โดยปกติเมื่อสัตว์เลี้ยงถูกสังหารสามารถอัญเชิญกลับมาได้หลังจากผ่านไป 24 ชั่วโมงเช่นเดียวกับผู้เล่น
อย่างไรก็ตาม มันแตกต่างกันสำหรับทาส
ผู้ติดตามที่ตายแล้วจะใช้เวลาหนึ่งสัปดาห์ในการฟื้นคืนชีพและสามารถอัญเชิญทาสได้ภายใน 3 วัน
การเสียชีวิตของกาก้าเป็นการระเบิดครั้งใหญ่สำหรับเอียน
‘เอ่อ… จะมีมอนสเตอร์อันเดธจำนวนมากที่ฉันจะต้องจัดการในภายหลังเนื่องจากฉันจะต่อสู้โดยไม่มีกาก้าเป็นเวลาสามวัน…’
ยกเว้นการโจมตีลักษณะแสงไม่มีสิ่งใดที่สามารถทำร้ายกาก้าได้
กาก้าทำอะไรไม่ได้กับการโจมตีด้วยแสงต่างๆ
สิ่งที่กาก้ามองหาคือมังกรแห่งแสง เอลคาริกซ์ ดังนั้นเอียนจึงเข้าใจได้ว่าทำไมกาก้าถึงตาย
‘ฉันประมาทเกินไป เมื่อคิดว่ามังกรแห่งแสงยังคงอยู่ในไข่ ฉันจึงส่งเธอเข้าไป…’
แม้ว่ามังกรจะยังอยู่ในไข่ แต่มันก็ยังคงอยู่ในที่ซ่อนของมัน
ไม่สิ ไม่แน่ใจด้วยซ้ำว่ามังกรในถ้ำยังคงอยู่ในไข่ของมันและสถานที่ที่กาก้าพบนั้นเต็มไปด้วยพลังธาตุแสง
เช่นเดียวกับกรณีในที่ซ่อนของลูการิกซ์ อาจมีอันตรายบางอย่างที่คาดไม่ถึงในที่ซ่อนนี้เช่นกัน
ถ้ากาก้าอยู่ในที่ซ่อนของมังกรแห่งแสงจริงๆ การตายของกาก้าก็เป็นเรื่องที่เข้าใจได้
เอียนสงบสติอารมณ์และพูดกับคนอื่นๆ
“นี่น่าจะเป็นทางที่ถูกต้องแล้วล่ะ”
เลฟย่าตอบกลับเขาทันที
“ทำไมล่ะ?”
“กาก้าตายแล้ว”
“…?!”
“ดูเหมือนว่ากาก้าได้พบที่ซ่อนของเอลคาริกซ์แล้ว สิ่งเดียวที่ทำให้กาก้าบาดเจ็บได้คือการโจมตีด้วยแสง”
“อ่อ…”
สมาชิกปาร์ตี้ของเอียนพยักหน้าเห็นด้วยและเริ่มเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็ว
ในขณะที่เลเวลของอันเดธยังคงเพิ่มสูงขึ้นเรื่อยๆ เอียนมั่นใจว่าพวกเขากำลังไปในทิศทางที่ถูกต้องและก้าวต่อไป
หลังจากผ่านไปสองสามชั่วโมง พวกเขาก็สามารถหาที่ซ่อนของเอลคาริกซ์ได้
* * *
ถ้ำหินในภูเขาหิมะขาวโพลน
ตรงกันข้ามกับทางเข้าของรังของลูการิกซ์ที่มีกลิ่นอายที่น่ากลัว รังนี้ค่อนข้างเรียบง่ายและเล็ก
จากนั้นฮูนี่ย์ก็พึมพำ
“ดูเหมือนจะเล็กกว่าที่ซ่อนของลูการิกซ์นะ…?”
หลังจากได้ยินคำพูดเหล่านั้น ลูการิกซ์ก็กอดอกด้วยท่าทางเย่อหยิ่ง
“หุหุ ถ้ำของข้าค่อนข้างใหญ่โต…!”
