนายเรื่องหนึ่งได้มั้ย?” ชายวัยกลางคนสีหน้าอ้อนวอน
แม้ว่าชายวัยกลางคนจะแต่งตัวแปลกประหลาด และตรงระหว่างคิ้วยังสักกระบี่สีเขียวไว้ แต่เฉินโม่ก็สามารถดูออกได้ในทันที ว่าพวกนั้นคือการพรางตัว เขาเป็นคนหัวเซี่ยอย่างแท้จริง
“พูดมาสิ” เฉินโม่พูดนิ่งๆ สำหรับคนแปลกหน้าคนหนึ่ง เขาไม่มีกิริยาท่าทางกระตือรือร้นด้วย
ชายวัยกลางคนหยิบเอาตราสีเงินออกมา บนตรามีรูปนกอินทรีสลักอยู่ ตำแหน่งหัวนกอินทรี ถูกย้อมเป็นสีทอง
“หากว่านายกลับถึงหัวเซี่ยแล้ว รบกวนนำตราดวงนี้ไปหาหยางติ่งเทียนที่เมืองยานจิง บอกเขาว่า องค์กรเทพมรณะได้เริ่มลอบฆ่ายอดฝีมือนักบู๊ของหัวเซี่ยแล้ว บอกเขาว่าห้ามชะล่าใจทำตัวบุ่มบ่ามเด็ดขาด ป้องกันศัตรูไว้นอกประเทศซะ!”
เฉินโม่มองดูตราเทพอินทรีดวงนั้น ลังเลไปสักพัก เรื่องที่เกี่ยวข้องกับทางรัฐบาล เขาไม่อยากยุ่งเกี่ยวด้วย
โจนส์หัวเราะอยู่ด้านข้าง “เจ้าหนุ่มเอเชีย ฉันขอแนะนำนายว่าคิดให้ดี หากว่านายกล้าตอบตกลง ไม่ว่านายจะไปซ่อนตัวอยู่ที่ไหน องค์กรเทพมรณะของพวกเราจะต้องฆ่านายทิ้งอย่างแน่นอน!”
ชายวัยกลางคนรีบพูดว่า “เจ้าหนุ่มน้อย เรื่องนี้เกี่ยวข้องกับความเป็นสุขของหัวเซี่ย ขอร้องละ!”
เฉินโม่มองชายวัยกลางคน จากแววตาของเขา เฉินโม่มองเห็นทหารคนหนึ่ง ยินยอมสละชีวิต มีความเด็ดเดี่ยวในการใช้ชีวิตมาปกป้องความปลอดภัยของประเทศ
“ฉันตกลง”
เฉินโม่พูดนิ่งๆ ยื่นมือออกไป ตราเทพอินทรีดวงนั้นก็ลอยมาอยู่ในมือของเฉินโม่
จากนั้น เฉินโม่เงยหน้าขึ้นเล็กน้อย มองไปทางโจนส์อย่างแสดงอำนาจ สีหน้าดั่งว่านายจะทำอะไรฉันได้!
ส่วนองค์กรเทพมรณะคืออะไร เฉินโม่ไม่ได้ใส่ใจเลยสักนิด
โจนส์แยกเขี้ยวอย่างเกรี้ยวกราด ตะคอกใส่เฉินโม่ว่า “เจ้าหนุ่ม ฉันจะส่งแกไปเจอพระเจ้า!”
ทันใดนั้นชายวัยกลางคนลุกขึ้น ขวางไว้ตรงหน้าของเฉินโม่ แล้วตะโกนว่า “เจ้าหนุ่มน้อย ฉันขวางพวกมันไว้เอง นายรีบไปซะ จะต้องนำคำพูดของฉันส่งกลับไปให้ถึงละ!”
เฉินโม่พูดว่า “ไม่ต้องหรอก”
ยื่นมือออกมา กระบี่สับสวรรค์ลอยมาทางเฉินโม่ หมุนลอยอยู่บนหัวของเฉินโม่ แล้วส่งเสียงของกระบี่ดังออกมา
โจนส์คำรามออกมา แล้วพุ่งเข้าใส่เฉินโม่อย่างว่องไว แสดงออกถึงความได้เปรียบทางความเร็วและกำลังของแวมไพร์ออกมาได้อย่างชัดเจน
และในที่สุดชาร์ลก็แสดงสองมือของตัวเองออกมา แต่กลับเป็นมือที่เต็มไปด้วยรอยเหี่ยวย่น เหมือนดั่งไม้แห้ง
“เทพแห่งความมืดที่ยิ่งใหญ่ ได้โปรดรับฟังคำเรียกจากข้ารับใช้ที่ซื่อสัตย์ที่สุดของท่าน โปรดประทานพลังแห่งความมืดให้แก่ข้า!”
สองมือของชาร์ลแผ่ออกต่อท้องฟ้า ปากท่องคาถาที่น่าสะพรึงกลัวออกมา
ในท้องฟ้าอากาศ จู่ๆก็มีรอยแยกปรากฏขึ้น ลูกบอลพลังงานสีดำที่มีประกายไฟรอบตัวปรากฏขึ้นในมือของชาร์ล
ชาร์ลฉีกยิ้ม น้ำเสียงแหบแห้งหัวเราะออกมา “เจ้าหนุ่มเอเชีย แกตายแน่”
“แสงแห่งนรก!”
ลูกบอลพลังงานสีดำลูกนั้น แตกออกเป็นสายฟ้าสีดำขนาดเท่าแขน ผ่าตรงไปยังเฉินโม่
“เจ้าหนุ่มน้อย รีบหนีไปซะ!” ชายวัยกลางคนสีหน้าตกตะลึง รีบไปขวางไว้ตรงหน้าของเฉินโม่ คิดอยากจะช่วยเฉินโม่รับการโจมตีครั้งนี้ไว้
เฉินโม่เพียงแค่พลิกมือ กระจกโบราณที่ส่องแสงสีเหลืองปรากฏออกมา เพียงแค่จับไว้เบาๆ แสงสีเหลืองอ่อนก็ได้ปกคลุมทั้งเขาและชายวัยกลางคนไว้