ลูการิกซ์ยืดอกของเขาให้ตรงและเริ่มโอ้อวดเกี่ยวกับที่ซ่อนของเขา
อย่างไรก็ตาม เอียนตัดบทเขาออกและถามบางสิ่งที่เขาอยากรู้
“อย่าเพิ่งพูดเรื่องไร้สาระลูการิกซ์ ดูถ้ำนี้อย่างระมัดระวัง นี่คือที่ซ่อนของเอลคาริกซ์จริงหรอ?”
ลูการิกซ์กำลังจะตอบคำถามของเอียนก็มีคนแทรกเข้ามาในบทสนทนา
“มันคือที่นี่แหละบุ๊กค์! ฉันสัมผัสได้ถึงพลังของมังกรแห่งเทพในนั้น บุ๊กค์!”
บุ๊กค์ได้ตอบแทนซึ่งอยู่บนหลังของไล
จากนั้นลูการิกซ์ก็พูดตามสิ่งที่บุ๊กค์กล่าวไว้
“ใช่แล้ว นี่แหละเอียน นี่ดูเหมือนที่ซ่อนของเอลคาริกซ์แน่นอน”
เอียนตอบด้วยเสียงบ้าๆบอๆ
“บุ๊กค์บอกไปแล้ว! นายพูดช้าไปนะ เจ้าเด็กน้อย”
ดวงตาของลูการิกซ์เบิกกว้างเมื่อได้ยินสิ่งที่เอียนพูด
“ไม่ใช่ ข้ากำลังจะพูด! ข้ารู้แล้วว่าคือที่นี่!”
เอียนส่ายหัวและนิ้วของเขาในเวลาเดียวกัน
“ฉันควรจะเชื่ออย่างนั้นได้ยังไง?”
ลูการิกซ์ตกตะลึง
ลูการิกซ์ดูเหมือนเหยื่อที่ถูกปฏิบัติอย่างไม่เป็นธรรมที่พยายามอ้างว่าเขาเป็นผู้บริสุทธิ์
“เอ่อ เอลคาริกซ์เป็นพี่น้องฝาแฝดของข้า! เจ้าคิดว่าข้าไม่รู้ที่ซ่อนของพี่น้องของข้าจริงๆหรอ?!”
ลูการิกซ์เริ่มเล่าเรื่องราวที่น่าสนใจที่พวกเขาไม่ได้ถาม
เอียนสังเกตเห็นบางอย่างที่น่าสนใจ ฮูนี่ย์มองไปที่ลูการิกซ์ด้วยดวงตาสีแดง
“หมายความว่านายรู้แล้วว่าที่ซ่อนของเอลคาริกซ์อยู่ที่ไหน แต่นายก็ยังเลือกที่จะไม่พูดอะไรจนถึงตอนนี้งั้นหรอ?”
คำกล่าวหาของฮูนี่ย์ทำให้ลูการิกซ์ประหม่าและอับอายในเวลาเดียวกัน
“มันไม่ใช่อย่างนั้น…!”
“ไม่ใช่อย่างนั้นหรอ? มันฟังเป็นอย่างนั้นชันๆ! เจ้าคนโกหกนี่นิ!”
“ข้า… ข้าไม่ได้โกหก!”
“แล้วทำไมไม่พูดอะไรล่ะ ถ้ารู้ก็ควรบอกเราทันทีเราจะได้ไม่เสียกาก้าไป!”
“นั่น… มัน…!”
น้ำตาของลูการิกซ์กำลังจะไหล
ปากของเขาสั่น
ลูการิกซ์ไม่ต้องการที่จะให้เป็นแบบนี้เพราะเขาต้องการกำจัดมอนสเตอร์อันเดธและเป็นประโยชน์ให้กับพวกเขา
* * *
“ออร์เดน แน่ใจหรอว่าเป็นทางนี้?”
“ดูเหมือนจะเป็นอย่างนั้นครับเจ้านาย ไปทางทิศตะวันออกเฉียงเหนืออีกหน่อยคือที่ที่หุบเขาพริลาเนียครับ”
“เฮ้อ ถ้าอย่างนั้นฉันขอพักที่นี่สักพักได้ไหม?”
“เข้าใจแล้วครับเจ้านาย แล้วผมจะนั่งบนคอกม้าตรงนั้น”
“อือ โอเค”
ทางตอนเหนือสุดของทวีปทางตอนเหนือ
มังกรกระพือปีกบนท้องฟ้าของทุ่งหิมะที่มีลมเพียงพอที่จะทำให้คนๆหนึ่งเย็นยะเยือก
ชายคนหนึ่งกำลังขี่มังกรตัวนี้
เขาเป็นผู้สืบทอดของโอ๊คเลย์ ซัมมอนเนอร์
Flap – Flap –
ทุกครั้งที่มังกรกระพือปีก มันจะสร้างลมกระโชกแรง
มังกร ออร์เดน ผู้แบกคาโนเอลได้นั่งลงและห่อตัวเจ้านายของมันไว้ในปีกเพื่อปกป้องเจ้านายของมันจากลมหนาว
“ไม่เป็นไร ออร์เดน ลมนี้จะไม่สำคัญสำหรับฉันมากนักและฉันก็มีอาหารที่พี่ฮารินทำให้ฉัน”
คาโนเอลหยิบโอนิกิริ (ข้าวปั้นญี่ปุ่น) ออกมาจากคลังของเขาและมองดูด้วยสีหน้าเหมือนตกใจ
ข้าวเป็นสีแดงและมีบางอย่างที่ดูเหมือนปลาบินอยู่ด้านบน
ออร์เดนที่เห็นมันถามคาโนเอลด้วยความกังวล
“ท่าน… คิดจะกินจริงๆหรอ เจ้านาย?”
คาโนเอลพูดติดอ่างในขณะที่เขาเองก็ไม่แน่ใจ
“ฉะ… ฉันควรจะกิน… ถ้าฉันกินเจ้านี่ ฉันก็จะฝ่าลมหนาวพวกนี้ไปได้”
คาโลเอลลังเลและกัดข้าวปั้น
ข้อความของระบบเริ่มปรากฏต่อหน้าเขา
กริ๊ง-!
[ท่านกินอาหาร ‘ข้าวปั้นแม็กม่า’ แล้ว]
[รสชาติเผ็ดของข้าวปั้นแม็กม่ามากเกินไป]
[ท่านไม่มีความต้านทานต่อรสชาติเผ็ดร้อน]
[เป็นเวลา 30 นาที ท่านจะได้รับความเสียหาย 20 หน่วยต่อวินาที]
[ความต้านทานต่ออาหารรสเผ็ดของท่านเพิ่มขึ้น 2 หน่วย]
[ความต้านทานความเย็นเพิ่มขึ้น 30% ในอีก 2 ชั่วโมงถัดไป]
[ความต้านทานเปลวไฟลดลง 15% ใน 2 ชั่วโมงถัดไป]
อย่างไรก็ตาม คาโนเอลไม่สามารถยืนยันข้อความได้
เขาหลับตาแน่น
ตามที่ข้อความกล่าวไว้ ความเผ็ดของมันมากเกินไป!
“อ่า… อ๊ากกกก!”
คาโนเอลที่เพิ่งกัดมันรู้สึกได้ว่าหลอดอาหารของเขากำลังละลายและเริ่มกินหิมะที่อยู่รอบตัวเขาซึ่งเขาไม่ควรจะทำ
[ท่านได้กิน ‘หิมะที่เย็นยะเยือก’]
[ระวัง! ไม่ใช่ของที่ควรกิน!]
[ความต้านทานความเย็นจะลดลง 1% เป็นเวลา 5 นาที]
ออร์เดนปลอบคาโนเอลด้วยท่าทางเป็นห่วง
“ไม่เป็นไรครับเจ้านาย อาจเป็นแบบนั้นก็ได้ ผมเข้าใจ”
ชื่อเล่นของออร์เดนคือ กรูเมตดาร์กอน
งานอดิเรกของเขาคือการชิมอาหารใหม่ของฮาริน!
ออร์เดนมี ‘ข้าวปั้นแม็กม่า’ อยู่แล้ว
ในช่วงเวลานั้น ออร์เดนต้องกินตุ๊กตาหิมะ 5 ตัวที่เด็กๆทำจากเมืองไพโรเพื่อระงับความรู้สึกแสบร้อน
นั่นเป็นสาเหตุที่ออร์เดนเข้าใจอย่างถ่องแท้ว่าเจ้านายของเขากำลังเผชิญกับอะไร
คาโนเอลที่กำลังกินหิมะอยู่ทั่วบริเวณนั้นก็นั่งลง
“เฮอะๆ นี่มัน… ยากกว่าการต่อสู้กับมอนสเตอร์อันเดธถึงห้าเท่าเลยนะออร์เดน”
“ถูกต้องครับเจ้านาย ถ้าท่านสามารถทานได้ เราอาจจะกำจัดริชชี่คิงได้อย่างง่ายดาย”
“ฮิฮิ อย่างไรก็ตามฉันไม่รู้สึกหนาวหรอก โอนิกิรินั้นได้ผลแน่นอน”
ออร์เดนพูดหลังจากที่ได้เห็นคาโนเอล ทุกคนประทับใจกับผลของโอนิกิริ
“ตอนนี้ภายในของท่านกำลังเจ็บอยู่ นั่นคือเหตุผลที่ท่านไม่รู้สึกหนาว”
“…”
คาโนเอลปีนกลับขึ้นไปบนหลังของออร์เดนหลังจากทำทุกอย่างเสร็จ
“ถึงอย่างนั้น ยิ่งเราเคลื่อนตัวไปทางเหนือมากเท่าไหร่ ฉันก็คิดว่ามอนสเตอร์อันเดธจะปรากฏตัวน้อยลงนะออร์เดน เป็นเพราะอากาศหนาวแบบนี้หรือเปล่า?”
“มอนสเตอร์อันเดธจะไม่ถูกหยุดด้วยสภาพอากาศหนาวเย็นครับ”
“เอ่อ… จริงหรอ? อืม ถึงอย่างนั้นก็ยังเป็นเรื่องที่ดีสำหรับเรา…”
เมื่อคาโนเอลนั่งลงบนหลังของออร์เดนแล้วเขาก็กระพือปีกและบินขึ้นไปบนอากาศ
จุดหมายปลายทางของพวกเขาคือหุบเขาพริลาเนียทางตอนเหนือสุดของทวีปทางเหนือ
มันเป็นสถานที่ที่มีการฝังร่างของเทมเมอร์จำนวนมากในอดีต เนื่องจากการรุกรานของมังกร
‘เมื่อฉันเจอหุบเขาพริลาเนียแล้ว… ฉันจะสามารถใช้กำลังของพวกเขาต่อสู้กับกองทัพของริชชี่คิงได้’
ในขณะที่อยู่บนออร์เดน ดวงตาของคาโนเอลเปล่งประกายด้วยความหวัง
* * *
[ท่านได้เข้าสู่ที่ซ่อนของมังกรแห่งแสง เอลคาริกซ์]
[ท่านได้เข้าไปในพื้นที่แรกของถ้ำ ‘พื้นที่แห่งแสง’]
[ท่านเป็นคนแรกที่ค้นพบ ‘รังของเอลคาริกซ์’]
[ค่าชื่อเสียงเพิ่มขึ้น 50,000 หน่วย]
[ท่านเป็นคนแรกที่ค้นพบดันเจี้ยนนี้]
[ค่าประสบการณ์ทั้งหมดที่ท่านได้รับจากดันเจี้ยนจะเพิ่มเป็นสองเท่าใน 5 วันถัดไป]
[อัตราการดรอปของไอเทมในดันเจี้ยนจะเพิ่มขึ้น 2 เท่าใน 5 วันถัดไป]
สายตาของเอียนจับจ้องไปที่ข้อความของระบบ
‘รังของเอลคาริกซ์ไม่ใช่การค้นพบครั้งแรก แต่เป็นพื้นที่’
รังของเอลคาริกซ์ไม่ใช่ดันเจี้ยนที่หาได้ยาก แต่เป็นสถานที่ที่ผู้เล่นทุกคนสามารถหาได้
อย่างไรก็ตาม เขามีความสุขที่พบดันเจี้ยนหลังจากนั้นไม่นาน
หากความยากของดันเจี้ยนนี้ใกล้เคียงกับที่ซ่อนของลูการิกซ์ พวกเขาก็จะได้รับประสบการณ์และไอเทมที่ยอดเยี่ยม
‘เรามีลูการิกซ์อยู่กับเราด้วย’
ลูการิกซ์ที่สามารถกวาดมอนสเตอร์ได้ด้วยการโจมตีเพียงหนึ่งหรือสองครั้งก็ยังไม่ถือว่าดีที่สุด
นอกจากนี้เนื่องจากคุณสมบัติของแสงและความมืดมีความสัมพันธ์กันอย่างผกผันการโจมตีจากลูการิกซ์อาจสร้างความเสียหายอย่างรุนแรงให้กับศัตรูที่มีคุณสมบัติแสง
ลูการิกซ์ก็สามารถถูกโจมตีด้วยการโจมตีธาตุแสงและได้รับความเสียหายอย่างรุนแรง นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมเขาถึงไม่ได้รับการยกย่องว่าดีที่สุดในบรรดาคนในปาร์ตี้
เอียนแค่หัวเราะกับความคิดที่ว่าเขาพยายามแบกมันไว้อย่างหนัก!
และทุกอย่างไม่ได้เกิดขึ้นในแบบที่เขาต้องการ
[ท่านเข้าสู่พื้นที่สุดท้ายแล้ว ‘พื้นที่แห่งแสง’]
[หลังจากผ่านไป 10 วินาที โฮลี่เดรค (เลเวล 375) ที่เฝ้าชั้นใต้ดินชั้นแรกจะปรากฏขึ้น]
“สุดท้าย…?!”
ซึ่งแตกต่างจากรังของลูการิกซ์ ที่ซ่อนของเอลคาริกซ์ไม่ใช่ดันเจี้ยนที่มีเป็นชั้น!
ความฝันของเอียนในการล่ามอนสเตอร์และได้รับค่าประสบการณ์ถูกทำลายลง
Grrrong-!
มีบางอย่างออกมาและดังก้องไปทั่วถ้ำ
คลื่นสีขาวบริสุทธิ์มาจากด้านในของมังกร
[‘อิลูชั่นไลท์’ ถูกเปิดใช้งาน]
[ท่านได้รับความเสียหายจากแสง]
[พลังชีวิตลดลง 2,350 หน่วย]
[คุณลักษณะความมืดไม่สามารถเข้าสู่พื้นที่แห่งแสงได้]
ข้อความของระบบที่เอียนไม่คาดคิดก็ปรากฏขึ้น
ตอนนี้เอียนเข้าใจแล้วว่าทำไมกาก้าถึงตาย
‘หึ นี่คือสาเหตุที่กาก้าตายสินะ’
จริงๆแล้วความเสียหายระดับนั้นไม่เพียงพอที่จะฆ่าอาชีพวอร์ล็อคได้
อย่างไรก็ตาม กาก้านั้นแตกต่างออกไป
หากการโจมตีเป็นธาตุแสง แม้ความเสียหายเพียงเล็กน้อยก็สามารถฆ่าเธอได้
“จะยากไหมนะ…?”
ในเวลาเดียวกันกับที่ข้อความออกมา ฮูนี่ย์และมังกรแห่งความมืด – ลูการิกซ์ – ถูกโยนออกจากดันเจี้ยน
เลฟย่าเปิดใช้ปีกและยิ้ม
“ไม่มีอะไรที่เราทำไม่ได้ เราแค่ต้องพยายาม”
เอียนหัวเราะและจับการพิพากษาของราชาวิญญาณของเขา
“ใช่ มันไม่ใช่ว่าเราจะไม่สามารถฆ่าเดรคได้หากไม่มีเด็กสองคนนั้นใช่มั้ยล่ะ?”
Kyahh-!!
โฮลี่เดรคมีเกล็ดที่ขาวราวกับหิมะออกมา
เลฟย่าและเอียนรีบวิ่งไปที่เดรคทันทีที่มันออกมา